_____________ Milli Kitabxana_____________
196
“Pənc” kukla teatrında oynanılan “Keçəl Pəhləvan”
tamaşasının fasiləsində göstərilən divertismentdən
yaranıb, sonradan isə şəhər meydanlarına adlayıb.
“Təqlid” kiçik komediya səhnələrindən, sirk, estrada
nömrələrindən ibarət yüngül xarakterli tamaşa olub.
Bu meydan oyununu ol səbəbdən kukla teatrına
bağlayırlar ki, “Təqlid”in əsas qəhrəmanlarının, baş
təlxəklərinin adları Keçəl Pəhləvan və Rüstəmdir.
“Təqlid” tamaşaları gündüzlər, özü də bir qayda kimi
bayramlarda, ifa edilir. Keçəl Pəhləvan və Rüstəm
burada daha çox sirk klounlarını xatırladırlar:
onlardan biri üzünü ağ unla, o biri isə hislə qrim- ləyir.
Hər iki personajın vəzifəsi xırda-xırda epizodlarda
ona-buna lağ etmək, onu-bunu ələ salmaqdır. Bu, ilk
növbədə, “Keçəl Pəhləvan” tamaşasının beş mütləq
personajına ünvanlanırdı.
_____________ Milli Kitabxana_____________
197
V FƏSİL
TÜRK TEATRI
Orta əsrlər türk dünyasının tamaşa tipli oyunları çeşid-
çeşiddir. Türk aləmində nağılçılar, kuklaçılar, xəyalçılar,
rəqqaslar həmişə seyrçilərin böyük rəqabətini qazan-mışlar.
Lakin onların sırasında “məddah” adı ilə tanınan nağılçıların
yeri xüsusidir. Tədqiqatçılar arasında “türk teatrı” deyildikdə
öncə məddah və qaragözçü xatırlanır. Osmanlı türklərinin teatr
sənətinin inkişafına sufilik də güclü təsir göstərmişdir. Mövləvi
dərvişlərinin səma məclisləri Türkiyədə teatrın təzahür
formalarından ən ilgilisi, ən suggestividir. Bu zikrləri türklərin
dini misteriya teatrı kimi də yozmaq mümkündür.
Müasir türklər qədim ənənələrə malik mədəniyyətin
varisidirlər. Osmanlı türklərinin “Qaragöz” kölgə teatrı və
“Orta oyunu” buna misaldır. “Orta oyunu” “Qaragöz”ün
meydan variantıdır. “Qaragöz” kölgə teatrındakı duet burada
Pişekar və Kavuklu kimi təkrarlanır. “Kavuk” qədim baş
geyimidir ki, ona çalma sarıyardılar. Zurna və nağara “Orta
oyunu”nun əsas müşayətçi musiqi alətləri idi. “Orta oyunu”nun
mövzusu, sujetləri, personajları “Qaragöz” kölgə teatrından
götürülmədir. Türkiyədə meydan aktyorlarına şəbədəbaz,
hoqqabaz, gözbağlıca göstərənlərə isə “əfsunkar”,
“sehrbaz” deyirdilər. Türkiyədə köşəklər, tavşanlar,
çurçunabaz və sairələrdən ibarət rəqqas truppaları da
dəstəklənirdi. Orta çağlar Türkiyəsində savaş (qala və dəniz
oyunları) meydan oyunları da özünə geniş yer almışdı.
Yalnız XIX əsrin sonundan etibarən Avropa teatr mədəniyyəti
türk sənət dəyərlərinin şəbəkəsinə daxil olur.
_____________ Milli Kitabxana_____________
198
1. Türk “Qaragöz” kölgə teatrı
Belə hesab edilir ki, kölgə teatrı Çin mədəniyyətinin
təzahürlərindən biridir. Bu fikri başqa cürə də ifadə etmək
mümkündür: teatr aləmində kölgə teatrının vətəni Çin sayılır.
Bir Çin əfsanəsində söylənilir ki, bir gün Vu adlı Çin
imperatorunun qadını qəfildən xəstələnib ölür. İmperator çox
qüssələnir, həyəcanlanır, dərdə düşür. Qəmli əhvalatdan xəbər
tutan Şau Vey ismində bir sadə çinli deyir ki, “mən
imperatorun dərdinə əlac edərəm, imperatora ağ pərdə üzərində
onun qadınının xəyalını göstərərəm”.
Şau Vey saraya gəlib hökmdar hüzurunda pərdə asmağı
tələb edir, sonra isə onun arxasına keçir, başmağını əlinə
götürüb imperatorun arvadının nazik səsilə danışmağa başlayır.
Şau Vey pərdənin arxasında şam yandırdığından kölgə ekranda
aydın əks olunmuşdu. Bu kölgənin canlı adam kimi dindiyini,
oynadığını görən imperator gülümsünür, qüssəsi dağılır və ruh
düşgünlüyünün məngənəsindən qurtulur. Digər bir fərziyyəyə
görə isə kölgə teatrının vətəni Hindistandır. Lakin bütün dünya
kölgə teatrını əsasən “Çin kölgələri” kimi tanıyıb. Farslar
kölgə teatrına “Sayeyi çini”, yəni “Çinlinin kölgəsi” deyirlər.
Bir güman da var ki, kölgə teatrı ilk öncə IV-V yüzillərdə Yava
adalarında bərqərar olmuşdur.
Müsəlman ölkələrində kölgə oyunu “xəyal əz-zill”
(“xəyalın kölgəsi”), “zill əl-xəyal” (“təsəvvürün kölgəsi”),
“xəyal əl-sitarə” (“təsəvvür ekranı”) adlandırılıb. IX yüzildən
etibarən İbn Hazm (994-1064), imam əl-Qəzəli (1058-1111),
Muhi əd-din Ərabi (1165-1240), İbn Ulfaris (1182-1235) və
digər ilahiyyatçılar, sufilər öz əsərlərində təsəvvür pərdəsini
dünyaya, xəyalçı-kuklaçını tanrıya, təsvirlərisə yer üzünün can-
lı məxluqlarına bənzətmişlər. Türkiyədə inanmışlar ki, “Qara-
_____________ Milli Kitabxana_____________
199
göz” teatrının pərdəsi nəsihət ekranıdır. Bu xüsusda “Qaragöz”
artıq sosial hadisəyə çevrilir. Kölgə oyunundan öncə ekran qar-
şısında oxunan “pərdə qəzəli” tam mənası ilə təsəvvüfün mistik
ruhundadır. XII əsrin ortalarından Səlahəddin Əyyubinin
(1175-1193) sarayında kukla və kölgə tamaşaları göstərilmişdir.
Bu haqda əl-Qüzuli (?-1412) özünün “Mətali əl-Büdür fi
mənazil əl Sürür” adlı əsərində söz açır. Sufiliyin görkəmli
nümayəndəsi İbn Ərabi “Fütuhat əl-Məkkiyyə” risaləsində
təsəvvüfün nə olduğunu izah edərkən bədii bir obraz, eyham
kimi kölgə teatrından bəhrələnir. Təsəvvüf kölgə teatrını Allah
– insan münasibətlərinin modeli kimi yozur. Bəzi teatr
araşdırıcıları belə fikirləşrlər ki, min il bundan öncə
Hindistanın cənub-qərbindən Avropaya köçəri qaraçı tayfaları
tərəfindən gətirilmişdir. Həmin mütəxəsislər ona əsaslanırlar ki,
kölgə teatrının şişman əzələli, böyük papağı olan baş
qəhrəmanı Qaragöz görkəmcə qaraçıya bənzəyir. Bu güman
ciddi sayılmasa da, hər halda kölgə teatrının islam
mədəniyyətinə məhz X-XII əsrlərdə yayılmasının tarixi faktdır.
Başqa tədqiqatçılar bu fərziyyəyə az qala sərsəm fantaziya kimi
yanaşıb onu quru boşboğazlıq adlandırmışlar.
Türkiyədə isə kölgə teatrı Sultan Səlim Yavuzun (1467-
1520) Misiri fəth etdiyindən sonra təşəkkül tapır. Misirdə kölgə
oyunu üç əsr bundan əvvəl bəlli olmuşdur. Mütəxəsislər bu
variant üzərində dayanırlar ki, ərəb tacirləri bu oyunu Yava
adalarında görüb bəyənmiş və Misirə gətirmişlər. Sonucda tarix
bunu söyləyir ki, kölgələrin haradan olmasına baxmayaraq
Türkiyədə kölgə teatrına XVI yüzildən qabaq təsadüf edilmir.
Bununla belə “Qaragöz” kölgə teatrının Türkiyədə
meydana gəlmə tarixçəsi müxtəlif çoxsaylı rəvayətlərlə
müşayət olunur. Bunlardan ən məşhurunda kölgə teatrının əsas
personajları Qaragöz və Həcivətin tarixi şəxsiyyət olduğu iddia
edilir. Rəvayətə görə dəmirçi Qaragöz öz bənna dostu
Dostları ilə paylaş: |