Amid Əlioğlu
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 müəyyən miqdarda pul tələb olunurdu. Hər dəfə bir bəhanə ilə vəziyyətdən çıxdığını düşünən binəvanın bu bəhanələrinə özündən başqa heç kim inanmırdı. Faciə orasında idi ki, onun iştirak etməmə səbəbi istər sinif rəhbərinə, istərsə də məktəb yoldaşlarına bəlli olsa da, bir kimsə onun şənlikdə iştirakı üçün israr etmirdi. Əslində buna ehtiyac da yox idi, çünki Əhmədin qüruru nəinki məktəb yoldaşlarının, hətta sinif rəhbərinin də boyundan böyük idi. Pul vermədən o şənliklərdə iştirak təklifini qəbul etməyi heç vaxt mənliyinə sığışdırmazdı. Fəqət, hər dəfə orada olurdu: sinif otağının axırıncı pəncərəsinin altında. Yoldaşlarının sevincinə qoşulur, gözünü Aydanın gül üzündən çəkmirdi. Onların yanında olmaya-olmaya təşkil etdikləri oyunlarda iştirak edirdi - xəyalən. Hətta yeni il şənliklərinin birində sinif yoldaşlarının pəncərənin qabağında çəkdirdikləri şəkildə özünü görmüşdü. Buna ondan başqa heç kim fikir verməmişdi. Çünki arxa fonda sadəcə kölgə kimi əks olunmuşdu. Hər il sinfi bitirmək üçün verilən imtahanlarda əla qiymət alırdı. Üstəlik bunu nəyinsə qarşılığında yox, öyrəndiklərinin məntiqi nəticəsi olaraq edirdi. www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 Amma yoldaşlarının əksəriyyətinin valideynləri, övladlarına imtahanda əla qiymət alacaqları təqdirdə hədiyyə vəd edirdilər. Əhmədin heç vaxt belə şansı olmamışdı. Heç şans anlayışı da formalaşmamışdı onda. Üzərinə düşən vəzifəni həm övlad, həm də şagird olaraq qeyd-şərtsiz yerinə yetirməli olduğunu bildiyi üçün yeni bir şans anlayışından uzaq idi. Uğursuzluğunu şanssızlığında deyil, bacarıqsızlığında görürdü. Əhmədin ən pis günləri anasının amansız xəstəliyə yoluxmasından sonra başladı. Bunu sonra biləcəkdi... Səkkizinci sinifdə oxuyanda anasının hamilə olmağı, əslində, sevindirmişdi onu. Artıq onun işləməyinə razı olmayan Əhməd özü iş tapmışdı. Hər gün dərsdən sonra şadlıq saraylarının birində ofisiant kimi çalışırdı. Lakin hər dəfə toy şənliyi başlamazdan əvvəl, dəvətlilər arasında tanış birisinin, xüsusən də Aydanın olmamasını yəqin edəndən sonra işə başlaması vəzifə yerinə - xidmət göstərdiyi masa ətrafına gecikməsilə nəticələnirdi. www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 Qazandığı pulu, lazım gələndə, dava-dərman almaq üçün anasına verir, yalnız ikisinin bildiyi yerdə gizlədirdilər. Bir müddət sonra bacısının olacağını öyrəndikdə isə xüsusilə pərvazlanmışdı. Universitet xəyallarını bacısı ilə bağlı xəyallar əvəzləmişdi. Atasının anasıyla get-gedə kobud rəftarı Əhmədin diqqətini daha çox cəlb etməyə başlayırdı. “Kişinin” hamiləlik irəlilədikcə, həyat yoldaşına diqqəti artmaq əvəzinə, nəinki azalırdı, hətta getdikcə iyrəncləşirdi. Onun ağrılarını adi hamiləlik ağrıları kimi qəbul edib əlavə imtiyazın mümkünsüz olduğunu xatırladırdı tez-tez o pəzəvəng. Doğuşa iki ay qalmış anasının ağrıları nəzərə çarpacaq qədər çoxalmışdı. O qədər artmışdı ki, bir gün təcili şəkildə xəstəxanaya aparıldığını xatırlayıram. Həmin gün Əhmədlə onlara gedəndə təcili yardım maşınının tükürpədici səs siqnalını səsləndirərək və sayrışan işıqlarını yandıraraq tələm- tələsik məhəllədən çıxdığını gördük. Məhəllədə qarışıq sakitlik hökm sürürdü. Qonşuların demək olar ki, hamısı qruplar halında müxtəlif yerlərdə səssizcə ətrafı müşahidə edirdilər. Nə olduğunu anlamaq çox www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 qəliz idi. Əhmədgilin həyət qapılarının ağzına yaxınlaşanda qonşulardan biri onu görən kimi dilləndi: - Əhməd...ananın vəziyyəti pisləşdi deyə təcili yardım çağırdıq. Reyhan da ananla getdi... Qonşunun sözünün tamamını gözləməyən Əhməd tələsik evə daxil olaraq anası ilə birlikdə yığdığı pulu götürüb bayıra çıxdı. Üz tutduğumuz rayon mərkəzi xəstəxanasına necə çatdığımızı bir Allah bilir, bir də bizi ora ildırım sürətilə aparan taksi sürücüsü. Xəstənin birbaşa reanimasiya şöbəsinə yerləşdirildiyini öyrəndiyimizdə isə həyacandan əməlli-başlı çaş-baş qalmışdıq. Həmin şöbəyə daxil olanda Reyhan xalanı dəhlizdə üzgün şəkildə divara söykəndiyini görən kimi birbaşa yanına getdik. O, Əhmədin anasına qarşı qonşular içində ən diqqətlisi və qayğıkeş olanı idi. Tez-tez Əhmədgilə baş çəkər, bişirdiyi yeyəcəklərdən onlar üçün də gətirərdi. Əhməd təlaş içində: - Reyhan xala, nə məsələdir? Anama nə olub? Niyə bura gətiriblər? Nə baş verir? – soruşdu. www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 - Əhməd, bilmirəm nə baş verir. Dovğa bişirmişdim. İstədim ki, anana da aparım. Hamilə qadınlar yeməyə qarşı həssas olurlar axı. Həyətinizə girib səsləndim, səs vermədi. Sonra evə keçdim. Mətbəxdə yerə uzanmış halda olduğunu gördüm. Sonrası da... İndi gördüyün kimi. - Bəs həkimlər nə deyir? - Hələ həkim heç nə deməyib. Gözləyirəm mən də. Əhməd səbirsiz halda dəhlizdə dövrə vururdu. Dırnaqlarını çeynəyə-çeynəyə bir irəli, iki geri gedən biçarə özünü açıq-aşkar itirmişə bənzəyirdi. O qədər təlaşlanmışdı ki, məni də eşitmirdi. Onu sakitləşdirməyə çalışsam da, faydası olmadığını anlayırdım. Tavanın yalnız bir yerində yanan işığın əksini dostumun yaşarmış gözlərində görmək olurdu. Xeyli müddət keçəndən sonra dəhlizin qaranlığından sakit və rahat addımlarla yaxınlaşan adamın Əhmədin atası olduğunu görəndə, özümdən asılı olmayaraq, yerimdən qalxdım. Mənim dayandığım yerdən keçəndə, bayaqdan fikirli halda sağa-sola hərəkət edən oğlu istiqamətində addımlayırdı. Əhmədin geri qayıtmaq üçün Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|