Amid Əlioğlu
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 dərsdən sonra əmimgilə gedər, onun səndələyə- səndələyə mənə tərəf gəlməsindən zövq alardım. Təzə-təzə dil açanda da, ilk olaraq, mənim adımı səsləndirməsi, bacıları ilə yanaşı, qohum-əqrəbasının yaman qısqanclığına səbəb olmuşdu. Hətta bir neçə dəfə qapılarından geri qayıdası olmuşdum. Cavidanın səsini eşitdiyim halda bacısının mənə onun yatdığını deməsi hallarını hələ də xatırlayıram. Bacıları onu çox istəyirdilər. Baxmayaraq ki, Cavidanla bağlı məsələlərdə haqları daima pozulurdu, amma yenə də onu çox istəyirdilər. Sinif yoldaşlarına, rəfiqələrinə onunla bağlı saysız-hesabsız hadisələr danışır, hər təzə sözünü, yarımçıq cümləsini az qala yeni elmi tapıntı kimi müzakirə edirdilər. Qızlar evdə hansısa əşyanı sındıranda qınanmaları ilə yanaşı, Cavidanın ehtiyatsızlığından bir şey baş verəndə də danlanılırdılar: “Bu əşya orada olmalı deyildi, axı Cavidana bir şey ola bilərdi”. Adətən belə şəraitdə böyüdülən uşaq çox ərköyün olur. Hətta nənəsi bir gün Cavidanın anasına elə beləcə də demişdi: “Qızım, anasının ərköyün balası hambal olar...” Amma bunların heç biri Cavidana aid deyildi. Çünki ağlı kəsəndən bu www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 “imtiyaz”lardan istifadə etməzdi. Heç vaxt da ərköyünlüyünü göstərməzdi. Elə ona görə də müəyyən müddətdən sonra daha nənəsindən həmin “atalar sözü” də eşidilmədi. Həyətlərinin sonunda toyuq-cücə saxlamaq üçün hin dedikləri, dəmir barmaqlıqlarla bəzədilmiş, üstü bağlı tikili var idi. Həm özlərinin, həm də qonşunun meyvə ağaclarının budaqları hinin damına elə uzanırdı ki, sanki kababı şişin üstündən dişinə çəkirsən. Bizim də söhbət yerimiz əsasən ora olardı. Damda oturar, mövsümə uyğun meyvələrdən dadar, şiferin qırılmış yerindən aşağıda gəzişən toyuqlara baxıb söhbət edərdik. Cavidan artıq altı yaşında ikən məşhur “toyuqbaz” idi. Bibisi, xalası, nənəsi yumurtadan çıxan ən gözəl, fərqli toyuqları ona hədiyyə edər, sevincinə sevinc qatardılar. On dörd-on beş seçmə fərəsi və bir gözəgəlimli iri xoruzu var idi: Qıp-qırmızı, əl formasında pipiyi, az qala tovuz quşunun quyruğuna bənzər quyruğu, qırmızı və qara parıltılı təbiətdəngəlmə rənglərin harmoniyasından yaranan möhtəşəm rəngi olan əsl kənd xoruzu. Cavidandan başqa heç kimə içəri girməyə icazə verməyən həmin xoruzun, orta əsrlər ingilis www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 zadəganları kimi dik yerişi, ötkəm səsi var idi. Səhərçağı banlamamışdan qabaq qanadlarını üç dəfə bir-birinə çırpması kifayət idi ki, evdəkilər yuxudan diksinsin. Toyuqlarının içində isə ən çox sevdiyi kəkilli fərə idi. Elə həmin səbəbdən də adını “Kəkilli” deyə səsləyərdi. Rəngi nə ağ idi, nə də sarı. Yeridikcə ağappaq tüklərinin üstündə sanki alov rəqs edirdi. Dimdiyindən boynunun arxasına kimi xüsusi nizamla uzanan tükləri “Kəkilli”yə bir ayrı gözəllik verirdi. Bədəninin ağlı-sarılı tükləri dırnaqlarına qədər uzanırdı. Lakin Cavidan ona olan sevgisini digər toyuqların yanında büruzə verməzdi. İnanırdı ki, həmin toyuqlar ondan inciyə bilər. Dolayısı ilə özünə olunan ayrı-seçkiliyi də bəyənmirdi. Baxmayaraq ki, hər bir uşaq onun yerində olmağı, onun kimi qulluq görməyi istəyərdi, amma o, belə şeylərin əlehinə idi. Həmişə deyirdi ki, “istəmirəm mənim səhvim üstündə bacılarım danlansın. Anam niyə belə edir? Axı o, həm də onların anasıdır. Elə bilirəm ki, hər dəfə belə olanda, bacılarım mənə nifrət edir”. İstəmirdi ki, kimsə ona nifrət etsin. Amma özü, çox vaxt çox şeyə nifrət edirdi... www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 Heç xoşlamadığı şey isə toylarda hansısa “mötəbər” qonaq gələndə əmiləri, dayıları və ya özündən böyük dayısı oğlanları tərəfindən oturduğu yerdən qaldırılması idi. Hərdən elə nifrətlə danışırdı ki, özümə də qəribə gəlirdi. Çünki mənim də çox nifrət etdiyim şey məhz bu idi. Olduqca əsəbiləşirdi belə hallarda. Odur ki, Cavidana çox zaman təsəlli verirdim: - Ay Cavidan, sən hələ uşaqsan, oturmasan da olar. Böyüklərə yer çatmayanda, sözsüz, balacalar qalxmalıdır da. Amma o, əsəbini yumşaltmadan cavab verirdi: - Sərxan da, Orxan da uşaqdır. Bəs onları niyə qaldırmırlar? Çünki ataları varlıdır, çoxlu pulları var. Heç kimin “duxu” çatmır onlara güldən artıq bir söz desin. Əgər mənim kimi hamını qaldırsalar, incimərəm. Amma hər dəfə məni və başqa iki-üç nəfəri çıxarırlar bayıra. Ona görə çox vaxt toya gedəndə toyxanaya girmirəm. Girmirəm ki, sonra kimsə gələndə yerimdən qaldırmasınlar. Onlar boyda olana kimi də girməyəcəyimə söz vermişəm. Təbii ki, bu sözləri eşidəndə ona haqq qazandırmamaq olmurdu. Eyni qohumluq dərəcəsində www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 olan uşaqlara valideynlərinin imkanına, vəzifəsinə görə fərq qoymaq biabırçılıqdır. Böyüklüyü yaşa görə yox pula görə ayırmaq mənəviyyatın kiçikliyindən xəbər verir. Tükənən sərvət üçün olunan hörmət də bir gün tükənər. Cavidanın tam ali təhsilli atasını dünyəvi adam saymaq olardı. Ona görə idi ki o, ən çox atasına oxşamaq istəyirdi. Anası isə orta təhsilli, həm də xurafatçı idi. Belə ki, bir neçə il öncə ailə quran böyük qızının övladı olmurdu deyə, falçıların yanına gedən uzaq yolu yaxın eləmişdi. Atasının dəfələrlə iradına baxmayaraq, bu cür xurafatçı hərəkətlərini davamlı təkrarlayırdı. Günlərin bir günü məhəlləyə “səyyar falçı” gəldi. Yay tətili idi deyə, səhərdən-axşama qədər əmimgildə olurdum. Adəti üzrə yenə məhəllənin uşaqları ilə futbol oynayırdıq. Rəqib komandada oyunçu sayı az olduğundan, oynamaq üçün bizim komandada əvəz edəcəyim uşağın yorulmasını gözləyirdim. Elə bu dəm diqqətimi yayın istisində qapqara, uzun paltarda, sol əlində belindən bir az böyük əsası, sağ qolundan aşağısı tünd qırmızı rəngə çalan və qan damcılayan qalın un torbası asılan Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|