Əziz oxucular! Bu mənim ilk kitabımdır. Yazmağa 2007-ci ildən başlamışam
Yüklə 1,33 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
On birinci fəsil Səhərin nə zaman açıldığının fərqinə varmayan Məmmədzadə gecəni divanda yatıb qalmışdı. O qədər dərin yatmışdı ki, kabinetinə daxil olub sənədləri masa üzərinə qoyan Qədiri belə görməmişdi. Qədir də istəməzdi ki, şirin yuxu ilə yatan rəisini cinayət işinə aid sənədə görə oyatsın. Odur ki, sənədləri sakitcə masa üzərinə qoyub getmişdi. Polkovnik-leytenant ayıldıqda isə artıq günorta saat 12 idi. Çox yatmışdı. Lakin gecə də gec yatmışdı. Demək olar səhərə kimi düşünmüşdü. Ayağa qalxıb küncdəki otağın qapısını açdı. Əl - üzünü yuyub dəsmalla qurulandı. Sonra yenidən iş otağına qayıdıb, şəxsi stulunda əyləşdi. Qədirin qoyduğu qovluğu diqqətlə nəzərdən keçirib masa üzərindəki müvafiq düyməni basdı: - Mayor Paşazadə və mayor Eyvazovu yanıma çağırın! - Baş üstə! – Leytenant Nəsirovun səsi eşidildi. Bir dəqiqə sonra qabı döyülərək açıldı. - Sabahınız xeyir olsun yoldaş Məmmədzadə! – hər ikisi birlikdə salamlaşdılar. - Sabahınız xeyir. Qədir, qoçaq adammışan, maşallah! - Sizin kimi rəisi olan işçi qoçaq olmayıb nə etməlidir? - Yaxşı. Əhsən sənə. Demək tezdən fabrikə gedərək analiz üçün torpaq götürüb, ekspertizaya təhvil vermisən. - Üstəlik ekspertizanın rəyini və tapşırdığınız kimi Faiq bəyi də oğlu ilə gətirib. – Paşazadə fərəhlə dilləndi. - Vallah qızıl oğlansan. – yarı gerçək, yarı istehzalı danışan polkovnik- leytenant ayağa qalxıb pəncərə önündə dayandı. Eyvazova baxaraq dedi– Ekspertlərin rəyini oxu. - Baş üstə! - qovluğu əlinə alıb stulda əyləşdi. Burada qeyd olunur ki, həqiqətən də torpaq nümunələri arasında 99% oxşarlıq var. Bu o deməkdir ki, cinayət törədilmiş yerdən tapılmış torpaq qalığı ilə həm fabrikdən mənim nümunə olaraq verdiyim torpaq parçası, həm də Səyavuş bəyin ayaqqabısının altından alınmış torpaq nümunəsi ilə eynilik təşkil edir. Lakin hadisə yerindən tapılmış ayaqqabı izi ilə Səyavuş bəyin ayaqqabısının izi eyni deyil. Səyavuş bəyin ayaqqabısı həm də pəncəsiz olmağı ilə həmin ayaqqabı izindən fərqlənir. Həmin gün Səyacuş ayrı ayaqqabıd olsaydı da yenə də tapılan ayaqqabı izi ilə eyni olmayacaqdı. Qeyd etdiyim kimi, qatilin ayağı 46 ölçülü olmaqla yanaşı həm də pəncəlidir. Səyavuşun isə ayağı pəncəsizdir. - Dayan! – polkovnik-leytenant qəfildən Eyvazovun nitqini yarımçıq qoydu. – Belə çıxır ki, həmin gecə Səyavuş orada olmayıb? - Görünür ki, elədir. - Bəs onda xalça üzərindən tapılan torpaq qalığı? O ki, Səyavuşun ayaqqabısındakı torpaqla, üstəlik fabrikin torpağı ilə eynidir. - Yoldaş polkovnik-leytenant mənə elə gəlir ki, Səyavuş burada günahsızdır. Torpaq xalça üzərinə Vahid bəylə ölümündən 3-4 gün əvvəl həmin kabinetdə keçirdiyi söhbət zamanı da düşə bilərdi. – Mayor Paşazadə dedi. - Bildiyinizə görə xadimə həmin evə həftədə yalnız bir dəfə baş çəkir. Bu isə o deməkdir ki, Səyavuşla Vahid bəyin məhz həmin kabinetdə görüşləri olmuşdu. Ya görüşündən sonra xadimə orada olmayıb, ya da xadimə həmin həftəni işə gəlməyib. - Bu dəfə gərək özüm xadiməni danışdırım. Unutmayın, Qüsursuz cinayət yoxdur. Qatil mütləq nədəsə səhv edir. Bizim işimizdə isə o ayaqqabı izini səhv olaraq buraxıb. Daha bir neçə bu növ səhvlər aşkar etsək bir o qədər tez qatili həbs edərik. - Sizinlə tamamilə razıyıq Asif müəllim. Bu arada onu da deyim ki, xadiməni xəstəxanadan vaxtından əvvəl buraxıblar. - Lap yaxşı xadimə nahardan sonra burda olsun. O zamanadək Faiq bəyin ifadəsini alaq. Eyvazov cəld dəhlizə çıxdı. Məmmədzadə yenidən pəncərə önünə keçdi. Hikmət isə qovluqdakı sənədləri daha da dərindən oxuyur, nəyisə beynində götür qoy edirdi. Bu an Qədir alçaq boy, dolu bədənli, qara saçı ağ saçları arasından güclə seçilən, çənəsində və burnunun altında seyrək saqqalı olan, bahalı kostyum geyinmiş şəxslə otağa daxil oldu. Qədir əli ilə həmin şəxsi işarə edib: - Cənab polkovnik-leytenant sizə Faiq bəyi təqdim edirəm. - Keçin əyləşin! – Məmmədzadə qarşısında dayanmış boynu yoğun kişiyə stulda yer göstərdi. Özü də onunla üz -üzə əyləşdi. – Özünüzü təqdim edin! - Faiq bəy İsabala oğlu İsayev. 1956-cı il təvəllüdüyəm. Bir oğlum, üç qızım, iki nəvəm var. – mehribancasına dilləndi. - Kifayətdir. – polkovnik-leytenant əlini yuxarı qaldırıb – Deyin görək Vahid Zaman adlı iş adamını tanıyırdızmı? - O nə sözdür. Heç Vahid bəyi tanımamaq olar? O mənim yaxın dostumdur. Mehriban adam idi. - Siz onun öldüyü barədə bilirsiz? - Bəli. Bu gün evində yas verilirdi. Orda eşitdim ki, Səyavuşu buraxmamısız. Dünəndən buradadı. Onun bu işdə əli var bəyəm? - Orası bizim işimizdir. Siz yalnız verilən suallara cavab verin. Xatırladaq ki, verəcəyiniz yalnış ifadəyə görə məsuliyyətə cəlb oluna bilərsiniz. - Bəli, bəli. Bu barədə artıq məlumatım var. Siz deyin görək məni bura nöşün çağırmısız? - Siz avqust ayının 4-ü axşam 10-11 arası harda nə işlə məşğul idiz? - Məmmədzadə masa üzərindən qələmi əlinə alıb oynatmağa başladı. - Bircə deməyin ki, məndən şübhə edirsiniz. Bu ki, axmaqlıqdır. – ürəkdən güldü. - Burada gülməli heç bir şey yoxdur - polkovnik-leytenant əsəbi halda dilləndi. - Üzür istəyirəm. Lakin gülməkdən başqa bir şey bacarmıram. O ki, qala adam öldürməyə. Biz ki, onunla dost idik. - Hansı dost? Hansı dost soruşuram? – Paşazadə ayağa qalxıb qışqırdı. – Dost dosta hədə gələr ki, iki günə fabriki geri satmasan səni öldürəcəyəm? Buna dostluq deyirsiz? - Onu kim deyir? Mən ölümlə heç kəsi hədələməmişəm. - Vəfa xanım ifadəsində belə qeyd edib. Üstəlik Vahid bəyə yumuruq da vurmusuz. Dodağı sağ tərəfdən partlamışdı. – Məmmədzadə səbrini boğaraq dedi. - Bilirsiz, mən o gecə oğlumun evində idim. Nəvəmin ad günü idi. – mehriban görkəmindən əsər əlamət qalmadı. - Qonaqlıq verirdik. Bir çox insanlar, yeri gəlsə hamısı mənim şahidim ola bilərlər. O ki, qaldı ölümlə hədələməyə bunu demişəm. Amma sadəcə hədə idi. Mən indiyə kimi cinayətə cəlb olunmamışam. Kiməsə ziyanım, zərərim dəyməyib. - Necə dəyməyib? Bəs Vahid bəyin dodağını vurub partlatmaq zərər yetirmək deyilmi? - Eyvazov yerindən sıçradı. - Düzdür. Razıyam. Amma o zərbəni mən yox, oğlum Fuad vurub. Cavanlıqdır da. Qan vurub təpəsinə. Amma yaxşı oğuldur. Kimsəni qoymaz mənə artıq hərəkət eləsin. O gecə bizim mübahisəmizdə anladı ki, mən haqlıyam vurub itələdi. Vahid də pələng kimi cumdu üstümə. Fuad yumruqla vurub dodağını partlatdı. Bu sadəcə məni müdafiə üçün idi. Əyər buna görə Fuadı ya məni həbs etmək lazımdırsa buyurun. Qanun naminə nə lazımdırsa edin. Bu zaman qapı döyüldü. Vahid bəyin xadiməsi ifadə vermək üçün gətirilmişdi. Asif Məmmədazadə Faiq bəyə kənardakı stulda oturmağı tapşdırdı. Xadimə işəri daxil olub göstərilən yerdə əyləşdi. - Özünüzü təqdim edin. - Əhmədova Fəxriyə Ağabala qızı. - Vahid bəyi ən son harda və necə görmüsüz? - Ölü görmüşəm. Yadıma düşdükcə bədənim əsir. O boyda adam olasan bir gündə yox olasan. Bilirsiz necə yaxşı adam idi...Ehh hardan biləsiz ki, onun necə insan olduğunu bir mən bilirəm. - Niyə siz?- Qədir soruşdu. - Ay oğul, o kimlərə kömək etməyib ki. Mən də onlardan biri. Əlil qızım var onu yetimçiliklə böyüdürəm. Özünü idarə edə bilmir. Evdə bacım baxır mən də iş axtarırdım. Çox əlləşdim amma işə alan olmurdu. Axırda məcbur olub əl açdıb diləndim. Elə tamamilə təsadüfən Allah mənimq arşıma çıxardı Vahid bəyi. Qızıl adamdı. Vallah. Məni bağ evində xadiməliyə götürdü. Maaşımı da vaxtı vaxtında verirdi. Hətta bəzən arada da bayramda filan pul verərdi. Ya bazarlığımı edərdi. Ehh hanı o insan, hanı? İndi onun kimisi varmı yer üzündə? Çox çətin çox... - Fəxriyə xanım, siz deyin görək ən son o kabineti ümumiyyətlə evi nə zaman təmizləmişdiz? - Ay oğul xatırlamıram ki, amma ölməyindən xeylaq qabaq yığışdırmışdım. Hətta Vahid bəyə zəng edib dedim ki, gələn dəfə gec gələcəm. Qızım xəstələnmişdi onun dərmanları da ki, Allah göstərməsin od qiymətinədi. Sağolsun Vahid bəy mənə həmin günü işçisinin əli ilə pul yetirmişdi. O qədər ağlamışdım ki, o gecə. Nə gözəl insandır deyə. Yaman dağ basdı sinəmə onun ölümü. Meydini görəndən özümə gələ bilmirəm. Özümə bir böyük qardaş sanırdım onu. Allah rəhmət etsin. - Yaxşı siz ifadənizi imzalyıb gedin. Lazım olsa əlaqə saxlayarıq. Xadimə kabineti tərk etdikdən sonra, kənarda oturub gözünün yaşını silən Faiq bəyi yenidən stula dəvət etdilər. Az əvvəl xadimənin dediklərindən təsirlənmişdi. Məmmədzadə suala davam etdi: - Həmin gecədən sonra Vahid bəylə görüşmüsüz? - Yox. Görüşməmişəm. Amma telefonla əlaqə saxlamışıq. Avqustun 3-ü səhər zəng etmişdi. - O zəng etmişdi? - Həri. Dedi ki, Qönçənin ad gününə fabriki hədiyyə eləmək istəyir. Buna görə də satmaq istəmir. Halalıq istədi. Mən də Qönçəni öz balam kimi çox istiyirəm. – Faiq bəy əllərini havada yellədərək danışırdı. Bu zaman Məmmədzadə əsəbi halda noutbukunda elektron poçtunu açdı. Ümid edirdi ki, polkovnik-leytenant Murad Muradlı məktubuna cavab yazmışdır. Beləcə bəzi qaranlıq qalmış məsələlərin həllini tapmaqda dostunun köməyi ola bilər. Kodu daxil edər etməz ünvanına göndərilmiş məktubları gözdən keçirməyə başladı. Nəhayət polkovnik-leytenant Muradlının bu səhər 8 də göndərdiyi məktubu gördü. Üzərindən bir dəfə basaraq açdı. Faiq bəy isə hələ də danışırdı: - Dedim ki, ver. Halal xoşu olsun. O gündən danışmadıq. Beləcə mən də fabrikdən əlimi üzdüm. Məmmədzadə artıq ürəyində dostunun məktubunu oxuyurdu: “ Yüklə 1,33 Mb. Dostları ilə paylaş:
|