Ìÿàä - þëöìäÿí ñîíðàêû ùÿéàò
59
Əlbəttə, əgər biz ölümdən sonrakı həyatı nəzərə
almasaq, bu “nə üçün”-lərin cavabını tapa bilməyəcəyik.
Amma olduğumuz bu həyatı uzun təkamül yolunun bir
hissəsi kimi qəbul etsək və araşdırsaq, məsələ tamam
dəyişir. Həmin iradların bir çoxu bəşərin indiki zamanını
gələcəklə əlaqələndirməklə öz-özünə həll olur.
Diqqət edirsinizsə, biz “bir çox iradlar” deyirik. Bu, ona
görədir ki, bu həyatda yaranan dərd və narahatçılıqların
bir qismi öz işlərimizi bilməmək, ictimai fəsadların
nizama salınmaması, istismarçılıq, tənbəllik, süstlük,
səhlənkarlıq kimi amillərdən yaranır. Bu
çatışmamazlıqların səbəblərini fərdi və ictimai
fəaliyyətlərin necəliyində axtarmalı və həll etməliyik.
Àéÿòóëëàù Ìÿêàðèì Øèðàçè
60
SƏMAVİ KİTABLARDA MƏAD
Yəhudilər maddiyyat düşkünü olduqlarına və sərvət
bütünə səcdə etdiklərinə görə məad dəlillərini məhv
etməklə öz işlərinə rahat vicdanla davam etməyə
çalışdılar.
Xristianlar isə Məsihin vasitəsilə nicat tapmaq və
keşişlərin onları əfv etməsi məsələsini irəli çəkməklə
məada inamın tərbiyəvi təsirlərini aradan apardılar.
İki məsələyə diqqət yönəltmək, iki müəmmaya cavab
tapmaq bütün peyğəmbərlərin və dünya
mütəfəkkirlərinin proqramlarının bir hissəsi olub:
yaradılışın əvvəli və sonu. Başqa sözlə “məbdə” və
“məad”.
Təbiidir ki, bu ikisini anlamadan həyatın mənasını
anlamaq mümkün deyil. Həmçinin həqiqi dünyaşünaslıq
da bu iki anlayışı dərk etmədən mümkünsüzdür.
Həqiqi mənada olan tərbiyə də (təşrifatlar, qonaq qəbul
etmələr, süfrə mədəniyyəti, insanlarla ünsiyyət tərzi və bu
kimi cəhətlərlə yetərli olmayan, insanın həm də can və
həyatının dərinliklərinə nüfuz edən hər cəhətli tərbiyə) bu
iki məsələnin həlli ilə tamamlanır. Yəni, insana hakim olan
davamlı nəzarət hissinə, əməlləri sayəsində cəza və
mükafata, təkamül və süquta diqqət və s.
Buna görə də elə bir səmavi kitab və elə bir peyğəmbər
olmayıb ki, öz dəvətini bu iki mövzu əsasında
möhkəmlətməsin. Lakin keçmiş peyğəmbərlərin səmavi
kitablarına ya bilərəkdən, ya da nadanlıq ucbatından
Ìÿàä - þëöìäÿí ñîíðàêû ùÿéàò
61
uzanan təhrif əlləri məad məsələsini bəzi cəhətlərdən alt-
üst etmişdir. Hər halda bu kitablardan məadla əlaqədar
icmalı surətdə araşdırma aparmaq lazımdır ki, bir çox
cəhətlərdən maraqlı və faydalı görünür.
Səmavi kitab əvəzinə tarixi kitab
Bilməyimiz yaxşıdır ki, bu gün yəhudi və xristianların
əlində olan kitablar onların öz nəzərlərinə görə səmavi
yox, sadəcə müqəddəs kitablardır. Ona görə də onlara
“səmavi kitablar” demirlər. Elə bir yəhudi, ya xristina
tapmaq olmaz ki, bu kitabların Həzrət Musa (ə), ya Həzrət
İsaya nazil olmuş həmin kitablar olduğunu iddia etsin.
Onların hamısı etiraf edirlər ki, bu kitablar bu iki
peyğəmbərdən sonra şagirdləri və ardıcılları tərəfindən
yazılmışdır. Bu kitablarda səmavi vəhylərlə yanaşı Musa
(ə) və İsanın (ə) bioqrafiyası, hətta onlardan sonra baş
verən hadisələr də açıq surətdə yer almışdır.
Əhdi-ətiq (yəhudilərin müqəddəs kitabları) 39 kitabdan
ibarətdir ki, onun ilk beşi Tövratın beş sifri adlanır.
Məsələn, beşinci sifrin “Təsniyə”, ya “Musanın
musənnası” adlanan sonuncu fəslində oxuyuruq: “Allahın
bəndəsi Musa Allahın sözünə müvafiq olaraq vəfat etdi və
onu Movab dərəsində dəfn etdilər...” Bu sözlər də kitabın
Musadan (ə) sonra yazıldığına bir sübutdur.
Bu silsilədən olan 17 kitab “Tarixçilərin məktubları” adı
ilə məşhurdur. Adından da göründüyü kimi burada bəzi
padşahların haqqında tarix yazılmışdır. Qalan 17 kitab isə
Bəni-İsrail peyğəmbərlərin məktublarıdır ki, onların
əhvalatı, dedikləri qisa kəlamlar, öyüdlər, münacatlar və s.
yer alır.
Àéÿòóëëàù Ìÿêàðèì Øèðàçè
62
Əhdi-cədid isə (xristianların müqəddəs kitabları) 27
kitabdan ibarətdir. Onlardan dördü Məsihin (ə)
şagirdləri, ya şagirdlərinin şagirdləri tərəfindən yazılmış
incillərdir. 22 kitab məsihiyyətin dahi sayılan şəxslərinin
müxtəlif məntəqələrə göndərdikləri məktublardır. Qalan
bir kitab isə “Yuhənnanın mükaşifələri” adlanır ki, onun
mükaşifələri həmin kitabda şərh olunur.
Hər bir halda Əhdi-ətiqlə Əhdi-cədid arasında açıq-
aydın görünən bir fərq gözə dəyir. O da budur ki,
yənudilərin kitablarında dünyadan çox danışıldığı halda
məaddan az söhbət açılır. Əhdi-cədiddə isə daha çox
məaddan, ölümdən sonrakı həyatdan, ordakı cəza və
mükafatdan danışılır. “Müqəddəs kitabın qamusu”
kitabının müəllifi Mr Haks bu barədə belə deyir ki,
yəhudilərin ölümdən sonrakı həyat barədə olan
məsələlərin bir qismində fikirləri naməlumdur.
Yəhudilərin xüsusi vəziyyətlərini nəzərə alaraq belə
qənaətə gəlmək olar ki, (onlar dünya əhli içində qeyd-
şərtsiz olaraq maddipərəst, özünü bəyənən və mal-dövlət
hərisləri kimi tanınır, hətta onlar barədə deyirlər ki,
onların tanrıları da puldur) peyğəmbərlərin kəlamlarını
təhrif edərkən maddi həyat barədə olan hissələri saxlamış,
məaddan söz gedən hissələri isə çıxarıb atmışlar.
Qurani-Kərimdə də İslam Peyğəmbərinin (s) müasiri
olmuş yəhudilərin maddiyyata fövqəladə həris olduqları
barədə ayələr vardır:
Dostları ilə paylaş: |