Amid Əlioğlu
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 başqa cür gördüm, əziz dost. Kamilləşdikcə, əziyyət çəkdim. İnsani qorxularımı insandan qorxmalar əvəz etməyə başladı. Halbuki dostlarımla – Cavidanla, Əhmədlə xoş keçirdi günlərim. Əlavə heç nə düşünmək ağlımdan keçmirdi. Önlar öldükcə xoşbəxtliyim də yox olurdu. Çünkü mənim xöşbəxtliyi dərk etməyim əsl dostluqla sərhədlənirdi. Beləcə, cismimin yaşı artdıqca, gözümün yaşı artırdı. Oxuduqca, öyrəndikcə, məlumatlar çoxalır, yaddaş isə azalmağa doğru yol alırdı. Ən dəhşətlisi isə o idi ki, beynim yenilənə bilmirdi. Fikir mübadiləsi üçün normal beyin tapılmadıqca, məlumatlar beynin sonsuz qatlarında yox olub gedirdi. Belə bir vəziyyətdə Cavidan və Əhməd kimi ətrafımda Mətləbin olması ümidlənməyimə səbəb oldu mənim üçün. Demək olar ki, hər sahəyə aid öz bildiklərimiz səviyyəsində söhbət etmək hər ikimiz üçün çox maraqlı idi. Günün birinci yarısını universitetdə sıxıntı içində keçirən Mətləbin, hər gün dərsdən sonra yanıma tələsməsi, belə düşünməyimə əsas verirdi. Zaman keçdikcə tanışlığımızın ilk günlərində söhbət açmadığı məqamlardan danışar, yoldaşlarının www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 və müəllimlərinin xüsusiyyətlərindən bəhs edərdi. Baş verənləri eşitdikcə, əsəbimdən – hirsimdən sümüyü ağzından alınmış itə dönsəm də, hər dəfə məsələni dərindən öyrənmək üçün çoxlu sual verirdim. Lakin o, bu barədə çox da dərinə getmirdi. Tələbəliyə qədər sahib olduqları ilə özündən və sözündən utanmayan Mətləbi məcburən yaşayışından xəcalət çəkməyə vadar edirdilər. Getdikcə dərs danışmaqdan savayı səsi eşidilmir, mümkün qədər göz onündən olmaqdan çəkinirdi. Tələbəliyin ilk günlərində əyləşdiyi ön sıraları da toz basırdı yavaş- yavaş. Çünki o yerlərdə Mətləbdən başqa heç kim oturmurdu. Müəllimin gözündən yayınıb lazımsız işlərlə məşğul olmaq üçün əksər tələbələr arxa sıraya can atırdı. Özünü qrupun ən sonuncu adamı kimi hiss edən bu istedadlı məzlum gənc bir müddətdən sonra auditoriyanın sonuncu yerində əyləşməyə başladı. Mobil telefonunu mənim yanımda da səssiz rejimdən çıxarmırdı artıq. İstifadə məntiqinə əsasən ən lazımlı funkisayalarla təchiz edilmiş “Nokia 1100” markalı telefonundan utanan Mətləb dərs boyunca ona ən çox zəng edən anasından da zəng gəlməsini istəmirdi. www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 Bütün bu vəziyyətin yaranma səbəbini müşahidərimlə anlaya bilmişdim. Bir gün surətinin çıxarılması üçün mənə verdiyi kitabı qaytarmaq məqsədilə onların fakültəsinə getdim. Cədvəl üzrə hansı auditoriyada dərs keçəcəklərini dəqiqləşdirib həmin mərtəbəyə qalxdım. Dəhlizlə onların otaqlarına doğru hərəkət edirdim. Auditoriyanın qapısı açılar–açılmaz dağ keçisi kimi tullana-tullana, uzanqulaq kimi anqıra- anqıra dəhlizə atılan avaraların çoxunu üzdən tanıyırdım. Bunlar Mətləbin qrup yoldaşları idi. Qrupun yarısından çoxu çıxandan sonra əlindəki telefonun ekranına baxa-baxa çölə çıxanın Mətləb olduğunu gördüm. Telofonuna zəng gəlmişdi. Ona yaxınlaşdığım anda qrup yoldaşlarının Mətləbə ünvanladıqları atmacaları eşidəsi oldum. - Ala, sən mənim canım, səsini al o telefonun, qardaşımsan – deyə möminlərin üzündəki tükü lağa qoyduğu halda özü dəb üçün saqqal saxlayan oğlan şəhər ləhcəsi ilə dilləndi. - Bu telefonları hələ işlədən var yəni?! – guya təəccüblənən digər oğlan qımışdı. Mətləb çaşıb qalmışdı. Ətrafda nəinki öz qrup yoldaşları, hətta www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 başqa qruplardan tələbələr də diqqət yetirirdi bu söhbətə. Çünki alçaqlar ucadan danışırdılar. Onlarla bərabər səviyyəli başqa birisi: - Ala, anam canı, mən onu 5-ci sinifdə oxuyanda işlədirdim ee. Özü də onun ekranı rəngli idi. İndi vedrəylə verələr, işlətmərəm, – deyəndə Mətləbə yaxınlaşmaq istədim, amma qəfildən məni görərsə, utanacağını və bir daha yanıma gəlməyəcəyini düşünüb ayaq saxladım. Sonuncunun sözündən sonra dəstədəkilər bərkdən gülüşməyə başladılar. - Alə, vedrəylə nə idi... - Anam canı, açılacam gülməkdən... - Yetim, gəl gedək, sən mənim canım! Bunun üstündən siqaret əla gedəcək, qaqa canı... İşin qəribə tərəfi o idi ki, baş verənlərə qrup qızları da gülərək tamaşa edirdi. Mətləb isə utandığından boynunun arxasına kimi qızarmışdı. Oğlanlar gülüşə-gülüşə kənarlaşandan sonra mən də oranı tərk edərək tələsik iş yerimə gəldim. Bilirdim ki, Mətləb kitabın nüsxələrini götürmək üçün yanıma gələcək. Lakin həmin gün ondan xəbər çıxmadı. Növbəti dərsdə də iştirak etməyən Mətləbi iki-üç gün universitet həndəvərində görmədim. Qaldığı www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 universitet yataqxanasını tanısam da, özümü onun yanına getməkdən çəkindirirdim. Əmin idim ki, utandığından gəlmir və mənim gedib onunla bu barədə söhbət etməyim daha da pis nəticə verərdi. Üç gündən sonra yanıma gəlmək məcburiyyətində qaldı. Çünki kitabxanadan götürdüyü kitablar məndə idi. Məsuliyyətli və intizamlı tələbə olduğundan, orada işləyənlərin yanında yalançı çıxmaq istəmirdi. Odur ki, mənimlə hal-əhval edərək kitabını və onun surətlərini istədi. Mənim üçünsə əvvəldən hazırlaşdığım məsələni həyata keçirmək lazım idi. Vərəqlərin, müxtəlif kitabların və sənədlərin arasında bir müddət axtarış aparırmışcasına var-gəl edəndən sonra ondan telefonunu istədim. - Mətləb, danışmağa konturun varmı? Mənimki qurtarıb. Zəng vurum, görüm oğlan kitabını hara qoyub, mən tapa bilmirəm. Əslində isə kitab aşağıdakı siyirtmədə idi. Onsuz da iş yoldaşım mənə bunu deyəcəkdi, özü də təəccüblə. Çünki dükanda olmadığım zaman Mətləbin bura gəldiyi halda kitabın qaytarılması üçün ona xəbər vermişdim. Hara qoyduğumdan xəbəri vardı. Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|