Antik dövrdə maşınqayırma



Yüklə 6,62 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə15/28
tarix15.07.2018
ölçüsü6,62 Mb.
#55969
1   ...   11   12   13   14   15   16   17   18   ...   28

Orta əsrlərdə Avropada texnikanın  inkişafı 
 
150 
val,  çarxqolu  ilə  hərəkətə  gətirilir.  Bu  qasnaqda  valın  oxuna 
perpendikulyar yerləşdirilmiş  müstəvi üzrə ip dolanır. İp öz növbəsində 
iki  dayaq  arasında  asılmış  ox  ətrafında  fırlana  bilən  pardaq  daşına 
dolanır.  Val  fırlandıqda  dönmə  hərəkəti  fasiləsiz  olaraq  iplə  pardaq 
dairəsinə ötürülür [1.19].  
 
İplə  işləyən  torna  dəzgahı  da  orta  əsrlərdə  müəyyən  təkmilləşməyə 
uğrayaraq  geniş  tətbiq  olunurdu.  Bu  təkmilləşdirmə  bir  tərəfdən 
yellənçəkli  torna  dəzgahının  ixtirası  ilə,  digər  tərəfdən  çarxqolunun 
tətbiqi ilə əlaqədar idi [1.70]. 
Yellənçəkli torna dəzgahı X
ΙΙΙ
  əsrdən məlum idi. Bu dəzgahın antik 
dövrdən  məlum  olan,  iplə  işləyən  dəzgahdan  fərqi  burada  köməkçi 
qurğudan  istifadə  olunmasındadır.  Şəkil  1.98-dən  göründüyü  kimi  dəz 
gahın  şpindelini  hərəkətə  gətirən  ipin  bir  ucu  yuxarı  hissədə  konsol 
bərkidilmiş elastik tirdən (yaydan) asılır. Digər ucu isə dəzgahın altında- 
 
 
     Şəkil 1.96. Əl burğulama aləti.      
 Şəkil 1.97. Pardaqlama dəzgahı. 
 


Orta əsrlərdə Avropada texnikanın  inkişafı 
151 
 
kı  pedala  bağlanır. Pedal  basıldıqda  ip  dartılaraq  valı  bir  tərəfə  fırladır, 
pedal sərbəst buraxıldıqda isə yuxarıdakı tir ipi geriyə dartaraq valı əks 
istiqamətdə  fırladır  [1.78].  Bu  dəzgahın  çatışmayan  cəhəti  fırlanma 
hərəkətinin fasiləsiz olmaması idi.  
Nəhayət,  XV  əsrdə  bu 
çatışmayan  cəhətləri  aradan 
qaldırmaq 
mümkün 
olur. 
Metal  emalı  üçün  çarx  və 
çarxqolu  ilə  işləyən  torna 
dəzgahı  tətbiq  olunur.  Yəni 
dəzgahın 
valı 
onun 
yaxınlığında 
yerləşdirilmiş 
böyük  çarxa  qayışla  qoşulur. 
Bu  çarx  isə  öz  növbəsində 
köməkçi 
fəhlə 
tərəfindən 
fırladılır.  Bu  dəzgahın  tətbiqi 
əlavə  insan  əməyinə  ehtiyac 
yaradaraq  yüksək  xərc  tələb 
edirdi.  Yəqin  elə  buna  görə 
də,  bu  dəzgahlar  praktikada 
geniş tətbiq olunmamışlar.  
XV  əsrdə  metal  emalı 
üçün  vacib  ixtiralardan    biri 
də  məngənə    olmuşdur. 
Ι
lk  dəfə  ağacdan  düzəldilmiş  məngənəyə 
Nürnberqli  Martin  Löffelin  1505-ci  ildə  tərtib  etdiyi  əlyazmasında  rast 
gəlinir.  Məngənənin  tətbiqi  ustaya  pəstahı  sərt  bağlayaraq,  onu  iki  əllə 
emal etməyə imkan yaratmışdır [1.19].   
Bundan əvvəlki dövrdə məngənənin tətbiqinə rast gəlinmir. Hətta X
Ι
 
əsrdə  metal  emalı  üçün  işlədilən  alətləri  və    emalatxananı  yüksək 
dəqiqliklə  təsvir  etməyə  çalışan  Teofilisun  əlyazmalarında  bu  haqqda 
məlumat verilmir.  
 
 
Şəkil 1.98. Yellənçəkli torna dəzgahı. 


Orta əsrlərdə Avropada texnikanın  inkişafı 
 
152 
Mexaniki  saatların  ixtirası  da  orta  əsrlərə  təsadüf  edir  (X
ΙΙΙ
 əsr).  
Qum  və  şam  saatları  ilə  bərabər  ilk  dəfə  olaraq  mexaniki  saatlardan 
istifadə  olunurdu.  İlk  vaxtlar  mexaniki  saatlar  çox  sadə  konstruksiyaya 
malik  olmuş  və  bir  neçə  dişli 
çarxdan 
ibarət 
idi. 
Tarixi 
qaynaqlarda  ilk  dəfə  olaraq  Sens 
şəhərində  düzəldilmiş  çarxlı  saat 
1292-ci  ilə  təsadüf  edir.  1352-ci 
ildə  Münster  şəhərində  mexaniki 
saat  düzəldilir.  Çarxlı  saatlar  ilk 
vaxtlarda 
çox 
böyük 
ölçüdə 
hazırlanırdı.  Onların  işləməsi  üçün 
böyük yüklərdən istifadə olunurdu. 
Bu 
saatların 
daim 
inkişaf 
etdirilməsi  nəticəsində,  1427-ci 
ildə  Henrix  Arnold  tərəfindən  saat 
yayı 
ixtira 
edilir. 
Bununla 
mexaniki  saat  istehsalında  inqilab 
baş  verir.  Bundan  sonra  saatları 
kiçik  ölçüdə  düzəltmək  mümkün 
olur.  Uzun  döyülmüş  metal  lövhə 
gərilərək  ox  ətrafında  dolanır. 
Onun  burulması  zamanı  yığılan 
enerji 
saatın 
dişli 
çarxlarının 
hərəkətə  gətirilməsi  üçün  istifadə 
edilirdi.  İlk  mexaniki  saatların  dəqiqliyi  aşağı  idi.  Ağır  yüklərin 
təsirindən  hissələr  tezliklə  yeyilirdi.  Bu  da  saatın  dəqiqliyini  aşağı 
salırdı.  Saatların  inkişafı  tezliklə  bu  sənətə  mükəmməl  yiyələnən 
saatsazların yaranmasına gətirib çıxarır. Saatsaz sənətinə ilk dəfə olaraq 
X
ΙΙΙ
 əsrə aid tarixi mənbələrdə rast gəlinir.  
Qısa  bir  müddətdə  mexaniki  saatlar  müxtəlif  ölçülərdə  bütün 
Avropanı  bürüyür  (şəkil 1.99).  Saatların  istehsalı  onların  hissələrinin  
 
Şəkil 1.99. Mexaniki saat, 1521-ci il. 
 


Orta əsrlərdə Avropada texnikanın  inkişafı 
153 
 
hazırlanmasında tətbiq olunan mexaniki emal  üsullarının  da  inkişafına 
təkan  vermişdir.  Kiçik  hissələrin  yüksək  dəqiqliklə  hazırlanması  metal 
emalında  yeni  imkanların  aşkar  edilməsinə  gətirib  çıxarmışdır.  Bu  incə 
işlərin  yerinə  yetirililməsi  üçün  burğulama,  torna  və  pardaq 
dəzgahlarına  qoyulan  tələblər  yeni  nəsl  dəzgahların  yaranmasına  şərait 
yaratmışdır.    
 
 
 
 
 
 
 
 


Renessans dövründə maşınqayırma 
154 
 
1.7. Renessans dövründə maşınqayırmanın inkişafı 
(XV

XVII əsrlər) 
  
O
rta  əsrlərdə  mövcud  olan  roma-german  hökmranlığı  XIII  əsrdən 
başlayaraq  tədricən  tənəzzülə  uğramağa  başlayır.  Italiya  ərazisində 
getdikcə  daha  çox  hakimiyyət  əldə  edən  Papanın  təsiri  altında  bu 
ərazilərdə  kiçik  dövlətlər  yaranırlar.  Yeni  yaradılan  mühitdə  sənətçilik, 
peşəkarlıq  sürətlə  inkişaf  edir.  Sənətçilik  getdikcə  sərbəst  fəaliyyət 
göstərərək,  peşəkarlıq  üsulları  və  texnikanın  tədricən  ixtisaslaşmış  və 
elmi əsaslar üzərində inkişaf etdirilməsinə səbəb olurdu. Bu yeni inkişaf 
ərəfəsində orta əsrlərdən fərqli  olaraq ayrıca şəxslərin – mühəndislərin, 
ixtiraçıların  yeri  və  rolu  getdikcə  daha  aydın  görünməyə  başlayır.  Orta 
əsrlərdə  görülən  işlərin  bütöv  bir  işçi  kollektivinə  bağlı  olduğu  halda, 
yeni  dövrdə  ayrı-ayrı  insanların  əqli  əməyi  öndə  dururdu.  Onu  da  qeyd 
etmək lazımdır ki, sənətlə məşğul olan şəxs özünü individumdan yüksək 
hiss  edirdi.  Bu  ənənə  texnikanın  yeni  dövrdə 

  renessansda  inkişafını 
müəyyənləşdirmişdir.   
Yeni  dövrdə  texniki  sənətçiliyi  və  incəsənəti  demək  olar  ki,  bir-
birindən  ayırmaq  mümkün  deyildi.  Bu  onunla  bağlı  idi  ki,  işlər 
transsendent    ideyaya  xidmət  edirdi  və  sənətçilər  bu  ideya  arxasında 
tanınmaz  qalmaq  istəyirdilər.  Renessans  dövrünün  başlanması  ilə 
texniki  ixtiraçılıq  həvəsi  və  incəsənətçilik  istedadı  birlikdə  təmsil 
olunurdu.  “İncəsənət  mühəndisi”  renessans  üçün  xarakterik  olaraq,  o 
dövrün bir çox məşhur adamlarının birləşdiyi qrup üçün səciyyəvi idi.   
Orta əsrdən renessans dövrünə tarixi keçid uzun çəkən və  mürəkkəb 
bir  proses  olmuşdur.  Bu  keçid  XIV  əsrdən  başlayaraq  şəhərlərdə 
mövcud olan  iqtisadi-texniki və mədəni inkişaf əsasında baş vermişdir. 
Odlu  silahların  ixtirası  və  döyüş  texnikasının  inkişafı  nəticəsində  orta 
əsr  feodal  cəmiyyətinin  quruluşu  zəifləməyə  başlamışdır.  Yeni 
cəmiyyətin 
yaranmasında 
əsas 
impuls 
keçmiş 
yunan-roma 
mədəniyyətinə  olan    mənəvi  ehtiyacdan  irəli  gəlirdi.  Yeni  dövrə  keçid 
prosesi Avropada edilən ixtiraların nəticəsində güclənən  ticarət  tərəfin- 


Yüklə 6,62 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   11   12   13   14   15   16   17   18   ...   28




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©www.genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə