41
üstündəki limanları ələ keçirməsi “Böyük İpək Yolu” tranzit
ticarətinə son zərbəni endirdi.
2.2. Hindistan və Çinin «Böyük İpək Yolu» nda mövqeyi
XII əsrdə Səlcuq işğallarının azalması ilə məhsuldar qüvvə-
lərin inkişafına əlverişli şərait yarandı. Kənd təsərrüfatı və sənət-
karlığın tərəqqisi ilə daxili və xarici ticarət canlandı. Şərqin və
Avropanın böyük mərkəzlərini birləşdirən İpək yolunun
əhəmiyyəti yenidən artmağa başladı.
Çingiz xan feodal imperiyasının yaranması, 1258-ci ildə
Hülakü xan tərəfindən feodallar arasında parçalanmış Bağdad
xilafətinin vahid dövlətdə birləşdirilməsi ilə əlaqədar beynəlxalq
ticarət əlaqələri yenidən genişlənməyə başladı. Monqol
basqınları nəticəsində Cənubi Qafqaz şəhərlərinin tənəzzülü
səbəbli IX-XII əsrlərdə Cənubi Qafqazdan keçən yolların
mövqeyi zəiflədi, cənub karvan yollarına üstünlük verilməyə
başlandı. Təbriz şəhəri tranzit ticarətin mərkəzinə çevrildi.
Bəhs olunan dövrdə Avropa tacirlərinin və səyyahlarının
Hindistan və Çin kimi Şərqin uzaq ölkələrinə gedişi artır. 1286-cı
ildə səyahətə çıxan Venetsiya səyyahı Marko Polo Avropada və
Şərq ölkələrində Hindistan mallarına olan təlabatın şahidi olur.
O, gündəliyində “Hindistandan tacirlər ədviyyat, daş-qaş,
mirvari, arşın malları, fil sümüyü gətirirdilər” deyə yazırdı.
XIII əsrin sonlarında Şimaldan (Dərbənd vasitəsilə), Uzaq
Şərqdən, Orta Asiyadan, Hindistandan və İrandan gələn ticarət
yolları Təbrizdə birləşirdi. Bu yol Kiçik Asiyadan keçib Qərbi
Avropa ölkələrinədək uzanırdı. Təbriz ticarət mərkəzi olmaqdan
əlavə, həm də böyük mədəniyyət mərkəzi idi. XIV əsrin
əvvəllərində Təbrizdə “Darüsşəfa” yaradılmışdı. Burada təlim,
müalicə, elmi idarələr və rəsədxana vardı. Hindistan, Çin, Misir,
Suriya və Azərbaycandan olan müəllimlər burada işləyirdilər.
42
Şərqin müxtəlif ölkələrindən buraya 6-7 minə qədər tələbə
gəlirdi. Təhsilin həmin dövr üçün yüksək səviyyədə olması və
Şərqin böyük mütəfəkkirlərinin burada cəmləşməsində “Böyük
İpək Yolu”nun rolu danılmazdır.
Hindistan ədəbi abidəsinin “Pəncətantra” (“Kəlilə və
Dimnə”) əsərinin bir çox ölkələrdə tərcüməsi sübut edir ki,
Hindistan ticarət vasitəsilə dünya ölkələri arasında həm maddi,
həm də mənəvi sərvətlərini yaya bilmişdi. Teymur
basqınlarından sonra Orta Asiya şəhərlərində yaranmış dinclik
Hind karvanlarının yenidən bu ərazilərdə görünməsinə səbəb
olmuşdu.
Mənbələrdən məlum olur ki, Teymur Qafqazdan (Şirvan
əyalətindən) çoxlu albanı (10 min nəfər) Əfqanıstana, Hindistan
sərhədlərinə aparmışdır. Həmin albanlar Hindistandan çıxan
ticarət karvanlarına basqınlar etməklə məşğul olurdular.
Hindistanla bərabər Çinin mövqeyi də bu dövrdə çox yüksək idi.
Hindistanla yanaşı Çinə də nadir bər-bəzək əşyaları, silahlar,
keramika məmulatları, çini qablar gətirilirdi.
Azərbaycanla Hindistanın iqtisadi, dini və mədəni
əlaqələrinin tarixi qədimdir. Bunu arxeoloji qazıntılar
nəticəsində əldə olunan nümunələr təsdiq edir. 1890-cı ildə Jak
de Morqan tərəfindən Talışda əldə olunan arxeoloji materiallar
Hindistanla əlaqələrdən xəbər verir.
Antik müəlliflərin əsərlərində (e.ə. IV əsr – e. I əsri) Hin-
distandan uzaqlarda Qafqaz Albaniyasında Rioni (Fasis)
çayının yuxarıları və Qara dənizdən keçən quru-su yolunun
mövcudluğu haqqında qeydlərə rast gəlirik. Strabonda, Böyük
Plinidə də bu cür məlumatlar vardır.
E.ə. I əsrdə Strabon yazırdı ki, hind malları dəvələr
vasitəsilə Şimali Qafqaza gətirilirdi. Orta əsrlərdə tranzit ticarət
baş magisrtalı Hindistanda və Orta Asiyada Ekbatan və
Atropatena Qandzakı Araz vadisinə və Meotid – Kolxida
magistralı Qara dəniz cənub limanı idi. Əsas ticarət məhsulları
düyü, pambıq parça, qiymətli daşlar və mirvari, müxtəlif növ
43
aromatlı əşyalar, fil sümüyü, qara ağac və boyaq şeyləri idi.
Qərblə Hindistan arasındakı beynəlxalq ticarətdə İran və
Azərbaycan şəhərləri vasitəçi rol oynayırdı.
Ərəblərin dövründə Bərdə ticarət yolları arasında
yerləşmiş, Yaxın Şərqin iri ticarət və sənətkarlıq mərkəzi olmuş
və demək olar ki, X əsrin I yarısınadək mövqeyini saxlamışdı.
Bərdədən sonra əhəmiyyətli baza X-XI əsrlərdə Kül – Serc
olmuşdu. Ərdəbildən 27, Marağadan 12 fərsəxdə (bir fərsəx 7
km – dir) yerləşən bu şəhərdə qiymətli hind parçaları, ipək,
müxtəlif növ hind malları satılırmış. Azərbaycan şəhərləri
Dərbənd, Bakı və Şamaxı xilafəti şimal və şərq ölkələrini
birləşdirən beynəlxalq ticarət yolunda yerləşirdi.
Tacirlər Hindistandan və şərqin digər ölkələrindən bu
şəhərlərə gəlir, öz mallarını neft, duz, balıq, mal-qara, zəfəran,
marena və b. mallarla dəyişirdilər.
XV əsrin II yarısından beynəlxalq ticarətdə Xəzər dənizi,
xüsusilə əsas liman olan Bakı böyük əhəmiyyət kəsb etməyə
başlayır. Venesiyalı səyyah Donato da Leze XV əsrin sonunda öz
qeydlərində Bakının ticarət əməliyyatlarındakı rolu haqqında
məlumat vermişdir.
İpək parçaların daha erkən dövrə aid qalıqları Azərbaycan
ərazisində I əsrə aid Şamaxıda tapılan küp qəbirdə və V əsrə aid
Mingəçevirdə katakomba qəbirdə tapılmışdır. Nəzərə alsaq ki,
Azərbaycanda ipək istehsalı VII əsrdə yaranmışdı, güman etmək
olar ki, ipək parça qalıqları Çin istehsalı olmuşdur.
Çin malları karvan yolu ilə Orta Asiyadan Xəzər dənizinə
gətirilmiş, sonra oradan Kür və Rioni çayları vasitəsilə Qara
dəniz sahilindəki Fasisə-Potiyə çatdırılmışdı. Digər ticarət yolu
– quru magistral Çindən cənuba keçmiş, Orta Asiyadan İrana,
Ekbatan və Atropatena Qanzakı, Şimali Azərbaycandan yan
keçməklə idi.
Azərbaycana daxil olan Çin malları içərisində çini qablar
böyük yer tutmuşdu. Belə qablar Qəbələ, qədim Gəncə, Bakı və
s. şəhərlərdə tapılmışdır.
Dostları ilə paylaş: |