Amid Əlioğlu
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 Deyirdi ki, həmin günü ailədən bir abituriyent imtahan verirdisə, ona dəstək üçün az qala onlarla adam gəlmişdi. Bu isə izdiham və həyəcanı bir az da artırırmış. Sanki həmin abituriyent atomun quruluşu üzrə yeni elmi iş yazıb və müdafiəsi üçün elm adamları, professorlar tərəfindən qəbul olunmağı gözləyirdilər. Hamının əlində diyircəkli qələm və sərinləşdirici içkilər var imiş. Tələbə olmayan dost- tanışları həmin abituriyentə yüzlərlə “məsləhət” verirmiş. Hətta qorxusundan mədə-bağırsaq sistemində pozğunluq əmələ gələnlər də var imiş. Bunu məktəbin həyətindəki havanın “ağırlığı” deməyə əsas verirmiş... Mətləbin qəti etirazına baxmayaraq, anası tərk etməyibmiş oranı. Üç saata yaxın digər valideynlər kimi oğlunu gözləyirmiş. İmtahan vaxtı tam bitməmiş çıxan Mətləbi görən ananın ürəyi həyəcandan az qalıb ki, sinəsindən çıxsın. Sualları Mətləbin üstünə yağdırmağa başlayıb: - Nə tez çıxdın, ay Mətləb? Qovdular imtahandan? Yanındakından köçürürdün deyə, hə? Həyəcanlanmışdın? Yaza bilmədin hə? Yəqi.... www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 - Ay ana, bir sakitləş görüm. Nə qovulmaq? Nə köçürmək? Bildiklərimi yazdım, çıxdım da. Boşuna niyə oturum ki? - Az yazmısan da onda, hə? - Az niyə yazıram e, qəbul olmaq üçün bəs eliyər, – söhbəti dəyişərək, - Bəs mən dedim axı gedin. Tanıyıram da buraları, gələrdim özüm – deyib. - Atangil getdilər bacıngilə, mən gedə bilmədim. Getsəydim, narahat olacaqdım. Anasıyla atasının onunla bağlı narahatlıqları ayrıca narahat edirdi Mətləbi. Ona güvənmədiklərini düşünüb heyfislənirdi... Bu söhbətləri tənəffüs vaxtı yanıma gələn Mətləb danışırdı mənə. Dərs vəsaiti almağa imkanı çatmadığı üçün kitabxanadan götürdüyü kitabların sürətini çıxaran zaman söhbət etməyə imkanımız olurdu. O zamanlar universitetin həyətində yerləşən balaca dükanda iki surətçıxaran qurğudan birinə cavabdeh idim. Rektora “yer haqqı” verməklə fəaliyyət göstərdiyimiz dükanda əməlli-başlı alver olurdu. Fəaliyyətlərimiz arasında tək surətçıxarma yox, həm də diplom işlərinin, referatların çap www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 olunması və üzlənməsi xidmətləri, həmçinin, dəftərxana ləvazımatlarının satışı var idi. Əhmədin ölümündən sonra sinir sistemimdə yaranan problemlərə görə həkimlərin rəyi, hərbi komissarlığın qərarı əsasında üç illiyə həqiqi hərbi xidmətə yararsız statusu almışdım. Bu müddət ərzində müalicə olunmalı, növbəti yoxlanışa qədər yararlı sayılmalı idim. Həm yaranan üçillik müddət, həm də mənə dəli kimi baxmaqları, məni boya-başa çatdığım şəhərdən uzaqlaşmağa vadar etdi. Öncə Əhmədin anasının, sonra özünün ölümünə göstərdikləri laqeydlik məndə əksər insanlarımıza qarşı nifrət yaratmışdı. Valideynlərimin diqqətsizliyi, soyuqluğu dəli edirdi məni. Odur ki, onların arasında yaşamaq dilini bilmədiyim qəbilə adamları ilə birgə yaşamağa bərabər olmuşdu mənim üçün. Oranı tərk edərək kəndə - nənəmin yanına rəsmi olaraq qeydiyyata düşdüm. Burada bir il yaşadıqdan sonra sonuncu ilimi işləmək üçün paytaxta gəlməyi qərarlaşdırdım. Gündüzlər başım işimə qarışdığı üçün o qədər də əziyyət çəkmirdim. Amma axşamlar tam bir dəhşət yaşayırdım. Şəhərdən kəndə, oradan da üz tutduğum paytaxtda insanların özlərindən başqa hər www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 şeyi sorğu-sual etməkləri idi məni dəhşətə gətirən. Məktəbi yaxşı oxusam da, universitet təhsili ilə əlaqədar fikrimi on-on birinci siniflərdə oxuyarkən, ümümiyyətlə, kənara qoymuşdum. Çünki dəqiq bilirdim ki, universitetdə rüşvət vermənin yollarını öyrənməkdən savayı heç nə öyrənə bilməyəcəm. Buraxılış sinfində istər qonşularımızdan, istər də qohumlarımızdan övladlarını universitetdə oxutmaq üçün nə “əziyyət” çəkdiklərini, hər imtahandan yaxşı qiymət almaq üçün nə qədər rüşvət verdiklərini eşitdikcə, fikrim qətiləşirdi. İş o yerə gəlib çatmışdı ki, imtahan üçün pul verməyənə nəinki müəllimlər, hətta öz tələbə yoldaşları da pis baxırdı. İş yerimin bir universitetin həyətində olması, tələbələrin hallarından və söhbətlərindən xəbərdar olmağıma imkan yaratmışdı. Odur ki, dərs vəsaitləri oxumasam da, bədii və fəlsəfi kitabları mütaliə etməyə həvəsim heç vaxt ölmədi. Baxmayaraq ki, oxuduğum kitablardan öyrəndiklərim mənə daha da əziyyət verirdi. Qəhrəmanlıq, mərdlik, düzlük, doğruluq obrazlarını cəmiyyətdə tapa bilməməyim, az qalırdı, məni stressə salsın. Bəlkə də elə vəziyyətimin adı stress idi. Yəqin www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 mən də cəmiyyətin əksər nümayəndələri kimi adını bildiyim çox şeyin özünü bilmirəm... Kitablar mənə – “Xoşbəxtliyi dərk etsən, daim xoşbəxt olarsan...” - deyirdi. Mən xoşbəxtliyi səmimi dostluqda görüb, dərk etdim. Amma təəssüf ki, daimi olmadı. Dostlarım bir-bir məni tərk edirdilər. “Dost yoxdur...” – “dedi” bəzi kitablar. Lakin mənim yaxın dostlarım oldu. Xoşbəxt olduğum anlarda bu barədə düşünmürdüm. İndi düşünürəm, çünki xoşbəxt deyiləm... Kirayə qaldığım ev iş yerimə yaxın olduğu üçün piyada hərəkət edirdim. Lakin universitetdə dərslərin bitməsi ilə iş vaxtımın da bitməsi günortadan sonra bekar qalmağıma səbəb olurdu. Bu bekarçılığı ya dövlət kitabxanasında fəlsəfi kitablar oxumaqla, ya da paytaxtın müxtəlif istiqamətlərinə gedən avtobuslardakı gəzintilərlə əvəz edirdim. Bütün metro stansiyalarında enib ətrafı yaxşıca müşahidə etməyim sayəsində qısa müddətdə böyük şəhəri yaxından tanımağa başladım. Beləliklə, bir tərəfdən kimsəsizliyin verdiyi bədbəxtlik hissi, digər tərəfdənsə gün ərzində adamlar arasında baş verən qeyri-insani hərəkətlər gecələr yuxumu ərşə çəkirdi. Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|