12-
ci MÖVZU
ERMƏNİSTANIN TERROR-SEPARATİZM SİYASƏTİ
MÜNAQİŞƏDƏ ƏSAS MƏQSƏDDİR
Suallar:
1.
Terror separatizmin mahiyyəti.
2.
Erməni terror-separatizminin xüsusiyyətləri.
Terrorizm istənilən formada, istənilən ölkədə beynəlxalq
xarakter daşıyır. Fərdi, yaxud kütləvi terrorizm başlanğıcdır: o,
sonralar separatizm yoluna qədəm qoyur, onunla çulğalaşır və birgə
hərəkət edir.
Terrorizm və separatizm ağır nəticələrə gətirib çıxarır və artıq
dünya birliyi bu nəticələrlə üz-üzədir. Müasir terror-separatizminin
kökləri orta əsrlərə gedib çıxır. Bu təzahür indiki anlamda XIX əsrin
ikinci yarısında rus və Osmanlı imperiyalarında xüsusilə inkişaf
etmişdir. Bu, birinci halda rus xalqçıları, ikinci halda isə erməni
terror-separatçılarıdır. Birincinin ikincidən fərqi ondadır ki, rus
imperiyasında terrorçuların fəalliyəti separatizm xarakteri daşımırdı,
çar rejiminin ayrı-ayrı şəxsiyyətlərinə qarşı yönəlmişdi. Rus xalqçıları,
sonralar isə sol eserlər hesab edirdilər ki, hakim rejimin ayrı-ayrı
xadimlərini məhv etməklə sadə xalqın həyat şəraitini yaxşılaşdıra
bilərlər. Amma bu, utopiya idi.
İkinci istiqamətə - erməni terrorizminə gəlincə, o, tamamilə
başqa xarakter daşıyır: bu bir tərəfdən mütəşəkkil, qatı millətçilik,
digər tərəfdən isə açıq separatizm, siyasi qurdurluqdur.
Terror-separatizm XX əsrin ikinci yarısında daha da genişləndi.
Müasir şəraitdə terrorizm və separatizm universal, dövlət
terror-separatizminə çevrilmişdir. Bu klassik formada öz təcəssümünü
1987-1988-ci illərdə keçmiş SSRİ-də tapmış və başlanğıcını
Azərbaycan ərazisindən. Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayətindən
götürmüşdür. Məhz burada SSRİ prezidenti M.Qorbaçovun şəxsində
ölkə rəhbərliyinin razılığı və birbaşa iştirakı ilə terrorizm
terror-separatizmə çevrilmişdir ki, bu da öz əksini Azərbaycan
Respublikasının Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayətinin zorla qo-
266
\
panlıb, Ermənistana birləşdirməsi haqqında Ermənistan Ali Sovetinin
1 dekabr 1989-cu il tarixli qərarında tapmışdır. Bu, müasir terrorizmin
dövlət terrorizmi səviyyəsində separatizmə çevrilməsinə klassik
nümunədir. Məsələ burasındadır ki, hələ o vaxt sovet dövləti mövcud
idi, onun bütün vətəndaşları öz hərəkətlərində SSRİ konsultasiyasını
rəhbər tutmalı idilər. Bu siyasi avantürada ölkənin ali rəhbərliyinin, ilk
növbədə, M.Qorba- çovun razılığı və iştirakı olmasaydı, erməni
millətçi-şovinistləri heç vaxt SSRİ-nin siyasi xəritəsini dəyişdirməyə
cürət etməzdilər. Çünki SSRİ Konstitusiyasının 78-ci maddəsində
deyilirdi ki, «müttəfiq respublikanın (indiki halda Azərbaycanın -
A.A.) ərazisi onun razılığı olmadan dəyişdirilə bilməz». Ona görə də,
tam qətiyyətlə təsdiq etmək olar ki, Ermənistan Ali Soveti sözügedən
qərarı, məhz, M.Qorbaçovun xeyir-duası ilə qəbul etmişdi. Çünki
M.Qorbaçovun himayədarlığı olmasaydı, bu cür «düzəliş»! n
müəllifləri məhkəmə məsuliyyətinə cəlb edilərdilər. Nəticə etibarilə
erməni terror-separatçıları ilə bərabər M.Qorbaçov və onun erməni
ətrafı müttəhim kürsüsündə oturardılar. SSRİ Konstitusiyasının həmin
78 maddəsində göstərilirdi ki, hər bir müttəfiq respublika öz
inzibati-ərazi quruluşunu sərbəst surətdə müəyyənləşdirib və ona görə
də «DQMV-nin Azərbaycan tərkibindən çıxması» respublikanın
suverenliyini və ərazi bütövlüyünü kobud şəkildə pozmaqdır. Bu,
bütövlükdə beynəlxalq hüquqa, BMT və ATƏT-in prinsiplərinə ziddir.
BMT-nin üzvü olan hər bir dövlətin ərazi bütövlüyü toxunulmazdır.
Təşkilatın nizamnaməsində deyilir ki, «BMT-in bütün üzvləri
beynəlxalq münasibətlərdə istər hər hansı dövlətin ərazi bütövlüyünə,
yaxud siyasi müstəqilliyinə qarşı, istərsə də Birləşmiş Millətlərin
məqsədləri ilə bir araya sığmayan hansısa başqa şəkildə qüvvə tətbiq
etməklə hadələməkdən, yaxud onu tətbiq etməkdən çəkinməlidirlər».
Sonralar BMT nizamnaməsinin bu müddəası ATƏM-in Helsinki
sammitinin (1975) yekun aktında öz əksini tapdı. Sənəddə deyilir ki,
«İştirakçı dövlətlər həm bir-birinin, həm də Avropadakı bütün
dövlətlərin sərhədlərini toxunulmaz sərhəd kimi nəzərdən keçirir və
buna görə də onlar indi də, gələcəkdə bu sərhədlərə hər hansı qəsddən
çəkinəcəklər». Bu sənədlərin altında ATƏT-in bütün üzvlərinin, o
cümlədən, Ermənistan Respublikasının imzası dayanır. ATƏT-in
bütün üzvlərinin, o cüm-
267
lədən, Azərbaycan Respublikasının ərazi bütövlüyü müzakirə, yaxud
şübhə predmeti olmamalıdır. Bu müddəa BMT Təhlükəsizlik
Şurasının 853, 874, 884 nömrəli qətnamələrində bir daha qeyd
edilmişdir. Dağlıq Qarabağın mənsubiyyətinə şübhə edənlər
Təhlükəsizlik Şurasının 1993-cü il tarixli 853 nömrəli qətnaməsinə
baxa bilərlər: «Azərbaycanın Dağlıq Qarabağ regionu». Bu, həmçinin
Təhlükəsizlik Şurasının 874 və 884 nömrəli qətnamələrində də öz
təsdiqini tapmışdır.
Erməni terror-separatçıları 1975-ci il Helsinki Yekun Aktının
dövlət suverenliyi haqqında müddəalarını, Avropa dövlətləri
sərhədlərinin qəti və toxunulmaz olması prinsiplərini öz qanlı
fəaliyyətləri ilə pozduqları, Azərbaycan Respublikasının Dağlıq
Qarabağ regionunu zorla Ermənistana ilhaq etdikləri zaman Avropa
ölkələri, ABŞ və Rusiya bitərəf müşahidəçi mövqeyi tutmuşdular.
Erməni terrorçu-separatçıları bir qayda olaraq V.Vilsonun
xalqların öz müqəddaratını təyin etmə hüququna dair dedikləini əsas
götürdülər. Doğrudur, ABŞ prezidenti Birinci dünya müharibəsi
dövründə Antantanın vuruşduğu Dördlər İttifaqını daxildən
parçalamaq üçün öz müqəddaratını təyin etmə hüququnu irəli sürmüş
və öz məqsədilə də nail olmuşdu.
Bu baxımdan V.Vilsonun ideyası ilə erməni terror-separatizmi
arasında ümumi heç nə yoxdur. Erməni lobbisinin təzyiqi altında həm
Avropada, həm də ABŞ-da belə hesab edirdilər ki, Qafqaz birbaşa
Rusiyanın təsir zonasındadır. Rusiya ilə «parçala və hökm qur» qədim
Roma postulatına əsasən hərəkət edir və regionun özündən asılı olma
vəziyyətinə düşməsinə çalışır. Digər tərəfdən, Rusiya Ermənistana
ABŞ-ın keçən əsrin 60- 70-ci illərində İzrailə bəslədiyi analoji
münasibəti bəsləmədədir. Təsadüfi deyildir ki, erməni diasporu
Ermənistanı bütün dünyaya «Qafqaz İzraili» kimi təqdim edirdilər.
Erməni separatizmində bəşəriyyəti hədələyən təhlükə nədən
ibarətdir?... Əgər Qarabağ ermənilərinin öz müqəddaratını təyin etmə
hüququ dünya birliyi tərəfindən qəbul edilərsə, onda XXI əsrdə
dünyanın siyasi xaritəsinə minimum 200-300 yeni dövlət çıxacaq, bu
isə, ilk növbədə, çoxsaylı xalqların yaşadığı böyük dövlətlərin
parçalanması hesabına olacaqdır. Belə ki, ABŞ - anqlo-saks, afrikalı,
meksikalı, erməni və s., Rusiya - tatar, baş-
268
/
Dostları ilə paylaş: |