altında başqa bir məhdudlaşıdırmanı əks etdirməklə ən böyük generallar deyil, adi məmur
seçilir).
Konqres Prezidenti, onu ittiham edən nümayəndələr palatasını və ittihamı yoxlayan Senatı da
ittiham etmək imkanına malikdir.
Konqres Prezidenti Ali Məhkəmə tribunala çıxartmaq səlahiyyətinə də malikdir. Lakin bu
zaman Prezident məhkəmə də daxil olmaqla ən böyük ədalət mühakiməsini təyin edir.
Konqres, xüsusi ilə Senat öz-növbəsində Prezidentin məhkəmə namizədlərini rədd edə bilər.
Ali Məhkəmə “məhkəmə yoxlanışı” əsasında yeni qanunları və həmçinin əgər mühakimə
olunan dövlət fəaliyyətləri Konstitusiyanın hüquq strukturunu pozursa onda bunu rədd edə
bilər. Lakin burada Ali Məhkəmənin ədalət mühakimələrini tam uzaqlaşdırmaq imkanı demək
olar ki, yoxdur (onların vəzifəsi burada ancaq “ədaləti bərqərar etməkdir”). Burada Konqresin
konstitusiyanı islah etmək üçün əlavə müqavimət göstərmək imkanı var.
ABŞ- ın daha bir məhdudlaşıdrıcı imkanı icra edici və qanunverici şöbələrdəki hakimiyyət
personalını ayırmaq imkanının bəzən mümkün olmamasıdır (misal üçün konqres üzvünün
prezident vəkili kimi xidmət göstərməsi). Bu isə zəmanət verir ki, hakimiyyət dairələri tamamilə
ayrı-ayrı fəaliyyət göstərirlər.
Bu qanunverici orqanların günü-gündən dövlətə cəlb edən Amerika sistemini parlament
demokratiyasından fərqləndirir.
ABŞ konqresi “iki parlamentlidir”. Hər ştata iki senatorla bir Senat, yaxud da ümumilikdə yüz
və dörd yüz otuz beş Nümayəndələr Platasından ibarətdir. Bu bir palatalıya əks olaraq iki
palatalı qanunverici orqandır.
Nümayəndələr palatasına görə ştatlar dairələrə ayrılmaqla təxminən hər dairədən bərabər
olaraq bir nümayəndə seçilir. Belə dairələr periodik olaraq dəyişdirillməsi yeni siyahıyaalmaya
əsasən edilir.
Konqres üçün iki palatalı struktur ştatlar arasındakı bərabərliyi Senat vasitəsilə təmin edir və
ümumi ictimayyətin nümayəndəliyinin Palata arasında bərabərliyini təmin edir.
Konstitusiya gündən-günə hakimiyyəti üç şöbəyə bölməkdə davam edir. Konqres də öz-
aralarında valyutanın buraxılmasına ücazə verir, baxmayaraq ki, bu da onlar üçün xərc təşkil
edir, ticarəti idarə etmək, poçt sistemini qurmaqla yanaşı milli hərbini də yetişdirərək zəruri
olan bütün qanunları yerinə yetirir.
Bundan başqa Hərbi Komandanlıq üçün Prezident müxtəlif kabinet departamentlərin rəhbəri
olmalıdır. Həmçinin o xarici siyasət üçün də məsuliyyət daşıyır. Bura başqa millətlərdə
səfirlərin təyin edilməsi də aiddir (burada Senatın da razılığı olmalıdır). Xalqın tanıdığı bir lider
kimi Prezident Konqres müttəfiqləri və öz səlahiyyətinə görə qanunverici gündəliyə bir başa
əhəmiyyətli təsirə malikdir.
-35-
Prezident demokratiyasında problem bundan ibarətdir ki, qanunlar həmişə Konqres tərəfindən
yazılsa da zəmanət vermir ki, Prezident onları həyata keçirəcək. Misal üçün əksər
Prezidentlər koorparasiyaların maraqlarını təmin edən kompaniyaların maliyyələşdirilmsi
hesabına seçildikdən sonra inadkarcasına sahibkarlıq fəaliyyətləri ilə bağlı sərəncamları rədd
edə bilər.
Bu problem belə bir faktla qarşı-qarşıya qaldığına görə qanun layihəsi də çətin interpretasiya
olunur və ona görə də açıq qalır.
Konqresin daşıdığı digər cavabdehlik də var və o diqqətsizlikdir. Onların işi təkçə qanunu
layihələşdirməkdən ibarət olmayıb, həmçinin, hökümətdə gedən operasiyaları da müşahidə
etməlidirlər. Konqres qanunvericiliyin məramına riayyət olunmadığı təqdirdə bəzi ölkələrdə
isə burda nöqsanlar olduğu zaman dövlət icraedici orqanlarını ifadə verməyə məhkum edə
bilər. Bundan başqa onun tədqiqatını aparan departament də vardır, bu Dövlətin Məsuliyyətli
Ofisi adlanır.
Üçüncü şöbə digər iki Konstitusiyadan asılı olan Ali Məhkəmədir. Konstitusiya hüquqi
məhkəməni müəyyən etməklə başqa səlahiyyəti hələ tam aydın deyil. Bu doğurdan da
birbaşa Məhkəmə idarə etməsnin başlanğıcı olmaqla ona məhkəmə nəzarəti səlahiyyəti verir
ki, o da sonda konstitusiyaya əsaslanan izahat verir. (Belə ölkələrdə nizamnaməsiz hüquqi
nəzarət yoxdur).
Burda məhkəmə də asılıdır, çünki o seçkidə seçilməyib. Bundan başqa ictimaiyyət qarşısında
onların heç bir öhdəçiliyi də yoxdur. Onların heç bir hakimiyyəti də yoxdur. Məhkəmə güman
edir ki, “inandırmaq üçün gücü” dövlət hakimiyyətinin əleyhinə olduqda fəaliyyət göstərir.
Güman edilən məhdudlaşdırma Məhkəmənin milli və xarici işlərdə rolunun az olmasıdır,
beləliklə onun yuridiksiyası əsasən ölkə daxilində aparılır.
Məhkəmələri onların yuridiksiyalarının olmasına baxmayaraq mühakimə edilməsi qətidir.
Onun heç bir şikayət hüququ yoxdur. Ali Məhkəmə prezidenti Məhkəmənin özü tərəfindən lap
sonrakı qərarından sonra çevrilə bilər (bu özünü nizamlama fomrasıdır) və yaxud da ki,
Konqresdə Konstitusiyaya dəyşikliklər etməklə.
Məhkəmə ona görə təyin olunmuşdur ki, hüquqi və müstəqil olsun, tez razılaşa bilən və siyasi
olmasın (Yəni Qanunverici “kor” kimidir). O əvvəlcədən bunu təyin edir ki, əvvəlcədən
deyilənlərə əsaslanmayan tədqiqatlar qanunverci və hüquqi mübahisələr belə interpretasiya
olunmasın ki, dövlət siyasəti bu cürə müəyyənləşdirilib. Bu ona görə belə edilib ki, sonra
Məhkəmələr gündəlik fəaliyyətində siyasi tərəfkeşliyə meyilli olmasınlar.
Məhkəmə üçün əsas prinsip "məhkəmə təmkinliliyidir". Bu ideyadır - hansı ki ədalət
mühakimələri ciddi Konstitusiyanın mətni üzrə fəaliyyət göstərməklə Konqresin qanunverici
hakimiyyətini pozmadıqlarına zəmanət verməlidirlər.
Məhkəmə təmkinliliyinin əksi "məhkəmə fəallığıdır". Buna ədalət mühakimələri konstitusiya
bəndlərində yeni interpretasiyaları oxuyan zaman rast gəlir.
-36-