--Salam, Vəfa xanım! Keçin əyləşin! – Məmmədzadə əli ilə Qönçənin bir
dəqiqə əvvəl əyləşmiş olduğu stulu göstərdi.
--Bilmək olar yoldaşım nədən ölüb?
--Qızınız sizə heç nə demədi? - təəccüblənən Qədir soruşdu?
--Qızım elə vəziyyətdə çıxdı ki, bir kəlmə soruşa bilmədim.
--Neçə övladınız var?
--Bir.
--Yoldaşınız Vahid Zaman necə insan idi? – Məmmədzadə Qədirin
suallarını ağzında qoyub öz suallarını verməyə başladı.
--İnsan kimi insan idi. Ən gözəl insani keyfiyyətlər vardı onda.
--Yoldaşınızla sizin münasibətiniz necə idi?
--Nə mənada?
--Yəni bir -birinizlə necə dolanırdız?
--Hamı əri ilə necə dolanırsa elə. Mehriban idik. Günümüz xoş keçərdi.
Birlikdə əylənərdik. Nəvə arzulayırdıq. Vahid mənim bütün istək və
arzularımı həmişə yerinə yetirib. Bircə nəvə arzum qalıb.
Onu isə
görmədən köçdü həyatdan. – gözləri dolsa da ağlamayan Vəfa xanım
stulda belə şux oturmuşdu. Sanki düşmən qarşısında əyilmək
istəməyən əsgər idi.
--Sizcə yoldaşınız nədən ölə bilərdi? - Məmmədzadə qarşısında əyləşmiş
Vəfa xanıma sınayıcı sual verdi.
--Düşünürdüm ki, bu sualıma cavabı siz verəcəksiniz.
--Bizə sizin düşüncələrinizi bilmək maraqlıdır.
--Vahidin qan təzyiqi vardı. Əsəbiləşəndə
təzyiqi ya qalxar ya da
enərdi. Ona görə özü ilə dərman da gəzdirərdi. Adı səhv etmirəmsə
“E” hərfi ilə başlayırdı. Lakin bu elə də ciddi xəstəlik deyildi ki, ondan
ölə. Başqa da səbəb tapa bilmirəm.
--İş bundadır ki, Vəfa xanım, yoldaşınızı öldürüblər. – Bunu deyən
Məmmədzadə düşündü ki, Vəfa xanım qəfil aldığı xəbərdən az da olsa
təəccüblənəcək. Lakin qarşısında əyləşmiş qadın
o qədər möhkəm
görünürdü ki, dolmuş gözlərindəki yaşı belə axmağa qoymurdu. –Siz
təəccüblənmədiniz?
--Təəccübləndim. Lakin özümü bura gəlməzdən əvvəl hər bir xəbərə hazır
etmişdim. Bilirdim ki, Vahidin təzyiq problemi elə də ciddi dərəcədə
deyildi ki, onu öldürə. Odur ki,
öldürüldüyünü daha dəqiq
düşünürdüm.
--Sizcə onu kim öldürə bilərdi?
--Vahidin özünə düşmən bildiyi kimsə yox idi. Lakin çoxları onu düşmən
hesab edirdilər. Konkret olaraq kiminsə adını çəksəm bu o demək deyil
ki, Vahidi o öldürüb.
--Orasını bizim ixtiyarımıza buraxın. Qatilin kimliyini aşkar etmək bizim
işimizdir. Sizin işiniz isə bizə istintaqda kömək etməkdir – bir az ciddi
danışan Məmmədzadə yenidən mülayimləşməyə başladı – Siz kimdən
şübhələnərdiniz?
-- Faiq bəydən. Lakin o çoxdandır ki, gəlib getmirdi. Demək olar
unutmuşduq da. Amma Vahid ölməzdən üç gün əvvəl bizə gəlmişdi.
Qönçənin heç nədən xəbəri yoxdur.
--Niyə gəlmişdi?
--Bilirsinizmi, Vahid vaxtilə həmən Faiq bəyin sahib olduğu fabriki satın
almışdı. Onun banka faiz borcları var imiş.
Lakin müəyyən müddət
keçəndən sonra Vahiddən fabriki geri satmasını xahiş etmişdi. Əslinə
qalsa Vahid o fabriki heç istəmədən ürəksiz almışdı. Onun əsas planı
maşın satışı ilə bağlı idi. Lakin, biləndə ki, Fabriki satmağını mən
istəmirəm. Onda Faiq bəyin son təklifini rədd etdi.
-- Fabrikin satılmasına niyə razı olmadız?- Hikmət Vəfa xanımın
sözünü
ağrında qoydu.
-- Faiq bəy fabriki elə ucuz qiymətə satmışdı ki, geri almaq üçün də eyni
məbləğı vermək istəyirdi. Mən də dedim onsuz da o qiymətə fabrik
satılmaz. Qoy qalsın. Vahid də mən deyənlə razı oldu. Faiq bəy də
başqa yola əl atdı. Dedi sənin bir qızın var, mənim də bir oğlum. Gəl
tanış edək bəlkə evləndilər. Qohum olarıq.
Bu təklif heç birimizin
ürəyindən deyildi. Bizim qızımızın qəlbi oyuncaq deyildi ki, ortalıqda
oynadaq. Bu barədə Qönçə də biləndə gülmüşdü. Tez bir zamanda
Səyavuşla toylarını etdik. Onsuz da bir-birlərini hələ Səyavuş
əsgərlikdən gələndən sevdiklərini anlamışdıq. Odur ki, nişanlandıqdan
dərhal sonra toylarını etdik. Bax beləcə Faiq bəy də bizdən əlini əbədi
üzdü. O gecə bizə oğlu ilə gələndə hər ikimiz təəccüb etmişdik. Hətta
bir az sərxoş idilər. Faiq iki əli ilə Vahidin yaxasından yapışıb onu
hədələməyə başladı.
--Nə dedi? – Məmmədzadə qəfildən yerindən sıçradı.
--Dedi əgər
fabriki iki günə mənə satmasan, səni öldürəcəm. Vahid də
onunla ağızlaşdı. Vahidə yumruq da atdılar. Dodağı azacıq
Dostları ilə paylaş: