SeyiD ƏZİM Şİrvani seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ

                                            
358 
Ruzü şəb qeyrəti-dəsti-gühərəfşamndan  
Göstərir çin cəbin aləmo ruyi-dərya. 
Kəfi-ehsanı tutub hər yıxılan şəxsin əlin,  
Dəsti-cudi eləyib çox mərəzi-fəqrə dəva. 
Cami-əhbabmadır şəfqəti abi-kövsər,  
Dili-ədasınadır qəhri onun qəlbi-şita, 
Eylədi dəviyi-divani-vəkalətdə bu il  
Ümənayi-bələdin cümləsinə istila. 
Dedim: - Ey piri-xirəd, şərrəməkəlla ki, sənin  
Yoxdu göftari-fəsihində bir asari-riya. 
O mənim köhnə vəlİyyün-nəəmimdir ki, onun  
Görmüşəm şofqətü onamını dərya-dərya. 
Olmasaydı əgor ehsanı onun hafizi-mən,  
Ləşkəri-fəqr edərdi məni çoxdan yəğma. 
Məni oldur aparan səy ilə "Beytullah"a,  
Məni oldur eləyən fəzldə ongüştnüma. 
Leyk müddətdi ki, btr cürm verib məndən sər,  
Olmuşam cümleyi-aləmdə bu sözdən rüsva. 
Mənzilim rahət ilə cənnəti-məvadə ikən  
Oldu axır mənə bu xaki-məzəllət məva. 
Mən nə üzlə dəxi ol dərgəhi-valayə gedim,  
Bir kəs öz tutduğu kirdardən etməzmi həya? 
Dedi:-Qəm çəkmə ki, ol sərvəri-valagühərin  
Kinə xəlq eyləməyib sineyi-safında xuda. 

---

                                            
359 
Sən deyilsən məgər ol kimsənin övladından-  
Ki, dedi həq, "fəəsa Adəmü rəbbeh fəğəva"". 
Olma get, feyzi-vəliyyün-nəəmindən məhrum,  
O1 dəxili-dəri-dəryasifəti-ali-əba. 
Eylədim piri-xirəd pəndini can ilə qəbul,  
Başladım etməyo ol zati-humayımə dua- 
Ki, xudaya, bu sipehri-şərəfi-əclalın  
Yetməsin daməninə xaki-küdurət əbəda! 
Görüm olsım ürəyi şad, kədərdən azad,  
Eyləsin hifz boladən onu daim mövla! 
Sahiba, ərseyi-raədhində gəlib cövlanə  
Göstərir özgə hiinərlor qələmi-çapükpa. 
Təbi-düşvar-pəsəndin kimi, ey fərdi-zaman.  
Bir-birindən düşüb əfradlərim müstəsna. 
Ta ki aləmdo gəhİ eyş olur, gahi teyş,  
Ta ki dünyadə gəhi seyf olur, gahi şita. 
Hər bahar eyş edəson zümreyi-əhbabm ilə,  
Teyşi-qəmdən ola əfsürdə güruhi-xüsəma. 
Seyyidi-xəstə sənin köhnə sənaxanındır,  
Tazədən qıl onu əltafin ilə kamrəva. 
  

---

                                            
360 
ŞAHBAZ BƏYƏ 
Qəsidə 
Saqiya, abi-qəmgüdazı gətir,  
Ver yenə tazədən hoyat mənə. 
Bisəbatəm şorabi-Dərğəmsiz,  
Seyli-meydən gərək səbat mənə. 
Aç bu Sinayi-xüm təcəllasın,  
Zahir olsun bu şəşəat mənə. 
Mey hədisindən özgə hər söhbət  
Bil gəlir nəqli-batilat mənə. 
Türrəzari-cahanı tərk etdim,  
Vermədi sud türrəhat mənə. 
Satigini -şorab imnadır,  
Sirri-pünhanə kaşifat mənə. 
Ərəqü badeyi-nıüsəffadır.  
Dəmi-ğəmdə müfərrihat mənə. 
Dordməndəm, qəmə giriftarəm,  
Dürdi-meydon olur nicat mənə. 
Şahidim, beydoqim tamam oldu,  
Üz veribdir oyunda mat mənə. 
Şeşdərə düşdü möhreyi-bəxtim,  
Təng olub indi şeşcəhat mənə. 
Vəsli-busi-kənari-dilbərdən  
Xəqi gəlir indi miiskürat mənə. 

---

                                            
361 
Onda çün var büt təcəllası,  
Kəbədən xoşdu suməat mənə. 
Məni kafir bilirso möminlər,  
Nə qənıim, bəsdi mömiııat mono. 
Saqi, ey sağərin meyi-rövşən,  
Buyi-camm müottərat mənə. 
Deyiləm mən Hüseyni-osr, neçün  
Bağlanıbdır rohi-Fərat mənə? 
Olmadı bu həzin teybdəmağ,  
Yetmədi cami-təyyibat mənə. 
Mən-Sədin üzü qara olsun- 
Ki, olub bəstə kainat mono. 
Yoxsa ol şahibazi-övci-səxa  
Belə olmazdi bisifat mənə. 
Var ümidim ki, verməyə hərgiz,  
Bir xələl Lat ilə Mənat mənə. 
Latü lütəm, ogərçi Şəhbazım  
Xoş deyil versə yüz manat mənə. 
O gərək öz qədimi lütfündən,  
Göstərə feyzi-basiqat mənə. 
Şahbazi-büləndpərvazım  
Hər il eylərdi iltifat mənə. 
Göndərirdi hər il vəzifəmizi,  
Lütfü olmuşdu vacibat mənə. 

---

                                            
362 
Gördü ol şəh bu il piyadə məni,  
Halımı bildi, qaldı mat mənə. 
Rüx tutub ol vəziri-piləfkən- 
Kim, bir at eyləyib bərat mənə. 
Buğda həm getdi, gəlmədi atım,  
Verdi yüz-yüz müşəbbihat mənə. 
Doqquz aydır tamara, doqquz gün,  
Etmədi vəz hamilat mənə. 
Yoxsa abai-ülvi olmuş əqim,  
Bir vələd vernıoz ümməhat mənə. 
Yoxsa təbim düşüb bukarətdən,  
Sud verməz bu səyyibat mənə. 
Mütərakim olub sohabi-həva,  
Övn qılmaz bu naşirat mənə. 
Nəxli-ümmidi qıldı pəjmürdə,  
Bu sifat ilə asifat mənə. 
Zülməti nurü nüri zülmətdən  
Eyləməz forq fariqat mənə. 
Ey qələm, eylə gövhərəfşanlıq,  
Dür ver, ey zülməti-dəvat, mənə. 
Qəndi-əşar ver, deyil lazım,  
Nə Səmərqənd, nə Herat mənə! 
Gərçi Şəhbaz buğda etməz əta,  
Darını versə bəsdi tat mənə. 

---

                                            
363 
Tat təbimdü, darı şeri-tərim,  
Lütf edib rəbbi-kainat mənə. 
Dariyi-şerimi verəm quşa gər,  
Quş verər uçmağa qanat mənə. 
Əlli beş ildü ömrümün qədəri
*
,  
Ruzimi həq qıhb bərat mənə. 
İndi ömrüm yetibdi payanə,  
Yetişibdir dəmi-məmat mənə. 
Yenə bir növ ilə dolannam mən,  
Neçə il gər ola həyat mənə. 
Ey fələk, sud vermədi hərgiz,  
Şeri-bikrü müləmməat mənə. 
Gərçi destimdə yoxdu malü mənal,  
Verməyib əl mütəhhərat məne. 
Gər tühidəsti-dövlətəm, lakin  
Şərdir kuzeyi-mənat mənə. 
Fələki-izzətin mənəm qütbi,  
Xuşeyi-çərxdir zəkat mənə. 
Şahibaza, bülondpərvaza!  
Kəşf olub sirri-qayibatmənə. 
Adəməm, qismət olmadı gəndüm,  
Niyə baxmaz o nikzat mənə? 
Nə, Bicovdan gəlib mənə gəndüm,  
Nə verir həbbeyi-Boyat mənə. 
                                                          
*
 
Hicri-qəməri təqvimlə göstərilir. 

---