Türkçe Edebiyat K



Yüklə 1,1 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə14/16
tarix01.07.2018
ölçüsü1,1 Mb.
#52625
1   ...   8   9   10   11   12   13   14   15   16

      

123    

                                                                                                            Lokman TAŞKESENLİOĞLU 



______________________________________________ 

 

Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi Sayı: 2/3 2013 s. 96-132, TÜRKİYE 

International Journal of Turkish Literature Culture Education Volume 2/3 2013 p. 96-132, TURKEY 

Mırtılda demadem

80

 

“Terpenme,  Amandır”  şiirinde  de  çocuklarına  aynı  nasihati  (!)  veren  bir  baba 

mevcuttur: 



Terpenme amandır, bala gefletten ayılma 

Açma gözünü hab-ı cehaletten ayılma! 

Laylay, bala laylay, 

Yat gal dala, laylay!

81

 



Bu  anne-babalar  çocuklarını  okula  göndermeyi  delilikle  bir  tutarak  onların  cahil 

kalmalarının daha hayırlı olduğunu dahi söylerlermiş. Bu durumu “Bir Bele” şiirinde: 



Men deliyem mi oğlumu mektebe, derse sövg edem? 

Dersin ezası bir bele, halgın edası bir bele!

82

 

şeklinde belirtmiştir. 

Pek çok evladın da babalarından öğrendikleri bu hayatı yaşamaya gayret gösterdiklerini 

“Olmur Olmasın” şiirinde bir baba ile oğlunun karşılıklı konuşmasında ele almıştır: 

Ata 

Küçede tullan, ey oğul, sen'etin olmur, olmasın! 

Sen'ete, derse, mektebe reğbetin olmur, olmasın! 

Oğul 

Kesbine getmeye ata, fürsetin olmur, olmasın! 

Günde bir arvad al, boşa geyretin olmur, olmasın!

83

 

“Bakıda  Bir  Kendde  Muhavire”  şiirinde  de  aynı  sohbet  tarzını  kullanarak  okumuş 

şehirli ile cahil kalmış köylünün düşüncelerini karşılaştırmıştır. 

“Tehsil-i  Elm”,  “İnsanlar”,  “Leyli  ve  Mecnun”,  “Nefsin  Gerezi  Eglin  Merezi”,  “Sebr 

Ele”, “Arzu”, “Bundan Sora”, “Usul-i Cedid”, “Teşekkür”, “Ohutmuram El Çekin”, “Ay Can 

Ay Can”, “Tebaet” ve diğer pek çok şiirinde de eğitimle ilgili aynı bakış açısı hâkimdir.  



2.3.6.

 

Köylü ve İşçi Hakları 

Tüm milletin ayakta durabilmesi için çalışan, en zor işlerin üstesinden gelen köylüler ve 

işçiler, biri kırsal kesimlerde diğeri ise kentlerde olmak üzere toplumun büyük bir çoğunluğunu 

oluşturur.  Sâbir  için  de  halk  dendiği  zaman  bu  iki  emektar  sınıf  akla  gelmektedir.  Fakat 

çoğunlukta olmalarına rağmen sıkıntıları hiç bitmemektedir. Yaşam koşullarının elverişsizliği, 

hak ettiklerini alamayışları gibi konular onun bu grupları sahiplenmesine sebep olmuştur.  

                                                           

80

  “Bilmem  Ne  Görübdür  Bizim  Oğlan  Ohumagdan”  -  SABİR,  M.  E.  (1962).  Hophopname.  Bakü.  hz.  Abbas 



ZAMANOV. s. 7. 

81

 “Terpenme, Amandır” - SABİR, M. E. (1962). Hophopname. Bakü. hz. Abbas ZAMANOV. s. 18. 



82

 “Bir Bele” - SABİR, M. E. (1962). Hophopname. Bakü. hz. Abbas ZAMANOV. s. 99. 

83

 “Olmur Olmasın” - SABİR, M. E. (1962). Hophopname. Bakü. hz. Abbas ZAMANOV. s. 113. 




      

124    

                                                                                                            Lokman TAŞKESENLİOĞLU 



______________________________________________ 

 

Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi Sayı: 2/3 2013 s. 96-132, TÜRKİYE 

International Journal of Turkish Literature Culture Education Volume 2/3 2013 p. 96-132, TURKEY 

İşçileri ve köylüleri öylesine sahiplenmiş, onların haklarını öylesine savunmuş, onlara 

zulmedenleri  öylesine  eleştirmiştir  ki  bu  durum  daha  sonraları  sosyalist  yazarlar  ve 

araştırmacılar  tarafından  Sâbir’in  tam  bir  sosyalist  gibi  değerlendirilmesine  dahi  neden 

olmuştur.  Fakat  o  sadece  halkının  tarafını  tutan,  onları  seven,  onlar  gibi  sıkıntılar  içerisinde 

yaşayan ve ölen bir büyük sanatçıdan başka bir şey değildir, hele bir sosyalist hiç değildir. 

İşçilerin o dönemde zenginlerin gözünde insan bile sayılmadığı “Fe’le, Özünü Sen de 

Bir İnsan mı Sanırsan” şiirinde: 



Fe’le özünü sen de bir insan mı sanırsan? 

Pulsuz kişi, insanlığı asan mı sanırsan? 

 

 

Her meclis-i âlide sohulma tez araye, 

 

 

Sen dur ayag üste, deme bir söz ümeraye, 

 

 

Caiz değil insanca danışmag fügeraye, 

Dövletlilere kendini yeksan mı sanırsan? 

Ahmag kişi, insanlığı asan mı sanırsan?

84

 



diyerek  fukaraya  insan  gibi  konuşmanın  bile  çok  görüldüğünü  anlatıyor.  “Bakü  Fe’lelerine” 

şiirinde  de  aynı  durum  söz  konusudur,  işçilerin  bırakın  eşitliği,  haklarını  almalarını;  bir  rahat 

nefes almaya bile zamanları yoktur: 

Olmaz bu ki her emre dehalet ede fe’le 

Dövletli olan yerde cesaret ede fe’le 

Asude nefes çekmeye halet ede fe’le 

Yainki hügug üste edavet ede fe’le 

Bu çerh-i felek tersine dövran edir imdi 

Fe’le de özün dahil-i insan edir imdi

 85

 

Aynı büyük adaletsizlik köylerde de çiftçilerin başındadır. Yokluk, açlık, sefalet içinde 



kıvranan  köylülerin  haklarını  alabilmek  için  yakarışlarına,  ya  da  borçlarını  ödeyemeyen 

köylülerin  yalvarmalarına,  servet  sahiplerinin  yerine  onların  ağzından  Sâbir  “Ekinci”  şiirinde 

onlar gibi cevap veriyor: 

Bir özürle her günde gelib durma gapımda, 

Yalvarma mene, boynunu kec burma gapımda, 

Gâhi başına, gâh döşüne vurma gapımda 

 

Leğv olma, edeb gözle bu me'vade, ekinçi! 

 

Lal ol a balam, başlama feryade, ekinçi! 

Hoş keçmedi il çöllüye, dehgane, ne borcum? 

Yağmadı yağış, bitmedi bir dane ne borcum? 

Esdi gara yel çeltiğe, bostane ne borcum? 

                                                           

84

 “Fe’le Özünü Sen de Bir İnsan mı Sanırsan” - SABİR, M. E. (1962). Hophopname. Bakü. hz. Abbas ZAMANOV. 



s. 59. 

85

 “Bakü Fe’lelerine” - SABİR, M. E. (1962). Hophopname. Bakü. hz. Abbas ZAMANOV. s. 12. 




Yüklə 1,1 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   8   9   10   11   12   13   14   15   16




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©www.genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə