Ìÿàä - þëöìäÿí ñîíðàêû ùÿéàò
27
qəribə və maraqlı cümlələr vardır. Belə ki, ölü onları
tanrının hüzurunda deməli və pak olmalıdır. Məktubda
yazılırdı:
Ey ali məqam, ey ədalət və düzlük tərəfdarı olan tanrı,
sən böyüksən. Mən insanlar qarşısında dəyişməmişəm,
dul qadınları incitməmişəm, məhkəmədə yalan demə-
mışəm, hiyləyə əl atmamışam, fəhləni gücü çatmadığı işə
məcbur etməmişəm, vəzifəmi yerinə yetirərkən süstlük
etməmişəm, tənbəl olmamışam, müqəddəslərə hörmət-
sizlik etməmişəm, bir qula ağasının yanında töhmət vur-
mamışam, birinin çörəyini kəsməmişəm, birini ağlar qoy-
mamışam, adam öldürməmişəm, ölülərin azuqələrini
oğurlamamışam, heç kəsin yerini qəsb etməmişəm, südə-
mərin ağzından südünü almamışam, bir arxın suyunun
qarşısını tutmamışam. Mən pakam, pak!
Ey qazilər! Bu gün hesab günüdür. Bu mərhuma
özünüzə tərəf yol verin. Ona günah tozu qonmayıb, yalan
danışmayıb. Pisliyin nə olduğunu bilmir. Həyatında,
dolanışığında insaf həddini keçməyib. İşləri camaatın və
tanrıların (mələklərin) razılığına səbəb olub. O, tanrı
yolunda acları doyurmuş, ölülərə qida vermişdir. Ağızı
pakdır, hər iki əli də pak!”
Müəllif bunları qeyd etdikdən sonra yazır: “Bu cüm-
lələrdən rahatlıqla başa düşmək olur ki, Misir camaatı bö-
yük günahları, yaxşı işləri, bəyənilmiş əməlləri çox yaxşı
tanıyırdılar.”
1
1
Şərq millətləri tarixi, cild 1, səhifə 47-48.
Àéÿòóëëàù Ìÿêàðèì Øèðàçè
28
Qəti şəkildə demək olar ki, onların bu “həyat prin-
sıpi”ndən məqsədləri bizim bu gün tətbiq etdiklərimiz
deyil. Çünki o zamanın insanlarının bu yolları kəşf
etmələri uzaq görünür. Hər bir halda tarix bizə deyir ki,
Misir sivilizasiyası ilə eyni zamanda, ya ondan sonra
yaranmış kəldanilər, aşurilər, yunanlar, iranlılar kimi
müxtəlif sivilizasiyalarda da ölümdən sonrakı həyata
etiqad bəsləmək xüsusi bir mövqeyə malikdir. Bunu
nəzərə alaraq dünyanın böyük dini məzhəblərində də bu
əqidənin olması açıq-aydın görünür ki, bundan artıq şərh
etməyə lüzum yoxdur. Yeri gəldikcə onlardan bəzi
nümunələri qeyd edəcəyik.
Burada sizin diqqətinizi “Ruhud-dinil-islami” əsərinin
müəllifi, məşhur islam aliminin 1975-ci ildə “The Riders
Digest” jurnalında N. Vincent Billdən nəql etdiyi maraqlı
bir sitata yönəltmək istəyirik. O, deyir: “Həqiqət budur ki,
ölümdən sonra başqa bir aləmə meyillilik hissi bu
məsələnin ən möhkəm dəlillərindən biridir. Çünki Allah
insanı bir həqiqətlə tanış etmək istəyərkən onun
toxumunu insanın qərizə və fitrətində əkir. Başqa bir
aləmdə əbədi həyata əqidə bəsləmək bütün insanların
daxilində olan kiçik sayılmayacaq dərəcədə ümumi bir
hissdir. Sözsüz ki, bu sürətlə istiqamət aldığımız tərəf
vücudumuzun daxilində olan bir kök və əsasdan yaranan
əksul-əməl və nəticədir. Biz bu cür həqiqətlərə maddi
dəlilər əsasında iman gətirmirik, əksinə bu, daxili dərk və
ilham yolu ilədir. İlham həmişə həqiqətləri dərk etmək
üçün ayrı-ayrılıqda mühüm bir amil hesab olunur.
Ìÿàä - þëöìäÿí ñîíðàêû ùÿéàò
29
Berguson deyir: Alimlər sübuta ehtiyacı olan elmi bir
həqiqətə yetişdikləri zaman ani surətdə ilham gəlməsi ilə
həmin həqiqəti dərk edirlər.”
1
Ölümdən sonrakı həyata əqidə bəsləmək də həmin fitri
ilhamlardandır.
İnhiraflar (azğınlıqlar)
Ölümdən sonrakı həyatın müəmmalarını kəşf etməkdə
fitri ilhamlar insanın köməyinə çatsa da, düzgün kontrol
olunmadıqda qəribə xurafatlara yol açır. Məsələn,
Afrikada, Meksikada kahinlər gözəl qızları padşahların
ölmüş cəsədləri ilə birlikdə diri-diri basdırırdılar.
Təxminən altı min il bundan əvvəl dünya bu günlə
mqayisədə çox fərqli idi. O zamanlar indiki kimi filiz
alətlər yox idi, insanlar daş, taxta, heyvanların sümük və
dərilərindən istifadə etməklə özlərinə həyat qururdular.
Bu halda yaşamaq sözsüz ki, çətindir. Lakin buna
baxmayaraq dünya bu günkündən daha sakit idi. Nə
böyük maşınların səs-küyü, nə bombaların partlayışı, nə
də təyyarələrin uğultusu eşidilirdi. Həyat ölüm kimi
sonsuz dərəcədə sadə və bəzəksiz idi. Həqiqətdə bilmirik
ki, o zamanın insanı ölüm və həyat barədə nə hisslər
keçirirdi. Əgər yazmağı bacarsaydı, bu günkü nəsilləri
üçün keçirdiyi hissləri yazıb qoyardı. Amma təəssüf ki, o
zaman hələ yazı ixtira olunmamışdı və nəticədə bu, baş
vermədi. Bu, baş verməsə də o zamanın insanlarının
həyatını bizim üçün kəşf edən dəyərli xəzinələr bu
günümüzə gəlib çatdı. Ötən bəhsdə dediyimiz kimi bu
1
Ruhud-dinil-İslami, səhifə 116.
Àéÿòóëëàù Ìÿêàðèì Øèðàçè
30
əsərlər, xüsusilə ölülər üçün hazırlanan qəbirlərin
vəziyyəti məada əqidələrinin olmasından irəli gəlirdi.
Ölünün yanına qoyulan alətlər bunu açıq göstərirdi. Onlar
bunu etməklə belə güman edirdilər ki, ölmüş insan
diriləndən sonra həmin alətlərdən istifadə edə biləcəklər.
Yazı və filizin kəşf olunduğu sonrakı dövrlərdə isə
insanın məada inamının olmasında heç bir şübhə yoxdur.
Bu, bütün millətlərin tarixində sabit bir həqiqətdir.
Deyildiyi kimi bütün bunlar bu əqidənin insanın fitrəti
və varlığı ilə vəhdətindən xəbər verir.
Fitrətdən dönüş və azğınlıq
Fitri ilhamlar müstəqil bir meyl olmaqla insanı cisminin
və ruhunun ehtiyac duyduğu müxtəlif məsələlərin ardınca
getməyə vadar edir. Əgər bu fitri ilhamlar olmasaydı və
hər şeyi biz öz ağıl və təcrübəmizlə kəşf etməli olsaydıq,
bu iş bizim üçün çox çətin olardı. Bu iki dəzgahın (fitri
ilhamlar və əqli-təcrübi kəşflərin) harmoniyası insanın
sivilizasiya və təkamül yolunda bu qədər sürətlə
irəliləməsinə səbəb olmuşdur.
Lakin unutmaq olmaz ki, bu fitri ilhamlardan düzgün
nəticə almaq insanın zehni bacarığına və təfəkkür tərzinə
bağlıdır. Yəni əgər bəziləri elm və təfəkkür baxımından
zəif və gücsüz olsalar, onların fitri ilhamları tənəzzülə
uğramış və naqis, bəzən də darmadağın olaraq özünü
göstərəcək.
Başqa sözlə desək, fitri ilhamlar elm suyu ilə
suvarılmalıdır ki, diri və dəyərli məhsula malik olsun. Əks
təqdirdə xurafat və mövhumatlarla dolu olacaq. Hətta
bəzən əks nəticə verməsi də mümkündür. Buna aydın
Dostları ilə paylaş: |