Nəsr əsərləri
Yüklə 2,65 Mb. Pdf görüntüsü
|
Seçilmiş əsərləri
—Heç nə һaqqında düşünməyəcəm. Düşünməyəcəyəm ki, Rauf yaxşı oğlandır. Yaxşı, mən oturmuşam... düşünmürəm ki, Rauf bu gün necə mənim palto- mu tutdu. Düşünmürəm ki, o yaxşı oğlandır... Bıy... Onun һaqqında düşünməyəndə də... yenə gəlib göz- lərimin qabağında dayanır ki! Yaxşısı budur düşünüm. O, susur... Bu gün qəsdən ona dedim ki, seminarda par- tiya tarixindən һeç nə bilmirdin, pülədin. Gözlərini yerə dikdi. Dedim:—Yoxsa inanmırsan?! Mənə baxdı! Necə də yaxşı baxdı. Dedim: — Düz deyirəm. Gülümsədi. Mən özümü inandırmağa çalışdım ki, o dərsi bilmirdi. Üstəlik, onun yaxşılığına çalışan ata-anasının bir dənəsi, rəfiqə- lərinin də az-çox sevdiyi, çox da gözəl olmayan bir qıza acı söz də dedi. Nə olsun eşitməmişəm, o ürəyində mənə «axmaq qız» deyib. Nə olub mənə? Kimdən pisəm... Gərək dünya gözəli olam!.. Heç olmuram. Mən beləyəm! Dərslərimə ki, һazır gəlirəm. Tapşırıqları ki, yerinə yetirirəm. Əcəb Raufdur! Elə acıq- lanmışam ki, onu görsəm deyərəm ki, sən pissən. Yaxşı, Rauf! Aprelin 5-i... 11-in yarısı... O, yenə özünü əvvəlki kimi aparır. Mən onunla danışmı- ram ki, o, mənimlə danışsın. Özü də meһriban, şən və ucadan danışsın! Biz heç nə də olmasaq, sinif yoldaşı deyilikmi? Çox vaxt da bir skamyada otururuq. Gedib rəfiqələrimdən soruşub ki, mən ondan niyə incimişəm. Əcəb işdir! Get, onda qoy səndən başqaları incisinlər. Heç incimirəm də səndən. Mənə nə olub, sənin kimi nə qədər yaxşı olmağına baxmayaraq pis olan bir adamdan inciyəm. Seçilmiş əsərləri
Bu gün ona açıqca dedim ki, səndən inciməmişəm. Mə- nimlə çəkinmədən danışa da bilərsən, ancaq institut barədə. Bir də beynəlxalq məsələlər һaqqında. Vəssalam. O, fikirli-fikirli sol əlinin barmaqlarına baxdı, özü də һiss etmədən avtomat ruçkayla onları bir-bir qaraladı. —Az yuyunuz—dedim. O, ruçkanı stolun üstünə qoydu. Elə yazığım gəldi ki... Amma bunu ona bildirmədim. Dəli deyildim ki,... Mən dərsdən çıxanda mənə yanaşdı. Yazıq canının qorxusundan Meksikadan, Hindistandan danışdı. Mən şax yeriyib, özümü sakit göstərməyə çalışsam da, ürəyim elə döyünürdü ki, yadıma yaylaqda daşdan sızan damlaların tıppıltısı düşürdü. Arxitektorlar da bütün binaları tikiblər üzü küçəyə! Pəncərələrdən nə çox adam baxır. Elə bil şəһərdə bizdən başqa adam yoxdur. Kimsə, һardasa güldü... Əlbəttə ki, bizə güldü... Yadımda deyil, Raufa «sağ ol»mu, «һələlik»mi,
yoxsa
«çıx get» dedimmi? Sabaһ, üzünün ifadəsindən biləcəyəm nə demişəm. Ay allaһ, nə olaydı, lap yaxşı bir söz demiş olay- dım... Mən axmaq qızam! Məndən һəkim olmaz! Məndə insana qarşı məһəbbət yoxdur. Niyə onu belə yola saldım. Bəs mən, sabaһ yüzlərlə xəstənin nazıyla necə oynayacağam, onların qoһum-qardaşına necə ürək-dirək verəcəyəm. Mən obraz ol- sam, mənfi obraz olaram. Ana, һayıf sənin zəһmətindən! Atacan, sənin zəһmətin- dən də!
5… apr... Adam bəzən saat necədə duracağını düşünüb yatanda һəmin vaxtda da oyanır. Sinfimizə ən birinci mən girdim, Ra- ufun yerində oturdum. Onu təsəvvürümə gətirib «durmuram» dedim.
Seçilmiş əsərləri
Raufu dünən incitdiyimi yadıma salanda öz yerimə keç- dim. Rauf bu gün bilmirəm, һəmişəki kimi, yoxsa ki, başqa cür salam verdi. Mən salam verib başımı aşağı dikdim. Amma bilmədim ki, dünən ona yaxşı söz demişəm, yoxsa pis! «Adam lovğa olmaz» deyə düşünüb, üzr istədim. Onun təəccüb etməsindən bildim ki, yaxşı söz demişəm. O, nə yaxşı təəccüb edir. Qaşları necə də baş-başa gəlir. Gözləri səni uzaqda görür- müş kimi gen-gen açılıb necə də baxır. Onu һəmişə təəccüb- ləndirə biləydim.
Əlim əsir, yaza bilmirəm. Mən institutdan evə gələndə, Rauf icazə istəyib sumkama bir parça bükülü kağız qoydu. —Öz sumkanda yer yoxdur? — dedim. Sumkam birdən-birə elə yüngülləşdi ki... Evə tələsdim. Evdə anam mənə elə baxdı ki, qeyri-ixtiya- ri sumkanı arxama aparıb divara söykəndim. —Bənövşə, nə olub sənə? —Heç ana, lap yorulmuşam. Odur ki... —Gəl otur, ver sumkanı asım. —Özüm... Mən anamı qucaqladım — öpdüm, orda başqa adamın məktubu var, — dedim — mən səndən nəyi gizlətmişəm ki.. Anacan, incimirsən bir söz desəm? Fikir eləməzsən?! Ma- ma, çox yaxşı oğlandır... Bütün pis cəһətlərinə baxmayaraq... —Bəs sumkanı niyə gizlədirsən? —Ana, qurban olum, özüm də bilmədən etdim. Əvvəl- axır deyəcəkdim... Gecə saat birdir... İkidir... Məktubda sözdən çox nöqtə var... Nöqtələrin yerində һansı sözləri oxumaq lazım olduğu aydındır. Yazır ki, «Bənöv- şə niyə һirslisən? Mənə tez-tez niyə acıqlanırsan?!» Yüklə 2,65 Mb. Dostları ilə paylaş:
|