ediblər ki, fərdi hüquqlar burada tez-tez tapdanır.
Şəxsi və institutsional hüquqlar barədə əlavə olaraq qeyd olunmalıdır ki, bu hüquqlar tam
aydınlaşmayıb, bura digər sahələr və eləcə bütöv bir təbiətin hüquqları aid edilir. Ola bilər ki,
bunlardan biri digərlərinin hüquqlarına görə narahat olsun, belə olduğu halda isə o müəyyən
sahələr üçün də yırtıcıya çevrilmiş olur.
Bunun həyata keçməsi o deməkdir ki, bizim persepktivimiz əslində qüsurludur. Başqa çıxış
yolu olmayanda biz özümüzü dünya təbii olsa da, orada fərqli görürük. Yer ekologiyadır. Hər
şey qarşılıqlı əlaqədədir və bir- birindən asılıdır. Bu onu göstərir ki, həyatın da hüququ bizi
müdafiə etməkdir. Misal üçün korporasiyalar təbiətə ancaq onu eksplutasiya etmək məqsədilə
yanaşır. Lakin əgər biz kompaniyalara da bu icazəni versək onda təbiət dağılar və hal-
hazırda da dağıdılır. Bu o dərəcədə ola bilər ki, öz şəxsi həyatımız da təhlükə altında qala
bilər.
Biz gərək öz planetar ekologiyamızın xarakerinə, imkanlarına və onun yaratdığı
məcburiyyətlərə uyğunlaşaq. Fərdi və sosial rifah ayrılmaz surətdə dünyanın sağlamlığı ilə
əlaqəlidir.
Hər halda, həyatın başqa formalarında bu hüquqlar bizə lazım olandan da dərinə gedir.
Həyatın verdiyi hüquqlar mütləq şəkildə bütün canlılara aid olunur. Buradan belə çıxır ki, əgər
bizim hamımız bunun bir hissəsiyiksə onda hamı verilmiş bu hörmət və mübarizənin belə
dərəcəsinə layiqdir.
Məqsəd haqqında həmçinin filosofik bir sual da var, heç kəs həyatda sonunun necə olacağını
heç bir halda dəqiq bilə bilməz. Buna baxmayaraq əlbəttə biz onun qoyduğuna əsasən
yaşayırıq və daha geniş mənada həyatda sağ qalmağımız öz şəxsi məqsədimizdən artıqdır.
Həyat - inkişaf etmək, onun ətraf mühiti ilə daha yaxşı balanslaşdırılmış münasibət qurmaq və
bəlkə də ən yüksək məqsədə can atmaq üçündür. İnkişaf etmək üçün olan bacarıq
fundamental hüquqdur. Buna görə də biz yer planetində dominantlıq edən bir hakim kimi
qalan digərlərini də inkar etməyə hüququmuz yoxdur.
“Həyatda hamının hüququ var” fikrinin özündə bir çox etik məna var. Bu o deməkdir, biz
müxtəlif olsaq da, heç bir vəhclə təbiətə təsir etməməliyik, yəni populyasiyanı, istehlakı və
texnologiyalardan istifadə etməyi hər zaman nəzarətdə saxlamalıyıq. Sonra isə biz təbii
yaşayış mühitini və digər sahələrdə olan populyasiyaları bərpa etmək üzərində işləməliyik ki,
onların da inkişafı bərpa olunsun. Bundan başqa bzim digər növ müxtəlifliklərinin inkişafına,
onların genetik kodlarının manipulyasiyasına qarışmağa ixtiyarımız da yoxdur.
Demokratiya hüquqların cəminə əsaslanır. Bu hüquqlar hər yerə, bütün canlı aləmə aid
olmalıdır.
Hüquq haqda son mülahizə - həyatda vacib sayılan bütün etirazlara ancaq hüquqla aydınlıq
gətirilə bilər. Hüquq layiq olduğundan artıq deyil, onu qazanıldığı qədərdir. Hüquqsuz
fəaliyyətin nəticəsi də yaxşı olmur. Doğurdan da olması vacib saydığın hüququn olmaması
-19-
səni müəyyən mənada qurbana çevirir.
Anlayışlarda bərabərliyə görə olan hüquqla və yeməyə və suya görə olan azadlıq o dərəcədə
aydın görsənirlər ki, onu başa düşmək asan hesab olunur. Demək olar ki, onlar öz-özlüyündə
də görsənir. Ancaq reallıqda bu fərqli bir məsələdir. Qazanılmamış və müdafiə olunmayan
azadlıq bir heçdir. Əgər o indi mövcud deyilsə, onda heç vaxt olmayacaq, əgər varsa o zaman
ona çatmaq daha da asan ola bilər.
Hüququ daha dəqiq şərh etmək üçün onun məqsəd və tələblərini bilmək lazımdır. Tələblərin
məqsədlə uyğun gəlməsi məqsədə nail olmaq deməkdir. Əgər o bizdə varsa onda biz
həyatımızı yaşaya bilərik.
Uşaqların da hüquqları varmı? Əgər böyüklər onları tərbiyə və müdafiə edirsə onda var. Ətraf
mühit və digər müxtəlif növlər də hüquqlara malikdirlərmi? Yenə də biz onları mübarizədə
udsaq və onları müdafiə etsək. o zaman var.
Hüquq elə hüquq kimi başa düşülməməlidir. O, məqsəd və tələbdir. Təbiətdə heç nə azad
deyil. Həyat özünü bəxş etməkdən qeyri heç bir hədiyyəsi yoxdur.
VƏZIFƏ VƏ MƏSULIYYƏT
8. XALQ DEMOKRATIK REJİMDƏ
Biz niyə demokratik olmalıyıq? Başqa cür desək o kimin üçün mövcuddur? Bunun cavabi
xalqdır, yəni ümumi cəmiyyət. O, insan hüquqlarının ayrılmaz hissəsidir. Lakin cəmiyyətin
demokratik olmalı olduğunu fikirləşən hakimiyyət məlumdur ki, adətən onları aldadır. Lakin
küçə heç zaman birtərəfli olmur axı. Demokratiyaya nail olmaq və xalqa xidmət üçün xalq da
öz növbəsində gərək bir çox öhdəçilikləri yerinə yetirsin. Bu aydındır ki, demokratiya bizə
xidmət edir, lakin burada diktatorluğun ola biləcəyini nəzərə alsaq, onda bu xidmət daha da
asanlaşacaq. Diktatorluqda hədəf ona qarşı olan iştirakçı yox, camaatdır. Burada camaat öz-
özlüyündə qərara gəlmək deyil, nə etməli olduqlarını soruşurlar. Diktatorluq ona görə pis
idarəçilik sistemi hesab olunur ki, burada camaat represiyaya məruz qalır, yalnız sağ qalmaq
barədə düşünür və yalnız öz gündəlik qayğıları ilə məşğul olmağa vadar edilir. Maraqlıdır ki,
diktatorluqda adətən qruplarla və ya ümumi olaraq camaatla onların xilası üçün komunal
yaşayış strategiyaları istifadə edirlər. Çünki, belə şeylər hər zaman tələb olunandır.
Demokratiyada isə insanlar daşıdıqları öhdəçiliklərə görə həvəsləndirilirlər. Burda əməkdaşliq
etmək üçün istəklərin olması mütləqdir. Belə cəmiyyətlərdə adamlar demokratik sistemləri
tam diktatura çərçivəsində qurur. Burda o demokratiya təsvir olunur ki, o həyat iddialarına
cavab versin və həmçinin də işləsin.
İnsanların da öz növbəsində fərdi təbiətləri olur və bu “insan təbiəti” kimi xarakterizə edilir.
Demokratiya insan xaraketerinə tam cavab verir. Lakin burada o yalana, qeyri-real olan
müsbət bir qiymətə əsaslanır. Amma əslində o bir sistem olaraq insanların fəaliyyət
göstərilməsi üçün yaradılıb, çünki biz həqiqətdə varıq. Insanlarda isə daimi olaraq qeyri-etik
tərzlər baş verir. Demokratiyaya bir çox sistemlər birləşir ki, onlardan biri hər zaman
nəzarətdə saxlanması lazım olan leqal sistemdir. Insan təbiətinin digər aspeklərindən biri də
-20-