3
ediləcək bir tərəfi yoxdur. Onun üçün teokratiyaya qarşı verilmiş və verilən mübarizə haqlı bir
mübarizədir. Laiqlik bu mübarizənin adı olmuşdur.
Teokratiyaya başqaldırmanın şüarı olan laiqlik, zamanla özü inanclara təzyiqin vasitəçisi
halına gətirilmişdir. nsanları özünə qul etmə hərisliyi içində olanlar indi, ya dini ya da laiqliyi
istismar edərək hürriyyətləri ortadan qaldırmağa çalışmaqdadırlar.
Kilisəyə bənzəyən bir dini təşkilatı musəlmanlıqda meydana gətirmək mümkün
olmamışdır. Quranın varlığı buna ən böyük maneədir. Quran din və dövlət münasibətlərinin
ideal prensiplərini ortaya qoymuşdur. Hissi davranmayan hər kəs onları qəbul edər. Bu
çalışma ilə biz, Quran işığında din və dövlət münasibətlərinin necə olmasını araşdırdıq. Çünki
Quran, Allahın son kitabıdır və heç pozulmadan bizə qədər gəlmişdir. Bundan sonra
teokratiya və laiqlik mövzusunu ələ aldıq. Onu da Kitab-ı Muqəddəsə və Qurana görə izah
etməyə çalışdıq.
Mövzunu həddi aşmadan ələ almaq ana qayəmiz olmuşdur. nsanlar üzərində hakim olmaq
üçün dini yeridənlərlə, layiqliyi yeridənlərin xatalarını qısa və öz şəkildə ortaya qoymağa
çalışdıq.
Burada doğruları göstərmək istədik. Doğruları hər kəs müəyyən ölçüdə bilir amma onları
həyata keçirmək çoxlarının işinə gəlməz. Bunu yaxşı bilirik. Biz əgər insaflı hərəkət edən
insanlara faydalı ola bilsək özümüzü müvəffəq olmuş sayacayıq. Belələrinin sayısı da az olur.
Çalışmaq bizdən müvəffəqiyyət Allahdandır.
B R NC BÖLÜM
D N və
DÖVLƏ
T MÜNAS BƏ
TLƏ
R
1. DÖVLƏ
T N D N
1. Dövlət bir təşkilatdır. Təşkilatların dini olmaz, insanların dini olur. Dövlət namaz qılmaz,
oruc tutmaz və axirətlə əlaqəli heç bir narahatlıq hiss etməz. Dövlət kimi digər təşkilat və
quruluşların da dini olmaz.
Dövləti və ya bir təşkilatı idarə edənlər, öz inanclarını idarələrinə əks etdirirlər. Bu təbii bir
haldır. Müsəlmanların hakim olduğu dövlətə slam dövləti, xrisianların hakim olduğu dövlətə
də xristian dövləti deyilməsi bu səbəbdəndir. Təbii olmayan hadisə, idarəçilərin xalqı özləri
kimi inanmaya məcbur etmələridir. Bu zaman din dövləti və ya ideoloji dövlət ortaya çıxır. Bu
inancı zornan dəyişdirmək mümkün olmadığı üçün belə yerdə iç mübahisələrin, təzyiq və
zülümlərin axırı olmaz.
2. Dinin özü imandır. manın əsası da qəlb ilə təsdiqdir. Qəlb insanın iç dünyasındadır.
nsan burada tamamilə azaddır. Heç bir inanc insana zorla qəbul etdirilə bilməz. Ən zalım
rejimlər belə bunu bacara bilməzlər. Allah Təala bu barədə belə buyurur:
“ Dində məcburiyyət olmaz; artıq doğru ilə əyri bir-birindən yaxşıca ayrılmışdır. Bundan
belə kim, zalımlara meyl etmədən Allaha inanırsa qopmayan sağlam bir qulpa yapışmış olur.
Allah eşidəndir, biləndir.” (Bəqərə 2/256)
4
Bu səbəblə müsəlmanlar heç kimi müsəlman olmağa və ya müsəlman kimi davranmağa
məcbur edə bilməzlər; tam tərsinə hər kəsə inandığı kimi yaşama imkanı verirlər. Bu belə
olduğu üçün müsəlmanların dövləti, din dövləti yəni teokratik dövləti ola bilməz
1
. Onlar,
insanları Allah adına deyil, öz adlarına yönəldirlər. Yaxşı yönəldən savab qazanır. Pis
yönəldən də onun məsuliyyətini üzərinə alır.
3. Türkiyədə din deyiləndə slam ağla gəlir. Bu dinin bir peyğəmbəri, bir də kitabı vardır.
Müsəlman olmaq istəyən həmin peyğəmbərin göstərdiyi və həmin kitabın bildirdiyi kimi
inanır və yaşayır. Yəni Qurana uyar.
Bir də Quranı özlərinə uyduranlar vardır. Bunlar həm istədikləri kimi yaşamaq həm də
müsəlman sayılmaq istəyirlər. Onun üçün öz keyflərinə gəlməyən ayə və hədislərin bir qismini
köhnə dövrlərlə əlaqəli görüb yürürlükdən qalxmış sayırlar, bir qismini də fərqli
yorumlayırlar.
Quranı özlərinə uydurmağa çalışmağın doğru olmadığını onlar da bildiyindən içlərini
rahatlatmaq üçün müdafiəçilər axtarırlar. Özlərinə yaxın gördüklərini qabağa çıxarır,
digərlərini arxaya atırlar. Dövlət adına ya da bir təşkilat və ya quruluş adına danışdıqları
havasını verərək güclü və haqlı görünmək istəyirlər. Bu xətalı bir yoldur. Çünki din
mövzusunda kim danışırsa danışsın öz adına danışır.
Din dövləti demək doğru olmadığı kimi, dinsiz dövlət demək də doğru deyildir. Dindarlıq
və ya dinsizlik sadəcə insanla əlaqəli bir anlayışdır. Bu səbəblə heç kimsə, din mövzusunda
dövlətə ait bir təşkilat və ya quruluş adına danışa bilməz. Çünki bu təşkilat və quruluşlar eyni
inanca mənsub insanların bir araya gəldiyi bir dini cəmaat deyildir. Dini bir mövzuda bunlar
adına danışan şəxs, öz inancını o təşkilat və ya quruluşlara mənsub şəxslərin inancı kimi
göstərmiş olur ki, buna heç kimin haqqı yoxdur.
Din ilə əlaqəli olaraq hər müsəlmanı əlaqədar edən şeylər; Quran ayələri, səhih hədislər və
icma ilə müəyyən edilmiş şeylərdir. cma, eyni dövrdə yaşayan slam alimlərinin hamısının
dinlə əlaqəli bir mövzuda görüş birliyi saxlamasıdır.
4. Din hürriyyətinin təminatı Qurandır. Allah Təala bu barədə belə buyurur:
“ Rəbbin əmr etsəydi yer üzündə olanların hamısı inanırdı. Elə isə, insanları inanmağa
sənmi məcbur edəcəksən? (Yunus 10/99)
nsanın xarici aləmi də içi kimi azad olmalıdır. Elə o zaman həqiqi şəxsiyyətinə nail olur.
5. Dövlətin vətəndaşı ilə əlaqəsi dini və ya ideoloji səviyyədə deyil, ədalət ölçüsündə
olmalıdır. Dövlətin əsas vəzifəsi, ədaləti, iç və çöl güvənliyi qorumaq, vətəndaşların əsas haqq
və hürriyyətlərinə mane olan şeyləri ortadan qaldırmaqdır.
Dövlət təzyiqi ilə inanmış görünənlər vücuda bulaşmış mikrob kimi olur, güclü hala gəldiyi
vaxt xəstəlik gətirirlər.
nanclarına təzyiq edilməyənlər də vücuda vurulmuş aşı kimi ölkəni qoruma vəzifəsini
üstlənirlər. Osmanlı dövlətindəki az sayılı xalqların özlərini az sayılı deyil, dövlətin şərəfli bir
vətəndaşı saymaları çox mühümdür.
1
Teokratik dövlət mövzusu, bu kitabın ikinci bölümündə incələnmişdir.