Ìÿàä - þëöìäÿí ñîíðàêû ùÿéàò
51
Heç güman etmə kiçik zərrəsən aləm içrə,
Bir cahan var sənə sığmış ki, böyük aləmdir.
Bu gün böyük dünya kitabxanalarında kitabların çox
yer tutması problemini həll etmək üçün mikrofilmlərdən
istifadə etmək fikri irəli sürülmüşdür ki, çox kiçik həcmli
olmalarına baxmayaraq böyük bir kitabxananı ora yer-
ləşdirmək mümkün olur və lazım gələndə böyüdücülər
vasitəsilə böyüdülüb istifadə olunur.
İnsan da sanki yaradılışın böyük kitabxanasının mikro-
filmidir. Bu iftixar insana kifayətdir. Böyük cahanla kiçik
varlığın maraqlı bənzətməsi bu gün elmin inkişafı ilə daha
aydın görünür. Onun başqa nümunələrini dünyanın digər
varlıqlarında da görmək olar. İnsanı heyrətə gətirən atom
da böyük Günəş sisteminin bir maketidir. Günəş sistemi
özü də kəhkəşanların maketidir. Eləcə də mikroskopla
görünən bir hüceyrə də bir ağacın, bir insanın, ya bir
heyvanın kiçildilmiş formasıdır. Güllərin kiçik toxumları,
bütün varlıqlarda olan canlı hüceyrələr, yumurtanın
tərkibində olan kiçik nütfə hissələrinin hər biri bir gülün,
bir ağacın, bir quşun zərif nümunələridir. Böyük varlıq-
larda olan hər bir şey onlarda da kiçildilmiş formada möv-
cuddur. Belə də olmalıdır. Məgər varlıq aləmi bir-birinə
bağlı olan vahid bir varlıq deyilmi?
Kiçik insanla böyük cahan arasında olan bu bənzərlik
bəzən səbəb olur ki, cahanda gördüyümüz bir xüsusiy-
yətin bənzərini insanda axtaraq, yaxud əksinə, insanda
olan xüsusiyyətləri əzəmətli cahanda müşahidə edə bilək.
Àéÿòóëëàù Ìÿêàðèì Øèðàçè
52
İnsan vücudunun daxilində kiçik bir məhkəmə vardır.
Bu gün ona “vicdan” deyilir. Filosoflar onu “əqli-əməli”,
Qurani-Kərim “nəfsi-ləvvamə”, ya sadəcə “nəfs” adlandı-
rır. Ərəblər isə ona “zəmir” deyirlər. Bu, çox qəribə bir
məhkəmədir. Dünyamızın təm-təraqlı məhkəmələri onun
yanında gülməli görünür. Bu, elə bir məhkəmədir ki, onun
qazisi də, şahidi də, hökm icraçısı da, tamaşaçısı da birdir.
Bu, həmin gizli qüvvə adlandırdığımız vicdandır.
Səs-küylü dünya məhkəmələrində bəzən bir mühakimə
50 il çəkir. Amma vicdan məhkəməsində vaxta ehtiyac
yoxdur. Bəzən bir saat, bir dəqiqə, hətta bir an belə kifayət
edir. Burada yeni rəy almağa, daha ali instansiyalara
müraciət etmək prosesi də yoxdur. Onun hökmünün
yalnız bir mərhələsi vardır. Çünki burada etimadın özü
bir hökumətdir və hökm edir.
Dünya məhkəmələrində isə daha yuxarı instansiyalara
müraciət etmək ondan əvvəlkinə etimadın olmamasından
irəli gəlir. Hakimlərin mühakimədə olan azğınlıqları da
saysız-hesabsızdır. Yuxarı məqamlardan qorxmaq və
ədalət tərəzisinin gözünü onlara tərəf istiqamətləndirmək,
eləcə də bu tərəzini alt-üst edən sifarişli hökmlər və s.
misal çəkmək olar.
Bunların heç biri vicdan məhkəməsində yoxdur,
cahanın fövqündə duran bu ilahi qüvvəyə heç bir qüvvə
təsir edə bilməz.
Burada mövcud olan təkcə nöqsan budur ki, insan
məsum olmadığından və məhdud elmə sahib olduğundan
bəzən vicdanın pak və saflığından sui istifadə edib haqqı
onun nəzərində nahaq, ya nahaqqı haqq kimi göstərmək
Ìÿàä - þëöìäÿí ñîíðàêû ùÿéàò
53
olar. Elə ona görə deyirik ki, vicdan təkbaşına din əvəzinə
mühakimə edə bilməz. Amma yenə də vicdanın nöqsanı
dünya məhkəmələrinin yanında mində bir nisbəti kimidir.
Vicdan məhkəməsi həm günahkara cəza, həm də
vəzifəsini doğru icra edənlərə mükafat verir. Dünya
məhkəmələrində isə əgər mən yüz il də iynənin ücü qədər
qanunsuz hərəkət etməsəm, əməl dəftərimdə heç bir qara
nöqtə olmasa da, heç bir tərifnamə verilmir, ya “çox sağ
ol” deyilmir. Ümumiyyətlə daha öncə qeyd etdiyimiz
kimi, dünya məhkəmələrinin üşü yalnız nöqsan və
eyiblərlə məşğul olmaqdır.
Vicdan məhkəməsinin cəzası da bunlara bənzəməz.
Bəzən bu cəzalar insanı daxildən elə yandırır ki, bütün
dünya dəhşətli və sıx bir zindan kimi dar gəlir. Bəzən
insanın günahı böyük olduqda bu işgəncələr onun ağlını
başından çıxarıb dəli edir. Bəzən o qədər dözülməz həddə
çatır ki, insan edam olunmağı bundan yüngül hesab edir.
İstənilən halda onu bu əzablardan xilas edə biləcək bir
kimsə olmur.
Onun mükafatı da vəsf olunmaz dərəcədə çox sevincli
və xoşdur. Buna “vicdan rahatlığı” deyirik, çünki başqa ad
tapa bilmirik.
Deyirlər ki, əsrimizin psixoloji xəstəliklərinin artma-
sının səbəblərindən biri bu gün cəmiyyətdə günahın rəvac
tapmasıdır. Günahkarlar nə qədər səy etsələr də özlərini
vicdan əzabından xilas edə bilmirlər. Müxtəlif psixi
narahtçılıqlar surətində özünü büruzə verən də elə həmin
vicdan əzabıdır. Tanınmış çoxlu siyasi xadimlər tanıyırıq
ki, tutduqları mənsəbdən gedən kimi qısa müddətdə öz
Àéÿòóëëàù Ìÿêàðèì Øèðàçè
54
qüdrətlərini əldən verib ölüm qarşısında diz çökürlər. Ola
bilsin ki, bunun başlıca səbəblərindən biri mənsəb başında
olarkən etdikləri qanunsuz işlər əsnasında vicdanlarının
səsini eşitməyə fürsət tapmamalarıdır. Amma səs-küy
bitəndən sonra ardıcıl olaraq vicdan məhkəmələri başlayır
və ona ağır zərbələr vurur. Bu, vicdan adlandırdığımız
qəribə məhkəmənin fəaliyyətlərindən kiçik nümunələrdir.
Kiçik insan varlığında belə bir sirli məhkəməni
müşahidə etdikdən sonra bu böyük cahanda, yaxşı və pis
əməllərimizin əvəzini verəcək məhkəmənin olacağına
inanmamaq olarmı? Məgər vicdan məhkəməsi bizi oyadıb
xəbər vermirmi ki, bu cahanda da böyük bir məhkəmə
var? Heç bir məhdudiyyəti olmayan bu məhkəmədə
sonunda hamı hazır olmalı, bütün əməllərimiz, hətta
unutduğumuz hər kiçik bir iş əməl dəftərimizdə yazılaraq
orada açıqlanacaq. Vicdanın verdiyi əzablardan daha ağır
işgəncələr, onun mükafatlarından daha xoş və sevincli
mükafatlar hər kəsin əməli müqabilində seçiləcək. Sözsüz
ki, belə bir məhkəmə olacaq. Ona “aləmin vicdan
məhkəməsi” adını da vermək olar.
Elə buna görə böyük səmavi kitabda əzəmətli hesab
günündən, qiyamətdən söhbət açılanda onunla yanaşı
vicdan məhkəməsi barədə də danışılır:
And içirəm qiyamət gününə; And içirəm özünü
qınayan nəfsə! Məgər insan elə güman edir ki, onun
sümüklərini bir yerə yığa bilməyəcəyik?! Bəli, Biz onun
Dostları ilə paylaş: |