Amid Əlioğlu
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 2016 DÖRDÜNCÜ HİSSƏ DÜŞMƏN GÜLLƏSİ
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 fikirli-fikirli əyləşən gördüm. Mən də onun yanında özümə yer elədim. İlk olaraq nə baş verdiyini soruşdum: - Nə olub? Kimdi ki, onlar? - Sakitcə dayanan qadını görürsən? – əlini onlara tərəf uzatdı. - Görürəm, – dedim. - Bax, həmin qadın dünənə kimi elə həmin yerdə limon satırdı. - Başa düşmədim, – həqiqətən hələ də heç nəyi dərk edə bilmirdim. - Azər, o qadın uzun müddət idi ki, beş ədədini bir manata limon satırdı. Hər ehtiyac olanda limonu ondan alırdım. Bu gün isə dilənir. Bu qədər sadə. Gedək, - dedi və ayağa qalxaraq yataqxanaya getmək üçün yolunu dəyişdirdi. Sanki ürəyimdən daş salladılar. Ehtiyacı olanlara halal qazanc vermək əvəzinə, dilənçiliyi peşə seçənlərə dəstək olmağımızdır bizi cahil edən. Özümüzü göstərmək üçün pul verməyimizdir dilənçilərin sayını artıran. Bir sözlə, bizi sivil insanlardan fərqləndirən, iyirmi qəpik verməklə hansısa istəyimizin gerçəkləşəcəyinə inanmağımızdır. www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 İki dəqiqə kimi görünən iki gün gəlib çatdı. Bəli, iki dəqiqə kimi görünən iki gün. Çünki istədiyimiz məqam gec, istəmədiyimiz isə tez çatar. İmtahan öncəsi yanıma gələn Əhmədi həvəsləndirmək üçün əlimdən gələn hər şeyi etdim. Amma dostumun o saf təbəssümü saniyəlik olurdu. Bütün dərs vəsaitini komplektləşdirdiyi dəftəri iyirmi dəqiqə ərzində təkrarlayıb ayrıldı yanımdan. Başım o qədər qarışmışdı ki, dörd saatdan sonra narahat olmağa başladım. Digər imtahanlardan sonra təəssuratlarını bölüşmək üçün yanıma gəldiyi halda, bu dəfə ondan səs-soraq yox idi. Tələm-tələsik kəndə getdiyi üçün mənimlə sağollaşmağa vaxt tapa bilmədiyini düşündüm. Bəlkə da imtahan hələ bitməmişdi. İçimdəki narahatlıq qurda çevrilib daxilimi yavaş-yavaş yeyirdi. İmtahan keçirilən auditoriyaya qalxdım. İmtahan bitmişdi, tək-tük tələbələr orda-burda laqqırtı vururdular. Mətləbin isə imtahan başlayandan bir saat sonra oranı tərk etməsini eşidən kimi o dəqiqə dalağım sancdı. Ağlıma ilk gələn telefonuna zəng etmək oldu. Lakin on bir dəfə ard-arda etdiyim zənglərim cavabsız qalınca çarəni yataqxanaya getməkdə gördüm. Sanki www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 həmin an ürəyim ağzımdan çıxacaqdı. Nəsə hiss edirdim. Qəlbim o qədər möhkəm döyünürdü ki, udquna bilmirdim. Yataqxananın girişində nəzarətçi kimi dayanan Abış kişiyə salam verməmiş Mətləbi soruşanda, kişi çaşqınlıq içində onun xeyli vaxtdır otağında olduğunu bildirdi. Bu mənim üçün şad xəbər idi. Boş-boşuna həyəcanlandığımı fikirləşdim. Ağlımdan keçdi ki, Mətləb sonuncu imtahanın suallarına hamıdan tez cavab yazıb, kəndə getməyə tələsdiyindən, pal-paltarını yığışdırmaq üçün yataqxanaya gəlib. Ona görə də dəhlizin sonundakı otağına rahat addımlarla irəlilədim. Həmişəki kimi, daima bağlı saxladığı qapını özüməməxsus şəkildə döydüm. Bu tip qapıdöymə sağ əlin dörd barmağını ardıcıllıqda qapıya iki dəfə toxundurmaqdan ibarət idi. Lakin Mətləb qapını açmaqda gecikirdi. Yır-yığış etdiyi üçün eşitmədiyini düşündüyümdən bu hərəkəti təkrarladım. Lakin qapı yenə də açılmırdı. Artıq çoxunun etdiyi kimi barmaqlarımın orta büklümlərini qapıya zərbə ilə vurmağa başlamışdım. Sonra yumruq, hətta təpik...Qırmaq üçün cəftəni var gücümlə aşağı-yuxarı edəndə qapı açıldı. Əslində heç bağlı deyilmiş. Hərə üçün fərqli bir dünyaya açılan www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 qapı mənim üçün cəhənnəmə açılmışdı. Və bu cəhənnəmin düz ortasında Mətləbin hərəkətsiz vəziyyətdə sallanan cansız bədəni. Var gücümlə qışqırmağımın ilk üç saniyəsi xaricində həmin ana dair heç nə xatırlamıram. Sonrası da ki, cəmiyyətin həmişəki laqeydliyi. Dörd-beş gündən sonra nə yataqxanada, nə də universitetdə belə bir hadisəni xatırlayan olmadı. Elə bil orada hamıdan yüksək bal toplayaraq adını əlaçı tələbə kimi tanıtdıran Mətləb heç olmayıbmış. Sanki sonuncu imtahanda müəllimin də qoşulduğu məsxərə olmayıbmış. Elə bil tələbələrdən birinin “Eybi yox, müəllim, Mətləb də hər gün maşının təkərlərini qaraldar...” – sözünə dəqiqələrlə gülənlər olmayıbmış. www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 DÖRDÜNCÜ HİSSƏ DÜŞMƏN GÜLLƏSİ Əgər biz tez-tez keçmişi düşünürüksə, deməli indiki zamanı doğru yaşamırıq. Natalya Aleksandrovna Hərbi xidmət illərimin xatirələri... O xatirələr ki, yada salındıqca, düşünüldükcə, kiminləsə paylaşıldıqca, sanki yenidən yaşanılır. Dindən sonra bəlkə də yeganə müzakirə mövzusudur ki, haqqında danışıldıqca bezmək olmur, məsələlərin əsas mahiyyəti dərk edilmədən fikirlər səsləndirilir. Ən maraqlısı isə bu xidməti görmüş insanların əksəriyyətinin özünü hər sahədə hamıdan fərqli olduğunu dilə gətirməsi, ancaq ən yaxşı günlərindən dəm vurması və uydurduğu səhnələrə zaman keçdikcə özünün də inanmasıdır. Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|