236
G.İbrahimova
1995-ci ildə «Sevil» Qadınlar məclisinin fəaliyyətə başlaması qadın hərəkatının
bölgələrdə də fəallığının artmasına səbəb oldu.
1995-ci il martın 31-də BMT-nin Qadınların Vəziyyəti üzrə Komissiyasının 39-cu
sessiyasında Azərbaycan nümayəndələrinin iştirakı zamanı «Hərbi münaqişə zamanı girov
götürülən və ya həbsxanaya düşən qadın və uşaqların azad edilməsi haqqında»
qətnamə
qəbul edildi və eyni zamanda Azərbaycan hökuınətinin Konfransın rəhbər orqanlarında
iştirakı üçün ərizəsi təqdim olundu.
AR tərəfındən 1995-ci il iyunun 30-da «Qadınlara qarşı ayrı-seçkiliyin bütün
formalarının ləğv edilməsi» haqqında Konvensiya (CEDAW) ratifıkasiya edildi.
BuKonvensiyanın məqsədi qadınlara qarşı ayrı-seçkiliyin aradan qaldırılmasıdır və həmin
ayrı-seçkiliyə həmin sənədin maddəsində belə anlayış verilir: ailə vəziyyətindən asılı
olmayaraq, qadın və kişilərin hüquq bərabərliyi əsasında, siyasi, iqtisadi, sosial, mədəni,
mülki və ya hər hansı başqa sahələrdə insan hüquqları və əsas azadlıqları əsasında qadın
hüquqlarının tanınınasını, istifadəsini və həyata keçirilməsini zəiflətməyə və ya heçə
endirməyə yönələn cinsi əlamətə görə hər hansı fərq, istisna və ya məhdudiyyət.
Bu müddəanın mühüm cəhəti ondan ibarətdir ki, o, həm bilərəkdən edilmiş ayrı-
seçkiliyə, həm də ayrı-seçkiliyə səbəb olmuş hərəkətlərə tətbiq edilə bilər. Digər
müqavilələrdən fərqli olaraq Qadın Konvensiyası sadəcə «cinsi əlamətə görə ayrı-seçkiliyi»
aradan qaldırmağı yox, qadınlara qarşı ayrı-seçkiliyin bütün formalarının ləğvini nəzərdə
tutur. Başqa sözlə, cender (cins) neytrallığı (yəni kişilər və qadınlarla bərabər rəftar)
tələbinin əvəzinə Konvensiya qadınların bərabərsizliyinin saxlanılmasına
xidmət edən hər
hansı fəaliyyəti qadağan edir. Konvensiyanın 3-cü maddəsinə görə dövlətlər qadınların
kişilərlə bərabərlik əsasında insan hüquqlarından və əsas azadlıqlarından istifadə etməsinə
və həmin hüquqları həyata keçirmələrinə təminat vermək üçün onların hərtərəfli inkişafını
və tərəqqisini təmin etməyə borcludurlar. Qadın Konvensiyasına əsasən dövlətlər vasitələri
və nəticələri ehtiva edən öhdəlikləri - qarşıya qoyulan məqsədlərə nail olmaq üçün müəyyən
vasitələrdən istifadə etmək öhdəliyini və bütün mümkün üsullarla nəticələr əldə etmək
öhdəliyini öz üzərinə götürürlər (maddə 2): əgər bunu hələ etməyiblərsə, kişi və qadınların
bərabərlik prinsipini milli Konstitusiyalarına və ya digər müvafıq qanunvericiliklərinə daxil
etməyi və qanunun digər müvafıq vasitələrinin köməyi ilə bu
prinsipin praktiki həyata
keçirilməsini təmin etməlidirlər; zəruri hallarda qadınlara qarşı hər hansı ayrı-seçkiliyi
qadağan edən sanksiyalar da daxil olmaqla müvafıq qanunvericilik tədbirlərini və digər
tədbirləri qəbul etməlidirlər; qadın hüquqlarının kişilərlə bərabərlik əsasında hüquqi
müdafıəsini bərqərar etməyi və səlahiyyətli milli məhkəmələrin və digər dövlət idarələrinin
köməyi ilə hər hansı ayrı-seçkilik aktına qarşı qadınların müdafıəsini təmin etməlidirlər;
qadınlara qarşı hər hansı ayrı-seçkilik aktını və ya hərəkətini
həyata keçirməkdən çəkinməyi
və dövlət orqanlarının və idarələrinin bu öhdəliyə əsasən hərəkət edəcəklərinə təminat
verməlidirlər; qüvvədə olan, qadınlara qarşı ayrı-seçkiliyə yol verən qanunların, qərarların,
adətlərin və praktikanın dəyişdirilməsi və ya ləğvi üçün, qanunvericilik tədbirləri də daxil
olmaqla bütün müvafıq tədbirlər görməlidirlər; özlərinin cinayət qanunvericiliyində
qadınlara qarşı ayrı-seçkiliyə yol verilən bütün müddəaları ləğv etməlidirlər.
Qadınlara qarşı ayrı-seçkiliyin ləğvi Komitəsi (CEDAW) Qadın Konven- siyasının
yerinə yetirilməsinə nəzarət üçün təsis edilmişdir. Qadın Konvensiyasının iştirakçısı olan
dövlətlər onun müddəalarına əməl etməyə borcludurlar. Konvensiya
dövlətlərin üzərinə
Konvensiyanı həyata keçirmək məqsədilə qəbul etdikləri qanunvericilik, inzibati və digər
tədbirlər üzrə hesabatların hazırlanması, ölkə ərazi- sində Konvensiya qüvvəyə mindikdən
bir il sonra ilkin məruzənin təqdim edilməsi, vaxtaşırı məruzənin təqdim edilməsi isə dörd
ildə bir dəfədən az olmamaqla və ya «CEDAW»-ın tələbi üzrə istənilən vaxt Baş katibə
237
G.İbrahimova
təqdim etmək vəzifəsini qoyur.
Lakin təəssüflər olsun ki, «CEDAW» qadın hüquqlarının
bilavasitə müdafıəsi üçün vasitələrə (vəziyyətin dəyişməsi üçün həyata keçirilə bilən
tədbirlər üzrə dövlətə məsləhətlər verə bilər) və dövlətlərarası şikayətlərə baxılması üçün
heç bir mexanizmə malik deyildir.
1995-ci ilin sentyabr ayında Pekində keçirilən IV Ümumdünya Qadın Konfransında
Azərbaycan qadınlarından ibarət yüz nəfərlik nümayəndə heyəti iştirak etdi. Konfransda
qadınları vəziyyətinin yaxşılaşdırılması sahəsində 12 strateji istiqamət müəyyən edildi.
Pekin Konfransından sonra respublikamızda qadınların fəallığı daha da artdı və onların
problemlərinə diqqət və maraq çoxaldı. Bu isə Parlament seçkilərində (qadın deputatların
sayı 2 dəfə artdı) və qadınların rəhbər vəzifələrdə irəli çəkilməsində özünü göstərməyə
başladı.
«CEDAW» Konvensiyasına qoşulması ilə əlaqədar 1996-cı ildə Azərbaycan
hökuməti BMT-yə ilkin məruzə təqdim etdi. Bu məruzənin müzakirəsi BMT-nin «Qadınlara
qarşı ayrı-seçkiliyin ləğvi üzrə Komitə»sinin XVIII sessiyasının gündəliyinə daxil edildi.
Pekin Platformasına uyğun olaraq «Azərbaycan Respublikasında Qadın Problemləri üzrə
Dövlət Komitəsinin yaradılması haqqında» AR Prezidenti Heydər Əliyevin Fərmanı (14
yanvar 1998) [8,171] sessiya iştirakçıları tərəfındən yüksək qiymətləndirildi və sessiyanın
gedişatına yeni keyfıyyət qazandırdı.
1996-cı ildə Birləşmiş Millətlər Təşkilatının İnkişaf Proqramı (BMTİP)
respublikadakı qeyri-dövlət qadın təşkilatları üzrə icmalını hazırlanmasını və qadın
problemləri üzrə ölkənin tələbatlarının dəyərləndirilməsini stimullaşdırdı. BMT- nin
«CEDAW» Konvensiyasına uyğun olaraq kişi-qadın münasibətlərini, qadın
probleminin
insani hüquqlar baxıından tədqiq, təbliğ və tədris edilməsi üçün 1997- ci ildə respublika
hökuməti ilə olan razılaşmaya əsasən BMTİP-nın «Gender və İnkişaf» layihəsinin bir hissəsi
kimi Azərbaycanda «Gender İnkişafda layihəsinin reallaşdırılmasına başlanıldı. Bu
layihənin reallaşdırılması haqqında Heydər Əliyev xüsusi təlimatlar verdi. Onun həyata
keçirdiyi siyasi islahatlar nəticəsində respublikada demokratiya, siyasi plüralizm, söz və
vicdan azadlığı bərqərar oldu. Mövcud vəziyyət vətəndaş cəmiyyətinin formalaşması üçün
son dərəcə əlverişli zəmin oldu. Heydər Əliyev qeyd edirdi ki: «...Biz Azərbaycanda bu gün
vətəndaş cəmiyyəti qururuq. Çoxsaylı ictimai
təşkilatlar, partiyalar, müxtəlif fondlar və
cəmiyyətlər vətəndaş cəmiyyətinin strukturunu təşkil edərək Azərbaycanda bir çox mühüm
məsələlərin həllində dövlətlə uğurlu əməkdaşlıq edirlər...» [1, 48]. 1998-ci ildə vətəndaş
cəmiyyətinin formalaşmasında böyük rolu olan Qeyri-Hökumət Təşkilatlarının fəallığı artdı.
«Gender İnkişafda» layihəsinin fəaliyyətdə olduğu müddətdə ölkə Prezidentinin
1998-ci il 14 yanvar tarixli, «Azərbaycan qadınlarının rolunun artırılması haqqında»
Sərəncamı dərc edilmişdi [8, 172]. Sərəncamda dövlət strukturları tərəfındən
daha çox
diqqət tələb edən sahələr müəyyənləşdirilmişdi. Heydər Əliyevin həmin gün verdiyi digər
bir fərman ilə (14 yanvar 1998-ci il) ölkədə qadınların problemlərinin həllinə yönəldilmiş
qadın siyasətini həyata keçirmək məqsədi ilə xüsusi bir qurum - Qadın Problemləri üzrə
Dövlət Komitəsi (QPDK) yaradıldı. Nazirlər Kabinetinə ölkənin siyasi, sosial, ıqtisadi,
mədəni həyatında qadınların rolunu artırmaq məqsədi ilə müvafıq təkliflər hazırlamaq
tapşırıldı. 1998-ci il fevralın 20-də Prezident Fərmanı ilə Komitə haqqında Əsasnamə təsdiq
edildi, onun statusu müəyyən edildi. Komitəyə müvafıq səlahiyyətlər, maliyyə, insan və
texniki resurslar verilmiş və bununla qadınların durumunun yaxşılaşdırılması ilə bağlı
hökumətin qəbul etdiyi bütün qərarlara təsir etmə mexanizmi yaradılmışdır.
QPDK öz fəaliyyətində aşağıdakı strateji prinsip və məqsədlərə əsaslanırdı: Cinslər
arasında bərabərlik
məsələsinin qanunvericiliyə, ictimai siyasətə, dövlət proqramları və