Zeynəddin Şabanov
28
düşülür,
ikincisi isə, instrumental xarakter kəsb edən və demokratik dəyərlər konteks-
tində səmərəli həyata keçirilən sosial-siyasi fəallıq qaydalarına əsaslanan iştirak kimi
başa düşülür.
İştirakın məhz bu forması özündə sosial tərəfdaşlığın ünsürlərini əks etdirir. Haki-
miyyətdə iştirak yalnız siyasi deyil, həm də sosialdır. İnsanların dövlət proqramlarına
cəlb edilməsi yalnız siyasi deyil, həm də sosial tərəfdaşlığın problematikasının həyata
keçirilməsini inzibati – idarəetmə cəhətdən aktuallaşdırır.
İştirak yalnız siyasi deyil, insanların hər hansı idarə olunan birliyinin ayrılmaz xü-
susiyyətidir və onların maraqlarının ifadə və əldəolunma vasitələrindən biridir. Cəmiy-
yətin dövlət təşkili şəraitində vətəndaşların qərar qəbuletmə və idarəetmə prosesinə
cəlb olunması bu və ya digər dərəcədə sosial iqtisadi və mədəni sahələrdə siyasiləşir.
Sosial iştirak demokratiyanın, münaqişələrin
həllinin əsas xüsusiyyəti, siyasi sosial-
laşma və siyasi tərbiyə vasitəsi kimi dəyərləndirilir (2, s.216).
Bütövlükdə, bu istiqamətdə tədqiqat aparan Rusiya tədqiqatçılarının gəldiyi nəti-
cəyə görə, postsovet Rusiyasında hələ bütün siyasi sosiallaşma sistemi, inkişaf etmiş
iştirak institutları çox zəifdir. Vətəndaşların fəal iştiraklarına dair siyasi liderlərin və
dövlət hakimiyyəti orqanlarının qarşılıqlı təsiri tam inkişaf etməyib. Vətəndaşlar tərə-
fi ndən siyasi iştirak tələbatlarının dərk olunması siyasi sistemin
irəli sürdüyü imkanla-
rı təmin etmir. Eyni zamanda bu tələbatların ifadə edilməsi hakimiyyətin özünü ciddi
müqavimətə sürükləyir; hakimiyyət əvvəlki kimi qərar qəbuletmə və işləyib hazırla-
manı xalqla bölüşdürməyi arzulamır (3, s. 326).
Rusiyalılarda “demokratik iştirak göstəriciləri - öz iştirakının səmərəliliyinə su-
byektiv inam, bir-birilərinə, dövlət və yerli idarəetmə institutlarına siyasi etibar və
vətəndaş məsuliyyəti hissi, özündə ictimai maraqları əks etdirən müxtəlif təşkilatlara
üzvlük zəif ifadə olunub,
vətəndaş borcuna, vətəndaş inamına səmərəlilik və loyallığa
münasibətdə pozitiv qaydalar kimi başa düşülən iştirak mədəniyyəti müəyyənləşmə-
mişdir. Müasir Rusiyada siyasi iştirak daha çox münaqişəli xarakter daşıyır. Bu zaman
hakimiyyət vətəndaşların tərəfdaşı, maraqlarının müdafi əçisikimi deyil, daha çox rəqi-
bi kimi nəzərdən keçirilir.
Daha çox rusiyalılarda siyasi fəaliyyətə yadlaşma meyili müşahidə olunur. Onlar
hakimiyyətə qanuni təsir üsullarının səmərəliliyinə inanmırlar. Həmin şəraitdə, sosial
tərəfdaşlıq hakimiyyət və cəmiyyətin qarşılıqlı təsiri prosesinə, dövlət proqramlarının
həyata keçirilməsinə fərdlərin cəlb olunması vasitəsilə cəmiyyətdə gərginliyin azalma-
sına, sosiumun bütün təbəqələrinin maraqlarının balansına riayət olunmasına imkan
verir (15, s.376).
Bununla əlaqədar olaraq şəxsiyyətin yaradıcı fəallığını gücləndirməyə yönələn, is-
tedadlı adamların fərdi uğurları üçün geniş imkanlar yaradan
iştirak idarəetməsi prob-
lemi aktuallaşır. İştirak idarəçiliyinin inkişafı ilə vətəndaşların yetkinliyi artır, həyata
keçən qərarların təsiri güclənir, onların reallaşmasına mane olan mövcud problemlərin
Cəmiyyətin stabilliyində sosial tərəfdaşlığın əhəmiyyəti
29
aradan qalxması təmin olunur, fərdlərin məlumatlılığı yüksəlir, kommunikasiya yaxşı-
laşır, yeniliklərin səmərəliliyi artır.
Sosial tərəfdaşlıq ideologiyasının öyrənilməsinə əsas nəzəri yanaşmaların təhlili
nəticə çıxarmağa imkan verir ki, o, özündə ahəngdar funksiyanı təmin edən sosial
qarşılıqlı təsirin ən yüksək formasını əks etdirir, demokratik cəmiyyətdə deskruktiv
proseslərə qarşı durur, ən ümumi rifaha yönəlmiş sosiumun ağıllı fəaliyyətini
təşkil
etməyə imkan verir (16, s.253).
İctimai münasibətlərdə sosial qüvvələrin, seqmentləşdirilmiş qrupların bir-birinə
qarşılıqlı təsiri məcburi və ya könüllü xarakter daşıya bilər.
Sosial tərəfdaşlıqda sosial razılıq
Razılıq, həmrəylik, yekdillik ideyası Antik fəlsəfədə meydana gəlmişdir. “Konsen-
sus” (yunanca “consensus”) termininin ilkin ifadəsi “razılıq” mənası verərək, “consen-
sus omnium”– ümumi razılıq, hamının razılığı kontekstində işlənmişdir. Hələ Aristotel
dünyadakı nizamlılığın, uyğunluğun, mütəşəkkilliyin,
ortaq ölçünün müəyyən dərəcə-
sini belə qeyd edirdi: “Biz gərək tədqiq etməliyik ki, təbiət hansı şəkildə tam şəkildə
öz daxilində zəif və yaxşıya malikdir, onlara özündə hər hansı ayrıca kimi və öz-özlü-
yündə mövcud olan kimi malikdirmi... Hər şey məlum şəkildə əlaqələnib, lakin heç də
hamısı eyni cür əlaqələnməyib... Hər bir sistem vəhdət və müxtəlifl iyin qarşılıqlı təsiri
kimi səciyyələnir. Vahidə eynilik, oxşar,
bərabərlik, çoxluğa – müxtəlif, oxşar olma-
yan, bərabər olmayan aiddir” (4, s.67). Əlaqələndirmənin, nizamlılığın, uyğunlaşma-
nın yekdillik, razılıq kimi Aristotel şərhi fəlsəfədə teleoloji konsepsiyaların fəlsəfi və
sosial-tarixi anlaşılması üçün açar oldu.
Platonun ideal dövlət haqqında təlimində dünya hadisələrinin insan, insan tələ-
batlarının qarşılıqlı əlaqələri və qarşılıqlı şərtliliyi qeyd olunmuşdur. İnsanların daim
nəyə isə ehtiyacları olur və bu səbəbdən də bir-birilərinə kömək etmək üçün birləşirlər.
Məsələn, Siseron insanların həmrəyliyi haqqında insanların
bir-birilərinə fayda ver-
mək üçün doğulduqları haqqında yazır. İnsanların birliyinin səbəbini onların zəifl iyi
ilə deyil, anadangəlmə bir yerdə yaşamaq tələbatından irəli gəldiyini qeyd edir: Sise-
ron “konsensus”u (“consensus juris”) Roma Respublikasının mövcudluğu və qorunub
saxlanmasının zəruri şərti kimi hüquqi sahədə saziş, razılıq mənasında şərh edirdi (8,
s.285).
Razılıq – hər hansı münasibətdə iki və daha artıq fərdlər arasında baxışların vəhdəti
və oxşar yönümlərin mövcudluğudur. Sosioloji mənada razılıq hər hansı birliyin əhə-
miyyətli dərəcədə çox insanların fəaliyyətdə ifadə olunan sosial qaydaların nisbətən
ən mühüm aspektlərinin konsensusudur. Rəylərdə razılığın bu və ya digər dərəcəsi və
fəaliyyət uyğunluğu sosial ünsiyyətin hər hansı formaları, hər hansı sosial təşkilatlar
üçün zəruridir. Sosial tərəfdaşlıq nə qədər razılığa əsaslanırsa,
onda o bir o qədər so-
nuncunun bütün xüsusiyyətlərinə malik olur. Və öz növbəsində cəmiyyətdəki sosial
razılıq və sülh-sosial tərəfdaşlığın əsas nəticəsidir.