5.
Hal-əhval tutma: - Necəsiniz? Kefiniz (əhvalınız) necədir?
Necə dolanırsınız? Xanımınız necədir? Uşaqlar (mız) necədir?
İşləriniz yaxşıdırmı? Özünüzü yaxşı hiss edirsiniz? və s.
Müəllimlər və valideynlər uşaqlara öyrətməlidirlər ki, qocalara,
xüsusən, xəstələrə baş
çəkməyə gedəndə "Allaha şükür, yaxşısınız",
"Xəstəliyiniz yüngüldür", "Bu xəstəlik indi boş şeydir, qabaqki
dövrlərə baxmayın ", "İnşallah, iki-üç günə sağalarsınız ",
"Həmişəki kimi, gümrahsınız " -
desinlər. Ağır xəstəyə də "Siz
tezliklə sağalacaqsınız" demək lazımdır. Bunların əvəzinə "Nə
yaman qocalmısınız!", "Niyə belə arıqlamısı- nız? ", "Xəstə-zad
deyilsiniz ki? ", "Gözümə belə birtəhər dəyirsiniz, nə olub?" - kimi
cümlələrlə həmin adamın qəlbini yaralamaq, ovqatını korlamaq işin
xeyirinə deyil. Buna görə də həyatda hər bir şəxsə hörmət, dəyərindən
artıq qayğıkeşlik göstərmək lazımdır.
6.
Qarşılama: Xoş gördük! Nə gözəl təsadüf; Xoş gəlmisiniz;
Lap vaxtında gəlmisiniz; Həmişə siz gələsiniz; Gəlişinizə şadıq; Sizi
çoxdan gözləyirdik; Buyurun, buyurun; Keçin içəri; Buyurun,
əyləşin və s.
7.
İntizama dəvət etmə: Sizdən bu hərəkəti gözləməzdim; Sizdən
(bunu) heç gözləmirdim; Belə hərəkət (etmək) sizə yaraşmaz;
Adınıza yaraşan iş deyil; Siz adınıza layiq hərəkət etməlisiniz;
Danışığınıza fikir verin; Bir az nəzakətli olun; Çalışın, başqaları
sizdən ibrət götürsün; Bir qədər səmimi olun; Səhvinizi etiraf edin
və s.
Xalqımızın təfəkkür tərzinə uyğun etik görüşlərini, danışıq
etiketlərini özündə əks etdirən N. Tusinin "Əxlaqi-Nasiri" (XIII əsr),
A. A. Bakıxanovun "Nəsihətnamə", M. M. Nəvvabm "Nəsihətnamə"
(XIX əsr), M. T. Sidqinin "Həkimanə sözlər", M. S. Yusifzadənin
"Ata-baba nəsihətləri" (XX əsrin əvvəlləri) və başqa maarifpərvər
yazıçı və ziyalıların neçə-neçə əsərində olduqca qiymətli fikirlərə,
mülahizələrə rast gəlirik. Bunlar əsrlər boyu xaqdan toplanmış
insanlıq normalarının, əxlaq qaydalarının yazıya alınmış
nümunələridir.
22S
Uşaqlara ünsiyyət etiketlərini bir sistem halında mənimsətmək
üçün onlara öncə ailədə, sonra bağçada, daha sonra məktəbdə geniş
söhbətlər aparmaq, etika qaydalarına riayət etməyi vərdiş halına
salana qədər daim işləmək lazımdır. Uşaqlar ana dilimizi, onun
qrammatik quruluşunu, fonetik, leksik, morfoloji və sintaktik
normalarını mükəmməl mənimsəməklə ətrafındakı- ların kimlər
olduğunu dəqiq bilməsələr də, kiçiklərlə öz yaşıdı, özündən
böyüklərlə böyük kimi danışmağı, fikrinin ifadəsində
söz və ifadələri
uğurla seçməyi bacarmalıdırlar.
Məktəblilər müraciət edərkən təkcə müəllimə və ya qarşısındakı
şəxsə
"əziz müəllim", "hörmətli filankəs "-deməli yox, eləcə də
sual verməyi, suala cavab verməyi, sağollaşmağı, üzrxahlıq və ya
təşəkkür etməyi, yeri gələndə hal-əhval tutmağı öyrənməli, bunu adi
həyat normasına çevirməlidirlər. Onlar sualın münasibliyini,
vacibliyini götür-qoy etməyin, ölçülü-biçili olmasının fərqinə
varmalıdırlar.
Sorğu -sual insanın insanlıq səviyyəsinin, dünyagörüşünün, bilik
və məlumat dərəcəsinin aynasıdır. Sual vermə məqamına qədər
diqqətli olmaq, söhbətin nədən getdiyini dəqiq bilmək zəruridir.
Şagirdlərə öyrədilməlidir ki, sual söhbət gedən mövzudan olmaqla
məntiqli, düşündürücü və öyrədici xarakter daşımalıdır. Müəllimə,
lektora, məruzəçiyə, rəsmi yerlərdə isə müsahibə
"Zəhmət olmasa
deyin..", "Zəhmət olmasa başa salın", "Sizə belə bir sual vermək
olarmı?", "Sizin şəxsi fikrinizi bilmək olarmı?"-və s. kimi
sual-cavabdan
sonra üzrxahlıq etmək, cavabın qaneedici
olub-olmamasına baxmayaraq
"Çox sağ olun", "Razı qaldım",
"Təşəkkür edirəm", "Minnətdaram" kimi söz və ifadələri
işlədilməlidir. Təbii ki, danışan, çıxış edən fikrinin şərhindən sonra
"Diqqətinizə görə təşəkkür edirəm", "Məni axıra qədər diqqətlə
dinlədiyinizə görə sağ olun" deməyi unutmamalıdır.
Bu hal auditoriyada, sinif otaqlannda, mühazirə salonunda baş
vermişsə, müəllim (lektor, məruzəçi) sualın müqabilində
"Sizi başa
düşdüm", "Sualınız aydındır", "Suahnıza görə
230
təşəkkür edirəm", "Çox yerində verilmiş sualdır", "Çalışaram,
məsələyə aydınlıq gətirəm" və s. kimi nəzakətli ifadə və cümlələrlə
dinləyicilərdə xoş təəssürat yaratmalıdır.
Suallar sinfin və ya auditoriyanın səviyyəsinə uyğun olmalı,
mövzudan kənara çıxmamalıdır,
Sual sual xatirinə verilməməli, eləcə
də hamının bildiyi sual səsləndirilməməlidir. Cavab verməli olan şəxs
sualları nəzakət və razılıqla qarşılamalı, onlara öz münasibətini
bildirməlidir. Hazırda biz televiziya verilişlərində aparıcı ilə
müsahibə verən şəxslər arasında bu aspektdə gedən sual və cavabların
şahidi oluruq.
Müsahib
"Sual yerində verilmişdir", "Yaxşı sualdır",
"Düşündürücü sualdır", "Mən bu sualı gözləyirdim" kimi fikrə
münasibət bildirən ifadələrdən istifadə edərkən diskusiya xoş
təəssürat yaradır.
Sinifdə, auditoriyada dərs və ya məşğələ zamanı müəllim şagird
və ya tələbələrin yerində, məqamında verilməyən bəsit suallarına da
nəzakətlə, dözümlülük göstərməklə təmkinli cavab verməlidir. O,
"Bu nə sualdır?", "Belə də sual olar?", "Sən onu da bilmirsən?",
"Vaxtımızı almayın, əyləşin", "Mane olmayın, oturun!" və s. kimi
ifadələr işlətməməlidir. Təəssüf ki, kobud ifadələr işlətməkdən
çəkinməyən müəllimlər də vardır. Onlar "uşaqdır" deyə
"Zəhləmi
tökmə", "Başımı ağrıtma", "Açıl başımdan", "Sən belə şeyləri
başa düşməzsən", "Səni başa salmaq çətindir", -deməklə öz
"mədəni" səviyyəsini göstərirlər.
Dinləmə zamanı tez-tez əsnəmək, saata baxmaq, laqeydliklə
başını yelləmək, barmaqlarını əzişdirmək, telefonda mesajları
nəzərdən keçirmək və s. kimi hallar da müəllimin sayğısızhğı- nm
nümayişidir. Yadda saxlamaq lazımdır ki, cavab vermək bacarığı
insanın əsas keyfiyyətlərindəndir. Əlbəttə, suallara düzəliş də etmək
olar.
"Gərək bu sualı belə qoyaydınız", "Bəlkə soruşmaq
istəyirsiniz ki...?", "Bu sualı bir az başqa şəkildə vermək olar" və
s. kimi ifadələrlə müəllim qismən olsa da, gərginliyi azaltmış olar,
düzgün
qurulmayan, yaxıd müəllimi sı
Z31