www.kitabxana.net Amid Əlioğlu
2016
elə bil. Bütün bunlara istəsəm də müdaxilə edə
bilmirdim. Əhmədi onların tikanlı ağuşundan alıb
qaçmaq istəyirdim, amma alınmırdı. Dörd-beş
saniyəlik sakitliyin ardından Aydan yaşananlara tab
gətirməyərək sinif otağını tərk etdi. Otaqdakılar isə
davam edirdi:
- Vallah də, - başqa qız qoşuldu söhbətə, - belə
namus-qeyrət qarovulçususansa, ananı camaatın
atmacalarından
qoruyardın
da!
–
deyəndə
sinifdəkilərin rişxəndli gülüşləri Əhmədi özündən
çıxardı. Bir anda açıq pəncərəyə qalxaraq gözlərimin
içinə baxdı. Mən özümü itirmişdim. Nə etmək
istədiyini anlamırdım. Amma o, yaş dolu gözləri ilə
mənim təəccübdən bərəlmiş gözlərimin içinə baxaraq:
-
Bacım sənə əmanət! – deyib özünü boşluğa
buraxdı. Bir anda sinfi başına alan qara-qışqırıq hər
kəsi çaş-baş salmışdı. Hamı pəncərələrin qarşısında
izdiham yaratdığı halda, mən birbaşa aşağı – həyət
tərəfdən pəncərinin altına yüyürdüm. Əhmədin
düşdüyü bom-boz asfalt qana boyanmışdı. Lakin
Əhməd... Qalxıb getdiyini düşündüm. Hayqırdım,
dəfələrlə çağırdım, hər tərəfə qaçdım dəli kimi, amma
yox idi, Əhməd yox idi. Günlərlə məhəllələrinə,
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu
2016
evlərinə getdim, soruşdum, amma Əhməddən sorağı
olan tapmadım. Əhməd cismini belə bu dünyaya çox
görmüşdü. Onu da özü ilə o biri dünyaya aparmışdı
sanki. Bu nə demək idi axı?!...Öncə Cavidan, sonra
Əhməd. Dostluqda hansı qəbahəti işlətmişdim ki,
onları xatırlamağım üçün məzarlarını belə çox
gördülər mənə?! Bəs deyirdilər insan ruhən köçür bu
dünyadan? Bəs deyirdilər ruh özü ilə cismi aparmır?
Bu dünyaya o qədərmi nifrət edirdilər ki, birdəfəlik
getdilər?. Offf!.. Bu nədir belə? Bəlkə mən də tərk
edim bu etibarsız dünyanı. Kimim var ki, daha?...
Cavidana verdiyim söz olmasaydı, düşünmədən...
Bir müddət sonra bacısını təhvil verdiyi körpələr
evinə getdim: qızcığazı götürmək üçün. Rayonda
yalnız bir yerdə olan körpələr evindən elə bir qızın
qeydiyatda olmamasının deyilməsi məni çaş-baş
salmışdı. Nə qədər araşdırdım, olmadı. Həmin
müddət ərzində körpələr evinə Sveta adlı körpənin
verilməməsi sənədlərlə sübut olundu...
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu
2016
ÜÇÜNCÜ HİSSƏ
MƏTLƏB
Bir dəfə baş verən şey, daha heç vaxt baş verməyə bilər.
Amma iki dəfə baş verən şey,
mütləq üçüncü dəfə də baş verəcək.
Braziliya yazıçısı və şairi Paulo Koelyo
Universitetə qəbul olunandan sonra necə
“böyük” iş gördüyünü dərk etmişdi, əslində. Gözü
yaşlı, kədərli, qəmgin və fikirli valideynləri gördükcə,
bu barədə düşünürmüş. İmtahan öncəsi, imtahan
günü, imtahandan sonrakı həyəcanını bölüşənlərə
təəccüblə qulaq asır, imtahana qədər necə əziyyət
çəkdiyini,
gecələr
yatmayıb
səhərədək
dərs
oxuduğunu, fərdi məşğələ tapşırıqlarını çatdıra
bilmək üçün məktəbə günlərlə getməyən dost-tanışını
heç cür anlamırmış. Dərslərini yaxşı oxumasına
baxmayaraq, valideynləri onu da fərdi məşğələ üçün
əlavə hazırlığa yazdırıblarmış. Onlar “Camaat bizə nə
deyər?” adətiylə yaşadıqları üçün Mətləb də bu
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu
2016
prinsipə boyun əyməli imiş. Hər dəfə bütün bunlara
ehtiyac olmadığını desə də, valideynlərinin fikrincə,
universitetə qəbul olunmayacağı təqdirdə, qonum-
qonşu,
qohum-əqraba
Mətləbi
yox,
onları
qınayacaqmış. Hətta bir dəfə belə söhbət olubmuş
aralarında:
-
Ədə, sənin hazırlığının vaxtı deyil? Çantan-
zadın burdadı ki hələ.
-
Ee, ay ana, nəyə lazımdır axı bu “məllim
yanına” getmək?!
-
Qələtini elə, dur, geyin,çıx evdən!
-
Allah haqqı, məktəbdə öyrədilənləri keçirlər.
Onsuz da bunların hamısını altıncı və yeddinci sinifdə
oxumuşam...
-
Mətləb, bizdən çox biləcəysən sən? Hər il
çətinləşir e, qəbul imtahanları. O vaxt imkanımız yox
idi deyə, hazırlığa qoymadıq qardaşını. O da getdi
pulluya düşdü. Atan da razı olmadı. Qohum-əqrəba
içində utandığımdan ölürdüm. İkinci il bir fəndən
müəllim yanına qoyduq, universitetə asanca daxil
oldu.
-
Qoymasaydız da...
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu
2016
-
Sözümü kəsmə! Eybi yox, sən pulluya düş,
amma təki qəbul ol...
Mətləb valideynlərinin təkidilə Azərbaycan,
eləcə də ingilis dili, riyaziyyat və coğrafiyadan əlavə
hazırlığa gedib. İki il hazırlığa getməsinə
baxmayaraq, məktəbdə öyrəndiklərini
yazıbmış
imtahanda. Coğrafiya və riyaziyyatdan istəməsə də,
getməli imiş. Çünki hər iki müəllim məktəbdə həmin
fənlərdən Mətləbə dərs verirdilər. Bu onun üçün on-
on birinci sinfi həmin fənlər üzrə “kafi” qiymətlə başa
vurması demək imiş. Necə ki Azərbaycan dili üzrə
başqa müəllimin yanına getdiyinə görə məktəbdəki
müəllimi 11-ci sinfə qədər hər rüb onun qiymətini
kəsirmiş...
İmtahan günü də həyəcanlı olmayıb Mətləb.
Ailə üzvlərinin də həyəcanını anlaya bilmirmiş.
Düşünürmüş ki, abituriyent on bir il öyrəndiyinin
müəyyən hissəsini qeyd etməlidir. Özü də variantlar
şəklində. Yəni bir sualın cavabını dəqiq bilməyə
ehtiyac da yoxdur. Ən azından uyğun gəlməyən
cavabları “ləğv” etməklə lazımi cavabı tapmaq
olurdu.
Dostları ilə paylaş: |