Amid Əlioğlu
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 Mətləbin də faciəvi şəkildə özünə qəsd etməsi, yenicə düzəlməkdə olan sinirlərimi, sakitləşən əsəblərimi kökündən sarsıtmışdı. Gözlərimi hər bağladığımda o dəhşət dolu mənzərə canlanırdı sonsuz qaranlıqda. Onun tavandan asılı qalan cansız bədəni və mənim hayqırmağım. Hələ də özümü bağışlaya bilmirəm. Özümü itirməyib onu ipdən almalı idim. Bəlkə də özünü yenicə asmışdı, bəlkə də yaşayacaqdı... Əslində mən yataqxananın dəhlizində olmalıydım, amma başqa bir yerdə açmışdım gözlərimi. Yüzlərlə insanın danışığı və avtomobillərin səs siqnalları eşidilirdi. Ətrafımdakı kütlənin özünü məsələdən bixəbər aparması məni az qala dəli edirdi. Mətləbi soruşdum hamıdan. “Hardadır?” - deyə çığırdım, lakin dilini udmuş insanlar yad nəzərlərlə məni müşahidə etməkdən başqa heç bir reaksiya vermirdi. Yataqxanaya doğru qaçdım. Birinci mərtəbənin sonuncu otağının pəncərəsindən boylanmaq istədim. Pərdələr tam çəkildiyindən heç nə görə görə bilmədim. Yarıqaranlıq dəhlizlə Mətləbin otağına sarı yüyürdüm. Yumruq-təpikdən sonra çiynimlə qapını sındırmaq üçün arxaya www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 çəkilmək istəyəndə, cəftə aşağı endirildi və içəri tərəfdən açar buruldu. Qapının açılmağına yaman sevindim. Asta tərpənişlə baş görünəcək qədər açılmış qapıdan boylanan yarıyuxulu şəxs Mətləb deyildi. - Nə lazımdır? –narazı və bir az da əsəbi səslə dilləndi. - Mətləb hanı? – tələsik soruşdum. - Mətləb nədir? O kimdir? - Necə kimdi? – təəccübləndim: – Bura onun otağı deyil ki? - Əşşi nə danışırsan e, sən? – sifətini əlilə ovuşdura-ovuşdura dilləndi – Buna görə beş saatdır çırpırsan qapını? Sındırmamışdan qabaq bir dəqiqləşdir də. Qapını tam açdığından artıq qarşımda dayanmışdı. Səs-küylə oyatmağım, görünür, onu yaman əsəbiləşdirmişdi. Mənim isə təəccübüm getdikcə artırdı. - Mətləb dostumdur, üç-dörd ay idi bu otaqda qalırdı. Neçə dəfə yanına gəlmişəm. Səhv eləmirəm, dəqiq bilirəm ki, buradır, – həyəcanla dedim. www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 - Qardaş, deyəsən, məzələnirsən axı mənlə. İki ildən çoxdur biz burda qalırıq. Mətləb adında kimsəni tanımıram. Varsa da, lap təzə gəlib yəqin. O an nələr düşündüyümü hiss edə bilirsizmi? Əminəm ki, mənim yerimdə kim olsaydı, elə həmin hissləri keçirərdi. Artıq dəli olmağa başlayırdım. Nə yataqxanada, nə də universitetdə Mətləbi tanıyan yox idi. Necə ola bilər axı? Tanrım, bu nə deməkdir? Bu nə əzabdır çəkirəm? Əvvəlcə Cavidan, sonra Əhməd, indi də Mətləb. Ölümlərindən sonra, məndən başqa heç kim üçün iz buraxmadılar. Heç kim də, bu barədə maraqlanmadı... Min bir əqidəyə qulluq edən cəmiyyət üzvlərinin arasında yaşamaq dözülməz olduğundan, vahid amal - vətəni qorumaq məqsədi güdən əsgərlərlə “kişilik məktəbi”ni keçmək ürəyimcə olacaqdı. Lakin psixoloji durumum məni ikinci dəfə hərbi xidmətə yararsız etdiyindən, növbəti üç ilimi kənddə - nənəmin yanında keçirməli oldum. Müharibə şəraitində yaşayan bir məmləkətin keşiyini çəkməyin həyəcanını hərbi xidmətə yollanacağım gün yaxınlaşdıqca daha bariz hiss www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 edirdim. Yerli telekanallarda sərhəd bölgələrindəki əsgərlərin hər an döyüşə hazır olma ismarıcları, onların bir-birilərilə münasibətlərinin, xidmət yerlərinin, qidalanma şəraitlərinin yüksək səviyyədə olması içimi fəxarətlə doldururdu. Efirdən onlara silah-sursatla bağlı intensiv təlimlərin keçirilməsini görmək bir an öncə əsgər olmaq istəyimi daha da gücləndirirdi. Sərhədlərimizə yaxın ərazidə yerləşən hərbi hissələrdən birində xidmət edəcəyimi əsgərliyini başa vurmuş insanlar sayəsində dəqiq bilirdim. Başqa cür ola bilməzdi. Çünki böyük şəhərlərdə və ya səfalı yerlərdə yerləşən hərbi hissələrə düşə bilməyim üçün ya xidmət yaşı çatmış gənclərin ölkə ərazisi üzrə bölgüsü ilə məşğul olan idarədə qohumum, ya da çoxlu pulum olmalı idi. Xoşbəxtlikdən bunların hər ikisindən məhrum idim. Odur ki, rayon hərbi komissarlığından gələn bildirişdə göstərilmiş tarixdə, qeyd olunan ünvandan xüsusi ayrılmış avtobusla dəmir yolu vağzalına sarı yola düşdük. Dəmir yolu vağzalı kəndimizə elə də uzaq məsafədə deyildi, amma buna baxmayaraq, qatarı ilk dəfə idi bu qədər yaxından görürdüm. Odur ki, qatara www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 minəcəyim üçün içimdə sevincə bürünmüş həyəcan var idi. İlk dəfə yalnız filmlərdə gördüyüm səhnəni baş rolda özüm olaraq yaşayacaqdım. Bir an öncə qatarın dar dəhlizində səndələyə-səndələyə getmək, pəncərəsini iki əlimlə yuxarı qaldıraraq açmaq, küləyin taxıl zəmilərinin üstündə rəqs etdikdən sonra üzümə çırpılaraq gözlərimi bağlamasını hiss etmək istəyirdim. Fəqət, elə bu dəm onun yüksək səsli siqnal sədası düşüncələrimi belə ürəyimdə gömdü. Vaqon qapılarından, yüksək səslə ad-soyad çığıran hərbi komissarlıq işçiləri, oğlanlarının boynuna sarılaraq için-için ağlayan analar, qardaşlarını kədərlə yola salan bacılar, hərbi hissədə nəsə alıb yeməsi üçün bəlkə də son beş manatının üçünü övladlarının cibinə dürtən atalar, əsgər gedəcəyi üçün saçını dibindən kəsdirmiş çağırışçılarla məzələnən dostlar-tanışlar və bütün bu insanlar arasından ilan kimi burula-burula özünə yol taparaq sərin su satan yaşlı kişinin “Sərin sular, sərin sular...” - çağırışları başımı gicəldirdi. Ümumi vaqona yığılan çağırışçıların istidən qızaran sifətləri bir-birinə bənzəyirdi. Onların bir qismi bizim stansiyaya gələnə qədər söhbət yoldaşı Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|