Türkiyənin yeni sərhədləri beynəlxalq birlik tərəfindən tanındı.
Razılaşmaya əsasən Mosul məsələsi doqquz ay müddətində
İngiltərə ilə Türkiyə arasında bilavasitə ikitərəfli münasibətlərdə
müzakirə edilməli idi. Əgər onlar razılığa gəlməsəydilər, məsələ
Millətlər Cəmiyyətinin müzakirəsinə veriləcəkdi. Lozan protokoluna
əsasən Türkiyədə işğal rejimi, beynəlxalq maliyyə nəzarəti və türk
ordusu üzərindəki məhdudiyyətlər ləğv edilirdi. Qara dəniz
dövlətlərinin ticarət və hərb gəmiləri dinc və müharibə vaxtı
boğazlardan sərbəst şəkildə keçə bilərdilər; Bosfor və Dardanel
boğazları hərbsizləşdirilirdi; İstanbulda türk nümayəndəsinin sədrliyi
altında beynəlxalq boğazlar komissiyası təsis edilirdi; onun tərkibinə
Fransa, İngiltərə, İtaliya, Yaponiya, Bolqarıstan, Yunanıstan,
Rumıniya, Rusiya, Yuqoslaviya və Türkiyə daxil olurdular.
Konfransın qərarlarına görə yunanlar İstanbuldan başqa bütün
türk ərazilərindən çıxarılırdı. Ermənilərin Türkiyə ərazisində
Ermənistan yaratmaq planları boşa çıxdı. Böyük dövlətlər müdafiə
etmədikdən onlar öz istəklərinə nail ola bilmədilər. Türkiyə
ərazisindəki Antanta dövlətlərinin əlində olan Almaniya, Avstriya və
Macarıstan vətəndaşlarının mülkləri xüsusi müqavilə bağlananadək
müttəfiqlərdə saxlanılırdı.
Lozan protokolunu bir tərəfdən İngiltərə, Fransa, İtaliya,
Yaponiya, Yunanıstan, Rumıniya, Yuqoslaviya, digər tərəfdən isə
Türkiyə imzaladı. Sənəd imzalanan gün Belçika və Portuqaliya da
ona qoşuldular. Beləliklə, türk diplomatiyasının qələbəsi olan Lozan
konvensiyası regiondakı qüvvələr nisbətini tənzimlədi. Mövcud
ziddiyyətləri bir qədər yumşaltdı.
Rur münaqişəsi
Təzminatın ödənilməsi məsələsindəki çətinliklər beynəlxalq
münasibətlərdə ən mübahisəli problemlərdən biri olaraq qalırdı.
Fransa təzminatın tam ödənilməsini israrla tələb etsə də Almaniya
imkanı olmadığını bildirirdi. Bu zaman təzminatın ödənilməsi mə-
37
sələsində Almaniyada əsasən iki xətt mövcud idi: təzminatı ödəməyin
tərəfdarları və əleyhdarları.
Fransa çətin maliyyə və iqtisadi vəziyyətə düşdüyündən fransız
rəsmi dairələri Rurun sərvətlərindən istifadə etmək qərarına gəldilər.
Fransız diplomatiyası Almaniyanı təzminatı ödəməməkdə və Versal
sülh müqaviləsinin şərtlərini pozmaqda təqsirləndirirdi. İngiltərə isə
Fransanın Avropada güclənməsinə hər vəchlə mane olurdu. İtaliyada
hakimiyyətdə olan B.Mussolini hökuməti Rur məsələsində Fransanı
müdafiə edirdi. 1923-cü il yanvarın 2-4-də Parisdə keçirilən
konfransda İngiltərə dörd il müddətində Almaniyanın təzminat
Ödəməsinə moratorium qoyulması təklifini irəli sürsə də Fransa
etiraz etdi. Yanvarın 10-da Fransa və Belçika Almaniyaya nota
verərək təzminatın ödənilməsinə nəzarət etmək üçün Rura komissiya
göndərdiklərini bildirdilər. Bunun ardınca yanvarın 11-də
Fransa-Belçika orduları Ruru tutdu. İngiltərə işğala loyal münasibət
bəsləyərək bu münaqişədə Fransa və Almaniyanın qarşılıqlı olaraq
zəifləyəcəklərinə ümid edirdi.
• Almaniya hökuməti və xalqı Rurun işğalına qarşı çıxdı.
Reyxstaqda passiv müqavimət göstənnək haqqında qərar qəbul
olundu. Rurun işğalı ilə Almaniya daş kömür, dəmir və çuqundan
məlımm edilirdi. Ölkədə ağır vəziyyət yaranmışdı. Millətçilik
güclənirdi. Böhran tezliklə silahlı üsyana çevrildi.
Fransa bu işğalla öz istədiyinə çata bilmədi. Alman fəhlələrinin
işğala etiraz olaraq işləməyib passiv müqavimət göstənnəsi
nəticəsində Fransaya daş kömür göndərilmədi. Almaniyada ictimai
rəy Fransanın əleyhinə daha da gücləndi. Böyük dövlətlər Fransadan
ordularını çıxarmağı tələb etdilər. Rur avantürası Fransanın Avropada
hegemonluq iddialarını iflasa uğratdı. Avropada baş verən bu
münaqişəyə İngiltərənin müdaxiləsini tələb edən çağırışlar
eşidilməyə başlandı. Almaniya 1923-cü il mayın 2-də nota verərək
təzminat məsələsini müvafiq komissiyanın müzakirəsinə vennəyi
tələb etdi.
Beləliklə, 1922-1923-cü illərdə Avropada baş verən
münaqişələr və Rurun işğalı beynəlxalq münasibətlərdə yeni mühit
38
formalaşdırdı. Müharibədən sonrakı tənzimləmə prinsiplərinə
yenidən baxmaq, təhlükəsizlik və əməkdaşlıq sistemi yaratmaq
zərurəti meydana çıxdı. ABŞ Almaniyaya yardım edilməsi təklifini
irəli sürdü.
Daues planı
20-ci illərin ortalarında Avropada Fransa ilə Almaniya arasında
kəskin diplomatik-siyasi mübarizə gedirdi. Rura yiyələnmək uğrunda
aparılan səkkiz aylıq mübarizə FranSa üçün uğursuzluqla nətieələndi.
Ruru tutmaqla Fransa ilk baxışda öz məqsədlərinə çatdı. Ancaq onun
iddiaları ingilislərin qəti etirazı ilə qarşılandı. Belə şəraitdə
ingilis-fransız narazılığı Almaniyanın mənafelərinə tamamilə cavab
verirdi. 1923-cü il oktyabrın 1-də Böyük Britaniyanın baş naziri
Stenli Bolduin və xarici işlər naziri Lord Kcrzon Fransanın Avropada
mövcud olan problemləri zorla həll etmək istəklərini və qarşıdunna
yaratmaq mövqeyini kəskin tənqid etdilər. Fransa da öz növbəsində
Avropada hegemonluğuna gedən yolda ona maneə olan
İngiİiərə-ABŞ müttəfiqliyini zəiflətməkdən və Almaniyaya qarşı
iddialarını həyata keçirməyə nail olmaqdan ötrü müxtəlif metodlara əl
atdı. Həmin metodlardan biri Reyn və Bavariyada seperatçı hərəkatı
müdafiə etmək idi. Oktyabrın 21-də separatçıların qurduğu Müstəqil
Reyn Respublikası Fransa tərəfindən tanındı. Separatçı hərəkat
Bavariyada da gücləndi. Əslində Bavariya Almaniyadan ayrıldı.
Fransanın törətdiyi Rur avantürasının bir sıra nəticələri oldu.
Almaniyada gərgin daxili ictimai-siyasi vəziyyət yarandı. Alman
iqtisadiyyatı inflyasiyaya düçar oldu. Xalq müflisləşdi. Ölkədə solçu
və nasional-sosialist təşkilatların fəaliyyəti gücləndi. Sol yönümlü
təşkilatların inqilab etmək cəhdləri iflasa uğradı. Noyabrın 8-9-da
Bavariyanın mərkəzi Münhendə nasional-sosialistlərin hökumət
əleyhinə qiyamı baş verdi. Alman sənayeçiləri və geniş xalq kütlələri
qiyamçıları müdafiə etmədi. Qiyam iflasa uğradı. Belə vəziyyətdə
fransız və Rur sənayeçilərinin birgə konsern yaratmaq barədə
apardıqları
39
Dostları ilə paylaş: |