13
mln., Şərqi Qüdsdə – 240 min nəfər) və 100 min İsrail mühaciri
yaşayırdı.
1991-ci ildə Fələstin Azadlıq Təşkilatının (FAT)
rəhbərliyi
Yaxın Şərq problemi üzrə Madriddə keçirilmiş konfransda Qərb
sahildə və Qəzza bölməsində fələstinlilərin yaşamasına icazə
verildiyini bəyan edir.
1993-cü ilin sentyabrında Vaşinqtonda Yaxın Şərq sülh
prosesləri çərçivəsi daxilində İsrail dövləti və Fələstin Azadlıq
Təşkilatı arasında İordan çayının Qərb sahili və Qəzza bölməsində
keçid dövrü müddətində Fələstin üçün müvəqqəti özünüidarəni
nəzərdə tutan bəyannamə imzalanır. Keçid dövrünün 1999-cu ildə
başa çatdırılması və bu müddət ərzində danışıqlar yolu ilə Fələstin
ərazisinə tam siyasi status verilməsi göstərilirdi. 1994-cü il may
Bəyannaməsinə müvafiq olaraq fələstinlilərin Qəzza bölməsi və
İerixon rayonunda özünüidarə hüququ, 1995-ci ilin sentyabrında
İordan çayının Qərb sahilində fələstinlilərin muxtariyyat hüquqlarının
genişləndirilməsi və fələstin torpaqlarında demokratik seçkilər
aparılması haqda müqavilə imzalanır.
1996-cı il yanvarın 20-də aparılmış seçkilərdə 88 nəfərdən
ibarət Fələstin qanunverici şurası (Fələstin Muxtariyyat Şurası)
seçilir. Bu orqan Fələstinin nəzarəti altında
olan rayonlarda müəyyən
qanunvericilik səlahiyyətlərinə malik idi. Fələstin milli
muxtariyyətinin başçısı vəzifəsinə Y.Ərəfat seçilir.
1998-ci il noyabr ayında Uay-Planteyşndə (ABŞ) İsrail-
Fələstin danışıqları baş verir. İsrail tərəfdən İordan çayının Qərb
sahilində 764 kv. km ərazidən (ərazinin 13 faizi) 3 ay müddətində üç
mərhələdə qoşunların çıxarılması vəd edilir. Əvəzində Y.Ərəfat
burada yaşayan yəhudilərin təhlükəsizliyini təmin etməyi vəd edir.
Fələstin ərazisinə tam status verilənədək danışıqlara mane ola biləcək
halları qaydaya salmaq nəzərdə tutulur. İsrailin nəzarəti altında olan
ərəb torpaqlarında tikinti işlərinin saxlanılması, Fələstin Milli Şurası
tərəfindən isə İsrailə qarşı qərarların ləğv edilməsi nəzərdə tutulur.
Təəssüflə qeyd etməliyik ki, müqavilənin həyata keçirilməsi İsrail
tərəfindən əlavə tələblərin irəli sürülməsi ilə bağlı çətinliklərlə
üzləşir.
2007-ci ilin noyabr ayının sonlarına yaxın ABŞ prezidenti
C.Buşun təşəbbüsü ilə Birləşmiş Ştatların Anapolis şəhərində İsrail –
Fələstin münaqişəsinin çözülməsinə dair Beynəlxaq sülh konfransı
14
çağrılır. 40-dan artıq dövlətin iştirak etdiyi bu konfransda İsrail ilə
Fələstin arasında 60 illik münaqişənin aradan qaldırılması yolları
geniş müzakirə olunmuş və belə qərara alınmışdır ki, münaqişənin
çözülməsinə dair İsrail və Fələstin rəhbərliyi mövqeləri arasında
yaxınlaşma meylləri var.
Konfransın qərarına əsasən İsrail dövlətinin rəhbərliyi ilə
Fələstin muxtariyyətinin rəhbərliyi arasında bu problemin həlli üçün
2008-ci ilin sonlarına qədər danışıqlar aparılmalıdır ki,
problem hər iki
dövlətin mənafelərinə uyğun olaraq tam həll olunsun.
Kipr problemi. Anadolu türklərinin Kiprə miqrasiyası XVI
yüzillikdə adanın Osmanlı imperiyası tərəfindən işğalı ilə başlayır.
Kiprin müxtəlif rayonlarında xristianlarla əhatə olunmuş müsəlman
kəndləri salınır. Kəndlərdə olduğu kimi şəhərlərdə də türklər
tərəfindən xüsusi məhəllələr salınır. Yunan dilinin üstünlüyü və
gündəlik münasibətlərin mövcudluğu şəraitində icmalar bir-birinə
qaynayıb-qarışmır, bunlar arasında mədəni yaxınlıq baş vermir,
qarışıq nigaha isə nadir hallarda rast gəlmək olurdu.
Mədəni və sosial cəhətdən icmaların qapalı yaşaması
iqtisadiyyata mənfi təsir edirdi. Osmanlı hakimiyyətinin Kiprin
provaslav əhalisinə etinasız yanaşması və müsəlman hakimlərin
zorakılığı kiprli yunanların narazılığının mənbəyi olur.
1821-ci ildə kiprli yunanların türk qaydalarına qarşı silahlı
mübarizəsi Nikosiya və digər şəhərlərdə xristianların kütləvi qırğını
ilə yatırılır. Baş keşiş Kiprianos və digər din xadimləri edam edilir.
1878-ci ildə Kiprə ingilislərin daxil olması ilə etnik-siyasi
vəziyyət dəyişir. Kiprli türklər
hakim mövqelərini itirir, sayca
onlardan çox (əhalinin təqribən 80 faizi) və iqtisadi cəhətdən güclü
olan yunan icması ilə müqayisədə azlıq təşkil edən xalqa çevrilir.
İcmalar arasındakı ziddiyyət onların birləşərək Böyük
Britaniyaya qarşı mübarizəyə qalxmasına mane olurdu. Hər iki
icmanın birləşməsinə mane olan səbəblərdən biri də yunanların
yaşadıqları ərazilərin, o cümlədən, Kiprin Yunanıstana birləşdirilməsi
(enozis) şüarı oldu. Bu isə kiprli türklərin narahatlığına və onların
Böyük Britaniya hökumətinə yaxınlaşmasına səbəb olur.
Kiprin statusunun gec-tez dəyişməsini başa düşən ingilislər
adada hərbi mövqelərini itirməmək məqsədilə enozis planını qəbul
etmir. Bu məqsədlə Türkiyə Böyük Britaniya ilə müttəfiq olaraq
1955-ci
ildə rəsmən bildirir ki, Anadolu sahillərindən 60 km aralıqda
15
yerləşmiş Kiprin Yunanıstana birləşdirilməsi Türkiyə dövlətinin
təhlükəsizliyi baxımından yol verilməzdir.
Əgər iki dünya müharibəsi arasındakı dövrdə kiprli türk
liderləri enozis şüarına cavab olaraq adada ingilis hakimiyyətinin
saxlanılması və ya onun Türkiyəyə qaytarılmasını tələb edirdilərsə,
İkinci Dünya müharibəsindən sonra onlar adanın bölüşdürülərək
(taksim) Türkiyə və Yunanıstana birləşdirilməsini irəli sürürlər. Bu
ideya Türkiyə hökuməti tərəfindən də müdafiə olunurdu. Yunanıstan
hökuməti və kiprli yunanlar taksim planını rədd etdilər. Ona görə də
türklər ingilislər tərəfindən onların (türklərin) marağının qorunması
şərtilə adaya müstəqillik verilməsi ideyasını xoş qarşılayırlar.
1959-cu ildə Böyük Britaniya, Türkiyə və Yunanıstan
arasındakı Kiprin gələcək statusu haqda saziş imzalanır. Sürix-
London müqaviləsinə əsasən adada vahid müstəqil Kipr dövlətinin
yaradılması qərara alınır. Böyük Britaniya, Türkiyə və Yunanıstan
Kiprin
müstəqilliyi, ərazi bütövlüyü və təhlükəsizliyinə zəmanət
verir. Yunanıstan və Türkiyə adada ordu saxlamaq, Böyük Britaniya
isə Dekeliya və Akrotiri hərbi bazalarının yerləşdiyi 150 kv. km
ərazini suverenliyi altında saxlamaq hüququ qazanır.
Əfsuslar olsun ki, 1959-cu ildə imzalanmış müqavilə adanın
vahidliyini təmin edə bilmir və onu etnik münaqişə ocağına çevirir.
1974-cü il iyunun 15-də Kiprin mürtəce qüvvələri Afina hərbi
xuntasına arxalanaraq adanın Yunanıstana birləşdirilməsi cəhdilə
dövlət çevrilişi həyata keçirir. Çevrilişdən sonra adada vəziyyət
gərginləşir. Kiprdə yaşayan türklərin hüquqlarını qorumaq və onları
müdafiə etmək məqsədilə Türkiyə dövləti adaya ordu çıxarır və onun
37 faizini zəbt edir.
Yunanıstan və Türkiyə arasında ziddiyyət yaranır. NATO
çərçivəsi daxilində Yunanıstan – Türkiyə arasında
Cenevrə
danışıqları baş tutmur. Türkiyə adada hərbi fəaliyyətini genişləndirir.
1974-cü il avqustun 16-da türk ordusu özünümüdafiə qüvvələri ilə
birgə ötən əsrin 60-cı illərində nəzərdə tutulan bölgü xəttinə çatır.
Münaqişə zamanı adanın şimalından cənubuna 200 yunan,
cənubundan şimala 40 min türk köçməyə məcbur olur.
1975-ci ilin fevralında kiprli türklər nəzarətləri altında olan
ərazidə birtərəfli qaydada Kipr Federativ Türk Respublikasının
(KFTR) yaradılmasını elan edir. Qanunverici məclis və hökumətin
yaradılması elan olunur, konstitusiya qəbul edilir. Şimalda yaşayan
16
yunanlar xarici vətəndaş sayılır. Mülkləri müsadirə edilir. Yunan
mənşəli adlar (şəhər, küçə, kənd) dəyişdirilir, o cümlədən,
Nikosiyanın türklərə məxsus yaşayış məhəllələri Levkoşa
adlandırılır.
Beynəlxalq cəbhədə mövqeyini möhkəmləndirmək və
iqtisadiyyatın inkişafı məqsədilə KFTR-nın türk liderləri «İslam
həmrəyliyindən» istifadə edir. KFTR İslam Konfransı Təşkilatında
müşahidəçi statusu alır. Ötən əsrin 80-ci illərinin əvəllərində
Səudiyyə Ərəbistanının məliki Məhəmməd əl-Feysəl əs Səudun
təşəbbüsü ilə KFTR-da İslam Bankı və iqtisadiyyatı Beynəlxalq
İnstitutu, Feysəl adına Kipr İslam Bankı açılır.
KFTR ilə Pakistan,
İran, Ürdün və digər ölkələr arasında münasibətlər yaranır.
1983-cü ilin iyununda KFTR qanunverici orqanı muxtariyyət
hüquqları barədə qərar qəbul edir. 1983-cü il noyabrın 15-də Şimali
Kıbrıs Türk Cümhuriyyəti dövlətinin (Şimali Kipr Türk
Respublikası) elan olunur. NATO dövlətləri tərəfindən dəstəklənmək
məqsədilə Şimalda ABŞ hərbi bazasının yerləşdirilməsinə imkan
yaradılır. 1986-cı ildə Lefkoşada 500 mln. dollar vəsait sərf
edilməklə ABŞ tərəfi təyyarə limanını inşa etdirir. İqtisadiyyatına
Türkiyə, ABŞ, Böyük Britaniya, AFR, Danimarka, Səudiyyə
Ərəbistanı və digər ölkələr sərmayə qoyur. Bu sərmayə mənzil
tikintisi, yollar çəkilməsinə (Levkoş-Girna), liman inşası (Girnada),
məscidlərin bərpasına və d.
sahələrə sərf edilir
*
.
Şimali Kıbrıs Türk Cümhuriyyətinin (ŞKTC) prezidenti
R.Denkdaşın müxtəlif ölkələrlə iqtisadi və hərbi əməkdaşlığı Kipr
probleminin həllini mürəkkəbləşdirir.1986-cı ildə Türkiyə ilə ŞKTC
arasında iqtisadi əməkdaşlıq, 1990-cı ildə pasport nəzarətinin ləğv
edilməsi və gömrük əlaqələrinin genişləndirilməsi, siyasi və iqtisadi
sahədə əməkdaşlıq barədə deklarasiya imzalanmışdır. 1997-ci ilin
iyununda Türkiyə və ŞKTC arasında iqtisadi, maliyyə, müdafiə,
xarici siyasət və təhlükəsizlik sahələrində inteqrasiya tədbirləri haqda
müqavilənin imzalanması isə Kipr probleminin həllini daha da
*
Türkiyə dövlətinin maliyyə yatırımına
baxmayaraq, türk icması
çətinliklərlə rastlaşır, sənaye istehsalı və kapital qoyuluşunun həcmi azalır,
büdcədə kəsr mövcuddur. Ümumdaxili məhsulun 70 faizi xidmət sahəsi, 7,5
faizi kənd təsərrüfatı, 13,5 faizi sənaye, 5 faizi turizmin payına düşür. Əmək
qabiliyyətli əhalinin 10 – 12 faizi işsizdir.