Peyk rabitəsi və ya yımının inkişafı mərhələləri

Orbitlərin və peyk sistemlərinin əsas növləri 
Orbitlərin 4 müxtəlif növü fərqləndirilir (şəkil 8.6). 
Geostasionar (və ya geosinxron) yerətrafı orbitlər - 
GEO -
Geostationary (or Geosynchronous) Earth Orbit 
- bunların
 
peykləri 
Yer səthindən 36000 km-ə yaxın məsafədə yerləşir. Bu növ peyklərə 
misal kimi - bütün tele - və radioyayım peyk­ lərini, bir çox 
meteoroloji peykləri, həmçinin telefon şəbəkələ­ rinin magistralları 
kimi təsir göstərən peykləri qeyd etmək olar. 
O rta yerətrafı orbitlər 
(MEO - Medium Earth Orbit).
Bu 
peyklər Yer səthindən 5000 - 12000 km məsafədə hərəkət edir­ lər. 
İndiyə qədər bu növdə az peyk var idi, lakin bəzi sistemlər 
(məsələn, İCO sistemi) müxtəlif səbəblər üzündən məhz onu 
istifadə etmək qərarına gəlmişdir. 
Aşağı yerətrafı orbitlər 
(LEO - Low Earth Orbit).
İlk əvvəllər 
LEO peykləri - əsas etibarilə kəşfiyyat məqsədləri üçün tətbiq 
olunurdu. Hal - hazırda bu növ peyklərin 500 
üçün
tətbiq olunurdu. Hal - hazırda bu növ peyklərin 500 -4500 km 
hündürlüklərini istifadə edən variantları yeni peyk sistemlərində 
tətbiq tapmışdır. 
Güclü elliptik orbitlər 
(Highly Elliptical Orbit - HEO ).
Bura bütün qeyri-dairəvi orbitli peyklər daxildir. Bu cür sistemlər, 
böyük şəhərlər üzərində perigeyə malik olurlar və rabitənin 
keyfiyyətini yaxşılaşdırmağa imkan verirlər. 
Van Allen radiasiya qurşağı (ionlaşmış hissəciklərdən ibarət 
olan zona) 2000 -+• 6000 km hündürlüklərində (Van АПе- 
nin daxili qurşağı) və 15000 4 0 0 0 0 km hündürlüklərində (Van 
Allenin xarici qurşağı) yerləşir. Deməli, bu orbitləri peyk rabitəsi 
üçün istifadə etmək çox çətindir. 
GEO peykləri. Peykin səmadakı vəziyyəti qeyd olunmuş 
kimi görünə bilməsi üçün, o 24 saatlıq dövretmə müddətinə