Гарабаь дюйцшляри хатырланыр, йахуд Фикрят террорун гаршысыны неъя алды?
130
FİKRƏT NƏBİYEV:
«BU GÜN DƏ DÖYÜŞƏ GETMƏYƏ HAZIRAM»
Tanışlıq
Çoxdan tanıyırdım onu. Fikrət Nəbiyevi deyirəm mən. Düz
20 il öncə Bakı Elektrik Termik Avadanlığı Zavoduna yenicə
gəlmişdi. Gənc kadr kimi. Adına ilk əmək kitabçası da elə bu
müəssisədə yazılmışdı. Ali savadlı mütəxəssis-texnoloq olan gənc
Fikrət o vaxtkı AzPİ-nin metallurgiya fakültəsinin məzunu idi.
Tez-tez redaksiyaya (Mən o zaman Azərelektroterm EİB-də çıxan
«Məşəl» qəzetinin baş redaktoru idim) gələr, maraqlı yazılarla
qəzetdə çıxış edər, təzə yazdığı şerləri mənə göstərər, məsləhətlər
alardı. Bir sözlə, Fikrət «Məşəl»in ən fəal müxbirlərindən idi. Bir
faktı da xatırladım. Bir dəfə eşitdim ki, fotomüxbirimiz
(milliyyətcə yəhudi idi) qəflətən, bizdən xəbərsiz birdəfəlik
İsrailə köçüb gedib. Belə bir vəziyyətdə Fikrət əlimizdən tutdu.
Fotomüxbir kimi də redaksiyanın karına gəldi. Fikrət Nəbiyev
çox çalışqan, bilik və dünyagörüşünü zənginləşdirməyə çalışan
gənc kimi daim diqqətimi cəlb edirdi. Ucaboy, şux qamətli bu
gəncin güclü biləkləri var idi.
Bir müddət görünmədi bu Fikrət. Öyrəndim ki, hərbi
xidmətə çağırılıb, özü də Moskvada qulluq edir. Ancaq onu qı-
nadım ki, nə əcəb mənimlə gəlib görüşməyib? Beləliklə, 1983-
85-ci illərdə Moskva şəhərində, hərbi hissədə rota komandirinin
siyasi işlər üzrə müavini vəzifəsində çalışıb. Sonra da Rusiya
paytaxtında yaşayıb və işləyib. Qazancı da pis olmayıb. Lakin
qəriblik ona əl verməyib. Ana məhəbbəti, Vətən həsrəti hər şeyə
güc gəlib. Ən başlıcası isə çörəkləri dizinin üstə olan nankor qon-
şularımızın bizi zorla müharibəyə sürükləmələri, Qarabağ
uğrunda gedən qanlı döyüşlər, bir də Xocalı dəhşətləri Fikrət
Nəbiyev kimi vətənpərvər bir gənci heç cür rahat qoya bilməzdi.
Гарабаь дюйцшляри хатырланыр, йахуд Фикрят террорун гаршысыны неъя алды?
131
Vətən çağırır...
Bəli, zaman-zaman türk qanına susamış, qızıldan qiymətli
torpaqlarımız, yeraltı-yerüstü sərvətlərimiz yuxularına haram
qatmış bədnam ermənilər, son bir əsrdə (elə ondan əvvəl də!)
dəfələrlə torpaqlarımıza hücum etmiş, qanlı qırğınlar törətmiş,
xalqımızın başına olmazın müsibətlər gətirmiş, misli görünməmiş
vəhşiliklər törətmişlər. Sonuncu dəfə 1988-ci ildə Qərbi
Azərbaycanda yaşayan soydaşlarımızı öz əzəli torpaqlarından
vəhşicəsinə qovan ermənilər Qarabağda yaşayan ermənilərə
dəstək verərək oradakı soydaşlarımıza qarşı divan tutmağa ba-
şladılar. Beləliklə, Ermənistan-Azərbaycan, Qarabağ münaqişəsi
yarandı. Növbəti dəfə də qəddarlıq simasını nümayiş etdirən
məkrli qonşularımız bir-bir rayonlarımızı işğal etdilər. Qeyrət
qalamız olan ulu Şuşa, Laçın, Kəlbəcər… düşmən əlinə keçdi.
Sonra da XX əsrin faciəsi, bəşəriyyətə qarşı ən ağır cinayət kimi
dünya tarixinə yazılmış Xocalı faciəsi… Bu dəhşətlərdən uzun
zaman özünə gəlməyən Fikrət nəhayət, dəli bir nərə çəkir: «Daha
bəsdir! Yetər! – deyir, - qaradan o yana rəng yoxlur! Vətənin bu
dar günündə kənarda, ondan uzaqlarda qala bilmərəm!..» Və
beləcə, o, yad ölkədən Vətənə, onun müdafiəsinə qayıdır. Onu da
deyim ki, bu illər ərzində kifayət qədər bərkdən-boşdan çıxmış,
həyatda bərkimiş, həm fiziki, həm də mənəvi cəhətdən
möhkəmlənmiş Fikrət kimi oğullar Qarabağa hava və su kimi
lazım idi. Çünki o, özünü qanlı döyüşlərə tam hazırlamışdı. Hərbi
texnikaya mükəmməl yiyələnmiş F.Nəbiyev həm də idmanın ka-
rate və əlbəyaxa döyüş növlərini mənimsəmiş, onların sirlərinə
lazımınca bələd olmuşdur.
Müharibənin yazılmamış qanunları var
…1993-cü ilin aprel ayı idi. Bir yas mərasimində, daha
doğrusu, qəbristanlıqdan qayıdarkən təsadüfən mənə zillənmiş
tanış bir baxışla qarşılaşdım. Gözlərimə inanmadım. Zabit for-
ması geymiş enlikürək, qaynar baxışlı gənc mənə tərəf addımladı.
Гарабаь дюйцшляри хатырланыр, йахуд Фикрят террорун гаршысыны неъя алды?
132
Bu, Fikrət Nəbiyev idi, baş leytenant Fikrət Nəbiyev!
Sevincdənmi, bir neçə il ayırıldıqdan sonrakı təsadüfi
görüşdənmi, bəlkə də keçirdiyim dərin qürur hissindənmi,
bilmirəm, gözlərim nəmləndi, kövrəldim. Qucaqlaşıb öpüşdük.
Ayaqüstü onun işi-gücü, vəziyyəti, harada olması ilə
maraqlandım. Cavabları məni xeyli sevindirdi. Söylədi ki, Ağdam
bölgəsində vuruşur, onun xidmət etdiyi batalyon məşhur Qarabağ
döyüşçüsü, Milli Ordumuzun cəsur komandiri Şirin Mirzəyevin
adını daşıyır. Fikrətlə söhbət edə-edə hiss etdim ki, bu, bir qədər
sadəlövh, çox şeyə inanan əvvəlki Fikrət deyil. Ölüm-dirim
müharibəsi onu qədərincə dəyişdirib, sözün həqiqi mənasında
müdrikləşdirib, dünya görmüş bir ixtiyara çevirib. O zaman mənə
məlum oldu ki, müharibənin öz qanunlar var, bəzən yazılmamış
sərt qanunları. Sərtlik insanı nəinki bir ildə, hətta bir gündə, lap
elə bir saatda da dəyişdirər, əvvəlki şuxluğunu, şən və qayğısız
ovqatını «oğurlaya» bilərmiş, elə Fikrət Nəbiyev kimi.
Bu günlərdə köhnə dostum, uzun müharibə yolu keçmiş,
Qarabağ uğrunda döyüşlərdə böyük mərdlik və şücaət göstərmiş,
qayğıkeş komandir, cəsarətli zabit Fikrət Nəbiyevlə
«Azərbaycan» nəşriyyatında görüşdük. Məni görməyə gəlmişdi.
Doğrudan da, illər öz işini görmüşdü. Fikrət yaşa dolmuşdu.
Əvvəlki təravət, şuxluq onu tərk etmişdi. Axı Fikrət ömrünün ar-
tıq 48-ci baharına çatmışdı. Mənə avtoqraf yazılmış bir kitab
bağışladı. «Siyasi təfəkkür» adlanırdı bu kitab. Müəllifi də Fikrət
Nəbiyevin özü idi. Maraqlandım ki, bu nə kitabdır belə? Yoxsa
indi də fəlsəfə ilə məşğul olursan? Düz tapmışdım, Fikrət
Nəbiyev hazırda elmi fəaliyyətlə məşğuldur. AMEA-da çalışır.
Fikrət müəllimin monoqrafiyası, fəlsəfə, politologiya,
siyasətşünaslıq, dövlət və hüquq nəzəriyyəsi fənləri tədris olunan
ali məktəb müəllimləri və tələbələri üçün bir tədris vəsaitidir.
Sonra F.Nəbiyev mənə iki kaset verdi. «Buyurun, bax-
arsınız, - dedi. Sonra fikrinizi deyərsiniz». Hər iki kasetə baxdım.
AzTV-1 lentə alıb. Elə bu yaxınlarda. Sənədli filmlər belə ad-
lanır: «Azərbaycan Silahlı Qüvvələri», «El bir olsa…»
Dostları ilə paylaş: |