285
əhəmiyyətinin daha bir sübutudur. Ölkədə yeraltı sular kəhrizlərdən
başqa quyular vasitəsilə də səthə çıxarılır. Xuzestan, Fars, Esfəhan
əyalətlərində artezian quyularından geniş istifadə edilir.
Torpaq və bitki örtüyü.Təbii şəraitin sərtliyi ölkənin torpaq
örtüyündə də özünü biruzə verir. İranda torpaqların məhsuldar qatı
çox zəifdir, əksər yerlərdə isə çınqıllı və ya duzludur. Quru səhra
iqlimi, ana suxurların çınqıllı olması, duzluluğu və yeraltı suların şor
olması məhsuldar torpaq qatı yaratmır. Ölkədə müxtəlif torpaq
növləri: dağ yamaclarında daşlı-çınqıllı, çay dərələrində ağır gilli
torpaqlar yayılmışdır.İqliminin quraqlığı, yağıntıların qıtlığı, bitki
örtüyünün zəifliyi ucbatından İran ərazisinin geniş hissəsində
özünəməxsus torpaq əmələgəlmə prosesi gedir. Bu cür torpaqlara
ekstraarid torpaqlar deyilir. İqlim şəraiti əlverişli olan dağlıq
ərazilərdə torpaq əmələgəlmə prosesi daha fəal gedir. Dağ
yamaclarında şabalıdı-dağ, yüksək rütubətli yerlərdə boz-çəmən, dağ-
çəmən torpaqları yayılmışdır.
Coğrafi mövqe, relyefin müxtəlifliyi, iqlimin və torpaq
şəraitinin fərqli cəhətləri İranda rəngarəng floranın əmələ gəlməsinə
səbəb olmuşdur. Ölkənin bitki örtüyünün tərkibi müxtəlif (6 min
növdən artıq) olsa da, geniş əraziləri əhatə edən səhra və quru
çöllərin kserofit bitkiləri üstünlük təşkil edir. İran ərazisinin
təqribən
bir faizində, əsasən Xəzər sahilində, Elburs və Boqrovdağın
yamaclarında dəniz səviyyəsindən 2500 metr yüksəklikdə sıx enli-
yarpaq, Cənubi Azərbaycan dağlarında, Araz çayı vadisində isə
seyrək meşələr yayılmışdır.
İranın fauna aləmi Mərkəzi Asiya və Aralıq dənizi zoocoğrafi
yarıməyalətinə aid edilir. Ölkə balıq ehtiyatı ilə də zəngindir. Mirvari
ovu öz əhəmiyyətini hələ də saxlamışdır. İran körfəzi dünya mirvari
ovunun mərkəzi sayılır. Bu körfəzdə qiymətli sədəf alınan mollyusk
növləri də vardır.
2. Ölkənin qısa tarixi, idarəolunma sistemi
və Azərbaycan Respublikası ilə münasibətləri
Müasir İranın ərazisi qədim məskunlaşma ocaqlarından biri
olub. Eramızdan əvvəl IV minillikdə İranın Xuzestan, Lurestan və
digər əyalətlərində məskunlaşan əhali taxıl
becərməyə və qoyun,keçi
286
saxlamağa başlayır. Ölkənin cənub-qərbinin əlverişli aqroiqlim
şəraiti isə buranın əkinçilik və heyvandarlığın ilk ocaqlarından birinə
çevrilməsinə səbəb olmuşdur. Eramızdan əvvəl III minilliyin
əvvəllərində İranın cənub-qərbində ilk sinifli cəmiyyətin meydana
gəlməsi də əkinçilik və heyvandarlıq mədəniyyətinin inkişafı ilə izah
olunur. Əvvəlcə ayrı-ayrı şəhər-dövlətlər, sonralar isə Xuzestan
əyalətində Elam dövləti meydana gəlir. Şumer və Akkadi
(Mesopotamiya) mədəniyyətinin təsiri altında olan bu dövlət e.ə. VII
əsrdə Midiya dövlətinin hakimiyyəti altına düşür və müstəqilliyini
itirir.
E.ə. II minilliyin sonunda İran ərazisinə şimaldan Hind-Avropa
tayfalarının İran qrupuna aid edilən pars və irandilli xalqların
əcdadları hesab olunan ari tayfaları gələrək
ölkənin mərkəz və qərb
rayonlarında məskunlaşırlar. Midiya və pars qəbilələrinin birləşməsi
nəticəsində qədim dünyanın iri dövlətlərindən olan Əhəmənilər
(b.e.ə. 558-330) hakimiyyəti yaradılır. Əhəmənilər dövlətinin
sərhədlərinin getdikcə genişlənməsinə baxmayaraq, Makedoniyalı
İskəndər bu dövləti süquta yetirir.
Eramızın III əsrində İranda Sasanilər sülaləsi çox qüvvətlənir.
Qonşu əraziləri zəbt etməklə sərhədlərini genişləndirir. Lakin
Əhəmənilər kimi bu dövlətin daxilində də ziddiyyətlər mövcud idi.
Eramızın VII əsrində Sasanilərin yaratdığı dövlət ərəblər tərəfindən
darmadağın edilir.Bundan sonra İran ərazisi Ərəb xilafətinin,
Səlcuqların, Çinqizxan və Hülaküxanın, Əmir Teymurun yaratdıqları
imperiyaların tərkibində olub. Orta əsrlərdə İranda hakimiyyət
Səfəvilərin əlinə keçir. Bu dövlətin paytaxtı əvvəlcə Təbriz, sonra
Qəzvin, daha sonra isə Esfahan şəhəri olur. Səfəviləri Qacarlar
sülaləsi (1796-1925) əvəz edir, paytaxt Tehran şəhərinə köçürülür.
Avropada kapitalizmin inkişaf etdiyi bir şəraitdə geri qalmış
feodal quruluşlu İran bu ölkələr üçün istismar obyektinə çevrilir.
İngiltərə, ABŞ, Rusiya, Fransa və Almaniya İranı özlərinin xeyrinə
müqavilələr
bağlamağa vadar edir, ona ağır şərtlərlə borc verməklə,
ölkənin iqtisadi həyatına, daxili və xarici siyasətinə müdaxilə etmək
imkanı əldə edirlər.
İmperializm zülmünün güclənməsi və daxili ziddiyyətlərin
kəskinləşməsi İranda inqilab üçün zəmin yaratdı. 1905-ci ildə
başlanmış inqilabı hərəkat feodal hakimiyyətinə qarşı yönəlmişdi.
Lakin İran xalqı bu və sonrakı inqilabların bəhrəsini görə bilmədi.
287
1906-cı ildə birinci konstitusiya qəbul edildikdən sonra ölkə
parlamentli monarxiya elan olunur. 1920-ci ilin may ayında sabiq
sovet Rusiyası ilə İran arasında diplomatik münasibətlər təsdiq
olunur, 1921-ci il fevral ayında isə hər iki ölkə arasında müqavilə
imzalanır. Bu, Qərb dövlətlərini, ilk növbədə ABŞ, B.Britaniya və
Almaniyanı narahat etməyə bilməzdi. B.Britaniya İranda hakimiyyəti
öz nəzarəti altında saxlamaq məqsədilə ölkədə dövlət
çevrilişi etməyə
nail olur. 1921-ci ildə İranda dövlət çevrilişi baş verir və hakimiyyəti
Pəhləvilər sülaləsi ələ keçirir. Rza Pəhləvi 1925-ci ildə İran şahı elan
olunur. İkinci Dünya müharibəsindən sonra Qərb dövlətlərinin İrana
qarşı münasibətlərində yeni istiqamət meydana gəlir. Bu siyasət ABŞ
və B.Britaniyanı maraqlandıran sabiq Sovet İttifaqı ilə sərhəddə
yerləşən İranın yalnız hərbi-strateji mövqeyi ilə deyil, həm də onun
nefti ilə bağlı idi.
1978-ci ildə qüvvətlənən sosial-iqtisadi çətinliklər şəraitində
İranda hökumətə qarşı kütləvi nümayişlər, daha sonra isə mühüm
istehsal sahələrində (neft sənayesi, nəqliyyat, rabitə və s.) kütləvi
tətillər baş verir. İran xalqı siyasi, sosial,
iqtisadi və mədəni sahələrdə
köklü dəyişikliklər tələb edirdi. Mütərəqqi qrup və təşkilatların,
həmçinin müsəlman şiə ruhanilərin əvvəlcə İraqda, sonra isə
Fransada mühacirətdə olan başçısı Ayətullah Müsəvi Ruhulla
Xomeyninin rəhbərliyi ilə ümumxalq hərəkatı daha da qüvvətlənir.
İnqilab xarakterli bu hərəkat nəticəsində 1979-cu il fevralın 11-də
İranda monarxiya rejimi devrilir. Həmin vaxtdan 11 fevral milli
bayram – İnqilab günü kimi geniş qeyd olunur. 1979-cu il aprelin 1-
də ölkənin adı dəyişdirilir və dövlət İran İslam Respublikası
adlandırılır. Həmin ilin dekabrında keçirilmiş ümumxalq
referendumunda İranın yeni konstitusiyası qəbul olunur.
Konstitusiyada ruhanilərin ölkə həyatında rəhbər rolu bir daha təsbit
edilir. Ölkədə ictimai həyatın bütün sahələrində islam
fundamentalizmi dərin kök salmışdır.
1979-cu il inqilabından sonra İranın ABŞ-la münasibətlərində
«soyuqluq» yaranır. İraqla müharibə, daha sonra Abu-Musa, Tombe-
Bozorq, Tombe-Kuçek adalarının zəbt edilməsi ərəb
ölkələri ilə
münasibətlərini gərginləşdirir. İran İslam Respublikasının Küveyt
(1991), Əfqanıstan (2001) və İraq (2003) münaqişələrində bitərəf
mövqeyi əksər dövlətlərlə münasibətlərinin stabilləşməsinə səbəb olur.
Avropa İttifaqı dövlətləri ilə münasibətləri genişlənir.
288
Dövlət quruluşu. Konstitusiyaya görə dövlətdə ali vəzifələr
bir-birindən asılı olmayan qanunvericilik, icraedicilik və məhkəmə
sistemindən ibarətdir. Bu sistemlər isə ölkənin siyasi və dini
rəhbərinin nəzarəti altındadır. İranın dövlət başçısı əslində
prezidentdir, lakin prezident Ali Dini Rəhbərə tabedir.
Konstitusiyaya görə fəqih, yəni ali dini və ya siyasi nüfuzlu şəxs
əslində ölkənin bütün həyatına rəhbərlik etməlidir. Ayətullah Ruhulla
Xomeyni ömrünün axırınadək bu vəzifəni yerinə yetirmişdir. 1989-cu
ilin 4 uyulunda dövlətin ağsaqqallar şurası Ayətulla
Seyid Əli
Xameneyini bu vəzifəyə təsdiq edir.
Birbaşa seçkilər yolu ilə seçilən ölkə prezidentinin səlahiyyət
müddəti 4 ildir. Eyni adam bu vəzifəni iki dəfə tuta bilər. 2005-ci il
17 iyunda bu vəzifəyə Mahmud Əhmədinecad seçilmişdir. İslam
Şurası Məclisi adlanan bir palatalı parlament üzvlərinin sayı 290
nəfərdir. Birbaşa və gizli səsvermə yolu ilə seçilən parlament
deputatlarının fəaliyyət müddəti 4 ildir. 1989-cu ildə Konstitusiyaya
edilmiş dəyişikliklərə əsasən Baş nazir vəzifəsi ləğv edildiyindən
icraedici hakimiyyətə Prezident rəhbərlik edir.
İran İslam Respublikasının konstitusiyasına və 1981-ci ildə
verilmiş fərmana əsasən ölkədə siyasi partiyaların və qeyri-islam
təşkilatlarının fəaliyyəti qadağan olunmuşdur. Ölkənin yeganə və
nüfuzlu partiyası 1979-cu ildə yaradılmış İslam Respublikası
partiyasıdır. Bu partiyaya müxalifətdə duran təşkilatlar isə İranın
Azadlığı Uğrunda Hərəkat, İran Kürdüstanı Demokratik Partiyası,
İran Xalq Partiyası, İran Xalq Mühacidlər Təşkilatı və başqalarıdır.
İnzibati cəhətdən ölkə 25 inzibati əyalətə ayrılmışdır. Tarixi
Azərbaycan torpaqları Qərbi Azərbaycan (inzibati mərkəzi Urmiya
şəhəri), Şərqi Azərbaycan (inzibati mərkəzi Təbriz), Zəncan (
inzibati
mərkəzi Zəncan) və Ərdəbil (inzibati mərkəzi Ərdəbil) inzibati
əyalətlərində birləşir. Əyalətlər ayrı-ayrı inzibati rayonlara bölünür.
Rayonlar daxilində kəndlər ayrılır.
Azərbaycan Respublikası ilə münasibətləri. İran İslam
Respublikası ilə Azərbaycan Respublikası arasında diplomatik müna-
sibətlər 12 mart 1992-ci ildən mövcuddur. Hər iki dövlət arasında
dostluq, əməkdaşlıq, mehriban qonşuluq barədə Tehranda 1992-ci
ilin may ayının 7-də Protokol imzalanmışdır. İran-Azərbaycan
əlaqələri çoxəhatəlidir. Azərbaycan müstəqillik əldə etdikdən sonra
1992-ci ildən başlayaraq qonşu İran dövləti ilə müxtəlif sahələr –