26
qeyri mümkün mühakimələrin
idrak prosesində böyük
əhəmiyyəti vardır. Məntiqi cəhətdən qeyri-mümkün
mühakimələrdə məntiqi yolla əldə etdiyimiz mühakimlər əks
olunur.
Məntiqi münasibətlərin tipinə görə mühakimələri
aşağıdakılara bölmək olar:
a) qəti mühakimələr; b) şərti
mühakimələr; c) təqsimi mühakimələr; ç) birləşdirici
mühakimələr.
Qəti mühakimələr aşağıdakı qrupa bölünür:
a) vahid
tərkibli subyektiv və predikatlı qəti mühakimələr b) mürəkkəb
tərkibli mühakimələr.
Vahid tərkibli subyekt və predikatlı mühakimələrin ümumi
formulu belədir: “S-P-dir”. Bu mühakimələrdə ya subyektdə
predikatın həcmi, ya da predikatda subyektin həcmi açılır:
“S-A, B, V, Q və s.-dir”; “A, B, V, Q və s. S-dir”.
Şərti mühakimələrin məntiqi mahiyyəti onlardakı
subyektlə predikatın əlaqəsindən asılı olaraq aşağıdakı
növlərə bölünür:
a) şərti mühakimələrdə iqrar və ya inkar şərti səciyyə
daşıyır, daha doğrusu, həmin mühakimələrin tərkibinə daxil
olan müəyyən şəraitdən asılıdır.
b) Şərti mühakimələrdə şərtilik onların subyektlərinin
ayrılmaz bir ünsürü kimi mühakiməyə daxil olur.
c) Şərti mühakimələrdə əsasla
(şərtlə) nəticə arasındakı
bağlılıq haqqında bilik,
qabaqcadan mühakimənin öz
daxilində verilir. Şərti mühakimələr həm də əsasla nəticə
arasındakı bağlılıq haqqında bilik verir.
Təqsimi mühakimələrdə hər hansı cismə aid ola biləcək
bir neçə xüsusiyyət ya iqrar və ya inkar edilir. Başqa sözlə,
əşya və ya hadisəyə aid ola biləcək əlamətlər toplusunda
biri ona aid edilir. Əlamətlər toplusu hamısı sadalanır ki,
haqqında söhbət gedən obyekt barədə məlumat tam olsun.
Təqsimi mühakimələrin düsturu belədir:
“ya A, ya B və ya
da D P-dir”; “S ya, A, ya B, ya da V-dir”.
Birləşdirici təqsimi mühakimələrdə bir neçə yerə
bölünmüş subyekt və ya
predikat bir-birini rədd etmir,
çarpazlaşırlar və mühakimənin o biri istilahına eyni
dərəcədə aid olurlar.
27
Bu mühakimələrin ümumi düsturu belədir:
“S-(A, ya B,
ya V) P-dir (deyil,) “yaxud” “S-(A, ya B, ya V…) P-dir (deyil)”.
Rəddedici-təqsimi mühakimələrin düsturu belədir:
“S-in,
S
1
-in yalnız bir hissəsi P-dir”, yaxud “S-P-nin, P
1
-in, P
2
-nin
yalnız bir hissəsini təşkil edir”.
Birləşdirici mühakimələrdə bir neçə sadə mühakimə
birləşir. Özü də bu birləşmə məntiqi bağlılıq nəticəsində
yaranır. Bu mühakimələrin iki növü vardır:
a) konyunktiv
(çox predikatlı) mühakimələr. Belə
mühakimələrin düsturu belədir:
“A həm B-dir, həm də C-dir”.
Bu mühakimələr onun üçün mürəkkəbdir ki, onun subyektini
iki bambaşqa predikat səciyyələndirir.
b) Kapulyativ
(çoxsubyektli) mühakimələrin
formulu “A və
B-C-dir”. Burada bir predikat iki müxtəlif subyekti
səciyyələndirir.
Konyunktiv-kapulyativ
(çoxpredikatlı və çox subyektli)
mühakimlərəin düsturu belədir:
“A və B həm C və həm də
D-dir” [41, s-136-139].
Deyilənlərdən belə bir nəticəyə gəlmək olar ki, modallıq
universal bir kateqoriya kimi dilçilik, məntiq, fəlsəfi və fiziki
aspektlərdən izah oluna bilər.
Digər tərəfdən modallığın tam mahiyyətini
aydınlaşdırmaq üçün ayrı-ayrı elmlərdə onun funksiyalarının
və ifadə vasitələrinin araşdırılması vacibdir.
Qrammatik modalliq. Qeyd
etdiyimiz kimi, modallıq
kateqoriyası haqqında müxtəlif dil materialları əsasında xeyli
elmi-nəzəri ədəbiyyatın mövcudluğuna baxmayaraq indiyə
qədər haqqında söhbət gedən kateqoriyanın tam linqvistik
səciyyəsi verilməmişdir. Bir çox tədqiqatçılar isə modallığı
linqvistik baxımdan izah etməyə cəhd göstərsələr də son
məqamda məntiqə gedib çıxırlar. Nəticədə məntiqi
modallıqla linqvistik modallığın sərhədləri qarışdırılır.
Modallıq daha çox danışanın deyilmiş fikrə münasibətini
geniş planda əks etdirən kateqoriya kimi səciyyələndirilir
[76; 105; 115; 134; 136; 163].
Geniş kontekstdə götürdükdə,
dil vasitəsi ilə bizi əhatə
edən aləm haqqında müəyyən məlumat
(təsdiq, inkar,
ehtimali, xüsui və s.) verilir. Bu məlumatın verilməsində
modal leksika, felin şəkilləri, intonasiya və s. mühüm amil
28
rolunda çıxış edə bilər. Bir çox dillərdə fel şəkillərinin
modallıqla əlaqəsi qəbul edilmir və fel şəkilləri qeyri-modal
kateqoriya kimi səciyyələndirilir.
Danışanın deyilən fikrə münasibəti subyektiv, şərti,
ictimai norma, fərdin bilik dairəsi və s. amillərlə sıx bağlıdır.
Bu göstərilən normalar daha çox fel şəkilləri
ilə ifadə olunur
(əmr, arzu, şərt, vacib və s.). Qeyd etmək lazımdır bu
xüsusiyyət bütün dünya dillərinə aid edilə bilər. Lakin, ayrı-
ayrı dillərdə modallığın təzahür formaları və bu təzahürün
ifadə formaları fərqlidir.
Göstərilən formalardan əlavə dilçilikdə müvəqqəti
modallıq deyilən forma da mövcuddur. Müvəqqəti modallığın
da ayrı-ayrı dillərdə leksik və qrammatik ifadə vasitələrinin
olması məlum faktdır.
Modallığın elə komponentləri vardır ki, orada insanın
verilmiş məlumata münasibəti felin əmr, arzu, şərt şəkli
formasında özünü büruzə verir. Fel şəkillərinin modallıq
funksiyaları heç də həmişə nəzərə alınmır. Bu da modallığın
bir kateqoriya kimi hələ tam formalaşmaması, onun
obyektinin müəyyənləşdirilməməsi ilə əlaqədardır. Lakin,
müxtəlif sistemli dillərin materialı əsasında aparılmış
araşdırmalar göstərir ki, modallıq universal dil
kateqoriyasıdır.
Modallığın formalaşmasında mühüm rol oynayan
vasitələrdən biri də intonasiyadır.
Fonologiyada intonasiya
vahidi olaraq müxtəlif terminlərdən istifadə olunur: intonema,
prosodema, ikinci
(təkrar) fonem, superseqment fonem və s.
Son zamanlarda elmi ədəbiyyatda
“intonema” termini daha
çox işlənməkdədir. Müxtəlif sistemli dillərdə fonem
sistemində intonem eksperimental şəkildə aydınlaşdırıla
bilər. İntonemə cümlə semantikasını təyin edən intonasiya
modeli kimi baxmaq olar.
Elmi ədəbiyyatda intonemi intellektual və emotiv növlərə
ayırırlar [93, s.34-45]. İntellektual intonem kommunikasiya
məqsədlərinə görə cümlələrin qarşılaşdırılması ilə nəqli,
sual, əmr və nida cümlələrin fərqləndirilməsinə xidmət edir.
Bundan başqa məlumat prosesində frazaların mühüm
informativ vahidlərə parçalanması da
intellektual
intonemlərlə aparılır. Tabelilik və tabesizlik əlaqələrinin ifadə