-
Oldu! – Mayor Eyvazov kabinetdən sürətlə çıxdı.
-
Deməli, avqustunun 4-ü 10-11 arası oğlunuzun evində olmusuz? –
Məmmədzadə üzünə təəccüblə baxan Faiq bəydən soruşdu.
-
Bəli. Niyə bir də soruşursuz?
-
Neçə dəfə lazım gəlsə soruşacağıq. Oğlunuz bütün gecəni yanınızda
olub?
-
Əlbəttə. Onun qonaqları vardı. Camaatı qoyub heç yerə gedə bilməzdi.
-
Bəlkə dəqiq düşünəsiz? Məclis saat neçədə dağıldı?
-
Gecə Saat 12-yə qalırdı. Hər kəs evinə getdi.
-
Demək o vaxta qədər Fuad bəy yanınızda olub? - Paşazadə polkovnik-
leytenantın nəyi dəqiqləşdirmək istədiyini anlayaraq soruşdu.
-
Bütün gecəni mənim yanımda dayanası deyildi ki? Arada başqa
qonaqlarla da salamlaşırdı. Ayaq yoluna da gedirdi. O gecə bərk
soyuqlamışdı. Yaman qaytarırdı.
-
Qaytardanda yanında kim olurdu?
-
Heç kəs. Kimin tox mədəsi o səhnəni götürərdi ki?
-
Məclis keçirilən ev hardadı? – Məmmədzadə sözü dəyişdi.
-
Sahil bağında. Oğluma o evi mən almışam. –fərəhlə
əlini sinəsinə
qoydu.
Bu zaman qapı döyülərək açıldı. Qədir yanında gətirdiyi enli kürək üzü
təmiz qırxılmış sadə idman geyimində uca boylu 25-30 yaş arası şəxsə oturmaq
üçün yer göstərdi. Bu Faiq bəyin yeganə oğlu Fuad idi. Məmmədzadə qarşısında
əyləşmiş gəncə diqqətlə baxaraq:
-
Özünüzü təqdim edin.
-
İsayev Fuad Faiq oğlu. İdman klubunun sahibiyəm.
-
Kifayətdir. – Məmmədzadə qəfil dilləndi. – Sizin avqust ayının 4-ü
axşam saat 10-11 arası harda və nə işlə məşğul idiz?
-
Həmin günü oğlumun ad günü idi. Evimdə qonaqlarımın yanında idim.
-
Məclis neçədə dağıldı?
-
Gecə 12 olardı.
-
Vahid Zamanı tanıyırsınız? - polkovnik-leytenant davam etdi.
-
Şəxsən yox. Amma bir dəfə atamla onlara gedəndə görüşmüşəm.
-
Daha doğrusu yumruqla vurub dodağını partladanda. – Paşazadə
yerindən dilləndi.
-
Atamla mübahisə edirdilər. Cumdu onu vursun.
Mən də kənarda
dayanıb gözləməli deyildim ki, buyur vur sənə qurbandır. Atama hələ
kimsə mənim gözlərim önündə əl qaldırmayıb. Qaldıra da bilməz.
-
Nə qoçaq oğlansan ə-ə-ə! – Məmmədzadə ayağa qalxıb Fuadın
yanından keçdi. Bu zaman bayaqdan əlində oynatdığı qələmini qəsdən
yerə atdı. Məqsədi Fuadın qələmi hansı əli ilə qaldıracağını
yoxlamaqdır.
-
Qələminiz düşdü. – Fuad əyilərək sol
əli ilə yerə düşmüş qələmi
qaldırdı.
-
Bərəkallah, həm də cəld adamsan. – Məmmədzadə ona doğru uzanmış
sol əli qələmi götürmədən bərk sıxdı.
-
Siz nə edirsiz? – təəccüblənə Fuad Məmmədzadənin gözləri içinə
baxdı.
-
Sən solaxaysan?
-
Həri. Dedim axı körpəlikdən elədir. – yerindən sıçrayan Faiq bəy
təbəssümlə dilləndi.
-
Siz qarışmayın. – Məmmədzadə hələ də sol əlini tutduğu Fuadın
gözləri içinə baxırdı.
-
Bəlkə qolumu buraxasız?
-
Buyur! İndi buraxdım. Lakin bir neçə dəqiqədən sonra uzun müddətlik
tutacam. – Məmmədzadə qarşısında əyləşmiş
güclü adama diqqətlə
baxaraq əlini onun biləyindən çəkdi. - Ayaqqabı ölçün neçədir?
-
46. Nolub ki? Sozünüzün canını deyin. Vaxtım yoxdur. Məşqim var. –
Əsəbi halda ayağa qalxan Fuad dilləndi.
-
Qorxma çox çəkməyəcək. Sadəcə o gecə qaytarmaq bəhanəsi ilə
haraya getdiyini boynuna alsan daha da tez bitirərik.
-
Nə demək istəyirsiz?
-
Onu demək istəyirəm ki, sən avqust ayının 4-ü axşam saat 10-11 arası
Vahid bəyin şəxsi bağ evinə hasardan aşaraq daxil olmusan. Vahid
bəyin kabinetindəki eyvanın açıq olmağından istifadə edərək. Evə
daxil olmusan. Mərhumun qarşısına gözlənilməz anda çıxaraq, əlində
gətirdiyin revolver markalı odlu silahla hədələmisən. İş otağına salaraq
orada vacib sənəd imzalatdırmısan. İmzanı alan kimi soldan sol əlində
tutduğun silahla yaxın məsafədən gicgahından atəş açaraq öldürmüsən.
Burada buraxdığın bir səhv vardı ki,
onu bu bir neçə gündə aşkar
etməmişdik. Sən Vahid Zamanın solaxay olmadığını unutmusan.
Bundan da əlavə hasardan aşarkən palçıq üzərində ayaqqabı izinin
qalacağına əhəmiyyət verməmisən.
Polkovnik-leytenant Məmmədzadənin təsvir etdiyi ölüm səhnəsini
eşitmək Fuada heç də asan olmadı. Sanki həmin gecəni yenidən yaşayırdı.
Başını iki əlinin arasına qoyaraq qışqırmağa başladı:
-
Siz heç nə bilmirsiz. O mənim varis olduğum fabrikə yiyə çıxıb. Geri
satmamağı cəhənnəmə qalsın, hələ üstəlik öz qızına da hədiyyə vermək
istəyirdi. Nə etməli idim? Get ver. Fabrik zad istəmirəm deməli idim?
Əcəb eləmişəm. Lazım olsaydı yenə öldürərdim. Fabrik mənimdi.
Eşidirsiz? Mənim!
-
Ə-ə-ə, sən özünü nə hesab edirsən? Fabrikin sahibi o özü idi. Nə
edəcəyinə də qərar o verməli idi. Sən isə bu qədər axmaqlıq eləmisən.
– Bayaqdan eşitdiklərinə inana bilməyən
Faiq bəy özünü saxlaya
bilmədi. – Axmaqsan! Axmaq! Sən adında oğlum yoxdur mənim.
Rədd ol gözüm görməsin səni!
-
Susun!- Məmmədzadə əsəbi halda yerinə keçdi.- aparın bunu.
Paşazadə belindəki qandalları Fuadın qollarına salaraq kabinetdən
çıxartdı. Polkovnik-leytenantın dilxor olduğunu anlayan Qədir də kabineti tərk
etdi.
Dostları ilə paylaş: