Amid Əlioğlu
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 sonra adamların müxtəlif istiqamətlərə təlaş içində qaçdığı mənzərəni xatırladırdı mənə. Hamı heyrət içində, sürücü isə şokda idi. Bir qədər sonra özünə gəlib dilləndi: - Mən...mən... - Ay kişi, kimi vurdun? Hanı vurduğun adam?– kütlə içərisindən biri soruşdu. - Nə vurmaq? ... kimi vurmuşam? - Sən bizimlə məzələnirsən?- deyə başqa bir nəfər acıqlı və ötkəm səslə bağırdı. - Mən heç nə başa düşmürəm... Qəfildən oldu... Birdən-birə maşın öz-özünə “tormuz”landı... sonra... sonra nəyəsə dəydi... nəsə dəydi. Dəydim və dayandım. Qabağıma da heç kim... Allaha and olsun ki, heç kimi vurmamışam... Nə baş verirdi? Axı o avtomobil Cavidana dəymişdi. Amma Cavidan yox idi. Heç kim olanları anlaya bilmirdi. Hamı öz oğlunu, qızını, qardaşını və başqa yaxını axtarırdı. Hamı tapdı. Yalnız Sevda xala ilə Fazil əmi Cavidanı tapa bilmirdi. Sevda xalanın canına vəlvələ düşmüşdü. İnanmaq istəmirdi ki, o avtomobil Cavidanı vurub. Evə qədər qaça-qaça getdi ki, bəlkə həyətdə olar, amma orada da yox idi. O www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 gündən bu günə qədər həm mən, həm də onu tanıyanlar Cavidanı bir daha görmədik. Lənət şeytana, mən axı gördüm, sadəcə yuxularımda. Digər yeddi dostum kimi, Cavidan da hər gecə yuxumun mehmanı olurdu. Əksər yuxularımda biz onunla Günəş üfüqdən boylanana qədər söhbətləşirdik... Həmin dəhşətli axşamdan sonra günlərlə gözümə yuxu getmədi. Yuxunun cismimə qalib gəldiyi gün özümü susuz səhrada gördüm. Gözümün görə biləcəyi nöqtəyə qədər ucsuz-bucaqsız səhrada. Günəş də sanki başımın bir qarışlığındaydı. Dərimin az qala əridiyini hiss edirdim. Lakin arxa tərəfdən əsən meh könlümü sərinlətdi sanki. Çevriləndə uzaqdan bir nəfərin gəldiyini güclə sezdim. Ətirli meh getdikcə yaxınlaşırdı. Üzümə şəlalənin sərt suyundan qopub gələn narın su damcıları səpilirdi. Gözlərimi yumaraq dərindən içimə çəkdiyim ətirli havanı iliklərimə qədər hiss edirdim. Bu həzzi bir qədər yaşayıb gözlərimi açanda “O” artıq yaxınlaşmışdı. Aman Allah, bu Cavidan idi. Ayağını basdığı hər yerdən gül-çiçək qalxırdı sürətlə. Sakitliyin uğultusunu quşların səsi əvəz edir, www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 arxasınca uzanan ucsuz-bucaqsız yaşıllıqlar göy üzünə çatırdı. Yanıma çatanda donub qalmışdım. Onunsa üzündən təbəssüm süzülürdü. Əynində həmin toy günündə geyindiyi paltar, çiynində cəh-cəh vuran rəngarəng quşlar. İşıq saçan üzü isə gözümü qamaşdırırdı. - Sakitləş, dostum, – dedi gülümsəyərək. Səsi həmin səs idi. Bu, O idi, Cavidan idi. O, ölməmişdi. - Bilirəm nə fikirləşirsən. Amma səhvin var! Sən yuxudasan. Özü də şirin yuxuda. Ona görə də ayılmırsan... Hərəkətsiz idim. Nə udqunurdum, nə də nəfəs alırdım. - Düz beş gündür ki, səni gözləyirəm. Çox təəssüf ki, gözümü yolda qoymuşdun, – yenə də həmin təbəssümlə davam etdi sözünə. Dilim tutulmuşdu. Beş gündür yata bilməməyimi söyləmək istəyirdim, amma alınmırdı. - Eybi yoxdur. Əsas odur, gəldin. Bundan belə tez-tez, demək olar, hər gün görüşəcəyik. Təbii, əgər gecələr yatsan, – bu dəfə qəhqəhəsinə çiynindəki və ətrafda dövrə vuran quşlar da qoşuldu – Mən çox www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 xoşbəxtəm, dostum! Burada heç kim yalan danışmır, heç kim digərinin xətrinə dəymir, kimsə başqasını yalandan öpmür, kimsə uşaqların topunu oğurlamır, heç kim heç kimlə savaşmır, heç kim... Yaxşı yadıma düşdü, – sanki gözləri parladı – bilirəm inanmayacaqsan, amma mən “Kəkilli”ni görmüşəm burda. Hə, hə, o da burdadır...Atam, anam, bacılarım, bir də səndən başqa heç kimdən ötrü darıxmıram. Onları ara-sıra görə biləcəyəm. Yəni hansısa həqiqətən məni görmək istəsə. Bilmirəm bu niyə belədir amma sənin yuxuna hər gün gəlməyə icazə verilib. Danışa bilmirdim. Dodaqlarım bir-birinə elə birləşmişdi ki, sanki heç yerli-dibli ağzım yox idi. Onun yanında qalmağımı istəyirdim. Bu yuxunun bitməməsini istəyirdim. Ayılan kimi özümü öldürəcəyim barədə düşünürdüm, amma... - Yox, Cavidan. Bunu əsla düşünmə! – O, mənim düşüncələrimi oxuyurdu – Biz hər gecə görüşəcəyik onsuz. Özünə qəsd eləmə! Sən yaşamalısan! Mənim kimi dostların yenə olacaq. Səbirli olmalısan! – deyib gözümün içinə baxdı – Söz ver mənə. Söz ver ki, öldürməyəcəksən özünü... www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 Üzünə baxmadan başımı xəfifcə aşağı-yuxarı hərəkət etdirdim. - Dostum, sən danışmasan da, ürəyindən nələr keçirdiyini duya bilirəm, narahat olma! Sən mənə de görüm, bizim xurma ağacını görürsən? Qurumayıb hələ? - deyəndə məni də gülmək tutdu. Sevda xalanın gün ərzində həmin ağaca on dəfə baxdığını, ağacın isə əvvəlki illərdən də daha məhsuldar olduğunu ürəyimdən yenicə keçirmişdim ki, Cavidanın qəhqəsinə diksindim. Ayılanda artıq səhər açılmışdı. Beləcə, Cavidanı hər gün yuxumda görməyə başladım. Ta Əhmədi tanıyana qədər... Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|