Ìÿàä - þëöìäÿí ñîíðàêû ùÿéàò
67
üçün gözlənilən idi. Amma maraqlısı budur ki, Qurani-
Kərim gözəl dəlillər, maraqlı misallar, hamının başa
düşəcəyi tərzdə asan məntiq üslubu seçib böyük hesab
gününü sübuta yetirir. Qurani-Kərimdə çox az səhifə
tapmaq olar ki, orada məaddan, ya ona aid məsələlərdən
danışılmasın. Bu da bu səmavi kitabın məad məsələsinə
verdiyi əhəmiyyətin bariz nümunəsidir.
Ümumilikdə məad ayələrini məntiq və istidlal
baxımından 7 qismə bölmək olar. Bunlardan hər biri bu
əhəmiyyətli məsələyə ayrı-ayrılıqda açıq yol və aydın
dəlildir.
Birinci yol: İlkin yaradılışı xatırlatmaq
Məgər Biz ilk yaradılışdan acizmi qaldıq?! Xeyr!
(Eləcə də qiyamət günü ölüləri diriltməkdən aciz
qalmayacağıq!)
1
Bədəvi ərəbin gözü səhrada bir insan sümüyünə düşdü.
Onun camid beynində sanki ildırım çaxdı. Fikirləşdi:
Muhəmməd (s) bu sümüyün yenidən cana gəlib
diriləcəyini deyir, nə qəribə əfsanədir. Bütlərə and olsun,
bununla onun məntiqini yerlə yeksan edəcəyəm...
Sümüyü götürüb tələsik şəhərə gəldi və Peyğəmbəri (s)
axtarmağa başladı. Həzrəti görən kimi bağırdı:
Çürümüş sümükləri kim dirildə bilər?!
2
Bu zaman Quran ayələri baharın həyat bəxş edən yağışı
kimi Həzrətin qəlbinə ələndi və Həzrət şirin və aydın
məntiqlə ona cavab verdi:
De: «Onları ilk dəfə yoxdan yaradan dirildəcək.
1
1
Qaf surəsi, 15.
2
Yasin surəsi, ayə 78.
Àéÿòóëëàù Ìÿêàðèì Øèðàçè
68
Məgər göyləri və yeri yaradan (bir daha) onlar kimis-
ini yaratmağa qadir deyilmi?!
2
Başqa ayələrdə də bu məntiqə nisbətən qısa şəkildə
işarə olunur:
(O gün insanları) ilk dəfə (yoxdan) yaratdığımız kimi
qaytarıb (dirildib) əvvəlki halına salarıq.
3
İndi isə geri qayıdıb bəşərin ilk yaradılış zamanına
nəzər salaq.
… Birdən böyük odlu bir parça günəş kürəsindən ay-
rılıb fasiləsiz olaraq onun ətrafında dövr etməyə başladı.
Sonralar buna “Yer kürəsi” deyildi. Bu parça o qədər
yandırıcı və şöləli idi ki, ona baxan buranın bir zaman
gözəl bağlar, çaylar, quşlar və nəhayət insanlar məskəni
olacağına əsla ehtimal verməzdi. O zamandan indiyə kimi
nə qədər vaxt keçdiyini bilmirik, ola bilər ki, beş milyon il
bundan qabaq olsun. Milyon illər Yer kürəsi elə qaynar bir
od olaraq qaldı.
Oksigen və hidrogen qazlarının havada bir-biri ilə reak-
siyaya girməsindən su buxarı meydana gəldi. Zaman
keçdikcə hava yuxarı təbəqələrdən başlayaraq soyumağa
başladı, su buxarları ilə kifayət qədər dolandan sonra
dəhşətli yağışlar yağmağa başladı. Amma yer üzəri o
qədər yandırıcı temperatura malik idi ki, yağış yerə çat-
madan yenidən buxar olub qalxırdı. Və beləcə çox uzun
illər boyu dənizlər yerlə göy arasında sərgərdan qaldı, nə
1
Yasin surəsi, ayə 79.
2
Yasin surəsi, ayə 81.
3
Ənbiya surəsi, ayə 104.
Ìÿàä - þëöìäÿí ñîíðàêû ùÿéàò
69
yerə enməyə imkan oldu, nə də havaya qalxmağa. Lakin
bu get-gəllər tədricən yeri soyutmağa başladı və sonunda
su yerlə təmas etdi. Bu dövrdə də yer üzərində ildırım,
vulkan, tufan kimi təbii hadisələrdən başqa bir səs
eşidilmirdi.
Birdən yer üzərində qəribə və ilk olaraq bir inqilab baş
verdi, dənizlərdə ilk varlıqlar meydana gəldilər. Tədricən
hər yerdə bitkilər göründü, daha sonra mikrovarlıqla və
daha sonra müxtəlif heyvanlar dənizləri və səhraları
tutdu.
Amma heç kim hələ də bilmir ki, cansız maddələrdən
canlı aləm necə yaranıb. Bircə bunu bilirik ki, müəmalı
amillər bir-biri ilə təmasa girib bu sirli aləmi yaradıblar.
Buna əsasən aydın görürük ki, bizim indiki
bədənimizin hissələri bir zamanlar dağınıq şəkildə bir-
birindən çox-çox uzaqlarda idilər. Lakin bu məsafələrə
baxmayaraq bir gün bir yerə toplanaraq bizim bədənimizi
təşkil etdi. Məgər bunun təkrarlanması, torpağa dönmüş
zərrələrin birləşib yenidən həyata dönməsi təəccüblüdür?
Savadsız cahil bi bədəvi ərəb bunu qeyri-mümkün və
dəlilik əlaməti kimi bilirdisə, bu gün biz elmin inkişafı ilə
bunu əməli surətdə və əyani olaraq bilirik. Bu, elə
filosofların dolğun və qısa şəkildə dedikləri bu ifadədir:
Əmsalın hökmü mümkündə də, qeyri-mümkündə də va-
hiddir.
Məadı dəfələrlə görmüşük
İkinci yol
Əksəriyyətimizin dünyagörüşündə bu böyük eyib gözə
dəyir: Gündəlik həyatda yalnız istisna hallarında qarşılaş-
Àéÿòóëëàù Ìÿêàðèì Øèðàçè
70
dıqlarımız bizim diqqətimizi özünə çəkir. Bızimlə həmişə
olanlar isə - qəribə, maraqlı və ibrətamiz olsalar da –
diqqətimizi çox az özlərinə cəlb edirlər.
Bir mənzərə, bir tablo, bir libas nə qədər əhəmiyyətsiz
olsa da, əgər indiyə qədər gördüklərimizdən fərqlidirsə, o
zaman cazibədar bir şey kimi hamini ətrafına toplayacaq.
Amma bu cahanın ən zərif, ən sirli, ən gözəl bir varlığı,
əgər həmişə yanımızdadırsa, heç vaxt fikrimizdə, ruhu-
muzda təlatüm yaratmayacaq.
Elə fövqəladə insanlar vardır ki, bircə eyibləri vardır. O
da budur ki, onlar bizim yanımızdadır, əlimiz onlara çatır.
Elə ona görə də nə onların fərasətinə əhəmiyyət veririk, nə
ali fikirlərinə, nə də böyük ruhiyyələrinə. Əksi də belədir.
O qədər dəyərsiz insanlar var ki, ona saysız-hesabsız ehti-
ram göstəririk. Çünki artıq ölüblər, əlimiz onlara çatmır.
Bu, səthi və avamcasına olan bir təfəkkür tərzidir.
Mətləbdən uzaq düşməyək. Təbiət aləmində dəfələrlə
ölülərin dirilməsini görmüşük, lakin gözümüzün önündə
olduğuna görə nəzərimizi cəlb etməmişdir.
Payız fəsli gəlir. Təbiət rəngini qoruyub saxlayan səhra
və biyabanlara qədəm qoyuruq. Hər yer rəngi qaçmış və
solğun görünür. Yarımcan olan yarpaqlar budaqlardan
asılmaqda son cəhdlərini də bitirib küləklə sovrulub
gedirlər. Solğun budaqlar da həyat fəaliyyətlərini bitirib
yavaş-yavaş (ölümün qardaşı və bərabəri olan) dərin
yuxuya gedirlər. elə soyuq, quru və ruhsuz olurlar ki,
sanki heç həyat nəsimi onlara dəyməyib. Təbii olaraq qış
fəsli də onlara daha çox təsir edir. Nə təravətləri qalır, nə
çiçəkləri, nə də yarpaqları. Ölülərin sümükləri kimi quru
Dostları ilə paylaş: |