şaya bilər. Ermənilərin məntiqinə görə, «öz müqəddəratını təyinetmə
prinsipini» rəhbər tutmaqla ermənilərin yığcam yaşadıqları yerlərdə ən
azı on yeni erməni dövləti yaratmaq olar. Bu halda Gürcüstanda,
Fransada, ABŞ-da, İtaliyada, Livanda, Suriyada, Mərkəzi Asiyada,
Rusiya Federasiyasında (Moskva şəhərində, Rostov vilayətində,
Krasnodar və Stavropol diyarlarında və s.) erməni repsublikaları
yarana bilər. Bu təcrübədən istifadə edərək azərbaycanlılar da öz
müqəddəratlarını təyin edər və Gürcüstanda, Qazaxıstanda,
Özbəkistanda, Türkiyədə, Almaniyada, Skandinav ölkələrində,
ABŞ-da, Kanadada və s, Azərbaycan respublikaları yarada bilərlər. Bu
sxemə görə Avtsrali- yada. Yeni Zellandiyada, Cənubi Afrikada,
Kanadada və digər yerlərdə yaşayan ingilislər öz müqəddəratlarını
təyin edə bilərlər. Göstərilən ölkələrin xalqlarının damarlarından
ingilis qanı axır.
Öz müqəddəratını təyinetməyin erməni yozumu əsassız və
fitnəkar xarakter daşıyır. Həyata keçirilməsi mümkün olmayan
arzularını ifadə edən müəlliflər nəyə getdiklərini özləri də
bilmirlər. Onlar kənardan köməyə və erməni sponsorlarına bel
bağlayırlar. Həmin sponsorlar «Qarabağ əhlikefləri»ni dəstəkləməklə
məşğuldurlar. «Azadlıq» radiosu 2001-ci il fevralın 26-da belə bir
xəbər yayıb; «Bütün dünyadakı erməni diasporu Qarabağ üçün külli
miqdarda pul toplayır». Rusiya jurnalisti Oleq Panfi- lov yazır ki,
söhbət etdiyi (Qarabağda) adamlar gələcəyini görmürlər. Vaxtilə
Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayəti Azərbaycanın çiçəklənən
regionlarından biri idi. İndi isə vulkan lavası kimi donmuş bir
vilayətdir. Burada bircə müəssisə belə işləmir. Bəs Ermənistanla
«iqtisadi inteqrasiya» necə oldu? Niyə vilayət tərəqqi etmir?
İqtisadi inteqrasiya və tərəqqi heç vaxt olmayıb və olmayacaq,
çünki Dağlıq Qarabağ Azərbaycanm üzvü tərkib hissəsidir.
Erməm'standa bunu nə qədər tez başa düşsələr, həm Qarabağ
erməniləri, həm də Ermənistan erməniləri üçün bir o qədər yaxşı
ölar. Dağlıq Qarabağ regionunun Azərbaycana məxsus olmasından
şübhələnənlər Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsinə
dair BMT Təhlükəsizlik Şurasının 1993-cü il 29 iyul tarixli 853
nömrəli qətnaməsinin 9-cu bəndində deyilir: «Azərbaycanm Dağlıq
Qarabağ regionunun (A.A.) erməniləri tərəfindən riayət olunmasının
təmin edilməsi...». Bu forma BMT Təhlükəsizlik Şurasının 1993-cü il
14 oktyabr tarixli 874 nömrəli
260
qətnaməsində də təkrar edilmişdir. Burada deyilir: «Azərbaycan
Respublikasının Daghq Oarabaä regionunda (A.A.) münaqişənin
davam etməsindən ciddi narahat olduğunu ifadə edərək...», 1993-cü il
12 noyabr tarixli 884 nömrəli qətnamədə də deyilir: «Təhlükəsizlik
Şurası Azərbaycan Respublikasının Dağlıq Qarabağ regionunda
münaqişənin davam etməsindən özünün ciddi narahatlığını ifadə
edərək...» (A.A.) Avropada Təhlükəsizliyə və Əməkdaşlığa dair
Helsinki müşavirəsinin prinsipləri Bəyannaməsində yazılmış bu sözlər
- «zor işlətmək və ya zor işlətməklə hədələmək» sözləri suveren
Azərbaycan dövlətinin milli ərazisinə göz dikmiş ermənilərə tutarlı
cavabdır. Bəyannamədə deyilir: «İştirakçı dövlətlər, ümumiyyətlə,
bütün beynəlxalq münasibətlərdə olduğu kimi, bir-birləri ilə olan
qarşılıqlı münasibətlərdə də Birləşmiş Millətlərin məqsədləri ilə və bu
bəyannamə ilə bir araya sığmayan hər hansı bir dövlətin ərazi
bütövlüyünə və ya siyasi müstəqilliyinə qarşı zor işlətməkdən və ya
zor işlətməklə hədələməkdən imtina edəcəklər. Bu prinsipi pozaraq
zor işlətməklə hədələmək və ya zor işlətməyi əsaslandırmaq üçün hec
bir
mülahizədən
(A.A.)
istifadə
etmək
olmaz».
Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsinə dair
BMT Təhlükəsizlik Şurasının 4 qətnaməsinin hamısında
«Azərbaycanın suverenliyi və ərazi bütövlüyü bir daha təsdiq
edilir».
Sual oluna bilər: bütün bunlardan sonra Dağlıq Qarabağın
mənsubiyyəti məsələsini şübhə altına almaq olarım?! Əlbəttə yox.
Dünyanın ən nüfuzlu təşkilatı Dağlıq Qarabağ regionunu
Azərbaycan Respublikasının ayrılmaz hissəsi kimi tanıyır.
Beynəlxalq hüquq normalarına əsasən, bu məsələ müzakirə oluna
bilməz. «Erməni silahlı birləşmələri deyil», Ermənistan
Respublikası milli Azərbaycan ərazilərini tərk etməlidir.
Ermənistanın himayədarları da, hərbi müttəfiqləri də bunu başa
düşməlidirlər.
Eyni zamanda, ermənilərin iddialarından danışarkən beynəlxalq
təşkilatların bəzi əsas sənədlərinə də müraciət etmək lazımdır. Erməni
nəzəriyyəçiləri və millətçi-şovinistləri bu sənədlərə tez-tez istinad
edirlər. Belə ki, milli, etnik, dini və dilə görə azlıq təşkil edən şəxslərin
hüquqları haqqında 1992-ci il dekabrın 18-də BMT Baş Məclisinin
sessiyasında qəbul olunmuş bəyannamədə və BMT Baş Məclisinin
47/135 saylı qətnaməsində deyilir ki, milli azlıqların (bu halda
Azərbaycan Respublikasının
261
Dağlıq Qarabağ regionunda azlıq təşkil edən ermənilərin - A. A.) öz
dinlərini
inkişaf
etdirmək,
öz
dillərində
danışmaq,
öz
mədəniyyətlərindən istifadə etmək, öz qruplarının nümayəndələri ilə
(dünyanın digər ölkələrində yaşayan ermənilər nəzərdə tutulur - A.A.)
əlaqələr yaratmaq və həyata keçirmək hüququ vardır. Bu, 1993-cü ildə
Avstriyanın paytaxtı Vyanada keçirilmiş insan hüquqları Ümumdünya
Konfransının sənədlərində də təsdiq edilib. BMT, ATƏT və İslam
Konfransı Təşkilatının və s. sənədlərinin heç birində göstərilməyibdir
ki, milli azlıq bu və ya digər dövlətin tərkibindən çıxa bilər və
zorakılıq yolu ilə, ya da könüllü surətdə başqa bir dövlətlə birləşə bilər.
Bütün universal beynəlxalq təşkilatların sənədlərində dövlətlərin
sərhədlərinin pozulmazlığı və ərazi bütövlüyü prinsipləri təsbit
edilmişdir.
Sual olunur: əgər dünya birliyi və ya Ermənistan-Azərbaycan,
Dağlıq Qarabağ münaqişəsinə dair ATƏT-in Minsk qrupunun 3
həmsədri azərbaycanlılarla birlikdə ermənilərin də yaşadıqları
Azərbaycan ərazisinin Ermənistan Respublikasına verilməsi haqqında
erməni avantüristlərinin və işğalçılarının dediklərinə əməl etsələr, nə
baş verə bilər? Bu halda müasir Avropanın, Amerikanın, Asiyanın və
Afrikanın xəritələri yenidən çəkilməli olar. Dərhal belə bir sual ortaya
çıxır: nə üçün əhalisinin 90%-i, yəni 2 milyona qədəri alban olan
Kosovo Yuqoslaviyadan alınıb Albaniya dövlətinə verilməsin
(ermənilərin öz müqəd- daratını təyinetmə prinsipi üzrə)? Nə üçün
Makedoniyanın, əhalisinin 99%-dən çoxu alban olan sərhəd rayonu və
ya Makedoniya əhalisinin 40%-ə qədərini təşkil edən albanlar
Albaniya ilə birləşdirilməsin? Axı, «Dağlıq Qarabağ» presedenti
mövcuddur. Nə üçün ABŞ-m ən böyük ştatı olan və əsasən
meksikahların yaşadığı Texas ştatı Meksikaya verilməsin? Halbuki, bu
ərazi Meksikanın milli ərazisinin bir vaxtlar tərkib hissəsi olmuşdur.
Nə üçün İsveçrə Almaniya, İtaliya və Fransa arasında
bölüşdürülməsin? Kvebek Kanadadan alınıb Fransaya verilməsin və s.
Bu siyahını dünyadakı 200-dən çox dövlətin sayına görə uzatmaq olar.
Nə üçün ermənilərin tələbi həyata keçməlidir, başqa xalqla- rmkı yox?
Bu sərsəm ideyanın azacıq da olsa əsası yoxdur. Bu, açıq-aşkar digər
dövlətin ərazisini ilhaq etmək məqsədilə quldurluq və işğal etmək
deməkdir. Söhbət təkcə respublikamızın ərazi bütövlüyündən getmir.
Əvvəl-axır milli suverenliyimizi bərpa
262
Dostları ilə paylaş: |