T. C. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Temel İslam Bilimleri Anabilim Dalı

14 
 
dedi.  Saul  Davut’un  ölümü  kendi  elinde  değil  Filistliler’in
66
  elinde  olsun  diye 
düşünüyordu.  Ne  var  ki  Saul’ün  kızı  Merav  Davut’a  verileceği  zaman  geldiğinde  kız 
Davut yerine bir başkasına eş olarak verildi. Bu arada Saul’ün öbür kızı Davut’a gönül 
vermişti. Bunu duyan Saul,  Mikal’i Davut’a eş olarak vermeyi düşündü. Öyle ki Mikal 
Davut’u tuzağa düşürür; Filistliler de onu öldürürdü. Saul başlık parası olarak Davut’un 
yüz Filistli’nin sünnet derisini getirmesini istedi. Davut’la adamları gidip iki yüz Filistli 
öldürdüler.  Davut,  kralın  damadı  olabilmek  için  Filistliler’in  sünnet  derilerini  tam 
tamına  getirip  krala  sundu.  Saul’da  buna  karşılık  kızı  Mikal’i  eş  olarak  ona  verdi.
67
 
Saul’ün kızı Mikal’in ölene dek çocuğu olmadı.
68
   
 
Davut’un  diğer  hanımları  ise  Ahinoam,  Avigayil,  Geşur  Kralı  Talmay’ın  kızı 
Maaka,  Hagit,  Avital,  Egla’dır.  Davut’un  bu  hanımlarından  ve  cariyelerinden  birçok 
çocuğu dünyaya geldi. Hevron’da
69
 doğan oğullarının isimleri şunlardır: Amnon, Kilav, 
Avşalom,  Adoniya,  Şefatya  ve  Yitream.
70
  Davut  Hevron’dan  ayrıldıktan  sonra 
Yeruşalim’de
71
 kendine daha birçok cariye ve eş aldı. Yeruşalim’de doğan çocuklarının 
adları  ise  şunlardır:  Şammua,  Şovav,  Natan,  Süleyman,  Yivhar,  Elişua,  Nefeg,  Yafia, 
Elişama,  Elyada  ve  Elifelet.
72
  Kitab-ı  Mukaddes’in  bir  başka  yerinde  Davut’un 
Yeruşalim’de doğan oğulları olarak şunlar sayılır: Şima, Şovav, Natan ve Süleyman. Bu 
dördü Ammiel’in kızı Bat-Şevadan doğdular. Davut’un diğer oğulları: Yivhar, Elişama, 
                                                           
66
  Deniz  kavimlerin  Filistliler  milattan  önce  1200’lerde  vuku  bulan  Kavimler  göçü  sırasında  bölgeye 
gelmiş  ve  bugünkü Gazze şeridi ve  civarında  beş büyük  şehir kurarak burayı  yurt edinmişlerdir. Hangi 
ırka  mensup  oldukları  bilinmeyen  Filistliler  bölgede  demir  çağını  başlatmışlardır.  Bir  süre  sonra  yerli 
halka karışarak benliklerini kaybetmişlerdir. Bugün Filistin, adını Filistliler’den alır. Daha geniş bilgi için 
bkz. M. Lutfullah Karaman, “Filistin” DİA, TDVY. İstanbul 1996, c. 13, s. 90.    
67
 Kitab-ı Mukaddes, I. Samuel, 18/12-27. 
68
 Kitab-ı Mukaddes, II. Samuel, 6/23.  
69
 Hevron başka bir Kitab-ı Mukaddes tercümesinde Hebron diye geçer. Bkz. Kitab-ı Mukaddes, Kitab-ı 
Mukaddes  Şirketi,  Baskı: Kaplan Ofset, İstanbul 2012. Hebron Filistin’deki Hâlil  şehrinin İbranicedeki 
adıdır.  Bkz.  http://tr.wikipedia.org/wiki/El-Halil.  Erişim  Tarihi:  24.05.2013;  Milat’tan  önce  II.  Binyılın 
ilk yarısında Ken’ânîler tarafından kurulmuştur. Mustafa  L. Bilge,  “Halîl”, DİA, Türkiye Diyanet Vakfı 
Yayınları,  İstanbul 1997, c. 15, s. 305. 
70
 Kitab-ı Mukaddes, II. Samuel, 3/2-5; I
.
 Tarihler, 3/1-4’te Davut’un Hevron’da doğan çocukları arasında 
Kilav sayılmaz. II. Samuel, 3/2-5’de ise Daniel sayılmaz. 
71
  Yeruşalim,  Kudüs’ün  İbranice’deki  adıdır.  Eski  Ahid’in  Âramîce  metinlerinde  Yerûşâlem  şeklinde 
telaffuz  edilmektedir.  Latinceye  Jerusalem  olarak  geçmiştir.  Yeruşalim  yeru  ve  şalim  olmak  üzere  iki 
kelimeden  oluşmaktadır.  Yeru’nun  kurmak,  tesis  etmek  manasındaki  ‘yârâh’tan  gelmesi  daha 
muhtemeldir. Kelimenin ikinci kısmını oluşturan şalim ise ‘barış’ anlamına gelir. Bkz. Harman, “Kudüs”, 
DİA, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları,  Ankara 2002, c. 26, s. 323. 
72
 Kitab-ı Mukaddes, II. Samuel, 5/13-16. 

---

15 
 
Elifelet,  Nogah,  Nefeg,  Yafia,  Elişama,  Elyada  ve  Elifelet  olmak  üzere  toplam  dokuz 
kişiydiler. Tamar onların kız kardeşidir.
73
 
 
Kur’an  ve  Kitab-ı  Mukaddes  metinlerini  karşılaştıracak  olursak  Kur’an,  Hz. 
Davut’un  annesinden,  babasından  soyundan,  hanımlarından  bahsetmemiştir.  Hz. 
Davut’un çocuklarından sadece oğlu Hz. Süleyman’dan bahsetmiştir. Kitab-ı Mukaddes 
ise  Davut’un  soyunu  sırasıyla  Hz.  İbrahim’e  kadar  dayandırmış  ve  bunları  tek  tek 
saymıştır.  Davut’un  onlarca  çocuğunun  ve  hanımının  ismini  vermiştir.  Davut’un  bazı 
hanımlarıyla  evleniş  serüveninden  uzun  uzadıya  bahsetmiştir.  Onun  hanımlarından 
başka  çok  sayıda  cariyeleri  olduğunu  söylemiştir.  Kur’an,  Hz.  Davut’un  şekil  ve 
şemailinden  hiç  bahsetmemiştir.  Kitab-ı  Mukaddes  ise  Davut’un  şekil  ve  şemailinden 
bahsetmiş, Davut’un kızıl saçlı, yakışıklı, gözleri pırıl pırıl birisi olduğunu söylemiştir. 
Kur’an  Hz.  Davut’un  güzel  ahlakıyla  ilgili  olarak  onun  Allah’a  çok  yöneldiğini, 
Rabbinden  mağfiret  dilediğini,  eğilerek  secdeye  kapandığını,  tevbe  edip  Allah’a 
döndüğünü,  Allah’ın  yanında  onun  bir  yakınlığı  ve  güzel  bir  geleceği  olduğunu 
bildirirken; Kitab-ı Mukaddes ise onun yürekli, güçlü savaşçı ve akıllı konuşan, cesareti 
güçlü, ilişkilerde tedbirli, alımlı bir kişi olduğunu bildirmiştir. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                                                           
73
 Kitab-ı Mukaddes, I. Tarihler, 3/5-8. 

---

16 
 
2.
 
HZ. DAVUT’UN TARİH SAHNESİNE ÇIKIŞI 
 
Bu  başlık  altında  Hz.  Davut’un  tarih  sahnesine  çıkıp  hükümdar  ve  peygamber 
olmasını  konu  edinen  altı  Kur’an  ayetini  (Bakara  2/246-251)  Kitab-ı  Mukaddes 
anlatılarıyla  birlikte  ele  almaya  çalışacağız.  Kur’an’ın  Talut  ve  Calut  kıssasında  bahsi 
geçen  isimsiz  peygamber,  Talut,  Davut’,  ve  Calut’u  sırasıyla  Kitab-ı  Mukaddes’teki 
Hâkim Samuel, Saul, Golyat ve Davîd ile karşılaştıracağız. Zira bu kıssada bahsi geçen 
fakat  ismi  belirtilmeyen  peygamberin  Kitab-ı  Mukaddes’teki  Hâkim  Samuel,  Talut’un 
Saul,  Davut’un  Davîd  ve  Calut’un  Golyat  olarak  isimlendirilmiş/anılmış  olabileceğini 
gösteren bazı benzerlikler vardır.  
 
Kur’an  ile  Kitab-ı  Mukaddes  arasında  benzeşen  ve  hatta  örtüşen  bazı  yerler 
bulunmakla  birlikte;  telif  edilemeyecek  farklılıklar  ve  hatta  birbirine  zıt  haberler  de 
bulunmaktadır.  Dolayısıyla  biz,  iki  kitabın  metinlerinde  bahsi  geçen  karakterleri  ve 
olayları sadece benzerlikler açısından değil, farklılıklar açısından da ele alacağız.  
 
2.1. İsrailoğulları’nın Peygamberlerinden Bir Hükümdar İstemeleri  
 
M.Ö.  1000  yıllarında,
74
  Hz.  Musa  döneminden  sonra  İsrailoğulları  düşmanları 
karşısında yenilmiş ve ezilmiş durumda idiler. Düşmanları Allah’ın gönderdiği ve Musa 
ailesinin bıraktıklarını içeren sandığı ellerinden almışlardı. Halk zillet ve aşağılık içine 
düşmüş, yöneticilerden halka kadar herkes bu duyguya kapılmıştı. Yaşadıkları zilletten 
kurtulmak  ve  galip  gelerek  izzete  kavuşmak  istemişlerdi.  Bunun  da  tek  yolunun 
çarpışmak  ve  cihad  etmek  olduğunu  anlamışlardı.
75
  Bir  taraftan  zafer  ümidiyle 
savaşmak, bir taraftan da peygamberlerinin peygamberliğini denemek için ona geldiler. 
Peygamberlerinden  kendilerine  hükümdar  atamalarını  istediler.
76
  Aşağıdaki  ayet,  söz 
konusu ettiğimiz bu hususu haber vermektedir:   
“Musa’dan  sonra  İsrailoğulları’nın  ileri  gelenlerini  görmedin  mi? 
Peygamberlerine: ‘Bize  bir  hükümdar  gönder  ki  (onun  komutasında)  Allah 
yolunda  savaşalım.’  demişlerdi.  ‘Ya  size  savaş  yazılır  da  savaşmazsanız?’ 
dedi. 
‘Yurtlarımızdan 
çıkarılmış, 
çocuklarımızdan 
uzaklaştırılmış 
                                                           
74
 İsmail Yiğit, Peygamberler Tarihi, Kayıhan Yayınları, İstanbul 2012, s. 499. 
75
  Salah  Abdülfettah  Halidî,  Kur’an  Öyküleri,  Çev.:  İbrahim  Sarmış,  Kitap  Dünyası  Yayınları,  Konya 
2005, c. 1, s. 307-308. 
76
 Muhammed Hamdi Yazır, Elmalılı, Hak Dini Kur’ân Dili, Azim Dağıtım, İstanbul ty. c. 2, s. 139. 

---