ilə Çexoslovakiya arasında müttəfiqlik haqqında müqavilələr
bağlandı. 1921-ci il iyunun 7-də Rumıniya və Yuqoslaviya, l922-ci il
avqustun 31-də isə Çexoslovakiya ilə Yuqoslaviya arasında
müqavilələr imzalandı. Beləliklə, Rumıniya, Çexoslovakiya və
Yuqoslaviyadan ibarət Kiçik Antanta yaradıldı. Bu ittifaq başlıca
olaraq məğlub dövlətlərin Avropadakı iddialarının qarşısını
almaq və
qitə məsələlərinin həllində Fransanın rolunu artırmaq məqsədini
güdürdü.
Vaşinqton konfransı
Versal sülhü və ondan sonra imzalanan müqavilələr qalib
dövlətləri sakitləşdinnədi. Quruda beynəlxalq münasibətləri
tənzimləyən dövlətlər sularda nüfuz dairələri uğrunda mübarizəni
gücləndirdilər. Avropa işlərindən kənarda qalan ABŞ bu sahədə
geriliyini aradan qaldırmaq üçün xüsusi fəallıq göstərirdi.
Müharibədən əvvəl borc alan, lakin müharibənin gedişində borc verən
dövlətə çevrilən, dünya müharibəsindən qüdrətli bir dövlət kimi çıxan
ABŞ-ın dəniz və okeanlarda mövqeləri kifayət qədər güclü deyildi.
Avropanın bir sıra dövlətlərinə təxminən 10 mlrd, dollar borc
vemıəsinə, yardımlar etməsinə baxmayaraq (bütövlükdə isə ABŞ-ın
Avropa ölkələrinə başqa formalarla göstərdiyi yardımların məbləği
20 mlrd, dollar idi), bu sahədə çoxlu problemlər hələ də qalırdı. Digər
tərəfdən 20-ci illərin əvvəllərində Çin və Latın Amerikasında
Yaponiya və Böyük Britaniya ABŞ-ı sıxışdırmaq niyyətində idilər.
Lakin ABŞ İngiltərə ilə qarşıdunnadan qaçaraq problemi həll
etməkdə əməkdaşlığa üstünlük verdi. Yaponiyanın Uzaq Şərqdə,
Fransanın isə Avropada hegemonluğa can atması ingilis və amerikan
hökumətlərini
yaxınlaşdırdı.
Uzaq
Şərqdə
ABŞ-Yaponiya
qarşıdurmasını və Sakit okeandakı problemləri yoluna qoymaq
məqsədi ilə amerikanlar konfrans çağınnağı təklif etdi.
1921-ci il noyabrın 12-də Vaşinqtonda açılan konfransda ABŞ,
İngiltərə,
Yaponiya, Fransa, İtaliya, Belçika,
Hollandiya,
28
Portuqaliya, Çin və dominionlarla birlikdə 14 dövlət iştirak edirdi.
ABŞ nümayəndə heyətinin başçısı dövlət katibi Çariz Yuz idi.
İngiltərə nümayəndə heyətinə Balfiır, İtaliya nümayəndə heyətinə
Şançer, Yaponiya nümayəndə heyətinə Kato, Fransa nümayəndə
heyətinə isə baş nazir Aristid Brian başçılıq edirdi. Konfransda
müzakirə edilən Çində siyasət, silahların məhdudlaşdırılması və b.
məsələləri üzrə 28 saziş, bəyanat, qəmamə və bəyannamə qəbul
olundu. Müzakirələr və qəbul edilən sənədlər iştirakçı dövlətlərin
mövcud problemləri həll etməkdə maraqlı olduğunu göstərdi.
Konfransda Dördlər, Beşlər və Doqquzlar müqaviləsi imzalandı.
Dekabrın 13-də ABŞ, İngiltərə, Fransa və Yaponiya Dörd dövlət
müqaviləsini imzaladılar. Müqaviləni imzalayan dövlətlər Sakit
okean rayonunda bir-birilərinin hüquqlarına və mülklərinə hörmət
edəcəklərini bildirdilər. Mübahisəli məsələləri ümumi razılaşmalar
yolu ilə həll etmək barədə öhdəlik götürdülər.
1922-
ci il fevralın 6-da ABŞ, İngiltərə, Yaponiya, Fransa və
İtaliya dəniz silahlarının məhdudlaşdırılması haqqında müqavilə
imzaladılar. Bu, Beş dövlət müqaviləsi adlandırıldı.
Müqaviləyə görə
xətt donanması gəmilərinin nisbəti yuxarıdakı ölkələr üçün
ardıcıllıqla müvafiq olaraq 5:5:3:1,75:1,75 kimi müəyyənləşdirildi.
Sakit okeanda 110-cu meridiandan şərqə doğru hərbi dəniz
bazalarının tikintisi hüququ məhdudlaşdırıldı.
Bu saziş Sakit okeanda
dəniz qüvvələrinin yenidən bölüşdürülməsi məsələsini həll etdi.
Beləliklə, ABŞ az dəniz donanması saxlamaq hüququndan imtina
edərək öz qüvvələrini İngiltərə ilə bərabərləşdirirdi. Bununla belə,
İngiltərə hələ də dənizdə öz üstünlüyünü qoruyub saxlayırdı.
Vaşinqton konfransı Çin məsələsinə də xüsusi diqqət yetirdi.
Məlum olduğu kimi, Versal sülh müqaviləsini imzalamayan Çin
hökuməti ölkə ərazisində olan alman mülklərinin ona deyil,
Yaponiyaya verilməsinə narazılıq edirdi. Konfransda Çin nümayəndə
heyəti həmin ərazilərin ölkəsinə qaytarılması təklifini irəli sürdü.
ABŞ Çini müdafiə etdi. Nəticədə Yaponiya Sindaodan və Şandun
əyalətindən əl çəkərək Çinə qaytardı.
29