Seçilmiş əsərləri
15
Sovet ədəbiyyatı indi dünyanın ən qabaqcıl, işıqlı, aydın
məqsədli bir ədəbiyyatıdır. Onun nümunəvi əsərləri sərhədləri
çoxdan aşmışdır.
Burjua ədəbiyyatı nümayəndələri indi insan psixikasının
ən qaranlıq, gözəgörünməz, dolaşıq cizgilələrini axtarmağı bir
məqsəd kimi qarşıya qoyub, ədəbiyyatın funksiyasını cəmiy-
yətdən, siyasətdən, mübarizədən təcrid olunmaqda görürlərsə,
bizim yazıçılar isə, əksinə, insan psixologiyasının dərinliyinə
varmağı yaddan çıxarmadan, bəşəriyyəti həmişə geniş, aydın
üfüqlərə səsləyir. Sovet ədəbiyyatının canlı, nümunəvi qəhrə-
manları kitab səhifələri arasına qoyulmuş gül yarpaqları kimi
saralıb-solmur, onlar bu səhifələrdən birbaşa həyata, instituta,
zavoda, akademiyaya, yəni, əvvəlcə olduqları yerlərə qayıdır.
Ədəbiyyatımız sürətli inkişaf yolundadır. O, rəngarəng əsərlər
ədəbiyyatıdır. Böyük həcmli epopeyalardan 6-7 çap vərəqli
lirik romanlara, klassik vəznli şeirlərdən, sərbəst, eləcə də qafi-
yəsiz şeirlərə, çoxplanlı, süjetli poemalardan poema-monoloqa
qədər bir sıra əsərləri oxuduqca sevinirsən, bu rəngarəngliyi
hərtərəfli qavramağa çalışırsan. Azərbaycan ədəbiyyatı böyük
sovet ədəbiyyatının ən qüvvətli qollarından biridir. Onun gör-
kəmli nümayəndələri ilə sovet xalqı fəxr edir. Əsərlərini sevə-
sevə oxuyur.
Naxçıvan filialı da bugünkü inkişaf etmiş Azərbaycan
ədəbiyyatının qüvvətli qollarından biridir. Bu filialın hər nüma-
yəndəsinin müvəffəqiyyəti bizi sevindirir.
Naxçıvan bizim ən qədim və zəngin mədəniyyət mərkəz-
lərimizdən biridir. Buranın çox zəngin ədəbi-mədəni ənənələri
vardır. Cəlil Məmmədquluzadə kimi bütün Yaxın Şərq ədəbiy-
yatına ahəng verən, H.Cavid, B.Kəngərli kimi sənətkarlar ye-
tişdirən bir guşədə yaşayan yazıçılardan gözəl əsərlər tələb et-
məyə haqqımız vardır. Bu filialın yetişdirmələri Hüseyn İbrahi-
mov, Müzəffər Nəsirli, Hüseyn Razi, Kəmalə, Əliyar Əliyev,
Seçilmiş əsərləri
16
Məşkur Əkbər, H.S.Nehrəmli, Əhməd Mahmud kimi yoldaşlar
yaxşı tanınırlar.
Məlum məsələdir ki, yazılan əsərlərin hamısı eyni səviy-
yədə ola bilməz. Oxuduğumuz əsərlər içərisində elələri vardır
ki, onlar sözün əsil mənasında bədii əsərlərdir. Onların müəllif-
ləri qabaqcıl yazıçılarla bir sırada dura bilən, özünə tələbkar,
həssas, narahat yazıçılardır. Təəssüf ki, zəif yazanlar da çox-
dur. Biz bunun səbəbini isə zamanın tələbindən kənarda qal-
maqda görürük. Bəziləri hələ də sənaye, elm, mədəniyyət sahə-
sində böyük nailiyyətlər qazanmış Sovet Naxçıvanını təsvir
etməkdə acizlik göstərir, məhdud mövzu çərçivəsindən kənara
çıxa bilmirlər.
Bəzən də elə olur kn, ən aktual mövzuda yazan bir şair
heç bir təravətli söz deyə bilmir, seçdiyi material da əhəmiyyə-
tini itirir.
Hər şeydən yazmaq olar! İstəyirsən, Möminə Xatun və ya
Atabəy məqbələrindən yaz, könlünə yatırsa «Badamlı»dan
bəhs et, yaxud da duz şaxtalarını qələmə al. Məsələ ondadır ki,
şairin səviyyəsi necədir, palitrası nə həcmdədir, o, cəmisi yeddi
rəngimi vura bilir, yoxsa bu rənglərin incə və mürəkkəb birləş-
məsindən istifadə edib daha çox rəng işlədir.
Biz Naxçıvanda yaşayıb-yaradan yazıçı və şairlərin əsər-
lərinə məhz bu nöqteyi-nəzərdən yanaşmaq istəyirik. Əlbəttə,
bir məqalədə onların bütün əsərlərini əhatə etmək mumkün de-
yildir.
Biz əsasən müzakirə etdiyimiz əsərlər haqqında danışaca-
ğıq. Mən M.Nəsirlinin, A.Kəmalənin, Hüseyn Razinin, Sənu-
bər Kərimovanın, H.S.Nehrəmlinin, Elxan Əliyevin, Əbülfəz
Quliyevin, Kazım Muradovun, İbrahim Dastanın, Elmi Əliye-
vin və s. yoldaşların şeirlərini nəzərdə tuturam. Müzəffər
Nəsirlinin faşist hərbi düşərgəsində hitlerçilərə qarşı mübarizə
aparan cəfakeşlərə başçılıq edən qorxmaz azəri oğlu, Ordubad-
Seçilmiş əsərləri
17
da böyüyüb başa çatmış qəhrəman Əkbər Ağayevə həsr etdiyi
ballada diqqətəlayiqdir.
Müəllif çalışır ki, biz Əkbəri mətin, dönməz, faşistlərin
yağlı vədələrinə aldanmayan, yoldaşlarını ələ verməyən, elek-
trik cərəyanlı məftillər və ölümlər arasında, işgəncələr içində,
adi insani hüquqlardan belə məhrum bir vəziyyətdə mübarizə-
snni davam etdirən bir qəhrəman kimi görək. Müzəffər Nəsirli-
nin gözəl mövzulu, şairə böyük imkanlar verən bu şeiri qüsur-
suz deyildir. Mənə elə gəlir ki, bu nöqsan, hər şeydən əvvəl, iki
ifadə formasının bir-birinə qarışmasıdır. Balladanı oxuduqca
gah təsvirə, gah da tərənnümə rast gəlirik. Əlbəttə elə əsərlər
var ki, orada təsvir də, tərənnüm də ola bilər. Lakin bu o zaman
məqsədəuyğun çıxar ki, iki üslub orqanik şəkildə birləşsin və
bir-birini tamamlasın. «Əkbər haqqında ballada»da isə vəziyyət
başqa cürdür. Burada tərənnüm sətirlərini təsvir sətirlərindən
asanlıqla ayırmaq mümkündur.
Lazımsız tərənnüm balladanın əvvəlində və son hissəsin-
dədir, biz hətta bu gərəksiz patetikaya şeirin təsviri hissələrində
də rast gəlirik. Təsvirin şirin yerində müəllif lazım oldu, olma-
dı müdaxilə edir, Əkbəri mədh etməyə, sanki oxucunun qəhrə-
mana inanmayacağından qorxub xarakteristika verməyə baş-
layır.
Görünür, bu ondan irəli kəlir ki, Müzəffər Nəsirli ritori-
kadan tamamilə yaxa qurtara bilməmişdir. Bu fikri şairin ümu-
mi yaradıcılığına aid etmək olar.
A.Kəmalə az, lakin mənalı yazan şairlərdəndir, Onun
şeirlərində təravət, incəlik, mətləb aydınlığı, yığcamlıq təqdirə-
layiqdir. «Azərbaycan» jurnalında onun bir sıra şeirləri dərc
olunmuşdur. Bu şeirləri oxucularımız rəğbətlə qarşılamışlar.
Mən onun bu yaxınlarda jurnal redaksiyasında oxuduğu-
muz bir şeirini bütünlüklə misal gətirmək istəyirəm:
Baharın sözü
Dostları ilə paylaş: |