Əziz oxucular! Bu mənim ilk kitabımdır. Yazmağa 2007-ci ildən başlamışam
Yüklə 1,33 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Dördüncü fəsil Səhəri gün işə lap tez gəldim dünənki ifadələri yenidən gözdən keçirirdim ki, bu zaman yoldaş Məmmədzadə içəri daxil oldu. Qarşımdakı ifadələrə diqqətə baxdığımı görüb: - Qədir sənə nə olub? - Polkovnik? -Cəld ayağa qalxdım- Sizin gəlişinizi eşitməmişəm. - Heç nə olmaz. Axı demişdiz ki, şahidləri dindirirəm. Cəmi iki şahid gəlib? - Yoldaş Məmmədzadə bu qovluqda cəmi üç nəfərin ifadəsi var. Sahibə xanımın, Səbinə xanımın və Sahib bəyin. Üstəlik Sahib bəyin şahidliyi ilə foto şəkil tərtib edilib. Dünən iki nəfərin ifadəsini almalı idim. Lakin cəmi bir nəfər ifadə verdi. - Bəs başqa şahid yoxdur? –Məmmədzadə foto şəkilə baxaraq soruşdu. - Əfsuslar olsun ki, var. Və biz onun kimliyini bilmirik. İş ondadır ki, hadisə baş verən zaman bir qadın qışqırmışdı. Məni də yuxudan oyadan o səs idi. Düşünürəm ki, qatili dəqiqliklə görən və hadisəni necə törətdiyini Fərhad kişidən başqa görən tək şəxss odur. Lakin o qadın kimliyini gizlədir. Buyurun siz əlimizdəki ifadələrlə tanış olun. Mayor Məmmədzadə ifadələri oxumağa başlamışdı ki, qapı döyüldü. - Gəlmək olar? Qapıdan boğunuq səsli hündür boylu, qara pencəkli lakin çox arıq ağ saçlı bir kişi boylandı. - Əlbəttə, keçin! Sizə nə köməyimiz dəyə bilər? - Cənab müstəntiq, mən Fərhad bəyin yaxın dostu Rəşid Ağabala oğlu Orucovam. Dünən gəlmişdim. Bir az gözləyirdim ki, şahidlər çıxıb getsinlər sonra gəlim. Sahib adlı bir nəfər dedi çox gözləmə aşağısı 2 saata çıxacağam. Mənim də tələsən yerim vardı. Nəvələrimi bağçadan götürməli idim. - Hə nə deyirəm, əsas odur ki, gəldiniz. Buyurun bildiklərinizi danışın. - Mən hər səhər Fərhadla onun şəxssi pul dəyişmə məntəqəsində görüşərdim. Hal-əhval tutardıq, həm də ki, evim onun yaşadığı binada yerləşir. Demək olar ki, həm dostum, həm də qonşumdur. Bilirsiniz, yoldaşı ilə ayrılandan sonra ailəvi gediş-gəlişimiz azaldı. Yoldaşlarımız rəfiqə idilər. Sonra yenidən evləndi və yoldaşım onun evinə getməyimə danışmağa başladı. Nə deyəsən, qadın milləti belədir də. Öz ailəmdə söz-söhbət olmasın deyə daha Fərhadgilə getmədim. Onu görmək üçün işinə gedərdim. Hər səhər nəvələrimi bağçaya qoyandan sonra gedərdim düz onun yanına. Yazıq Cavad! Çox yaxşı uşaq idi. Atasını yaman sevərdi. Ailələrində heç mübahisə düşməzdi. Fərhad qardaş hər zaman indiki yoldaşından çox razı danışardı. Uşaqlarına olan rəftarına heyran olduğunu deyərdi. Cavad ona “Ana” deyərdi. Cavad evlənmək istəyirdi. Bunun üçün atasını elçi getməyə razı salmağı xahiş etmişdi. Rəşid bəy danışdıqca rəislə mən oturub sanki gözəl əsərə qulaq asırmış kimi susmuşduq. Axı bu cür mehriban ata və oğulu kim öldürmək istəsin?! Rəis ayağa qalxıb otaqda o başa-bu başa getməyə başladı. Birdən dayanıb diqqətlə Rəşid bəyə baxdı. Nəhayət soruşdu? - Bəs siz nə işlə məşğulsuz? - Cənab müstəntiq mən o vaxtlar mühəndis idim. İndi aylıq əmək haqqımı alıram. Elə yoldaşım da. Bu bizə bəs edir. Fərhadla harda tanış olmusuz? - Bu binaya onda Fərhad təzə köçmüşdür. Cavan idi. Mən ondan düz on beş yaş böyüyəm. Yeni evlənmişdi. Binanın işığı yandığı halda Fərhadın işığı qəfildən sönmüşdü. Bir də gördüm blokdan səs gəlir. Qapını açıb baxdım ki, Fərhad öz qapı qonşusu ilə işıq naqillərini qurdalayırlar. Yaxınlaşıb kömək etdim. Az bir zamanda işıqlarını yandırdım. O da bunun əvəzində məni öz yoldaşımla evinə dəvət etdi. Biz də getdik. Yoldaşım məndən 17 yaş kiçikdir. Elə Fərhadın yoldaşı ilə həm yaşıddırlar. Bax bu cür başladı bu dostluq. - Fərhad yoldaşına necə münasibət göstərirdi? – polkovnik-leytenant soruşdu. - Mən onda çox da fikir verməmişdim. Amma sonralar evlərindəki mübahisələrdən bezən dostum mənimlə dərdləşirdi. Mübahisələrə səbəb elə Zərifə xanım idi. Hər gün işdən yorğun gələn yoldaşına qulluq etmək belə yorucu gəlirdi. Özündən başqa heç nə ilə maraqlanmazdı. Arada Zərifənin hansısa işə düzəlmək istədiyi üçün mübahisə edərdilər. Fərhad da bütün bunlardan bezmişdi. Bir dəfə mənə də bax deyə, geyimimlə evimlə maraqlan deyə qışqırardı. Sonra öyrəndim ki, əkiz uşaqları olub. Cavad və Səbinə. Fərhad çox sevinirdi. Uşaqların 3-4 yaşları olardı ki, ayrıldılar. - Bəs uşaqların vərəsəliyi kimdə idi?- Mən soruşdum. - Zərifə xanım boşananda uşaqları götürmək istəməmişdi. O çox imkanlı bir şəxssin qızı idi. Atası nəvələrini nəinki görmək, hətta onları qəbul etmək istəmirdi. Qızına da demişdi ki, Əgər boşandıqdan sonra uşaqları özü ilə götürsə onu hər şeydən məhrum edəcək. Bu da azmış kimi ölümündən sonra da bir qəpik pul verməyəcək. Yoldaşım deyirdi ki, atasının bu əmrinə tabe olmaq Zərifə xanıma çox baha başa gəlib. Uşaqlarını çöllərdə ac susuz necə saxlayacağını, onlara ali təhsil verə bilməyəcəyini düşünüb uşaqlarından imtina etməyə məcbur qalıb. Boşanmadan düz bir il sonra Fərhad Sahibə xanımla evlənir. Lakin onların bu evliliklərindən övladı olmadı. Buna baxmayaraq bir-birilərini sidqi ürəkdən sevirdilər. İnciklik, küsülük demək olar ki olmazdı, ya da elə ciddi olmazdı. - Bəs siz Zərifə xanımın harada yaşadığını bilirsiniz? - Mən qəfildən soruşdum. - Mən yox. Ancaq yoldaşımla hələ də əlaqə saxladıqlarına görə çox güman ki, o bilər. - Bu foto şəkildəki şəxssi tanıyırsızmı? Ya da Fərhad bəyin,Cavadın tanışları arasında rast gəlmisizmi? - Xeyir. İlk dəfədir bu şəxssi görürəm. –Diqqətlə şəkilə baxan Rəşid dedi. - Yoldaşınızı bir saat ərzində bura gətirsəniz yaxşı olar. - deyən Məmmədzadə Rəşidə ciddi nəzərlərlə baxdı. - Baş üstə cənab müstəntiq! Bir saata qalmaz gələrik. Bu sözlərdən sonra Rəşid tələsik çıxdı. Məmmədzadə isə asta-asta addımlarla pəncərəyə yaxınlaşdı. Onun nə fikirləşdiyi mənim üçün də çox maraqlı idi. - Qədir, sən bu cinayət barədə nə kimi fikrə gəldin? Səncə qatil kimdir? - Asif müəllim, mən hələ o qışqıran qadını yəni əsas şahidi görməmişəm və Əgər onunla danışsaq əminəm ki, tez bir zamanda qatili tutarıq. - Bəs görəsən o qadın kim ola bilər? Yaxşı bu iki gündə niyə özünü gizlədir? Çox güman ki, qatil onun qışqırığını eşitdiyi üçün Fərhad bəyi öldürməyə macal tapmır, beləliklə yaralı vəziyyətdə qoyub qaçmağa məcbur olub. Digər fərziyyəm də o qadının qatillə əlbir olmasıdır. Bu zamana kimi polis idarəsinə gəlib bir söz deməməyi buna sübutdur. – Məmmədzadə pəncərə önündəki stulda əyləşib alnını iki əlli ovuşdurmağa başladı. - Görəsən Səfərli hansı məlumatla gəlir? - Gəlir?- deyə yerimdən soruşdum. - Hə maşından indi düşdü: - Polkovnik pəncərəni işarə etdi. Cəmi üç dəqiqə sonra Səfərli qapıdan içəri girdi. Hər ikimiz onun ağzını güdürdük. Bəlkə, cinayətlə bağlı ip ucu məhz onun əlindədir? O isə kabinetə daxil olduğu andan susdu. Dinmədən stullardan birində əyləşdi. Sanki bizim nə düşündüyümüzü anlamışdı. Məmmədzadə ona doğru inamla addımlayıb: - Nə oldu Yusif? Nə isə baş verib? - Yox... İş ondadır ki, mənə bağladığınız ümidlərin puç olmasını sizə deməyə cəsarətim yoxdur. Sizinlə vidalaşıb getdim həmin məntəqəyə. Orda Fərhad bəyi hətta yoldan keçənlərdən də soruşdum. Kim onu tanıyırdısa Cavadı da, Fərhad bəyi də çox yaxşı geniş ürəkli insan kimi tanıyırdılar. Heç kəslə mübahisə, ya da bir fikir ayrılığı olmadığını deyirlər. - Axı niyə bu cinayət belə qarışıqdr? Görən qatil bu cür mehriban, əliaçıq insanlardan nə istəyib? - əlini havada yellədərək gileylənən polkovnik-leytenant yenidən Yusifə müraciət etdi: - Sən də bax qatilin foto şəklini çəkiblər. Lakin həqiqətən qatil budurmu? Burası çox vacibdir. Səfərli foto şəkilə və özünün yoxluğunda mənim dindirdiyim şahidlərin ifadələrini nəzərdən keçirməyə başladı. Bir az sükutdan sonra o: - Mənim fikrimə görə yenidən Sahib adlı şahidi və Fərhad bəyin ilk yoldaşı Zərifə xanımı, Cavadın da yaxın dostu Rüstəmi dindirməliyik. Bu necə olursa olsun o qadın oğlunun öldürüldüyünü bilməyə haqqı var. Bəlkə də qatilin kimliyini üzə çıxartmağa kömək oldu. Nədənsə mənə elə gəlir ki, o qışqıran qadın Zərifə xanım ola bilər. - Tutaq ki, fərziyyələrin doğru oldu. Bəs Sahibi ikinci dəfə niyə danışdıraq? - Asif müəllim, siz düşünürsünüz ki, əlimizdə olan ilk şahid gördüyü hər şeri deyib? Bəlkə qatillə əl-bir olub? Nədənsə onun ifadəsi qəribə görünür. Hansı qatil əl qolunu sallayaraq cinayət yerindən uzaqlaşar? Həm də camaat artıq hadisə yerinə toplananda. - Sənin fikirlərin çox maraqlıdır Yusif. - Ayağa qalxıb sözümə davam etdim: Bəs səncə səhər saat 7-də Zərifə xanım küçədə nə edirmiş? - Bax bunu dəqiq öyrənmək lazımdır: - deyən Məmmədzadə barmağının ucu ilə yenidən pəncərəni göstərdi. Heç bir dəqiqə keçməmiş Rəşidin yoldaşı Simuzər xanımla içəri daxil oldu. - Rəis olar? - Buyurun keçin, əyləşin! Adınız və soyadınız? Simuzər xanım ona göstərilən yerdə əyləşib: - Simuzər Qasım qızı Eyvazova. - Rəşid,siz mümkünsə dəhlizdə gözləyin. Biz təklikdə Simuzər xanımdan ifadə almalıyıq. – deyərək təkid etdim. - Hə? Nə deyirəm. Təki qatil tapılsın. Yazıq Fərhad!....- ah çəkə-çəkə otağı tərk etdi. Məmmədzadə verəcəyimiz sualları konkretləşdirməyə çalışırdıq ki, Səfərli ilk sualı verdi. - Simuzər xanım, suallarımıza doğru cavab verməynizi məsləhət görürük. Əks halda sizi yanlış ifadə verdiyiniz üçün həbs edə bilərik. Siz Zərifə xanımla hələ də görüşürsüz? - Bəli hələ də danışırıq. O ki, qaldı yalan ifadəyə mən həyatım boyunca yalan danışmamışam. Danışmaram da. Zərifəni soruşmaqda məqsədiniz nədir? - Xanım, sualları biz veririk. Deyin görüm Zərifə xanımla son dəfə harda, necə danışmısız? - Elə onun evində. Çox qonaqpərvər qadındır. Var dövlət içində yaşasa da sadəliyini heç zaman itirmədi. - Sizinlə son görüşündə nə danışırdı?- mən soruşdum. - Hər zaman olduğu kimi bu dəfə də uşaqlarını soruşurdu. Mən də onların artıq böyüdüyündən və Cavadın Rəşidə atasını elçi getməyə razı salmasını xahiş etdiyini də dedim. - Bəs o? - Nə o? O da yaman sevinirdi! Az qalırdı qanad açıb uça. Övladlarını canından çox sevirdi. İndi isə.... - İndi isə nə? - Yusif sualına davam etdi. - Cavad öldürülən günü ona zəng edib xəbər verdim. Dedim ki, Cavad dalaşıb yüngülcə yaralanıb. Öldüyünü deyə bilməzdim axı. Yaralı olduğunu dediyimdə elə hönkürtü ilə ağladı ki, sanki, öldüyünü hiss etmişdi. Lap yazığım gəldi. Cavad ona “Ana” deməsə də heç vaxt inciməzdi. Əksinə ümidi vardı ki, bir gün Cavad onu bağışlayacaq. Cavad Zərifəni uşaq ikən onları atdığı üçün günahlandırırdı. Zərifə Cavadı onun beş yaşı olanda görmüşdü. Elə o andan indiyə kimi xəbərlərini məndən alardı. - Bəs Səbinə necə?- mən soruşdum. - Səbinə də Cavadla eyni. Münasibətləri yox idi. - Bu foto şəkildəki şəxs sizə tanış gəlirmi? - Bu kimdir? İlk dəfədir görürəm. - Zərifə xanıma deyin səhər 9-da burda olsun! – polkovnik-leytenant ciddi baxışlarla qadını süzərək dedi. - Olar, deyərəm. İndi gedə bilərəm? - Əlbəttə. Sadəcə ifadənizi imzalayın. Gedə bilərsiz. Mən ifadəni Simuzər xanıma uzadıb, imzalatdım. Sonra kabinetdən çıxdı. Qol saatıma baxdm. Axşam saat 10 idi. Çox gec olduğundan yaman yorulmuşdum. Asif müəllim də bunu hiss edib: - Bəlkə bu günə kifayət edər, hə? Necə düşünürsüz? - Bəli yoldaş Məmmədzadə həqiqətən də qarışıq gün idi: - deyən Səfərli qarşısındakı sənədləri yığmağa başladı. - Yoldaş Məmmədzadə, icazənizlə çıxardım. –mən ayağa qalxıb soruşdum. - Əlbəttə gedin dincəlin. Səhərədək! - Gecəniz xeyrə qalsın! -deyib otaqdan çıxdım. İfadələri incələmək üçün özümlə götürdüm. Yüklə 1,33 Mb. Dostları ilə paylaş:
|