T. C. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Temel İslam Bilimleri Anabilim Dalı

10 
 
İslami  kaynaklara  göre  ise  Hz.  Davut,  temiz  kalpli,
39
  alçak  gönüllü  ve 
duygusaldı. Çok ağlardı.  İnsanların  en  çok sabırlısı,  öfkesini  en çok  yeneni ve en çok 
ibadet edeni idi. Allah’a ibadet için en faziletli vakitleri araştırırdı. Bir gününü tamamen 
ibadete ayırırdı. Tenhaya çekilip gün boyu Rabbine ibadet ederdi. Gecenin üçte birinde 
namaz  kılardı.  Bir  gün  oruç  tutar  bir  gün  iftar  ederdi.  Yılın  yarısını  oruçlu  geçirirdi. 
Kazancının üçte birini fakirlere tasadduk ederdi.
40
 
Hz.  Davut’un  yüz  hanımı
41
  ve  on  dokuz  oğlu
42
  olduğu  söylenmiştir.  Rivayete 
göre  “Davut  (as),  ailesi  hakkında  son  derece  kıskançtı.  Dışarıya  çıktığı  zaman  kapılar 
kilitlenir, kendisi dönünceye kadar ailesinin yanına hiç kimse giremezdi.”
43
 
Kitab-ı  Mukaddes’te
44
  Davut’un  soyu  ve  yakın  çevresiyle  ilgili  oldukça  fazla 
bilgi  bulunmaktadır.  Önce  “Davut”  isminin  ne  manaya  geldiğini  ve  bu  husustaki 
görüşleri ziredelim istiyoruz: 
 
1.  “Davut”  isminin  sadece  Davut’a  verilmiş  bir  isim  olduğu  söylenmiştir:  “ 
‘Davut’  ismi,  Kitab-ı  Mukaddes’in  İbranice  metninde  ‘Davîd’  veya  ‘Dâvîd’  şeklinde 
                                                           
39
  Ebu  Cafer  Muhammed  b.  Cerîr,  et-Taberî  (ö.  310  H.),  Târîhu’t-Taberî  (Târîhu’r-Rusul  ve’l-Mulûk), 
Dar’ut-Turâs, Beyrut 1387 H., I/476; Köksal, a.g.e., s. 179. 
40
 Köksal, a.g.e., s. 188-190. 
41
 Calasın, a.g.e., s. 49. 
42
 Köksal, a.g.e., s. 199. 
43
 Köksal, a.g.e., s. 197.  
44
  “Kitâb-ı  Mukaddes,  Hristiyanların  dinî  alanda  otorite  kabul  ettikleri,  Yahudilerin  kutsal  kitabını  da 
kapsayan  yazılar  koleksiyonuna  verdikleri  isimdir.”  Ömer  Faruk,  Harman,  “Kitâb-ı  Mukaddes”,  DİA, 
Türkiye  Diyanet  Vakfı  Yayınları,    Ankara  2002,  c.26,  s.75-76;  Kitâb-ı  Mukaddesin  birinci  bölümünü 
Yahudiliğin  kutsal  kitabı  Ahd-i  Atîk;  ikinci  bölümünü  ise  Hristiyanlığın  kutsal  kitabı  Ahd-i  Cedîd 
oluşturur.  Ahd-i  Atîk’de  39  ayrı  kitap/yazı  vardır  ve  üç  kısma  ayrılır:  1.  Tevrat  (Tora):  Hz.  Musa’ya 
indirildiğine inanılan Eski Ahid’in ilk beş kitabına verilen isimdir. 2. Neviim (Peygamberler): Hz. Mûsâ 
sonrası peygamberlere indirildiğine inanılan kısımdır. 3. Ketuvim (Kitaplar/Yazılar): Ketuvim “Yazılar” 
demektir. Bunlar, Mezmurlar ve Süleyman meselleridir. Hz. Dâvûd ve Süleyman’a dayandırılırlar. Ahlâkî 
ve güzel sözleri içerirler. Daha geniş bilgi için bkz. Ekrem Sarıkçıoğlu,  Dinler Tarihi, Fakülte Kitabevi, 
Isparta 2002, s. 274. 
Ahd-i Cedîd’de 27 ayrı kitap/yazı vardır ve dört kısma ayrılır:  1. İsa’nın Yaşamı: Matta, Markos, Luka, 
Yuhanna  adında  dört  yazar  tarafından  kaleme  alındı.  Yazarlar  hem  olaylara  doğrudan  doğruya  tanık 
oldular, hem de görenlerden gerekli bilgileri topladılar. 2. Habercilerin İşleri:  İlk sırada bulunan yazılar 
gibi, tarihsel konuları ele alır. Luka’nın yazdığı bu parça, dirilip göklere yükselen İsa Mesih’in İnanlılara 
Kutsal  Ruhu’nu  göndermesiyle  başlar.  İnanlılar  topluluğunun  oluşması  ve  gelişmesiyle  ilgili  olayları 
yansıtır. 3. Mektuplar: Habercilerin yazdığı yirmi bir mektup İsa Mesih’in dirilişinden sonraki kişiliğini 
ve bununla  ilgili öğretiyi içerir. Haberci Pavlos bunların on üçünü belli yerdeki topluluklara ve  kişilere 
yazmıştır.  Diğer  sekiz  mektup  ise  inanlılara  yazılmıştır.  4.  Vahiy:  İsa  Mesih’in  yeniden  gelişine  ilişkin 
peygamberlik bildirilerini içerir. Daha geniş bilgi için bkz. Sarıkçıoğlu, Ekrem,  a.g.e., s. 274-275; İncil, 
Önsöz, Kitab-ı Mukaddes Şirketi, Baskı Ohan Matbaacılık Ltd. Şti., İstanbul 1996. 

---

11 
 
geçer  ve  İbrânîce’de  ‘en  çok  sevilen  kişi,  göz  bebeği’  anlamına  gelir.  Sadece  Hz. 
Davut’a isim olarak verilmiştir.”
45
 
 
2. “Davut” kelimesinin bir fiil veya isimden türemiş olabileceği söylenmiştir:  
“Dâvûd  kelimesi,  ‘sevmek,  hoşlanmak’  ve  ‘sevgisi,  muhabbeti  olmak’ 
anlamındaki  İbrânîce  fiilden  türemiştir.  Ayrıca  kelime  ‘dost,  sevgili’ 
anlamındaki  bir  isimden  de  türemiş  olabilir.  Kitab-ı  Mukaddes  sözlüğünde 
Dâvûd,  ‘mahbûb  yani  ‘sevilen’,  ‘âşık  olunan’,  ‘yar’  ve  ‘sevgili’  anlamına 
gelir.  Papaz Munis Abdunnur, Dâvûd isminin  ‘mahbûb yani ‘sevilen’, ‘âşık 
olunan’  ‘yar’  ve  ‘sevgili’  anlamına  geldiğini  ve  onun  tam  bir  isimden 
muhtasar olduğunu söyler.”
 46
 
 
3. Bir diğer görüşe göre, Kutsal Kitabın verdiği birçok ad gibi “Davut” isminin 
lakap olduğu söylenmiştir: 
“Her  ne  kadar  bu  ada  şimdiye  kadar  ‘sevgili’  anlamı  verilmişse  de  Kutsal 
Kitabın verdiği birçok adlar gibi Davut da bir lakaptır. Bunu en yeni buluşlar 
bize göstermiştir: Fırat üzerinde, bir zamanlar büyük ve zengin bir şehir olan 
Mari, binlerce yıl, tıpkı öteki sayısız höyükler gibi, bir toprak tepe halinde 
uyumuşken, 1933 yılında, Fransız bilginleri tarafından kazılmaya başlanmış 
ve  bilim  dünyasına  yepyeni  ışıklar  getirmiştir.  İşte  burada  bulunan 
tabletlerde ‘Davidum’ kelimesi sık sık geçer ve ‘komutan’ ya da ‘savaş şefi’ 
anlamına  gelir.  Özel  ad  olan  Caesar,  sonradan  Çar  ya  da  Kayser  şeklinde 
unvan haline gelmişken, burada unvan sonradan ad olup çıkmıştır.”
47
 
 
Yahudiler  “Davut”  ismini  dualarında  zikrederler.  Davut’un  Amida,  Birkat 
Amazon, Roş Hodeş gibi dualarda ve bazı berahalarda
48
 adı geçer.
49
  
                                                           
45
 Harman, “Dâvûd”, DİA, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları,  İstanbul 1994, c. 9, s. 21. 
46
 Ataullah Kartal, Kur’ân-ı Kerim’de Dâvûd ve Süleymân (as) Kıssaları, (Yüksek Lisans Tezi) Marmara 
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul 2009, s. 37.  
47
 Hayrullah Örs, Musa ve Yahudilik, Remzi Kitabevi, İstanbul 2013, s. 179. 
48
  “Gündelik  hayatında  her  Musevi’nin  günde  100  beraha  (şükür  duası  okuması)  gereklidir,  bunlar  belli 
eylemlerden sonra okunabileceği gibi (bir şeyler yiyip içmek, koklamak, tuvaletten çıkmak, vs.) bazen de 
ansızın  karşılaşabilecek  olaylar  da  olabilir,  (şimşek  çakması  gibi).  Bu  sebepten  dindar  Museviler  açık 
başla  beraha  söylenemeyeceğinden  sürekli  kipa  ile  dolaşırlar.”  Wikipedia,  “Kipa”,  Kaynak:  http: 
//tr.wikipedia.org/wiki/Kipa. (Erişim Tarihi: 29 Aralık 2014). 
49
 Yusuf Besalel, Yahudilik Ansiklopedisi, Gözlem Gazetecilik Basın ve Yayın A.Ş., İstanbul 2001. c. 1, s. 
137. 

---