Turizmə dair Ümumdünya Konfransında (Madrid, 1981)
turizm - bu və ya digər rayon, yeni ərazi və idman növlərinə müvafiq
olaraq bir sıra ölkələrin dərkedilməsi məqsədilə edilən səyahət və
aktiv istirahətin formalarından biri kimi müəyyən edilmişdir. Turiz
mə dair Haaqa Bəyannaməsində (1989) turizm - insanların yaşayış
yerini müvəqqəti olaraq dəyişməsi və bu hərəkət zamanı yaranan
tələbatların təmini üçün xidmətlərin göstərilməsi kimi qeyd edilir.
Hüquqi baxımdan turizm - səyahət edənin müvəqqəti və
könüllü olaraq, həmçinin qeyri-ticarət və qeyri-iş səbəbindən yaşayış
yerini dəyişməsi ilə əlaqədar qarşılıqlı əlaqə və xidmətlərin cəmidir.
İqtisadi baxımdan turizm - ayrıca götürülmüş ölkənin təsərrüfat
kompleksi çərçivəsində onun ayrı-ayrı sahələri arasında müxtəlif
əlaqələrə malik nəhəng iqtisadi sistemdir ki, bu əlaqələrə də
müəssisələr tərəfindən istehsal edilən mal və xidmətlər aiddir.
1993-cü ildə BMT-nin Statistika Komissiyası, ÜTT tərəfin
dən dəstəklənən və beynəlxalq təcrübədə geniş istifadə edilən
“turizm” anlayışı qəbul etmişdir. Qəbul olunmuş anlayışa görə
turizm - daimi yaşayış yerindən kənarda yerləşən yerlərə bir ildən
artıq olmamaq şərti ilə, istirahət, işgüzar və digər məqsədlərlə
səyahət edən şəxslərin fəaliyyətidir. “Turizm” anlayışında 3 meyar
mövcuddur: daimi yaşayış mühitindən kənara yerdəyişmə; hərəkətin
müvəqqəti xarakteri; səyahətin məqsədi.
A.Y. Aleksandrova mövcud olan bütün “turizm” anlayışlarını
2 qrupa bölməyi təklif etmişdir (2002):
1. Dar ixtisaslaşan (sahəvi) anlayışlar - xüsusi tapşırıqların
yerinə yetirilməsi üçün nəzərdə tutulan, həmçinin hüquqi tənzim
lənmə, statistik uçot və sosial siyasətdə istifadə edilən;
2. Konseptual anlayışlar - turizmin strukturunu əks etdirən.
Konseptual anlayışa görə turizm - daimi yaşayış yerindən
kənara, əmək fəaliyyəti ilə məşğulluqla deyil, mədəni, sağlamlıq,
rekreasiya, zövq almaq, əyləncə və digər məqsədlərlə, həmçinin gəlir
əldə etmədən səyahət etməkdir. Klassik anlayışa görə isə turizm -
daimi yaşayış yerindən başqa ölkəyə və ya öz ölkəsi daxilində digər
əraziyə, asudə vaxtda zövq almaq, istirahət, müalicə-sağlamlıq, dər
12
ketmə, dini, işgüzar və digər məqsədlərlə, həmçinin gəlinən ərazidən
haqqı ödənilən fəaliyyətlə məşğul olmadan insanların hərəkəti başa
düşülür.
Əksər mütəxəssislər turizmə sistemli analiz baxımından
yanaşırlar. İsveçrəli alimi K.Kaspara görə turizm sisteminin əsasını 2
subsistem təşkil edir: turizmin subyekti (turist - turizm xidmətlərinin
istehlakçısı kimi çıxış edir) və turizmin obyekti (bu anlayış 3
elementdən ibarətdir: turizm regionu, turizm müəssisələri və turizm
təşkilatları). “Turizm” anlayışına sistemli analiz baxımından yanaş
mada Oklendin Meysen universitetinin professoru N.Leyperin kon
sepsiyası daha məşhurdur. O, coğrafi komponent, turist və turizm sə
nayesindən ibarət olan 3 əsas elementin turizm sistemini for
malaşdırdığını qeyd etmişdir.
Turizmi səyahətdən fərqləndirən və aydın müəyyənləşdirən 5
əsas əlamət vardır:
1. müvəqqəti yerdəyişmə, destinasiyaları görmə və geri qayıt
ma;
2. destinasiya - müəyyən xidmət dəstini təqdim edən, turistin
tələbatlarına cavab verən, onun gecələmə, daşınma, qida, əyləncə və
s. təkliflərinin təminatını reallaşdıran ərazi;
3. humanitar tərkibi və istiqaməti ilə seçilən turizmin məqsədi;
4. asudə vaxtda turist səfərinin həyata keçirilməsi;
5. destinasiyalarda turistin yerli mənbədən haqqı ödənilən
fəaliyyətlə məşğul olmasının qadağan edilməsi.
Turizmin 6 əsas məqsədi onun əlamətlərini müəyyən edir və
turizmi səyahətdən fərqləndirir:
1. sağlamlaşdırma (insanın mənəvi və fiziki gücünün bərpası,
həmçinin müalicəsi) fəaliyyəti;
2. dərketmə (təbii hadisələr, qədimi və müasir insan, ölkə və
xalqların tarixi və mədəniyyəti haqqında biliklərin təkmilləşdirilməsi
və möhkəmləndirilməsi) fəaliyyəti;
3. idman (professional və həvəskar səviyyədə yarış və oyunlara
hazırlıq və iştirakçı olmaq, idmançıları müşayiət etmək, həmçinin
tamaşaçı qismində iştirak etmək) turizmi;
13
4. işgüzar (biznes səyahətləri, konfrans, konqres, seminarlarda
iştirak, təcrübələrin bölüşdürülməsi, professional tədris) fəaliyyəti;
5. dini (zəvvarlıq, tarixi-mədəni, din və mədəniyyətlərin öyrə
nilməsinə əsaslanan səyahətlər) turizm fəaliyyəti;
6. qonaq və nostalji (qohumları görmək, tarixi yaşayış ərazilə
rinə səyahət) fəaliyyəti.
Turizmin m üxtəlif funksiyaları da vardır ki, onlara aşağıdakılar
aiddir:
bərpaedici - şəraitin və fəaliyyət növlərinin dəyişdirilməsi
yolu ilə insanın yorğunluq hislərindən azad olunması;
inkişaf etdirici - şəxsiyyətin inkişafı üçün imkanların (əhatə
dairəsinin, yaradıcılıq və təşkilatçılıq fəaliyyətinin genişləndirilməsi)
verilməsi;
əyləncə - istirahət edənlərə əylənmək üçün imkanların (yerli
ərazi, onun sakinləri ilə tanışlıq, konsert, idman və digər tədbirləri
təşkil etmək, aktiv istirahət) verilməsi;
iqtisadi - turistin tələb və təklifləri əsasında meydana gələrək,
əhalinin əmək qabiliyyətini, məşğulluq səviyyəsini və gəlirlərini
təmin edir;
sosial - əhalinin həyat səviyyəsinin artımı, büdcənin
paylaşdırılması və asudə vaxtın səmərəli istifadəsi.
Səyahət və turizm. Səyahət və turizm bir-birinə çox yaxın
anlayışlardır. Ayrı-ayrı şəxslər, vahid maraq və məqsəd altında
birləşən qruplar, tərkibində bir neçə yüz və ya min mütəxəssis olan
hərbiçilər, diplomat, miqrant və qaçqın-köçkünlər səyahət edirlər.
Ayrı-ayrı xalqlar üçün səyahət - əsrlərlə formalaşmış və yaşayış
yerinin iqlim xüsusiyyətlərinə müvafiq olaraq həyat tərzidir ki,
bunlara da köçəri tayfalara aiddir.
V.A.Kvartalnov turizmin səyahətdən fərqini göstərən 5 əsas
xüsusiyyəti ayırmışdır (2003):
1.
Səyahətdən fərqli olaraq turizm - kifayət qədər qısa müd
dət ərzində insanların yerini dəyişməsidir. Hava gəmilərində
Transkontinental uçuşlar dövrünün açılmasını şərtləndirən nəqliyyat
vasitələrinin inkişafı dünyanın demək olar ki, istənilən nöqtəsinə
14
getmək imkanının reallaşdırılmasına şərait yaratdı. Statistikaya görə
istirahət günlərində (2-3 gün) və çox da uzun olmayan (6-7 gün)
səfərlər xüsusi çəkiyə malikdirlər.
2. Turizm - insanların daimi yaşayış yerindən müəyyən
məqsədlərlə digər ərazi, rayon, şəhər və ölkəyə getməsidir. Daimi
yaşayış yeri anlayışı insanların həmin ərazidə yaşama müddəti ilə
müəyyən edilməklə, Vətəndaşların Dövlət Qeydiyyatı Şöbələri
vasitəsilə tənzimlənməsi başa düşülür. Qeyd edək ki, gündəlik yaşa
yış yerini tərk etmək turizmə aid edilmir. Daxili turizmdə müəyyən
zaman və məsafə qət edərək gündəlik işə gedən insanların turist
hesab edilməməsi məsələsi tədqiq edilərək, aşağıdakı meyar qəbul
edilmişdir: kiçik şəhərlərdə 20-30 dəq. və bir neçə km məsafə, iri
şəhərlərdə isə 3 saat və 50-100 km məsafə.
3. Asudə vaxt anlayışı - turizmin istirahət vasitəsi kimi
ümumilikdə izah edilməsi ilə müəyyən edilir. Həmçinin, bu bəzi
turizm növləri (işgüzar turizm) üçün münasib deyildir.
4. Dövlətlər tərəfindən turizm üçün qoyulan gömrük, vergi və
digər rejimlərin nəzarəti altında olan turizmdə fəaliyyət növlərini
dəqiq ayırmağa şərait yaradan turizmin məqsədi vacib kateqoriya
hesab edilir. Turizmin əsas məqsədlərinə əyləncə (attraktiv), rekre
asiya və dərketmə, ikinci dərəcəli məqsədlərə isə müalicə-sağlamlıq,
işgüzar və s. aiddir.
5. Turizm — əksər ölkələrdə iqtisadiyyatın vacib sahəsi
olmaqla, yerli əhalinin məşğulluğu, otel və restoranların müştəri ilə
dolması, xarici valyutanın daxil olmasını təmin edir. Turizm - yerli
turizm ehtiyatlarının istismarına əsaslanaraq, həmin region və ölkəyə
böyük həcmdə gəlir gətirir.
Beləliklə, turizm - dəqiq müəyyən edilmiş məqsədi ilə
səyahətin xüsusi və kütləvi halı olmaqla, turistlər vasitəsilə həyata
keçirilir. Turizmin təşkili və reallaşması isə turizm fəaliyyətidir.
Turizm sənayesinin və müxtəlif sahələrin müəssisələri tərəfindən
turizm reallaşır. Səyahət - məkan və zaman çərçivəsində insanın
yerini dəyişməsi, səyahətçi isə məqsəd, istiqamət və hərəkət
15
Dostları ilə paylaş: |