Müsəlman elmi
120
isə şərab axır. Qurğunun yuxarı hissəsindəki
ABCD çəni
EF arakəsməsi
ilə iki hissəyə bölünür. Yuxarıdakı hissənin dibində iki təhnə
t
1
və
t
2
yerləşdirilir. Qurğunun üstündəki deşikdən (
O) əyilmiş qıf ilə
t
1
-ə
şərab,
t
2
-yə isə su tökülür. Bu təhnələr
F
1
və
F
2
fiqurları ilə R
1
və
R
2
boruları vasitəsilə birləşdirilir.
R
1
və
R
2
borularında
H
1
və
H
2
kranları
yerləşdirilir. Bundan başqa
H
1
kranı
t
2
təhnəsi ilə
R’
1
borusu,
H
2
kranı
isə
t
1
təhnəsi ilə
R’
2
borusu ilə əlaqələndirilir. Kranın daxili quruluşu
şəkil 1.75 b-də verilmişdir.
Şəkil 1.75. Tənzimlənən su qabı.
Hər iki çəndən gələn borular burada birləşərək daxilində deşik olan
hissənin köməyi ilə ardıcıl olaraq
F fiquruna gedən boru ilə birləşdirilir.
Kranları işlətmək üçün bir-birinə perpendikulyar
s
1
və
s
2
çubuqlarından
istifadə edilir. Qurğunun dibində böyük bir təhnə (
T) yerləşdirilir. Bu
təhnədə üfüqi şəkildə bərkidilmiş
S çubuğu özünün yuxarı ucunda
yerləşdirilmiş üzük vasitəsilə
s
2
çubuğu ilə əlaqələndirilir.
Bu yerdən
bir az aşağıda
S çubuğuna perpendikulyar olaraq bir başqa çubuq (
S
1
)
Müsəlman elmi
121
hərəkətli bərkidilir.
S
1
çubuğu T təhnəsi dolduqda onun aşağıya
hərəkətini lazımı səviyyədə saxlamağa xidmət edir. Bunun üçün
S
1
çubuğunun altında
ABCD qabının dibindən yuxarıya yüksələn dayaq (
a)
yerləşdirilir.
S
1
çubuğu bu dayaq üzərində oturdulur və onun sağ
tərəfdəku ucundan
g yükü asılır. Bu yük həmişə
T təhnəsini tarazlıqda
saxlayır.
Qurğunun işləmə prinsipi umumilikdə belədir.
G
1
qabına verilən
şərab yavaş axarsa, o
ρ
1
borusundan keçərək
ABCD qabının dibinə
tökülür (
M nöqtəsinin yaxınlığında). Qalxan şərabın səviyyəsi aşağıdakı
təhnəni (
T) yuxarı qaldırır. Bu zaman S çubuğu P üzüyünün vasitəsilə
s
1
çubuğunu döndərir və nəticədə
H
1
və
H
2
kranlarını açaraq boruları elə
birləşdirir ki,
t
1
qabındakı şərab
G
1
qabına,
t
2
qabındakı su isə
G
2
qabına
axsın.
MN arakəsməsi
T təhnəsinin yuxarıya hərəkətini məhdudlaşdırır.
Əgər axan şərab qabın dibinə həddindən çox axarsa, yəni
T təhnəsi
yuxarı arakəsməyə dirənərsə, onda təhnənin dibindəki əyilmiş boru
K
ilə maye onun içinə daxil olur. Bunun nəticəsində təhnə aşağıya düşür
və kranları bağlayır. Beləliklə, mayelərin
G
1
və
G
2
qablarına axması
dayanır.
Əgər,
G
1
qabına su böyük sürətlə verilərsə, onda
ρ
1
borusundan
keçən maye böyük təzyiq altında olduğundan şırnaq bir başa T təhnəsinə
axır.
T təhnəsi aşağıya enərək
H
1
və
H
2
kranlarını açaraq
G
1
qabına
suyun,
G
2
qabına isə şərabın axmasını mümkün edir.
T təhnəsi
dolduqdan sonra su
K borusundan axaraq xaricə çıxır.
T təhnəsi
boşaldıqdan sonra
g yükünün
təsirindən təhnə yenə də əvvəlki vəziyyətə
qaytarılır. Bu zaman
H
1
və
H
2
kranları bağlanır və mayelərin verilməsi
dayandırılır. Bu mexanizm Banu Musaya
qədər olan mexanizmlərdən ən
təkmili idi.
Videman Banu Musa qardaşlarının işlərini öyrənən zaman dənizin
dibindən mirvari yığmaq üçün düzəldilmiş maşının təsvirinə rast gəlir.
Şəkil 1.76-da bu qurğunun cizgisi və modeli təsvir olunmuşdur.
Göründüyü kimi, qurğu əsasən bir-birinə hərəkətli bağlanmış iki
yarımsilindrdən ibarətdir. Bu yarımsilindrlər yuxarıdan, dörd iplə kənar-