Seçilmiş əsərləri
24
da əks etdirmək geniş oxucu kütləlinə çatdırmaq istedadla ya-
naşı zəhmət, savad, fədakarlıq tələb edir.
Şübhəsiz ki, doğma Naxçıvan torpağında çalışan yazıçıla-
rımız Vətənimizin bu gözəl guşəsini, onun qəhrəmanlarını daha
gözəl əsərlərində şöhrətləndirəcəklər. Naxçıvan onların şeirlə-
rinin qanadlarında ölkə-ölkə gəzəcəkdir.
MEŞƏ HƏKİMİ
Uşaqlar üçün yazmaq böyüklər üçün yazmaqdan asan de-
yildir. Böyüklər oxuduqları romanın, şeirin yaxşı, pis cəhətləri
haqqında öz mülahizələrini deyə bilirlər. Lakin kiçik yaşlı
oxucu belə deyildir. Onun sükutu tənqid, təbəssümü tərifdir.
Xırda balalar üçün yazılmış əsər onların könlü kimi təmiz və
işıqlı olmalıdır. Sözlər uşaq ürəyinə ardı-arası kəsilməyən
döyüntü kimi tökülməli, şeir onun sinəsinə təmiz hava kimi
axmalıdır.
Bu nöqteyi-nəzərdən Xanımana Əlibəylinin «Meşə həki-
mi» kitabçasına diqqət yetirmək faydalı olardı.
Kitabçaya müəllifin «Meşə həkimi» adlı poeması və yed-
di şeiri daxil edilmişdir. Onlar incə yumoru və səmimiliyi ilə
seçilirlər.
Lakin yuxarıda dediyimiz prinsip nöqteyi-nəzərindən
kitabçada nöqsanlar da vardır. Kitabçadakı «Meşə həkimi»
poemasına diqqət yetirsək, yaxşı cəhətlərlə yanaşı bəzi qüsurlar
da görərik. Poemanın əsas nöqsanı kompozisiya dağınıqlığıdır.
Bu da hadisələrnn sadalanma yolu ilə təsvir olunmasından
doğmuşdur. Müəllif ağacdələnə verdiyi «Meşə həkimi» adını
doğrultmaq üçün bütün başqa şeylərin əhəmiyyətini azaltmaq
istəyir. Misal üçün, əgər palıdın budağını ağacdələn müalicə
edirsə, bayquş onun həyatını siçovullardan qoruyur. Sual olu-
nur: hansı yaxşıdır? Müəllif bütün üstünlüyü ağacdələnə verir
ki, burada fikirlər haçalanır, bir nöqtəyə vurmur. Poemada ba-
Seçilmiş əsərləri
25
laca oxucunun təsəvvürünü çaşdıra bilən təsvirlər də vardır.
Müəllif nə üçünsə təsvir etdiyi meşədə gərməşovla, ardıcla ya-
naşı çinar, atlas yarpaqlı tut, hətta çiçək açmış albalı ağacının
olduğunu da iddia edir. Şübhəsiz ki, ayrı-ayrı iqlim şəraitində
bitən bu ağacları qonşu eləmək düzgün deyil.
Əlbəttə, yaşlı oxucu bu nöqsanları görüb müəllifə də
bildirər, amma kiçiklər səhvləri həqiqət kimi qavraya bilər.
Məlumdur ki, tala meşədəki açıqlığa deyilir. Amma mü-
əllif onu uşaqlara belə təqdim edir:
Nəmli yarpaqla dolu
Burda çuxur, çala var.
Ensiz bir meşə yolu
Kül-çiçəkli tala var.
Pəhləvan kimi durub
Talada qoca palıd.
Birləşib çardaq qurub
Onunla qoz, şabalıd.
Belə çıxır ki, talada ağaclar meşədəkindən sıxdır, Kitab-
çadakı şeirlər daha səmimidir. Xüsusən «Quzu» şeirində uşaq
aləmi gözəl açılmışdır. Burada biz şeiri deyən körpənin təbəs-
sümünü də görür, onun şən, uşaq xasiyyətilə də tanış oluruq.
Şeirin axırı da yaxşıdır:
Yaxşı, az hoppan quzum,
Arıqlarsan, can quzum.
«İnci çiçəyi», «Qara tut» şeirləri də eyni sadəlik və sə-
mimiyyətlə yazılmışdır. «Bikə» adlı böyük şeir də mənalıdır.
Müəllif kiçik qəhrəmanına nəsihətnamə oxumur. Ona «üst-ba-
şını təmiz saxla» demir. O, kiçik Bikəni təmizliyi ilə seçilən
quşlar, heyvanlar və çiçəklərlə tanış edir. Xüsusən təbiət hadi-
sələrini təsvir edəndə, şair oxucuya daha təsirli hisslər təlqin
edir. Aşağıdakı iki bəndə diqqət yetirək:
Bir az kənddən uzaqda
Gölə baş vurur ördək.
Seçilmiş əsərləri
26
Şeh düşən kimi bağda
Çimir hər gül, hər çiçək.
Ceyranın heç kir olmaz
Boynunda, qulağında.
O, yuyunur qış və yaz
Öz sərin bulağında...
Beləliklə, kiçik Bikə fillə, dovşanla, qazla tanış olur və
birbaş əl-üzünü yumağa yollanır. Göründüyü kimi, məsələnin
həlli təbii və düşündürücüdür.
Kitabçadakı əsərlərin dili əsasən oynaq və axıcıdır. Lakin
onların dilində bir sıra qüsurlar da vardır. «Digər qolum axır
tək» kimi quru, «palıddan rişəsi», «şaxə», «ləpələyir», «palıdı
eşidirmiş», «bax odur gəldi atlas paltarında qurbağa» kimi söz
və ifadələri uşaqlar çətin başa düşürlər.
Bu səhvlər bəzən Xanımana Əlibəylinin misrada sözlərin
azlığı və sıxlığına fikir verməməsindən, feli qafiyələrdən yaxşı
istifadə etməməsindən irəli gəlir.
İstedadlı uşaq yazıçısı Xanımana Əlibəyli mövzu geniş-
liyinə də fikir verməlidir.
TOĞRULUN DÜNYASINA SƏYAHƏT
(Azərbaycan Lenin Komsomolu
mükafatı laureatları)
Bir dünya insana azlıq edir. Yeknəsəqlik çox zaman ada-
mı yorur, adiləşdirir. Buna görə də başqa dünyalara (şeirə, ro-
mana, simfoniyaya, peyzaja) daxil olmaq istəyirsən.
Sənətkarın böyklüyü də dünyada dünya yarada bilməsi-
dir. Onun bədii vasitələrinin—rəngin, işığın— gözə, ürəyə sədd
olmamasındadır. Əsl rəssamın əsərini kağızda yox, bolluca saf