_____________ Milli Kitabxana_____________
12
ğu məmləkətlərinin müasir teatr tarixi qısa həcmlidir və əksə-
rən sırf informasiya xarakteri daşıyır.
Mütəxəsis qıtlığı, Şərq ölkələrinin çoxsaylı ənənəvi teatr
formalarının, həmçinin XX əsr Doğu məmləkətlərinin çağdaş
teatr tarixinin öyrənilməsi prosesində buraxılmış ağ məsamələr,
mükəmməl elmi araşdırmaların azlıgı dərsliyin ideal səviyyədə
işlənilməsinə, təbii ki, imkan verməmişdir. Doğu ölkələrinin
teatr tarixinə dair Azərbaycan dilində olan ədəbiyyatsa
minimaldır: bu material bir qayda olaraq ancaq
“Qobustan” toplusunda dərc edilmiş
məqalələrlə məhdudlaşır. Odur ki, dərsliyin
müəllifi, əsasən, əcnəbi dillərdə təqdim
olunmuş müxtəlif materiallardan bəhrələnib.
Rus, ingilis, alman, ərəb, fars, türk dillərində
mövcud məqalə, elmi məlumat, iri həcmli
monoqrafiyalar dərsliyi fundamental akademik
bilgilər zəminində hazırlamaqdan ötrü müəllifə
son dərəcə böyük yardım göstərib. Əlbəttə, bu
dərslik üzərində çalışarkən tədqiqatçı Yaxın və
Orta Şərq teatrının poetikası ilə bağlı apardığı
araşdırmaların nəticəsindən də aktiv şəkildə
faydalanmışdır. Ol səbəbdən də tam əminliklə
demək mümkündür ki, “ŞƏRQ TEATRI
TARİXİ” kitabı bir dərs vəsaiti kimi bizim
universitetin tələbələrinə “Teatrşünaslıq”
kafedrasının gözəl hədiyyəsidir.
_____________ Milli Kitabxana_____________
13
Sonucda mən öz təşəkkürlərimi bildirmək
istəyirəm ADMIU-nun rektoru, filologiya
elmləri doktoru, professor Timuçin Əfəndiyevə,
tanınmış teatr yazarları və mütəxəssisləri
İ.Kərimova,
İ.Rəhimliyə, M.Əlizadəyə,
R.Sadıqova, İ.İsrafilova, “Teatrşünaslıq” kafed-
rasının əməkdaşları Gülşən Həmidovaya, Rauf
Sadıqova, Şəhla Əliyevaya, ADMİU-nun elmi
katibi Nigar Rüstəmovaya, universitetin
kitabxanasının işçilərinə... Mən mərhum
müəllimim prof. MAHMUD
ALLAHVERDİYEVİN adını da bu cərgədə
çəkməyi özümə şərəf və borc sayıram. Belə ki,
mənim üçün
Şərq teatrına doğru gedən yol Mahmud
müəllimin dərslərindən və onun “Azərbaycan xalq teatrı tarixi”
kitabından başlayır.
_____________ Milli Kitabxana_____________
14
“Natyaşastra”_risaləsi_hind_teatrının_nəzəri__və_praktiki_əsası_kimi'>I FƏSİL
HİND TEATRI TARİXİ
1. “Natyaşastra” risaləsi hind teatrının nəzəri
və praktiki əsası kimi
Asiyanın ən qədim teatrı hind teatrıdır. Hind teatrı Tibetdən
tutmuş İndoneziyaya qədər bütün Şərqi Asiya ölkələrinin teatr
formalarının təşəkkülünə böyük təsir göstəmişdir. Hətta Çin və
Yaponiyanın teatr sənətilə Hind teatrının estetik prinsipləri
arasında bir sıra oxşar cəhətlər aşkarlamaq mümkündür.
Hind teatrının estetik prinsipləri müəyyən bir elm,
müəyyən bir təlim kimi meydana gəlir. Hind xalqlarının
ənənəvi teatr formalarının estetik prinsipləri, onların
poetikasının başlıca cəhətləri dramatik sənət haqqında ən
qədim sanskrit risaləsi sayılan “Natyaşastra” toplusunda ifadə
olunmuşdur. Özü də birinci dəfə olaraq ardıcıl surətdə,
sahmanlı şəkildə. “Natyaşastra” teatr sənəti barəsində risalədir,
elmi-praktiki kitabədir, prinsiplər, qanunlar cədvəlidir,
hindlilərin teatr sənətinin paradiqmasıdır. Müəyyən dövrə
qədər alimlər belə hesab edirdilər ki, bu risalə m.ö. IV-III
yüzilliklərə aiddir. İndisə həmin risalənin bizim eranın I əsrinə
mənsub oldugu israrla söylənilir. “Natyaşastra” teatrın
təşəkkülü, özündə tamaşa rüşeymi daşıyan dini ayinlər,
mərasimlər, teatr binalarının memarlığı, səhnə məkanının
təşkili, teatrın imkanları və bədii vasitələri haqqında risalədir.
Ayrı-ayrı fəsillər dram əsərinin yaradılmasına, şeir qoşmaq
qaydalarına, musiqi sənəti (vokal, instrumental musiqi; musiqi
_____________ Milli Kitabxana_____________
15
nəzəriyyəsi) və xoreoqrafiya (rəqsin texnikası, pantomima
sənəti) qanunlarına həsr edilib. “Natyaşastra” ensiklopedik
bilgilər toplanmış məlumat kitabəsidır. Risalə 36 fəsildən
ibarətdir. Bu risalədə bir tərəfdən səhnə mətninə verilən
təfsirin, yozumun tamlıgı, texniki təsnifatın dəqiqliyi
gözlənilir, digər tərəfdən teatrla bağlı bir çox informasiyalar
mif və əfsanələrin köməyilə işığlandırılır.
Hind klassik dramının (bu mövzuya dərslikdə ayrıca bir
fəsil həsr olunub) yaranması da “Natyaşastra” dini toplusunda
əfsanə ilə, mifoloji təfəkkürlə əlaqələndirilir. Risaləyə əsasən,
hind tarixinin rəvayətvari
QIZIL ƏSRİ
sona çatdığı və Yerin,
Göyün sakinlərinin mənəvi-əxlaqi durumu pozulduğu,
korlandığı zaman tanrılar baş Allah Brəhmədən xahiş edirlər
ki, indusları əyləndirən və öyrədən bir nəsnə fikirləşib yaratsın,
onlara dəyərli bir kitabə, qanunlar məcəlləsi göndərsin; elə bir
kitabə ki, bu, olsun hindlilərin “beşinci veda”sı: özü də həmin
bu veda, ilk dörd vedadan fərqli olaraq, bütün kastalrın, o
cümlədən şudraların, - toxunulmazlar silkinin, - istifadəsinə
verilsin. Brəhmə tanrıların xahişini yerinə yetirərək
“Natyaşastra” risaləsini hind dramı tarixini, nəzəri və praktiki
mündəricəsi qismində yaratdı. Brəhmə onun mövzusunu qədim
hind rəvayətlərindən götürdü və “Riqveda” dini kitabəsindən
deklama- siya sənətini, “Samaveda” müqəddəs risaləsindən
nəğmə qoşmaq məharətini, “Yacurveda” dini məxəzindən
mimikaların köməyilə oyun quramaq bacarığını,
“Atharvaveda” sakral mətnlərindən emosiyanı, duyğuları alıb
“beşinci veda”da cəmləşdirdi. Əfsanəyə görə Brəhmə
“Natyaşastra” risaləsini tamamlayıb səma müdriki Bharataya
göndərdi və ona tamaşalar hazırlamağı tapşırdı.
“Natyaşastra” risaləsinin böyük bir qismi nəzmlə yazılıb: bu
mətnlər xaraktercə puranalar (mifoloji xalq hekayələri, qutsal
bilgi mətnləri) üslubundadır. Belə deyirlər ki, “Natyaşastra”dan
Dostları ilə paylaş: |