Ìÿàä - þëöìäÿí ñîíðàêû ùÿéàò
31
misal da çəkmək olar: Cinsi qərizələr nəslin qorunması
üçün olan fitri və təbii bir ilham növüdür. Bu hiss insanı
nəslin artımı üçün toparlayır. Amma əgər alçaq
düşüncələrlə qarışarsa, nəslin kəsilməsinə səbəb olan
əxlaqsızlıqla nəticələnəcək və məqsədin tam əksi baş
verəcək.
Digər bir tərəfdən bütün dünya millətləri cinsi hərc-
mərcliyin onların nəsli üçün təhlükə yaratmaması və
ictimai nizamın pozulmaması
məqsədilə cinsi
münasibətləri tənzimləyən evlənmə və ailə qanunları
tətbiq edirlər. Lakin bu qanunlar nadanlıqla və
uzaqgörənlik olmadan qarışıq və ağır şərtlərlə cəmiyyətə
təqdim olunursa, o zaman insanların evlənməsinə mane
olacaq və ya əxlaqsızlığa şərait yaradacaq ki, bunların hər
ikisi nəsli qorumaq məsələsinə ziyan vurur. Deməli, cinsi
qərizələri səhv yöndə kontrol etmək nəslin qorunmasında
əks nəticə verəcək.
Ruhi ehtiyaclarda və ona aid olan ilhamlarda da məsələ
eynilə belədir. Məsələn, biri fitri ilhama uyğun olaraq
varlıq aləminin yaradanını axtarır. Lakin bəzən nadanlıq
onu təşbih (bənzətmə) və qiyas (müqayisə) cəngəlliyinə
düçar edir. Çünki dayaz düşüncəlilərin həmişəki adəti hər
şeyi özünün mehvəri bilmək və hər şeyi özü ilə müqayisə
etmək və ya bənzətməkdən ibarətdir.
Bu bənzətmə və müqayisənin ardlndan iş o yerə çatır
ki, həqiqi tanrıdan başqa hər şeyə ibadət edirlər. Məşhur
tarixçi V. Dorantın dediyi kimi də demək olar: “Misir
böcəyindən tutmuş Hindistan filinə kimi bütün
Àéÿòóëëàù Ìÿêàðèì Øèðàçè
32
heyvanlara yer üzünün hansısa bir guşəsində nə vaxtsa
tanrı ünvanı ilə pərəstiş olunub.”
1
Daha təəccüblüsü budur ki, yaponların özlərinin etiraf
etdiklərinə əsasən, orada vaxtılə müqəddəs hesab olunan
qadın və kişi cinsiyyət orqanları şəklində kiçikli-böyüklü
bütlər var imiş.
Ölümdən sonrakı həyata aqilanə surətdə baxmağa şə-
rait yaradan fitri ilhamın insanın köməyinə tələsdiyi məad
və cəza günü məsələsində də bu müşküllər meydana çıx-
mışdır. Çünki bu ilhamın dayaz düşüncəli insanların əyri-
dolay təfəkkürlərindən keçməsi azğınlıqlara və inhiraflara
səbəb olmuş və bu məsələdə olan etiqadı alt-üst etmişdir.
Elə o bənzətmə və müqayisələr bəşərin məad məsələ-
sində inanılmaz və qəribə xurafatlara düçar olmasına sə-
bəb olmuşdur. O aləmin hər cəhətdən bu dünya ilə eyni
olduğunu güman etdiklərinə görə qədim insanlar burada
ehtiyac duyulan bütün alət və ləvazimatları ölü ilə bir-
likdə qəbrə göndərirdilər.
Təəssüf doğuran məzhəkəli xurafatlar
Tarix boyu bu xurafi təfəkkür tərzləri bəzən təəssüf
doğuran və bəzən gülməli olan adətlər yaratmışdır.
Məsələn, Konqo əhli arasında belə bir adət vardı: Qəbilə
başçıları ölən zaman on iki qızı diri-diri onun ölüsüylə
birlikdə dəfn edirdilər ki, onun oradakı qəm-qüssəsini
aparsınlar.
Yaxud bəzi meksikalılar qəbilə başçısı ilə birlikdə təlxək
dəfn edirdilər ki, onu orada əyləndirsin.
1
V. Dorantın tarixi, cild 1, səhifə 93.
Ìÿàä - þëöìäÿí ñîíðàêû ùÿéàò
33
Bəzən böyükləri ilə birlikdə bir kahini diri-diri dəfn
edirdilər ki, o aləmdə onun ruhani müşaviri olsun.
Bəzi qövmlər ölülərin libaslarını onunla dəfn etməyərək
bir ağacdan (asılqan əvəzi) asardılar ki, ölülər həyata
qayıtdıqda çılpaq qalmaqdan narahat olmamaq üçün
onları geyinsinlər.
Qədim misirlilərin ölüləri mumyalaması da ruh
qayıtdıqdan sonra həmin bədəndən istifadə edəcəyi
fəlsəfəsindən yaranırdı.
Ölüləri mumyalamaq bədəni çürüməkdən qorumağa
görə idi. Belə ki, ölünün bədənini xüsusi kimyəvi
vasitələrlə qurudur, sonra onu yüz metrlərlə uzunluğu
olan kətan parçaya bükürdülər. Onu xüsusi tabuta qoyub
dəfn edirdilər. Bəzən bir tabutu digər daha böyük tabuta
qoymaqla bir neçə qatdan ibarət tabutlar silsiləsi yaradır
və ən üstdəki tabutun üstündə maraqlı şəkillər və naxışlar
çəkirdilər. Bir cəsədi mumyalamaq bəzən yetmiş gün
çəkirdi.
Mumyalamaq adəti misirlilərə məxsus deyildi, lakin
onlar bu işdə daha mahir idilər. Bu gün də bir çox dünya
muzeylərində misirlilərin mumyaladıqları insan bədənləri
mövcuddur. Uzun zaman keçməsinə baxmayaraq həmin
cəsədlər olduğu kimi qalmaqdadır.
Misir əhli məqbərənin divarlarını ölmüş şəxsin gün-
dəlik həyatını dəqiq təsvir edən rəsmlərlə bəzəyərdilər.
Məsələn, şəkillərdə onun işçiləri çörək bişirir, şərab süzür,
heyvan kəsir, çaydan balıq tutur, süd sağırlar və s.
1
1
Şərq millətləri tarixi, cild 1, səhifə 46.
Àéÿòóëëàù Ìÿêàðèì Øèðàçè
34
Sanki bu təsvirləri yaratmaqla keçmiş xatirələri
canlandırmaq və ölülərin ruhunu şad etmək istəyirdilər.
Bunlar göstərir ki, bu əqidədə olan insanlar o aləmə
köçməyi bir yerdən başqa bir yerə səfər etmək kimi
anlayır və ona uyğun hazırlıqlar görürdülər.
Həqiqət budur ki, bu cür addım atmaq eynilə buna
bənzəyir: Bu dünyaya gəlmək lüzumunu bilən ana
bətnindəki bir uşaq bu dünyaya gələndən sonra aclıq
ehtiyacını dərk edərək özü ilə ana bətnindən bir qədər qan
gətirir ki, burada onunla qidalansın. Bu təfəkkür tərzi
doğrudurmu?
Hər halda bu xurafat və azğınlıqlar fitri ilhamın
nadanlıqla qarışmasından meydana gəlir. Eyni halda
bütün bunların daxilində bir həqiqət gizlənir. O da budur
ki, xurafatlarla şəklini dəyişsə belə, bəşər daxili ilhamın
gücüylə məada inanır.
O aləmə açılan qapılar
Necə oldu ki, yeni elmi araşdırmalar ölümdən
sonrakı həyat yolunda qarşıya çıxan və dayaz
düşüncəlilərin nəzərində qeyri-mümkün sayılan bir çox
çətinlikləri aradan qaldıraraq o aləmin qapılarını açdı?
Bir ərəb yırtıcıların caynağında can vermiş, ya Hicaz
səhrasının susuzluğundan ölmüş insana aid bir sümük
tapmışdı. Sümüyü tapan kimi sevnib qışqırırdı: “Bu
sümüklə Muhəmmədə (s) sübut edəcəyəm ki, onun
ölülərin dirilməsi barədə dedikləri mümkün deyil.”
O, yəqin öz-özlüyündə belə fikirləşirdi: Yetişib
çürüyüb, sonra qurumuş hala düşən bir meyvənin
sonradan yenə dönüb təravətli olduğunu kim görüb axı?
Dostları ilə paylaş: |