Yönetim Teorisi

Çevresel – Davranışsal Yaklaşım

• Çevresel- Davranışsal Yaklaşımın temeli Bürokrasi yaklaşımına dayanmaktadır ve en önemli özelliği Max Weber’in eksik bıraktığı insan unsurunu ele almaktadır. Bu dönemin temel varsayımları;
• Weber’in öne sürdüğü katı kural ve hiyerarşik yapının insanı makine gibi gördüğünü, oysa bu düşüncenin yanlış olduğunu, insanın sosyal bir kişiliği olduğunu savunmuştur.

• Makine gibi çalışan insanların yaratıcılıklarını kaybettiklerini, bu sebeple yaptıkları işlerden yeterli hazzı alamadıklarını, bunu gidermek içinse daha sosyal olmanın yollarını aradıkları belirtilmektedir.
• Makine gibi çalışma usulü ile kişilere verilen “roller” sayesinde bireyin yapacaklarının önceden tahmin edilebilmesi düşünülürken Çevresel- Davranışsal akım kişinin bulunduğu sosyal çevreden etkilendiğini girdiği örgütün yapısını benimsediğini ve “rol”leri dışında da olsa grup ile beraber ortak bir amaca yöneldiğini belirtmektedir.
• Görüldüğü gibi bu akım kesin yaklaşımlar getirmekten ziyade, sosyolojik ve psikolojik veriler sunmaya çalışmıştır.

MODERN YÖNETİM TEORİSİ 1950 sonrası

• Modern yönetim teorisi Klasikler ve Neo-klasikler arasındaki bağlantıyı yapmak ve birtakım yenilikler ekleyerek geliştirmeyi hedefleyen bir yapıdır.
• Modern yönetim kuramı, örgütü çevresiyle etkileşim içinde olan bir Açık Sistem olarak ele almıştır.
• Modern yönetimin temelini Sistem Yaklaşımı oluşturmakta ve bu yaklaşım önceki teorilerin aksine işletmeyi çevresi ile sürekli alışveriş halinde bulunan bir Açık Sistem olarak değerlendirmektedir.
• Modern Yönetimin gelişimi ile günümüz işletmelerinin temel yapıları ortaya çıkmıştır. Açık Sistem olarak değerlendirilmenin getirdiği en büyük avantaj uyum sağlama unsurudur.
• Modern Yönetim iki farklı teoriyi içerisinde barındırmaktadır. Bunlar;

A. Sistem Yaklaşımı

B. Durumsallık Yaklaşımı

SİSTEM YAKLAŞIMI

• Sistem: Belirli bir çevrede, belirli bir amacı gerçekleştirmeye yönelik birimlerin ve birimler arası etkileşimlerin oluşturduğu yapay ve doğal yapı işleyişinin bütünüdür.
• Sistem; belirli parçalardan oluşan, bu parçalar arasında belirli ilişkiler olan, bu parçaların aynı zamanda dış çevre ile ilişkisi olan, birleşik bir yapı, olay veya faaliyet olarak tanımlanmaktadır.
• Sistem yaklaşımı tek başına yeni bir bilimsel disiplin olmaktan çok, belirli olayların, durumların ve gelişmelerin incelenmesinde kullanılan bir düşünce tarzı, bir metot ve bir yaklaşımdır.
• Birçok sistem çeşidi mevcuttur, bunların en çok kullanılanları
• Doğal – Yapay Sistem: Büyüklüğü, amacı, yapı ve işleyişi doğa tarafından düzenlenen sistemlere doğal, insanlar tarafından düzenlenenlere yapay sistem denir.
• Kapalı Sistem: Kendi kendine yetebilen ve çevresinden kendini ayırmış olan sistemlere denir.
• Açık Sistem: Sistem ile çevre arasında enerji, bilgi ve materyel alışverişi gerçekleşen sistemlerdir.

• Sistem yaklaşımı, hem organizasyonlar ve hem