_____________ Milli Kitabxana_____________
204
məlumata görə Muhavere çox zaman bütün tamaşanı əvəz edə
bilərdi. Hətta belə bir fakt da var ki, keçən əsrin xəyalçısı
Həsənzadə soyadlı birisi axşamdan səhərəcən düz 15 saat
Muhavere oynamış, yalnız Qaragözlə Həcivəti səsləndirmişdir.
Tamaşa isə əslində Fəsildən başlayır. Burada artıq
kölgələr arasında münasibətlər şəbəkəsi yaranır və inkişaf
etdirilir. “Qaragöz” teatrının tamaşaları məhz Fəslin
xarakterinə uyğun şəkildə adlandırılır.
Bitiş, yəni final zamanı Qaragöz və Həcivət yenidən pərdə
üzərində görünürlər. Qaragöz Həcivəti təzədən döyür,
Həcivətsə “sən pərdəni yandırdın, gedim ağamıza xəbər verim”
deyib ekrandan çəkilir. Qaragöz isə “sabah axşam, Həcivət, gör
sənin başına nə oyun açacağam” sözlərilə biçarə Həcivəti hədə-
ləyərək işıq altından çıxır.
“Qaragöz” kölgə teatrının öz xüsusi repertuarı var və onu iki
hissəyə, iki qrupa ayırmaq mümkündür:
1. qarı-qədim oyunlar, yəni klassik pyeslər;
2. nev-icad oyunlar, yəni müasir pyeslər.
Birincilərə aiddir: “Abdal Bekçi”, “Baxça”, “Çeşmə”,
“Qayıq”, “Meyxanə”, “Qanlı Nİgar”, “Fərhad və Şirin”,
“Böyük evlənmə”, “Hamam”, “Tahir və Zöhrə”. Nev-icad
oyunlar dağarcığına isə “Baqqal”, “Xəncərli Haşım”, “Əsli
və Kərəm”, “Leyli və Məcnun”, “Aşiqlik” kimi pyeslər da-
xildir. Bu pyeslərin mövzuları həmişə gündəlik məişətlə bağlı-
dır. “Qaragöz” kölgə teatrında ən qəmli süjetlər belə özünün
komediya variantında zühura gəlir. “Fərhad və Şirin” buna gö-
zəl misal ola bilər. Hətta ölümün özü belə kölgə teatrında gülüş
hədəfidir.
“Qaragöz” kölgə teatrında hər bir personajın konkret bədii
səciyyəsi mövcuddur. Kölgə oyunlarının baş qəhrəmanı
Qaragöz xalq arasından çıxmış, amma cahil, kobud, həyasız
bir adamdır, sadə və dialektdə danışır, Həcivət, Çələbi, Tiryəki
_____________ Milli Kitabxana_____________
205
kimi savadlı şəxslərə gülür, onları lağa qoyur, hər yerə burnunu
soxur, bütün hadisələrin iştirakçısı olur. Qaragöz də Keçəl
Pəhləvan kimi şorgözün, arvadbazın biridir. Əksərən o,
tamaşanın qadın personajlarını özünə asanlıqla məftun edir.
Həcivət Qaragözün tam əksidir, elm adamıdır, mərifət və
nəzakət sahibidir. Çələbi kukla teatrının klassik personajıdır,
oxumuş, müdrik bir kimsədir. Zən qadın personajıdır. Tiryəki
bütün ömrünü tiryək çəkməklə keçirib söhbətin ən şirin yerində
yatan bit tipdir. Beberuhi məhəllə abdalıdır, nə istəsə sata
bilər: alverçi kimi bir şeydir.
Bundan başqa iştirakçılar sırasında Duzsuz Dəli Bəkir,
Zeybək, Sərxoş, Gülxanbəyi kimi personajlara da rast gəlmək
mümkündür. Qurt, Ağ ərəb, Zənci ərəb, Yəhudi, Erməni,
Əcəm (varlı tacir) kimi obrazlar da kölgə teatrının təsvirləridir.
Bu teatrın tədqiqatçıları “Qaragöz” kölgə oyununun
personajlarını 4 qrupda cəmləşdirirlər:
1. Əsl personajlar - Qaragöz, Həcivət, Duzsuz Dəli
Bəkir, Beberuhi;
2. Dialekt personajları - Əcəm, Erməni, Yəhudi, Ağ ərəb,
Zənci ərəb, Rumlu, Zeybək;
3. Xəstə personajlar - Tiryəki, Kəkəmə, Sərxoş, Dəli;
4. Uşaqlar və qadınlar.
Ənənəvi olaraq “Qaragöz” kölgə teatrının tamaşası şərq
musiqisi və yaxud göbək rəqsilə bitir. Bu tamaşalar hələ XX
yüzilin əvvəllərində çayxanalarda, kənd meydanlarında, varlı
evlərində göstərilirdi. Lakin 1923-cü ildə Mustafa Kamal
Atatürk “Qaragöz” teatrını Türkiyədə rəsmi fərmanla qadağan
eləyir. Bu qərar kölgə oyunlarının Türkiyədə inkişafına nöqtə
qoyur və “Qaragöz”ü muzey eksponatına çevirir. İndi “Qa-
ragöz” təsvirlərindən ibarət zəngin bir kolleksiya İstambulun
“Topqapı” muzeyində saxlanılır. XX əsrin tanınmış xəyalçısı
_____________ Milli Kitabxana_____________
206
Xəyali Torun Çələbi son yüzilin ikinci yarısında “Qaragöz”
teatrının tamaşalarının yalnız sünnət toylarında oynanıldığını
xəbər verir. Türkiyədə zorxana oyunları, sirk sənəti, kukla ta-
maşaları da geniş yayılmışdı. Osmanlı türkləri ipli kuklalardan,
qol-korçak oyuqlardan, div kuklalardan tamaşa göstərmək üçün
yararlanmışlar. Lakin bunlardan heç biri dünya mədəniyyəti
müstəvisində “Qaragöz” kölgə teatrı kimi tanınmamışdır.
4. Mövləvi zikrlərində teatr elementləri
“Təsəvvüf intellekt və nəfəs üzərində nəzarətdir”.
Əbu Bəkr əş-Şibli
Fırfıra, mövləvi şeyxlərinin təbirincə isə, dönən dərvişlərin
səma məclisləri Ortacağ müsəlman mədəniyyətinin möcüzə ilə
sərhədləşən, heyrətlə seyr edilən min bir nağıl gecəsindən
biridir, bircəsidir. Səma məclislərinin Konya (Türkiyə)
şəhərində XIII yüzildən üzü bəri düzənlənməsinə baxmayaraq
bu hadisə bütün islam dünyasına mənsubdur və ərəb, fars, türk
mədəniyyətlərinin qəribə bir sintezini sərgiləyir. Dərvişlər
müsəlman aləminin ən ifadəli, ən aktiv, ən kosmopolit gəzərgi
fiqurlarıdır. İslam ölkələrinin inkişafı tarixi üçün dərvişlərin
intellektual, əməli və psixofiziki çabalarının önəmi son dərəcə
böyük olub. Onların Yaxın və Orta Şərq mədəniyyəti
şəbəkəsindəki qaydasız, dağınıq maarifçı, mənəvi-əxlaqi,
kulturoloji, duyğusal və ruhsal fəaliyyətinin cövhəri səma
məclislərində konkret məkani obrazlarda, plastik formalarda
güzgülənir.
Bəzi şərqşünaslar, xüsusilə Qərb tədqiqatçıları fırfıra
dərvişlərin səma məclislərini “ayin rəqsi”, “spiritik konsert”,
“mistik balet” adlandırmaqla Şərq mədəniyyətinin bu
fenomenal təzahürünə Avropa incəsənəti tarixində adekvat
forma bulmağa çalışmışlar. Özü də məsələnin izahı, şərhilə
bağlı onların seçdikləri metodoloji aparat, problemə yanaşma
Dostları ilə paylaş: |