28
I FƏSİL
MƏKTƏB MEŞƏÇİLİYİNİN YARADILMASI
mühitinin qorunması naminə gənc nəslin səylərini birləşdirir. “Bizim
bir planetimiz və bir gələcəyimiz vardır və bu gün biz gənclər necə
planetdə ya şa maq istədiyimizə qərar ver mə li yik” sözləri hər kəsin
eko loji məsuliyyətini artır maq la yanaşı, ətraf mühitə sağ lam mü
na sibət göstərməyə səs ləyir.
Təbiət və onun nemətləri insanı yaşatmağa qadirdir. Bir şərtlə
ki, onu sevməyi və sevdirməyi bacarasan. Bizim mürəkkəb dünya
mızda canlı və cansız təbiət qarşılıqlı əlaqədədir. Təbiət çox zərif
və incədir. Canlı təbiətə qarşı kobud və düşünülməmiş münasibətin
nəticəsi fəlakətli ola bilər. Planetimizdə həyat unikal və təkrarsızdır.
Buna görə də Yer kürəsinin hər bir sakini təbii sərvətlərin indiki və
gələcək nəsillər üçün qorunub saxlanmasına görə bütün bəşəriyyət
qarşısında məsuliyyət daşıyır.
Şəkil 10. RETTMin gənc ekoloqları «Yaşıl Azərbaycan» aylığında
29
MƏKTƏB MEŞƏÇİLİYİNİN YARADILMASI
II FƏSİL
II fəsil
Meşəçiliyin əsasları
Kitabın bu hissəsində siz meşənin nədən ibarət olması, inkişaf
və bərpa olunma qanunauyğunluqları, meşə tingliyində işlərin
təşkili, meşəsalma tədbirləri və bitkilərə qulluq qaydaları
barədə
ətraflı məlumat ala bilərsiniz.
Meşəşünaslıq meşənin təbiəti haqqında elm sahəsi olub,
meşə çiliyin elmi əsaslarından bəhs edir. Meşəçilik isə meşənin
inkişaf qanunlarına uyğun olaraq qorunmasının və bərpasının əsas
üsullarını öyrənməyə imkan verir.
Meşəçiliyin maraqlı yaranma tarixi vardır. Bütün tarixi dövrlərdə
meşələr bəşəriyyətin həyatında mühüm rol oynayaraq yaşayış üçün
insanları hər vasitə ilə tikinti materialı, odun, qida, dərman bitkiləri
və s. təmin etmişdir. Zaman keçdikcə insanların sayı artmış, meşə
sərvətlərindən daha çox istifadə olunmağa başlanmışdır. Nəticədə
qırılmış meşələrin yerində kənd təsərrüfatı
sahələri, yaşayış
məntəqələri meydana çıxmışdır. Tezliklə insanlar başa düşmüşlər
ki, bu qayda üzrə davam etsələr meşələrdən tamamilə məhrum
ola bilərlər.
Meşəçilik haqqında ilk təsəvvürlər qədim Roma imperiyasında
yaranmışdır. B.e.ə. 234149cu illərdə Katon adlı filosof “Torpaq
şünaslıq” əsərində göstərirdi ki, üzümlüklərdə, əkin sahələrinin
kənarında, xüsusi olaraq ayrılmış
yerlərdə söyüd, qovaq, göyrüş,
sərv, şam və digər ağaclarını torpağa olan tələbkarlığını nəzərə
alaraq əkmişlər. B.e.ə. V əsrdə Kolumella kənd təsərrüfatı haqqında
traktatında meşəsalma üsulları, ağac cinslərinin xüsusiyyətləri
barədə məlumat verirdi. Roma alimi Piliniy (b.e.ə. 2379cu illər)
bu məlumatları “Təbiətşünaslıq tarixi” əsərində ümumiləşdirdi.
Piliniyin fikrincə meşə təbiətin insana bəxş etdiyi ən qiymətli
nemət olub, tikinti materialı, malqara üçün yem, əkin sahələrinin
qoruyucu zolağı və şəhərləri sel sularından mühafizə edən sipərdir.
XVIIXVIII əsrlərdə sənayeninn inkişafı
nəticəsində oduncağa
olan tələbat getdikcə artdı. Meşə ehtiyatyatlarının sürətlə azal
ması dünya ictimaiyyətinin narahatlığına səbəb oldu. İlk dəfə
XVIII əsrdə Almaniyada meşəçilik təsərrüfatlarının davamlı isti
fadəsi barədə çağırışlar səsləndi. Beləliklə, almaniyalı meşəçilər
tərəfindən tədarük olunan oduncağın əvəzinə qırılmış meşələrin
yenidən bərpa olunması barədə təşəbbüs irəli sürüldü. Bu ideyalar
30
II FƏSİL
MƏKTƏB MEŞƏÇİLİYİNİN YARADILMASI
sonradan digər Avropa ölkələrində də tətbiq olunmağa başlandı.
XX əsrdə meşələrin davamlı istifadəsi barədə təkliflər 1992ci
ildə RiodeJaneyro şəhərində keçirilən BMTnin
ətraf mühit üzrə
beynəlxalq konfransında səsləndirildi. Konfransda Davamlı İnkişaf
Konsepsiyası, meşələrin davamlı idarə olunmasının əsas prinsipləri
qəbul edildi.
Avropa İttifaqının təşəbbüsü ilə 2005ci ildə SanktPeterburq
şəhərində 44 ölkənin nümayəndələrinin iştirakı ilə keçirilən bey
nəl xalq konfransda “Avropa İttifaqının qonşuluq siyasəti şərq
ölkələrinin və Rusiyanın meşə sektorunda hüquq tətbiqi və
idarəetmə sisteminin təkmilləşdirilməsi” (ENPİ FLEG) proqramı
qəbul edilib. Bu proqramda meşələrin qanunsuz qırılmasının qarşı
sının alınması, meşə ehtiyatlarının davamlı istifadəsi və bərpa
olun ması məsələləri əsas vəzifələr kimi göstərilir. Azərbaycan
Respublikasının qoşulduğu bu proqram
üzrə ölkəmizdə meşələrin
qorunması və artırılması üçün geniş miqyaslı tədbirlər həyata
keçirilir.
Azərbaycan qədim dövrlərdə başdanbaşa meşələrlə örtülü
olmuşdur. XIX əsrin mütəfəkkir ziyalısı, dahi təbiətşünas Həsən
bəy Zərdabi Azərbaycan təbiətinin tarixinə nəzər salaraq yazırdı:
“Bizim dağlarımız vaxtilə sıx meşələrlə örtülü olmuş, sonra bu
meşələr qırılmış və bunun nəticəsində çaylarımızda
olan suyun
miqdarı azalmışdır” (H.B.Zərdabi Seçilmiş əsərləri. Bakı, 1960).
Zaman ötdükcə əkinçiliyin və maldarlığın sürətli inkişafı nəticəsində
meşələrin ərazisi insan tərəfindən zəbt olunmuşdur.
XX əsrin əvvəllərində ölkə ərazisində olan meşələr sahibkarlar
arsında bölüşdürülmüşdü. Qiymətli ağac növləri kəsilib xaricə
ixrac olunurdu. 20ci illərdən başlayaraq dövlət mülkiyyətinə
keçən meşə fonduna ciddi nəzarət tətbiq olundu. Keşən əsrin
orta larından etibarən elmitədqiqat institutlarının
alimləri, meşə
çilik təsərrüfatlarının mütəxəssisləri meşələrin öyrənilməsi və
artırılması sahəsində böyük elmi nailiyyətlər əldə etdilər. Kənd
təsərrüfatında əkin sahələrinin kənarlarında tarlaqoruyucu meşə
zolaqları salınmağa başlandı. Meşə əkinlərinin sahəsi ildənilə
artırıldı.
Buna baxmayaraq meşə ehtiyatlarının qeyrisəmərəli istifadə si
ölkədə meşəsiz sahələrin genişlənməsinə səbəb olurdu. Dağları
mızın yamaclarını bəzəyən meşələrin torpaqqoruyucusu, su və
iqlim tənzimləyici
rolu məlum olsa da, sürətlə gedən meşəsizləşmə
prosesində iqlim dəyişiklikləri zamanı leysan yağışlar torpağın
münbit qatını yuyaraq çaylara axıdır, sel suları torpaqların yuyul