I Şah İsmayılın hərbi yürüşləri davam etdirməsi. Səfəvilər dövlətinin imperatorluğa çevrilməsi
I Şah İsmayıl özünü babası Uzun Həsənin qanuni varisi hesab edərək Səfəvilər dövlətini Ağqoyunlu
sərhədləri daxilində bərpa etməyə can atırdı. Bu zaman Səfəvilər dövləti üçün əsas təhlükə olan Ağqoyunluların
ikinci qolunun başçısı Muzad Mirzə Həmədanda qoşu toplayaraq qızılbaşlara zərbə endirməyə hazırlaşdı.
Belə olduqda I Şah İsmayıl Təbrizdən çıxaraq , 1503-cü il iyunun 21-də Həmədan yaxınlığında,
Almaqulağı adlı yerdə ağqoyunlularla döyüşə girdi. 1503-cü ildə qızılbaşlarla Ağqoyunlular arasında baş vermiş
Həmədan döyüşü nəticəsində:
•
Qızılbaşlar Ağqoyunlular üzərində parlaq qələbə qazandılar.
•
Ağqoyunlular sayca çox olsalarda məğlub oldular, Murad Mirzə Şiraza qaçdı.
•
Ağqoyunlu dövlətinin ikimci qolu və Ağqoyunlu dövləti süqut etdi
•
Şah İsmayıl Xorasan istisna olmaqla bütün İranı da özünə tabe etdi.
•
Tarixi Azərbaycan torpaqlarının böyük hissəsi mərkəzi hakimiyyət ətrafında birləşdirildi.
Qələbədən sonra Şah İsmayıl Səfəvilərin qələbə yürüşləri davam etdirərək 1503-cü ildə İsfahan, Kaşan və
Qum şəhərlərini, 1504-cü ildə isə Yəzdə və
Kirmanı 1506-1508-ci illərdə Diyarbəkir, Hilat, Bitlis, Ərçiş və
Bağdadla birlikdə bütün İraqi Ərəbi ələ keçirdi. Beləliklə, Səfəvilər dövləti
şərqdə Şeybanilər dövləti, qərbdə
Osmanlı imperatorluğu ilə həmsərhədd oldu.
1510-cu ildə Şah İsmayıl Şeybanilər üzərinə də yürüş edib qalib gəldi və
Herat, Mərv, Bəlx şəhərləri daxil
olmaqla Xorasan vilayətini ələ keçirdi
I Şah İsmayıl Şeybanilər üzərində qələbə qazandıqdan sonra Anadoluya dönərək Ağqoyunlular dövründə
Azərbaycana tabe olan Şərqi Anadolunu ələ keçirmək üçün hərəkətə keçdi. 1512-ci ildə Qaraman və Malatiyanı
tabe edərək Təbrizə döndü. Beləliklə, Şəfəvilər dövləti şərqdə Amudərya çayından qərbdə Fərata qədər geniş ərazini
əhatə edən imperatorluğa çevrildi.
I Şah İsmayıl ilə özbək hökmdarı Şeybani xan düşmən münasibətdə
idilər. I Şah İsmayılla Şeybani xan arasındakı düşmən münasibətin əsas
səbəbi Xorasanı ələ keçirmək uğrunda mübarizə idi. Şah İsmayıl 1510-cu
ildə qoşunla Xorasana doğru hərəkət edərək Şeybani xanın üzərinə
hücum etdi. 1510-cu il, dekabrın 1-də tərəflər arasında Mərv döyüşü baş
verdi. Mərv döyüşü nəticəsində I Şah İsmayıl taktiki tədbir və hərbi hiylə
işlədərək qalib gəldi, özbək qoşunu məğlub oldu və Şeybani xan
öldürüldü, Şah İsmayıl Herat, Mərv, Bəlx şəhərləri daxil olmaqla
Xorasan vilayətini ələ keçirdi. Amudəryadan Fərat çayınadək ərazilər
Şah İsmayılın əlinə keçdi, Səfəvilər dövləti Yaxın Şərqin qüdrətli dövlətinə
və imperatorluğa çevrildi
Səfəvilərin Avropa dövlətləri ilə əlaqələri
Səfəvilərin Avropa dövlətləri ilə qarşılıqlı münasibətlər qurmuşdular.
Şah
İsmayıl babası Uzun Həsən kimi Qərblə əlaqələri genişləndirdi.
Qərb ölkələrinin isə
Osmanlı və Səfəvilər dövlətləri arasındakı münasibətlərə belə yanaşırdılar: Hər iki
dövləti bir biri ilə toqquşdurub onları zəiflətməyə və onlar arasındakı
münasibətləri daim müharibə həddinə çatdırmağa çalışırdılar.
Şah İsmayıl Uzun həsən kimi Aralıq dənizi vasitəsilə odlu silah əldə etməyə
təşəbbüş göstərirdi. Lakin Aralıq dənizi vasitəsilə qərbdən odlu silahlar almaq
planının baş tutmayacağını hiss edən Şah I İsmayıl Portuqaliya ilə əlaqəyə girib
İran (Hörmüz) körfəzi və Hind okeanı vasitəsilə qərbdən silah və artilleriya
mütəxəsisləri gətirməyə çalışdı. Lakin, Şah I İsmayıl
qərbdən odlu silah və
artilleriya mütəxəsisləri almaq məqsədi ilə Portuqaliyanın İran körfəzində
möhkəmlənməsinə mane olmadı.
Şah İsmayılla Şeybani xan
arasında döyüş (qədim minətur)
Şah İsmayılın XVI əsrdə
Florensiyalı rəssam
tərəfindən çəkilmiş
portreti (Uffitsi muzeyi.
Florensiya. İtaliya)
Qərb diplomatiyası Uzun Həsən zamanında olduğu kimi yaranmış vəziyyətdən öz mənafeyinə istifadə etdi:
Bundan istifadə edən Portuqaliya donanması Hörmüzü ələ keçirib Səfəvilərin Hind okeanına çıxış yolunu bağladı.
Bu Səfəvi dövləti üçün ağır nəticə verdi. Şah I İsmayılın bu səhvini I Şah Abbas 100 ildən sonra düzəltdi.
Səfəvi-Osmanlı müharibələrinin başlanması
Səfəvi - Osmanlı münasibətlərinin səbəbləri. Osmanlıların Şərq siyasəti
XVI əsrin əvvəllərində Osmanlıların Azərbaycanı ələ keçirmək istəyi Səfəvi-Osmanlı münasibətlərinin
müharibə həddinə çatdırdı. Osmanlının Azərbaycanı tutmaq planı sultan II Mehmet və II Bəyazidin dövründə baş
tutmamışdı. Səfəvilər dövləti yaranarkən Sultan II Bəyazid (1481-1512) Şah İsmayıla qarşı mübarizəyə başlamağa
cəsarət etməyərək onun müstəqilliyini tanımalı oldu. Bəyazidin dövründə iki ölkə arasında münasibətlər normal
oldu.Lakin, Osmanlı dövləti niyətindən əl çəkmədi. II Bəyazidin oğlu Sultan Səlim (1512-1520) hakimiyyətə
gəldikdən sonra
Osmanlılar dövlətinin qızılbaşlara qarşı münasibəti dəyişdi və
Səfəvilərə qarşı müharibə etmək
fikrini qətiləşdirdi.
I Səfəvi Osmanlı müharibəsinin başlanması. Sultan Səlimin Azərbaycana yürüşü
1514-cü ilin avqustunda Sultan Səlim 100 minlik qoşunla Azərbaycan sərhədlərini keçərək Səfəvi dövləti
üzərinə hücum etdi. Şah I İsmayıl isə Osmanlıları Çaldıran düzündə qarşıladı. 1514-cü il avqustun 23-də Çaldıran
düzündə Səfəvilərlə Osmanlılar arasında həlledici döyüş oldu. Döyüş
nəticəsində:
•
Osmanlılar Səfəvilər üzərində qələbə qazandı.
•
Səfəvilər xeyli itki verdi, Şah İsmayıl yaralandı və mühasirəni qıraraq
ölkənin içərilərinə çəkildi
•
Sultan Səlim Şah İsmayılı təqib edərək Təbrizi ələ keçirdi
I Səlim Təbrizi tutduqdan Şah İsmayılın hücumundan ehtiyat etdiyi üçün
tezliklə tərk etdi və İstanbula qayıtdı. Çaldıran döyüşünün nəticəsi olaraq Səfəvilər
Şərqi Anadolunu və Şimali İraqı itirdi və bu ərazilər Osmanlı dövlətinin əlinə keçdi.
Bağdad da daxil olmaqla Ərəb İraqı isə Səfəvilərdə qaldı.
Sultan Səlim üçün böyük zəfər sayılan Çaldıran döyüşü, əslində Türk dünyasının ümumi faciəsi, qərb
diplomatiyasının isə strateji qələbəsi idi. Malatiya və Otluqbeli döyüşləri kimi, Çaldıran döyüşündə də
qərb
diplomatiyasının müəyyən rolu olmuşdu.
Şah İsmayılın dəbilqəsi
(Topqapı Muzeyi. İstanbul)