Amid Əlioğlu
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 yaşadığım və universitetdən uzaqda olmayan birotaqlı, ümumi həyətli bir evdə edirdik. Və gecədən nə qədər keçsə də, gedib yataqxanadakı səliqə- səhmanı ilə bütün otaqlardan fərqlənən otağında gecələyirdi. Yenə də otağındakı balaca stola dirsəklənib kitab oxuyurdu. Stol pəncərəyə söykəndiyindən, onu yataqxananın birinci mərtəbəsindəki otağın, pərdəsi yana siyirtlənmiş pəncərəsindən görmək olurdu. Həmişəki kimi üzündəki təbəssümə səbəb olmuş səmimi hisslərlə qarşılanmağımı heç nəyə dəyişmərəm. Təbii ki, o hisslərin eynisini mən də yaşayırdım. Onunla söhbət çox maraqlı və düşündürücü idi. Təhsil aldığı ixtisas üzrə dərs materiallarıyla yanaşı, əlavə bilgilər toplamağı sevən Mətləb bu sahədə bəlkə də vicdanını pula satan müəllimlərdən çox bilirdi. Lakin mərifət qaydalarına layiqincə əməl etməsi çox vaxt ziyanına işləyirdi. Hansısa yaramazın atmacasının təsirinə çox asanlıqla düşməsi maneəsini özü istəsə də aşa bilmirdi. Elə həmin gün də, söhbətimiz bu barədə idi. Sonuncu avtomobil məsələsindən tutmuş, tələbə yoldaşlarının atmacalarına kimi müxtəlif mövzularda söhbətlər www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 edirdik son vaxtlar. Telefon məsələsindən sonra səmimiyyətim onu bu mövzularda mənimlə həmsöhbət olmağa həvəsləndirmişdi. Onu son dərslərini buraxmamağa dəvət etsəm də, çağırışlarım işə yaramırdı. Yoldaşlarının atmacalarına dözə bilmirdi artıq. - Azər, başa düşmürsən e, məni. Qardaş, Allaha and olsun, güclə dözürəm. Hər gün yataqxanadan çıxanda güzgünün qabağında öz-özümə “heç kimi vecinə alma” deyirəm, amma auditoriyaya daxil olan kimi əclafların atmacaları vəziyyəti dəyişir. - Əlbəttə başa düşürəm, amma nəzərə al ki, hələ birinci kursun, ilk semestrini başa vurmamısan heç. Qarşıda gör neçə ilin var. Buna uyğunlaşmaq lazımdır axı, ay Mətləb. Hər şeyi ürəyinə salsan, söz yox, buna heç bir ürək dözməz. - Elə bilirsən istəmirəm? Alınmır, qardaşım, alınmır. Tək başına hamısı ilə mübarizə apara bilmirəm. Gücümlə alınmır - dava salsam, qovulacam. Sözümlə alınmır - cinsiyyət orqanı kimi hərəsi bir tərəfdən yersiz baş qaldırır. Elə ən yaxşısı, onlardan uzaq gəzməkdir, qardaş. www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 - Nə vaxta kimi çarəni uzaq gəzməkdə axtaracaqsan? Bəlkə ayrı-ayrılıqda söhbət edəsən onlarla? - Söhbət? Onlarla? Nədən danışırsan, dostum? Qoyun sürüsü kimi hər yerə birlikdə gedirlər. Dərs bitəndən sonra da, kimisi şəxsi maşınına əyləşərək mühərrikinin səsini yadplanetlilərə çatana qədər qaldırır, kimisi də şəxsi sürücüsüylə genələ-genələ tərk edir universiteti. - Hmm... - Ona görə də ancaq imtahan günləri universitetə gedəcəm. İmtahanlarımı verib geri qayıdacam. Sonra da birbaşa kəndə. Bir az özümə gəlim, görək ikinci semestr başımıza nə gəlir... Budur, imtahan günləri yetişdi. Dörd fənn üzrə veriləcək imtahanların sonuncusu idi - avtomobil tələb olunanı. Hər üç imtahandan bütün suallara cavab verərək kafi qiymət alan Mətləb hər dəfə təəssuratlarını bölüşmək üçün yanıma gəlirdi. Dərslər bitdiyinə görə, dükanda boş vaxtım çox olurdu. Qiymət almasına baxmayaraq, bikef olduğu gözlərindən görünürdü. Səbəb, əlbəttə, şöhrətpərəst www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 yığınının aşağılayıcı hərəkətləri idi. Görünür, avtomobil üçün tələb olunan məbləği vermədiyinə görə bir az artıq pul yığan tələbə yoldaşları dillərini itiləyib gəlirlərmiş imtahana. Üçüncü imtahandan çıxandan sonra şəhəri dolaşmaq istədiyini söyləyəndə mən də ona qoşuldum. Dəniz kənarında gəzə-gəzə söhbət etmək pis olmazdı, düşündüm. Universitetin yaxınlığında yerləşən metro stansiyasına enənə qədər hər ikimiz susduq. Mətləb yaman fikirli idi. Bu səssizlik biz metroya enərkən, oradan çıxan sərnişinlər üçün “Hörmətli, bakılılar və şəhərimizin qonaqları” xitabı ilə başlayan bildirişin səslənməsinə qədər davam etdi. Mətləb xəfif gülüşlə çiyinlərini atanda əvvəlcə anlamadım onu. Söhbətdən sonra dörd aydır istifadə etdiyim metroda səslənən o bildiriş məni də düşündürdü: - Azər, sən bakılısan? – soruşdu təbəssümlə. - Yox... – dedim. - Bəs qonaq? - Necə yəni qonaq? – hələ də söhbətin nədən getdiyini anlamırdım. - Yəni, Bakıda qonaqsan? – gülümsəyirdi. www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 - Elə çıxır ki, hə. Müvəqqəti kirayədə qalıram. Beş-altı aya gedəcəm kəndə. Nədi ki? - Deyəcəm, narahat olma, – platformaya yaxınlaşanda söylədi: – Bəs yaxşı, rayondan uzun illər öncə gəlib, burada ev-eşik sahibi olan, daimi yaşayanlar necə, bakılıdırlar, yoxsa qonaq? Platformada adamlar çoxalırdı. Mən isə Mətləbin sualını cavablandıra bilmirdim. Bir qədər düşündükdən sonra dilləndim: - Onlar nə bakılıdırlar, nə də qonaq. Məncə, bu elanda “qonaq” deyəndə xarici qonaqları nəzərdə tuturlar... Aramızdakı səmimiyyət imkan verirdi ki, Mətləb əlini çiynimə atıb son sözlərimə gülsün. Sürətlə platformaya yaxınlaşmaqda olan qatarın işığı onun az öncəki gülüşdən yaşaran gözlərini işıqlandırırdı. Yeraltı qatarın gəlişilə yaranan süni külək isə dostumun saçlarını qarışdırdı. Əyləclərin səsindən eşidilmədiyini bilib qulağıma yaxınlaşdı: - Bəs niyə azərbaycanca?!... Qapılar açıldı və biz vaqona daxil olduq. Sonuncu sual beyin qatlarımı lərzəyə gətirmişdi: “Bəs niyə azərbaycanca?”. Həqiqətən, əgər elan xarici Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|